Bevallingsverhaal 7 februari was het eindelijk zover.... Zoals bij veel bekend zat ik er al weken doorheen, wat een heftige zwangerschap, ik kon de laatste weken zo goed als niks meer. 2 februari uiteindelijk mezelf laten opnemen in het ziekenhuis want het ging niet meer thuis. Ik zou eigenlijk 4 februari worden ingeleid met precies 37 weken vanwege hoge bloeddruk en symptomen van zwangerschaps vergiftiging, ware het niet dat meneer nog gedraaid was en met zijn billetjes op de uitgang was gaan zitten... Omdat ze nog in zo een korte tijd gewisseld waren van plek konden ze me geen duidelijkheid geven of het inleiden of keizersnede zou worden.... pfff echt pas op donderdag 6 februari na weer een echo werd de beslissing gemaakt dat ik de volgende dag een keizersnede zou krijgen, eindelijk duidelijkheid en eindelijk een einde van de zwangerschap en mijn kindjes ontmoeten. In eerste instantie zou het 10.30 uur zijn maar dat werd verschoven naar 12.15 uur... En toen was het vrijdag Ik zat vanaf 7.00 uur al helemaal hyper te wezen Om 10.00 uur kreeg ik echt moeite met het nuchter zijn dus kreeg ik alvast een infuus met zoutven glucose En toen was het 12.15 en ik zat nog steeds om mn kamer.... pfffff wat duurt wachten dan lang... Eindelijk om 13.00 uur werd ik gehaald... Het was trouwens echt geen gezicht want mijn dikke buik paste niet in het operatie hemd.... Gelukkig lag ik onder de dekens.. En toen moest ik op een smalle brancard gaan liggen op mn zij, ohhh dat deed met bekkeninstabiliteit., auwwww dat was niet fijn, daarna de ruggenprik, ook niet echt prettig.... ik vond het net een soort droom ofzo, heel onwerkelijk. Daar lig je dan... de verdoving ging hoger dan normaal dus ik kreeg het erg benauwd, mijn bloeddruk zakte steeds heel erg naar beneden en daar werd ik misselijk en duizelig van en ik lag alleen maar de bibberen en te klappertanden... ik vond het dus helemaal niet relax en had verwacht me tijdens de operatie een stuk beter te voelen.. Toen, hoorde ik gehuil..... en daar was Scott, ze hielden hem ophoog maar ik zag helaas niks.... Vlak daarna weer gehuil.... en daar was Emma.... weer zag ik alleen een handje maar ze huilden tenminste allebei.. Toen gingen ze mij nog steriliseren en kijken of alles schoon was, wat een naar gevoel, weer misselijk want blijkbaar zaten ze behoorlijk te graven ofzo... Tussendoor brachten ze een voor een even mijn kindjes, even wang tot wang gevoeld want echt zien doe je niet... Dat was wel een heel emotioneel moment, beide deden het gelijk goed wat een enorme opluchting was! De kindjes gingen alvast naar boven lekker huid op huid contact maken met papa en mij gingen ze dichtnaaien.... wat duurde dat nog lang zeg en ik was het zat me zo naar te voelen, helaas werd het er niet beter op. Ik kreeg een infuus om mijn baarmoeder te laten krimpen maar reageerde daar niet goed op. Mijn baarmoeder werd een hele harde bal in een hele pijnlijke kramp. In de recovery kreeg ik van alles toegediend en vooral morfine, uiteindelijk mocht ik niks meer hebben maar mijn baarmoeder bleef een harde bal. Ze hebben uiteindelijk het infuus stop moeten zetten en na een tijdje veranderde de bal eindelijk in naweeën die tenminste op en af gingen. Mijn moeder en man maakte zich ondertussen behoorlijk zorgen, ik zou met een uurtje op mn kamer zijn maar ik heb een behoorlijke tijd op de recovery gelegen. Ik was behoorlijk wat bloed verloren dus ze dachten dat het mis was gegaan. Mijn moeder was blij dat ze uiteindelijk naar me toe mocht. Mijn man zat nog bij onze kindjes. Uiteindelijk mocht ik naar de kamer en echt kennis maken met Scott en Emma. De keizersnede is me enorm tegengevallen! Ik had het niet zo heftig verwacht en ook de dagen erna had ik veel meer pijn dan ik verwacht had te hebben. Ook de intentie om borstvoeding te geven heb ik na 3 dagen opgegeven, zoveel frustratie, moesten al bijvoeding omdat ze teveel afvielen en dan had ik behalve de voeding ook moeten kolven om het op gang te houden... dat met een 2 jarige thuis en het idee om de helft van de dag met voeden bezig te zijn, alle energie die het me al koste en die ik niet had..... was het de enige optie voor me maar dat was wel een hele verdrietige beslissing. Nu wennen aan 3 kindjes en een ritme vinden, helemaal opknappen en hopelijk helemaal herstellen van de bekkeninstabiliteit de keizersnede en de griep die ik al een week erbij heb. Beide zwangerschappen waren heftig helaas, beide bevallingen niet zoals ik gehoopt had, ben ook echt klaar in dit leven met zwanger zijn en ben blij met mijn sterilisatie. Gelukkig wel 3 prachtige kinderen op de wereld gezet! Over een paar weken voel ik me vast beter, fitter en zonniger.
@marjonneke. Phoe zeg wat een verhaal zeg. Echt afzien voor jou en ook voor je familie dat lange wachten en niet weten waar je blijft. Gelukkig gaat het met de kids goed. Nu moet jij ook maar snel naar opknappen. X
@mamaloes. Gefeliciteerd met je Kids en mooie namen. En wat morgen jullie snel naar huis. Geniet ervan. X
Marjonneke wat een verhaal zeg maar gelukkig gaat het nu goed. hier gaat alles redelijk eergister heb ik in het ziekenhuis gelegen door dat ik aan houdende pijn had rechts in mijn buik dus alles gecontroleerd en gelukkig was alles goed met de kids. ik moet het denk ik maar weer een stuk rustiger aan doen. maar helaas is dat nu de eerst komende 1,5 weken niet te doen. mijn dochter is volgende week jarig en dan nu ook nog carnaval. gelukkig is het daarna een stuk rustiger. Mijn buik begint nu ook in de weg te zitten en voel mij zelf soms echt al weer 40 weken zwanger hahahah. nou ja we zijn over de helft en doen het rustig aan en dan moet het vast goed komen. hoe is het bij jullie allemaal???
Heb zn jeuk aan de zijkanten van mijn buik. Liefst wil ik krabben maar ben bang dat ik het open krab. Word er een beetje gek van. Smeer het 2x pd in met olie/vaseline/dove maar wat ik ook smeer blijft jeuken. Voor iemand herkenbaar?
Hier gaat het ook niet helemaal goed. Ik ging gisteravond op tijd naar bed. En toen kreeg ik ineens een half uur lang om de 3 minuten weeen. Schrok me rot! Ik raakte ook lichtelijk in paniek. Voor weeen is het natuurlijk veel te vroeg. Na half uur was het over en ben ik in slaap gevallen. Vanmorgen voor de zekerheid de gyn gebeld, maar zolang ik me nu goed voel mocht ik gewoon thuis blijven. Sherly jij nog een tandje rustiger aan doen meid. Hoe oud wordt je dochtertje ook al weer? Tw79 misschien speciale mamacreme opsmeren. Daar zit ook een soort verkoelend iets in.
Jeuk is vervelend. Ik smeer m'n buik gewoon altijd in met crème. Eb van Rituals een olie voor onder de douche, daardoor blijft mijn huid altijd lekker soepel.. Maar als je echt striae krijgt doe je daar weinig aan denk ik.. Ik heb een aantal keer erge jeuk gehad maar door goed smeren is het geen striae geworden (tot noch toe)
huismuis Jheetje zeg voor weeën gelukkig is het over gegaan maar je wilt daar nu niet aan denken toch. ik geloof gerust dat dat schrikken was. dus ook jij het advies om het rustig aan te doen!!!! onze dochter word nu 4 jaar en gaat dus ook daar na op 10 maart naar school een hele verandering hier in huis. gelukkig al een tijdje voor dat de kindjes geboren worden. en ja hoor ik moet het echt rustige aan gaan doen. vandaag naar de Ikea geweest voor een ander kastje van wegen mijn nesteldrang moest die er dus ook vandaag komen hahaha. maar ook dat is al weer te veel. ik ga dus nu alleen nog maar mijn dochter weg brengen en halen en boodschappen doen samen met mijn man. verder maar niks meer want anders komt het niet goed lijkt het zo. en over jeuk daar heb ik gelukkig geen last van, ik smeer dus mijn buik ook niet vaak. als ik samen met mijn dochter onder de douche heb gestaan dan mag zij hem insmeren na dat we zijn afgedroogd dat vind zij erg leuk om te doen. misschien kun je menthol poeder halen dat helpt vaak tegen de jeuk en volgens mij mag je dat ook gebruiken op de huid. succes
Sherly ik vind het echt verschrikkelijk dat ik nog maar zo weinig kan/mag doen. We moeten tenslotte nog effe ..... Heb jij dat ook?
ja vind ook nog steeds dat ik het zou moeten kunnen en ik wil nog zo veel doen. voel mij zelf niet fijn als ik niks mag doen. Nou ja hopelijk kunnen we elkaar daar in steunen want het is niet niks zo hoor. we blijven positief maar het is soms moeilijk. we moeten nog 100 dagen tot de uitgerekende datum dus we mogen gaan aftellen hahah
Aan het begin vd zwangerschap dacht ik echt ; Ach dat doen we wel even. Nou niet dus.... Het is echt zwaar en pittig. Durf niet eens te denken aan hoe ik me over een week of 10 voel.
Ik snap zo goed hoe jullie je voelen meiden! Ik belande uiteindelijk voor buiten in een rolstoel vanwege mn bekkeninstabiliteit en enorme buik. Kon niks meer en het is zo frustrerend. Vond het helemaal moeilijk naar mn zoontje. Maar toch, doe echt rustig aan, vraag steeds minder van jezelf. Accepteer hulp. Sterkte!
@huismus. Jeetje schrikken zeg. Gelukkig weer weg gegaan maar de schrik blijft. Gas terug nemen dus. Niet leuk maar wel het beste. Die jeuk komt ws door het groeien van mijn buik zit precies aan de zijkanten. Heb al snel een droge huid maar nu is het op dit moment wel wat sneller. Dus extra smeren maar. X
Houd vol dames! Ze zeggen altijd dat de laatste weken het zwaarste zijn dus het is heel normaal dat je je nu steeds minder fit begint te voelen. Ik hoop dat wij de 37 weken mogen halen, al zal ik nu al blij zijn als we de 27 weken halen. Hopelijk kunnen ze het zo lang mogelijk rekken en blijven de kleintjes zitten!
Twinkeltjes jheetje meid ik zie nu dat jij in het ziekenhuis ligt met gebroken vliezen. denk dat ik het misschien wel gemist heb maar jheetje zeg dat moet zeker schrikken zijn geweest. en wat je zegt hopelijk haal je de 27 weken dat zou wel fijn zijn. denk dat jullie het echt per dag moeten bekijken. veel sterkte. ik heb nu al het idee dat ik een enorme zeekoe ben hahaha mijn man moet dan altijd lachen aar ja het voelt nu al of ik 40 weken zwanger ben hahaha.
Twinkeltje jeetje ik zie het ook nu pas onderin je onderschrift. Wat schrikken!!!! Duim met je mee dat je kindjes zo lang mogelijk blijven zitten. Sherly: jouw man is net zo'n grapjas als de mijne. Veel mensen denken dat ik op het einde loop. Hihihi. Totdat je ze verteld dat je zwanger ben van een tweeling. Hahaha
Twinkeltje hoe gaat het met je? Wat schrikken zeg! Wat nu? Ben er even stil van. Eerst al een kindje met 26 weken verloren.. Ik hoop dat het goed gaat.. (F)