Hallo dames ik ben Chelsea 19 jaar.Ik ben tot mijn grote verbazing zwanger geraakt door de prikpil heen had toen nog maar een half jaar een relatie met mijn (ex). Ik was er een beetje van slag van en ik wist helemaal niet wat ik ervan moest denken het is veel te vroeg voor de relatie van mij en hem om zwanger te worden en ik vond/vind mezelf te jong. Uiteindelijk kwam ik er ook nog achter dat ik al 8 weken was het hartje klopte al en ik was helemaal verliefd mijn toenmalige vriend wou het ook heel graag en we hebben samen een hele leuke tijd nog gehad. Opeens kreeg ik problemen met het huis waar ik woon het is antikraak en ze komen soms wel eens controleren of er meer mensen op het adres wonen dan vermeld staat en ik deed de deur open tegen die tijd al met een buikje (16 weken) dus ze zagen het meteen en ik moest het huis uit en allemaal rotzooi. Uiteindelijk rechtszaak gehad en gewonnen dus mocht mooi blijven want ze gaan het pas over 5 jaar slopen dan ben ik ook wat langer ingeschreven. Helaas begon mijn ex te veranderen hij kwam soms gewoon niet thuis een dagje zonder echt enige verklaring daarvoor.. Veel ruzie's en hij ging niet mee naar echo's en afspraken (ja lekkere vent he) het word nog erger dus op een gegeven moment had ik zoveel stress dat ik bij me moeder ben gaan intrekken en het huis heb verhuurd aan een goede vriend. Ik zag hem al minder vaak en als ik na 3 weken weer in Rotterdam kwam voor afspraken en dergelijke zei die dat hij me zo graag wou zien en dan kwam die half 1 snachts aanzetten?! Nou lekker zeg. Maar de 'relatie hield stand' tot een paar weken terug opeens hoorde ik niks meer van hem hij reageerde niet meer op mijn apps nam express zijn telefoon niet meer op en drukte mijn telefoontjes weg en deed daarna zijn telefoon uit?! Oke ik was in schock ik denk wat zou er gebeurd kunnen zijn waarom doet hij zo? Tot nu toe hoor ik niks meer van hem zomaar uit het niets en dat doet verschrikkelijk pijn ik hou zo van die jongen hij weet het echt niet maar helaas hij is gewoon niet geintereseerd in de baby die nog geboren moet worden en ook niet in mij heb nog een paar x geprobeerd hem te appen maar kreeg geen reactie hij had het wel gelezen toen probeerde ik weer te bellen weer wegdrukken. Ik dacht ja nu ben ik er klaar mee (dusniet) ik bleef maar doorgaan en me dingen afvragen nu heb ik hem al ruim een week niet gesproken en het valt me zwaar ik wil zo graag een vader voor me kind maar als hij het nu al laat afweten weet ik eerlijk gezegd niet als ik straks wel wil dat hij in mijn zoontje's leven komt. Ik ga er gewoon kapot aan wat hij doet hij heeft er gewoon lak aan en het boeit hem niet.. Ik voel me verraden en in de steek gelaten zomaar ik denk bij mezelf van ja als je niet wilt zeg het dan gewoon dan kan ik het ook laten rusten en verdergaan. Nu denk ik dat ik het zelf moet afsluiten als ik op hem moet wachten njaa dan is me zoon al geboren heb vandaag een erge dip gehad veel gehuild me ogen doen er pijn van het lijkt alsof het elke dag slechter gaat en zo voel ik me ook door die lamzak kan ik alleen maar minder genieten van mijn zwangerschap.. Klote dit!
Lieve Chelsea, ik heb niet zo intens gevoeld wat jij voelt want ik kende de vader van mij zoon nog maar kort voordat ik zwanger werd en hij wegging. Maar 1 ding kan ik je zeker adviseren, en dat is om zo weinig mogelijk te stressen en zoveel mogelijk positieve afleiding te zoeken nu je kleine nog in je buik zit. Ik heb me ook in de steek gelaten gevoeld, en wel 100 x geprobeerd om weer contact te zoeken, uiteindelijk alleen maar huil en woede aanvallen aan over gehouden. En ze zeggen van stress krijg je huilbaby's en dat is het laatste wat je wil ,mocht je er in de toekomst alleen voor komen te staan. Dan nog 1 ding...bedenk goed wat je liever wil, alles heeft voor en nadelen. want indd als hij nu al zo doet, is het dan wel echt zo'n goede vader of ben je misschien beter af zonder hem zodat jij in rust en vrede je zoontje kan opvoeden...in ieder geval heel veel sterkte meid!
Ook ik ben 'in de steek gelaten'. In het begin had ik er ook veel moeite mee. Maar zo'n vader wil ik nog helemaal niet eens voor mijn kindje. Die het elke keer weer laat afweten. Ik krijg genoeg steun van vrienden en familie en red het ook zonder hem. Het ergste vind ik het voor mijn kindje dat ze zonder vader zal moeten opgroeien. Maar ook dat zal helemaal goed komen. Ik weet hoe klote het is maar probeer zoveel mogelijk afleiding te zoeken en denk aan je kindje. Probeer zo min mogelijk te stressen! Want dat is voor jou en voor je kindje niet goed. Heel veel sterkte meid!
Ik zou hem als ik jou was lekker vergeten. Met de instelling die hij heeft, hoe kan hij daarmee een verantwoordelijk vader worden voor zijn en jou kindje? Ik werd zwanger ook door alle veiligheid maatregelen heen en kon er ook geen afstand van doen nadat ik de echo zag. De vader van mijn dochter kende ik amper we zagen elkaar nooit wegens zijn werk in het buitenland waar hij soms 3 maanden was in het begin steunde hij me heel veel en zijn we ook met mijn ouders gaan praten maar zodra ik de knoop doorgehakt had en hij zeker wist dat ik het ging houden kroop hij in een schulp. Ik heb de vader van mijn dochter 2 kansen gegeven (hij heeft haar 1x gezien toen ze 6 dagen oud was) en toen kwam hij steeds met smoesjes dus heb hem heel duidelijk gemaakt wilt hij nu niets met haar te maken hebben (ook al zegt hij van wel maar hij kwam alleen nooit zogenaamd te druk met werk blablabla) dan hoeft het over 3 jaar ook niet ineens. Sindsdien heb ik nooit meer wat van mij laten horen en heb ik heerlijk kunnen genieten van mijn dochter zonder al dat gezeik met hem ik ben heel erg makkelijk daarin kon er ook niet om huilen dat ik hem kwijt was hij is het niet eens waard. 3 maanden erna leerde ik iemand anders kennen (die ik al kende uit het verleden en die ik soms tegenkwam omdat we enigszins de zelfde mensen kennen) We wonen nu samen en hij ziet haar helemaal als zijn dochter. Hij is zo leuk en lief met haar! En zij word ook helemaal blij als hij thuis komt van zijn werk. Ook zijn familie is helemaal gek op haar. Wat ik dus wil zeggen. Het leven is 1 grote verassing! What is meant to be will eventually find his way. Geniet van je zwangerschap geniet van de kleine als die er is en zoek ondertussen naar een plekje voor jezelf (eventueel gewoon bij je moeder als dat kan) en vergeet hem hij is het toch niet waard als hij zich zo gedraagt.
Hey hey, Lekker laten gaan zo een. Hij lijkt in zijn doen en laten behoorlijk op toekomstige vader van mijn kind. Je denkt nu misschien dat je het zonder hem niet kunt. Maar er zijn zat mannen die zoveel beter zijn voor je dan hij. Mannen die wel voor je gaan en voor jouw kleine. Jij hebt dadelijk zoiets moois waar je zoveel van zult gaan houden. Daar kunnen de gevoelens voor hem niet tegenop. Kies voor jezelf en voor jouw kleine. Want hij heeft dat niet gedaan. Het is zijn keuze geweest jullie te laten vallen. Probeer het niet meer, want hij zal niet veranderen. En na tijdje zal hij je niet meer zo kunnen raken.
Meid als ik jou was zou ik hem lekker links laten liggen en een eigen leven opbouwen samen met je zoontje straks. Mijn ex heeft mij ook zwanger laten zitten (miskraam destijds), ik heb er werkelijk ALLES aan gedaan om hem terug te krijgen maar hij wilde niets meer met mij te maken hebben zonder enige reden. Nu heb ik al een tijd een nieuwe relatie, ben opnieuw zwanger en NU PAS ziet mijn ex in hoe dom hij is geweest en heeft hij spijt. Pech voor hem! Heel veel sterkte en hou jezelf groot, er ligt een betere toekomst op jou te wachten dan met hem! Je verdient beter..