Ik sta nog steeds perplex... 9 juli slikte ik mijn laatste pil, en aangezien mijn ouders er ruim 3 jaar over hebben gedaan om zwanger te worden, zaten wij vanaf het begin al op het wachtbankje. Heel geduldig aan het wachten tot we aan de beurt waren, als het zo mocht zijn. De eerste maanden uit nieuwsgierigheid ovulatietesten gedaan, om te zien of ik in ieder geval een eisprong had. Mooie cyclussen tussen de 24 en 27 dagen, dus alle ingrediënten waren er in principe. Ook maandelijks stiekem een testje gedaan vanaf ongeveer 4 dagen voor NOD, omdat ik nou eenmaal zo ontzettend nieuwsgierig ben dat ik mezelf niet kan bedwingen. Elke maand negatief, en een paar dagen later was ik dan ook steeds ongesteld. Vanochtend was het weer zover, 4 dagen voor NOD, en ik bedacht me dat ik toch nog niet had geplast, dan maar eerst een testje. Ik was met mijn moeder aan het bellen toen ik aan het wachten was, we hadden het over koetjes en kalfjes. Tot ik eigenlijk niets meer door kreeg van de andere kant van de lijn, mijn gedachten dwaalden af naar de test op de vensterbank. Er leek toch echt een heeeel klein streepje te verschijnen! Snel nog eentje gedaan met een midstream test van Zwanger & Kids, die vanaf 6 dagen voor NOD positief kan testen. Wederom een licht streepje, al was deze iets donkerder. Met ondertussen het hart in mijn keel besloot ik naar de drogist te fietsen om een clear blue met week-indicator te halen. Ik dacht onderweg nog, hoe mooi zou het nu zijn? De kerstboom in huis, overal sneeuw, kerstliedjes die door de winkels galmen. Ik voelde mijn hart nog steeds als een razende tekeer gaan toen ik uiteindelijk op de bank zag om te wachten tot het zandlopertje zou verdwijnen. En toen, ineens: Zwanger 1-2 weken. Ooooooh wat een vreemd gevoel geeft dat! Er staat gewoon letterlijk, zwart op wit dat je zwanger bent! Het is natuurlijk nog erg pril, ik ben nu 3 weken en 1 dag, dus ik weet dat er nog van alles mis kan gaan. Daar zijn ik en mijn vriend ontzettend realistisch in. Het gekke is wel dat ik totaal niets voel... Ik had echt die laatste test nodig om het te geloven, want aan mijn lijf had ik het echt niet gemerkt. Hadden meer vrouwen dat? Ik vind het eigenlijk wel fijn, van mij mag het zo blijven! Zo, ik stuiter nog even door, en ga dadelijk samen met de toekomstige papa gezellig uit eten om het te vieren . Oh sorry, druk net op voorbeeld en zie dat het een enorm lang bericht is geworden. Ach, misschien ook wel leuk leesvoer voor op de zaterdag avond .
Dank jullie wel! Het ongeloof is nog steeds aanwezig, dat het ons zomaar gegund is, daar kunnen we nog steeds niet over uit!
Dank jullie wel allemaal! We beginnen al wat meer te wennen aan het idee, en proberen er echt van te genieten!