Hallo allemaal, Ik weet sinds zondag dat ik zwanger ben. Na rekenen, denk ik zo'n 4,5 weken nu. Nu is het zo dat mijn oma erg ziek is en niet meer beter wordt. Het zal niet lang meer duren voordat ze overlijdt. Ik zit nu heel erg in dubio. Moet ik vertellen dat we zwanger zijn? Of niet? Ik vind het zo moeilijk. Aan de ene kan wil ik het haar vertellen zodat ze het weet voordat ze overlijdt, maar aan de andere kant kan ze er helemaal niks meer mee en zal het haar misschien alleen maar meer pijn geven omdat ze het niet meer kan meemaken. Misschien heeft iemand anders dit ook meegemaakt? Ik hoor het graag. Groetjes, Egeltje.
hee!! Als eerst gefeliciteerd met je zwangerschap! Toen mijn opa op sterven lag heeft mijn nicht het nog tegen hem gezegd. Zodat hij het toch wel wist! Die paar dagen dat hij toen nog leefde was hij al trotste overgroot opa. Ik zou het wel vertellen. het is voor zon mens het laatste wat ze mee kunnen maken en die cirkel is rond. Sterkte ermee! liefs xxx
Gefeliciteerd! Mijn nicht zou ook een kleintje krijgen terwijl mijn opa op sterven lag. Zij heeft het hem niet verteld maar heeft daar nu veel spijt van. Ze wilde het graag over doen, maar ja dat kan helaas niet. Ze heeft het mijn opa bij zijn graf verteld.. Het is voor iedereen verschillend, dus je zal echt zelf een keus moeten maken. Misschien is het een idee om je moeder/vader eens te vragen, het gaat toch om zijn/haar moeder en zij kennen je oma toch het beste.. Sterkte en succes in ieder geval..
gefeliciteerd met je zwangerschap! wat vervelend dat je oma zo ziek is, ik heb zelf nooit zoiets meegemaakt als jij maar ik denk dat je in het leven vaak meer spijt hebt van dingen die je niet gedaan hebt en misschien wel had willen doen. En als je oma er straks niet meer is heb je niet meer de kans om het tegen haar te zeggen! veel sterkte en succes met het maken van je keuze! liefs Suuus
als eerste gefeliciteerd met je zwangerschap. mijn oma ging erg achter uit op het moment dat ik zwanger werd. niet dat ze direct zou overleden. maar ze raakte haar geheugen kwijt. ik heb het haar wel verteld. al snel was ik niet meer haar kleindochter maar mama van het kleine mannetje. ze wist ook echt niet meer wie is was. Ik ben heel blij dat ik het haar wel heb kunnen vertellen op het moment dat ze nog helder was. Ook mijn vader (het was zijn moeder) is hier heel blij mee. en zoals iemand hier al zei. het voelt als of de cirkel hiermee rond is gemaakt. heel veel sterkte met je besluit welk je ook neemt.
Gefeliciteerd. Ik zou het haar wel vertelen,zodat ze het altijd in haar hart mee kan nemen. Vorige maand hadden we bijna een soortgelijke iets. Ik was april vorig jaar zwanger en zou een dag na mijn man zijn verjaardag uitgerekend zijn. Nu is mijn schoonmoeder in december met een tumor in haar darmen in het ziekenhuis beland(ze was 85)Geopereerd en al. ze heeft in december op het randje van de dood gelegen,dus maar verteld hoe ons dochtertje zou heten. Uit eindelijk is mijn dochter door inleiding(vanwege mijn schoonmoeder) op 12 Januari 2011 om 4.02 geboren.Mijn man heeft zijn zus gebeld en zij vertelde het aan zijn moeder.3 uur later kregen wij telefoon,dat ze is overleden.Zo bizar,op dezelfde dag.Maar we hebben hier er geen spijt van.Onze dochter(de 2e) is haar 11e kleinkind
Gefeliciteerd met je zwangerschap! Mijn opa ligt momenteel ook op sterven, maar heb het hem wel verteld. En trots dat hij was, hij heeft ook de echo foto's bewonderd. Ik zou het wel vertellen, je moet er later ook geen spijt van krijgen dat je het niet met haar hebt kunnen delen. sterkte meid!
Gefeliciteerd met je zwangerschap!! Ik kwam er afgelopen maandag achter dat ik ook in verwachting ben en mijn opa is (ernstig??) ziek momenteel... we wachten op uitslag van de foto's en de bloedwaarden. Waarschijnlijk heeft hij weer kanker, dit keer misschien zijn longen... Hij klonk vanmiddag zielig en verslagen aan de telefoon, want hij is ook behoorlijk hypochondrisch, waarop ik kans zag hem op te vrolijken. En nou en of dat het dit deed! Hij was zijn klachten instant vergeten en zijn stemming draaide 180 graden om. Als je oma geen hekel heeft aan haar schoonkleinzoon, dan kan het haar toch onmogelijk kwaad doen?
mijn vader is ook ernstig ziek toen ik zwanger was en is nog steeds erg ziek. Omdat we niet en nog steeds niet weten hoe lang hij nog heeft heb ik het gelijk verteld toen ik zwanger was. Hij kreeg een positieve energie om er nog voor te knokken.
Allereerst gefeliciteerd! Ook ik zou het vertellen! Toen ik net zwanger was van Dinand, lag de opa van me man op sterven. Ik heb de beste man helaas voor zijn overlijden niet meer gezien, zat zelf met bloedverlies, en kon en wilde hem niet zien als hij er zo slecht aan toe was. Was gewoon echt teveel voor me. Me man heeft het wel verteld aan hem! Voor hem had het zijn eerste kleinkind geweest. Hij was zwaar dementerende, maar de dagen voor hij overleed was hij heel helder en wist iedereen zijn naam weer. Alsof hij het zelf voelde aankomen. Ik heb manlief nog nooit zo emotioneel gezien. Het deed hem zoveel dat zijn opa toch nog zo helder is geweest dat hij begreep dat hij overgroot opa zou worden. Hij was zo blij en moest heel erg huilen toen hij het vertelde. Ik had mijn man op dat moment aan de lijn toen hij het vertelde, en zelfs ik moest erom huilen (nu borrelen de tranen zo nog omhoog hoor als ik er aan terug denk). Tijdens de begrafenis voelde ik me zo dubbel. Leven en dood ligt zo enorm dicht bij elkaar op dat moment. In jou groeit net een wonder, maar aan de andere kant is een dierbaar iemand overleden die niet meer terug zal komen. Ik weet zeker dat je oma heel erg blij is dat ze nog mag meemaken dat jij een kindje verwacht! Het is toch een mooi en bijzonder iets in het leven! Sterkte!
Hallo allemaal, Bedankt voor al jullie lieve woorden! We hebben het oma gisteren verteld. Ze was erg emotioneel maar ze was zo blij dat we het hebben verteld! Bedankt! Liefs, Egeltje.