Ik begin sinds week 26 een stuk onhandiger te worden en me echt een stuk lomper te voelen. Kan niet normaal meer mn schoenen aandoen of bukken of de trap op etc.. echt heel zwaar kan ik het nog niet noemen maar ik voel me wel heel zwanger Gelukkig nog geen pijntjes, alleen last van opgezwollen voeten etc.
Ik had dat kortademige ook vrij snel, dat ik het echt zwaar vond worden was zo rond de 28-30 weken volgens mij
Heb beide zwangerschappen nooit als zwaar beschouwd. Eerste tot 39 weken en tweede tot 38 weken (bureauwerk) blijven werken. Nooit echt lichamelijke problemen gehad of zo... Boodschappen gewoon blijven sjouwen, oudste dochter bij de 2e. Vond het echt zalig om zwanger te zijn en vind het echt jammer dat het voor vele vrouwen zo hevig is - vooral vanaf het 3e trimester...
Morgen ben ik 37 weken zwanger en ik kan niet echt zeggen dat ik het zwaar heb. Maar misschien ben ik ook wel niet zo'n "zeikerd". Heb vanaf het begin wel dat ik een paar keer per week moet spugen en ook last van maagzuur. Natuurlijk vind ik het nu ook shit als ik moet bukken, want dat voelt niet fijn in m'n buik en ik ben meer moe dan anders. Maar er zijn dames die met HG of een hoge bloeddruk of hellp in het ziekenhuis komen, dus ik heb echt niets te klagen!
Bij de eerste heb ik hem tot het einde uitgelopen ondanks mijn hoge bloeddruk! Bij de tweede ergens rond de 25 a 30 weken En nu heb ik nu al flinke klachten. Heel erg last van mijn bekken. Een zere rug en pijnlijke ribben. Het lopen gaat door al die klachten ook al moeizamer.
Hier begint het vanaf nu (29+) wat zwaarder te worden. Idd, last van bekken, moe, rugpijn bla bla bla... hihihi Tis voor een goed doel zullen we maar zeggen! En het is me idd nogal niet wat wat we meesjouwen toch!
Komt trouwens ook bij dat onze zoon op het moment best pittig is, dus dat maakt het miss ook wel ff lastiger...
Sinds de 26 weken begon ik het wel te voelen.. en de laatste week zucht en puf ik steeds meer haha en het aftellen voor mn verlof is al begonnen... Maar klagen mag ik eigenlijk niet. Heb geen echte kwaaltjes gehad en loop nog wel 5 hoog met de trap 2/3 keer per dag. Ik wou eerst dapper zo lang mogelijk doorwerken.. maar ik ga nu lekker 6 weekjes van te voren met verlof Heb namelijk wel gemerkt dat ik na mijn werkweek wel echt kapot ben..!
Bij mijn zoontje zo rond week 25 en 30. En daarna vond ik het helemaal drama en wou ik maar al te graag bevallen.
Bij mij vanaf week 28 ongeveer had ineens een torenhoge bloeddruk en mocht helemaal niets meer doen ziekenhuis in voor een week weer eruit weer erin enz enz... bij 37.5 dagen was de Gyn het zat en heeft toen besloten in te gaan leiden uiteindelijk is hij geboren bij 38.2
ikkie, we kunnen elkaar de hand schudden meid, want ook ik vind het nu (sinds week 28) wel echt zwaarder worden! Duizelig, buik formaat basketbal (met dezelfde flexibiliteit) dat eeuwige geplas 's-nachts, de deur uit gaan en alle WC's op de route moeten kennen gewoon de makkelijkste schoenen soms niet eens aan kunnen doen! niet meer op mn buik kunnen slapen zonder een por van binnenuit vocht in vingers, carpaaltunnelsyndroom bah bah bah en ik riep ook altijd dat het makkelijk vol te houden was, maar zie nu best op tegen de warmte die komen gaat. 'maar we krijgen er zoveel voor terug', 'het is het allemaal waard' en 'het is nog niets vergeleken met straks' dus ik klaag niet
Ik heb tot nu toe nog niet echt ergens last van. Begin wel een echt buikje te krijgen nu. En als ik veel loop merk ik wel dat ik sneller moe ben dan normaal. Oohh en snel even omdraaien in bed bijvoorbeeld is er niet meer bij, want dat vindt het mannetje daarbinnen niet leuk. Die schopt dan zo hard dat ik het de volgende keer wel laat. De vk vroeg ook aan mij of ik al last had van mn schaambotje, of ik daar wat voelde. Toen nog niet. Maar nu voel ik soms wel als ik loop een soort steekje daar beneden. Dan stop ik maar even met lopen omdat ik soms echt het gevoel heb dat die eruit komt haha
Heb vanavf 12 weken al BI, zit nu ook volledig thuis. Verder niet erg misselijk geweest of zo. Ik heb nu echt 'moeite' met het groeien van de buik, zit in de weg, draaien in bed, slapeloze nachten. En dan nog de hormonen...
Ik heb dat bij mijn vorige zwangerschap eigenlijk helemaal niet gehad. Ik was wel meer moe, maar dat was vanaf het begin al zo. Ik heb ook nooit een supergrote buik gehad, en aangezien ik 'normaal' ondergewicht heb had was ik ook met mijn extra kilo's niet heel zwaar. Ik kon tot het einde ook alles en had helemaal geen haast om te bevallen. (hopelijk gaat het deze keer weer zo)