Hallo meiden, Ik ben bijna 30 weken in verwachting van een tweeling. Heb verder 2 kinderen van 5 en 3. Deze zwangerschap valt me zo ontzettend zwaar, niet alleen lichamelijk maar vooral psychisch...ik ben heel de dag boos, kan niks of niemand handlen en heb gewoon nergens de energie voor en zin in. Ben eigenlijk gewoon heel erg down terwijl dit een zeer gewenste zwangerscha is. Had al jaren geen last meer van paniekaanvallen maar nu ik me zo downvoel begin ik daar ook weer last van te krijgen. Ik kan al weken niet lekker slapen omdat ik niet lekker kan liggen en overal kramp heb en omdat er zoveel door mijn hoofd gaat dat ik gewoon het gevoel heb gek te worden. Ik weet even niet meer wat ik moet doen...zijn er Meer dames hier die zich zo gevoeld hebben tijdens een zwangerschap? Wat hebben jullie hier toen aan gedaan? Kan ik eventueel slaappille. Of kalmeringspillen krijgem van mijn arts?? Wie heeft er Tips om de komende paar weken te doorstaan en niet helemaal gek te worden.......
Wat vervelend meid! Ik herken het wel van de zwangerschap van mijn dochter en belandde daarna in een pnd. Had het toen niet goed door, maar had anders veel eerder hulp gezocht. Als ik jou was zou ik even langs de huisarts gaan, die kan je vast wel vertellen wat je op dit moment het beste kan doen/gebruiken. Sterkte!
Jee wat vervelend. Ik weet van een (oud) collega dat zij tijdens haar zwangerschap ook veel last heeft gehad van (onverklaarbare) slapeloosheid. Zij is toen heel goed in de gaten gehouden, omdat de kans dan groter is depressief te worden tijdens/na de zwangerschap. Er zit schijnbaar een bepaald verband tussen. Succes!
Vervelend zeg. Ik werd depressief tijdens mijn zwangerschap van Fleur, maar niet zo vroeg al, pas rond week 38 eigenlijk en toen is besloten mij op uitgerekende datum in te leiden omdat ze bang waren dat dit door zou zetten en ik na de bevalling echt in een depressie zou raken als ik hier nog langer mee doorliep. Fleur kwam een paar dagen eerder gelukkig en de depressieve gevoelens waren snel voorbij. Maar ja, bij mij was dit dus echt pas rond de bevalling door omstandigheden (overlijden in de familie enz) waardoor ik het kreeg.
Meis wat rot. Omdat je al een verleden hebt met angststoornissen zou ik je adviseren om weer contact met je ha, psyg op te nemen. Laat je goed begeleiden, en wacht niet tot je verder in die put zakt... Zet m op!
Ik heb wel echt last van de hormonen en slaap daardoor heel erg slecht, (terwijl mijn buik nog echt niet in de weg zit). Ik slaap gewoon niet langer dan anderhalf uur achter elkaar en dat op zichzelf put gewoon al enorm uit. Met de bijkomende effecten: lusteloosheid enzo. Wat jij hebt, klinkt wel een behoorlijk stukje erger, en wat ik je aan zou raden, is om dit aan te kaarten bij je gyn, (neem aan dat je daar loopt vanwege de tweelingzwangerschap), en te kijken of je hormoonhuishouding eens geprikt kan worden en er bekeken kan worden of je op basis daarvan behandeling kunt krijgen. Daarmee zou je dan namelijk ook een eventueel dreigende PND voor kunnen zijn... Als je eigen gyn er te weinig van weet, vraag dan of hij een gespecialiseerde arts hiervoor wil consulteren, want er zijn genoeg plekken waar al behoorlijk wat kennis is over het verband tussen je (verstoorde) hormoonhuishouding en PND, en wat daar dus preventief tegen te doen is. Ik ken deze gevoelens trouwens wel uit langdurig extreem slaaptekort hebben. Als je daarop googelt, zie je dat dat behoorlijk heftige effecten kan hebben. Soms helpt een natuurlijk slaapmiddel, want gewone middelen mag je eigenlijk niet gebruiken tijdens de zwangerschap. Ik heb zelf eerder wel wat baat gehad bij dormiplant van VSM. Verder zat de truc bij mij 'm vooral in zorgen dat mijn dagen niet te druk waren: om alle doe-dingen heen steeds rustmomenten creeren, spanning en stress zoveel mogelijk mijden en 's avonds eigenlijk niks meer doen: niet weg, geen spannende boeken of films lezen. En kijk ook even wat je aan je slaaphouding kunt verbeteren. Op het eind van mijn eerste zwangerschap sliep ik vaak half zittend in een berg kussens, of op de bank. Dat hielp vaak wel om beter te slapen, zeker met de rugleuning van de bank in m'n rug!
Hey meid, Ik herken het een beetje. Ik ben zwanger van de eerste, hartstikke welkom en gepland. Ook ik heb erg last van mijn hormonen en ben soms niet te genieten, zeker in het begin niet. Ik zat mezelf helemaal gek te maken in mn kop, was mega jaloers en onzeker als mijn vriend wegging enzo. Ook ik had en heb soms nog erg last van depressieve buien. En nog steeds slaap ik erg licht en daardoor ook slecht. En nog tal van andere kwalen! Verschrikkelijk! Ik kan lang niet al mijn uren werken en soms dagen niet., Dus ik heb ook nog een schuldgevoel tegenover mijn collega's. Ik heb dit allemaal wel aangegeven bij mn vk. Zou ik ook gewoon doen als ik ik jou was. Je kan er maar beter met iemand over praten als het allemaal opkroppen. Makkelijker gezegt als gedaan, i know. Succes!
Oh zo herkenbaar. Hier ook zwanger (31wk) en ook dezelfde klachten als die jij omschrijft. Heb al paar keer weer een paniekaanval gehad helaas. Weet niet of je hiervoor bent behandeld door een psycholoog o.i.d. Maar neem daar weer contact mee op en evt je huisarts. Succes
Er bestaat een speciale poli voor in het ziekenhuis waar veel huisartsen niks van af weten. Het heet de POP poli. Dit is een team van artsen ( gyn, kinderarts en psych) die gespecialiseerd zijn in depressie tijdens en na zwangerschap. Het schijnt zelfs zo te zijn dat een prenatale depressie vaker voorkomt dan een postnatale. Zeker met jouw verleden is het raadzaam om aan de huisarts een verwijsbrief te vragen Loop er niet mee rond in je eentje, het is afschuwelijk naar!