En nee geen tweeling. Na veel mislukte pogingen om zwanger te worden, onderzoeken waar geen reden uit bleek. En mislukte IVF. Zijn we Voor adoptie gegaan. Ik heb van mijn ex een zoon, hij heeft met zijn ex een dochter geadopteerd, die overigens bij ons woont en die vrij weinig tot nihil contact met haar moeder heeft. Bleef het bij ons branden nog 1 kindje er bij en dan zijn we compleet. Lange adoptie proces in gegaan. Aan het lange wachten kwam 2 maanden geleden een einde ; Zoooooooooooooo blij!!!!!!!!!! E-I-N-D-E-L-I-J-K na al het wachten en de spanning! Op een woensdag kwam man dus midden op de dag met piepende banden de bocht om, zet de auto op het erf laat de motor draaien en rent naar binnen. Dacht dat er iets heel ergs was gebeurd en hield mijn hart vast. Hij rende naar mij toe gaf mij een kus en zei dat hij gebeld was en dat er mogelijk een kindje voor ons was! Waren alleen wat problemen met het paspoort en de bijbehorende papieren. Maar we waren dus heeeeeeeeeel bijna aan de beurt. 2 weken daarna werden we gebeld dat het geregeld was. Wij gingen naar hem toe voor kennismaken etc. Zouden die week ook te horen krijgen wanneer hij naar Nederland zou komen. Hele live jonge die veel heeft meegemaakt lang in weeshuizen heeft gezeten en in meerdere weeshuizen. Hij is 3 half en heeft meer dan genoeg mee gemaakt en gezien. Liefde op het eerste gezicht! Toen hij bij ons op schoot kwam zitten voelde het zo natuurlijk aan, we waren compleet. Gesprek gehad, aangegeven dat we de adoptie door wouden zetten, handtekening gezet. Einde van de week zouden we horen wanneer hij naar Nederland zou komen. Kinderen en familie helemaal blij en konden niet wachten, kamer klaar kast vol speelgoed en kleding klaar. En toen kwam de klap heel hard aan toen we te horen kregen dat de papieren niet in rode waren en dat hij niet mocht uitreizen. Ja daar zit je dus in het buitenland, huilend op de stoep van een adoptie bureau. Was eerst gezegd van wel, maar het bleek dus iets gecompliceerder te zijn. Hij was in een ander land geboren, moeder is naar haar eigenhandig gegaan doormiddel van illegaal de grens over te gaan. En toen is hij haar afgenomen. Land van herkomst wou hem eerst niet hebben hij in weeshuis. En toen puntje bij paaltje kwam toen zei het land van herkomst : ho wacht eens even, hij is een vluchteling. En dan word het verhaal even net anders. De hele korte versie van een verhaal waar niemand wat van snapt. Het is een ingewikkeld iets wat om papieren gaat die niet bleken te kloppen en waarvan ze nou niet weten waar de echte papieren wel te vinden zijn. Nou krijg je dus ook een verhaal van welke nationaliteit heeft hij? Want de moeder had geen officiële geboorte aangifte gedaan maar de baby staat dus in een ander land in de boeken van het ziekenhuis als daar geboren. Wij snappen de helft niet, de Nederlandse ambassade heeft verhaal geprobeerd te halen die snappen het ook niet, het adoptie bureau snapt het niet en beide landen snappen het niet. Kortom er word moeilijk gedaan over geld, daar draait het uiteindelijk om wie vangt het geld voor dat kind? En wij en nog het ergste in een krot van een overvol weeshuis zit een klein verdrietig jongetje die een papa en mama was beloofd die hem maar niet komen ophalen. En om het nog ingewikkelder te maken, er is een handtekening gezet dat het ons kind is. Dus wie betaald et onderhoud van dat jongetje nou? Wij willen best betalen, als we zeker weten dat het ook écht bij hem terecht komt. Veel verdriet dus. En toen werd ik dus niet ongesteld. Eerst de schuld aan de stres gegeven, overgeven kwam ook door alles wij zijn er letterlijk ziek van. Moeite met eten en slapeloze nachten. Op advies en lang aandringen van moeder toch een test gedaan, moeder had zo'n gevoel en dat heeft ze alleen gehad toen ik op mijn 16de zwanger van van mijn zoon em ik het nog niet wist en gewoon dacht ongesteld te zijn geweest. Na lang zeuren toch de test gedaan, kan er ook nog wel bij weer een negatieve test, kunnen we weer even lekker met de neus op het feit gedrukt worden dat we geen kind meer krijgen. Nou dikke knaltest!!! We hebben staan janken!! Janken! Man en ik hebben de hele nacht gepraat. Wat willen wij, welk kind willen wij. Nou we kwamen er vrij snel uit; we willen beide! Ach en als er 3 kunnen eten dan kunnen 4 dat ook wel. En een extra kamer dat fixen we wel. Als onze zoon naar Nederland komt kijken we voor een ander huis, en mocht dat niet lukken maken we onze kamer wel kleiner, de snoods gaan we op de bank slapen. Dan komt het probleem hoe nu veder met de adoptie. Vanmorgen er geweest en verteld. Zij hebben ons verzekerd dat het geen probleem is. Maar dat we het daar straks beter niet van de daken kunnen schreeuwen. En weer kregen we het zelfde antwoord; ze zijn er mee bezig. Dokter gebeld direct vrijdag, situatie uitgelegd En ook dat er veel stres is etc. En dat we niet wisten hoelang. Vanmorgen echo gehad, iets veder dan ik dacht : 10 weken. En ben nog gewoon 1 keer ongesteld geweest dus had hooguit een week of 5 verwacht.
Wauw, wat een verhaal!! Gefeliciteerd met je zwangerschap! En ik hoop dat jullie snel je zoontje in je armen kunnen sluiten en dat hij eindelijk naar NL mag komen.
Waarin wat prachtig zeg twee kindjes krijgen op deze manier hihi Ik hoop dat je jullie zoontje gauw bij jullie zullen hebben en dat de zwangerschap goed verloopt! Ik ben benieuwd hoe dit allemaal af loopt straks hihi
Wauw, kippenvel! Wat prachtig dat jullie straks twee kindjes in jullie armen mogen sluiten!! Gefeliciteerd!
Wouw wat bijzonder! Van harte! Hopelijk mogen jullie je zoontje snel in jullie armen sluiten.... En fijne zwangerschap gewenst
Wat een bijzonder verhaal, ik heb het met kippevel gelezen! Van harte gefeliciteerd met het wonder wat in je buik groeit en ik hoop met jullie mee dat de adoptie snel en goed zal lukken!
Wauw! Wat een geluk, 2 kindjes.. Ik hoop dat jullie zoontje snel bij jullie is en dat de zwangerschap voorspoedig verloopt! Al 10 weken, heerlijk. Geniet ervan!
Wat bijzonder, hoop dat jullie zoontje snel thuis is bij jullie. En een hele goede zwangerschap gewenst.