Hoi allemaal, Ik zit vandaag ziek thuis (grieperig, kapotmoe en pijn in alle spieren die ik heb) en heb daarnaast echt een baaldag. Dit heeft met name te maken met mijn werk. Ik heb heel erg leuk werk als leidinggevende van een leuk team. De afgelopen twee jaar heb ik met heel veel plezier met hen samen gewerkt, opleidingen en trainingen gevolgd, en gewoon super naar mijn zin gehad. Maar.... (er is altijd een maar he)... mijn werkgever heeft van begin af aan aangegeven dat alle leidinggevende functies in minimaal 32 uur gewerkt moeten worden. Duobaan is bij leidinggevende functies niet bespreekbaar. Dus... toen ik zwanger raakte ben ik hier best hard over na gaan denken. Iedereen heeft natuurlijk zijn eigen aanpak als ie moeder wordt, maar ik heb het me altijd voorgesteld dat ik zo veel mogelijk thuis zou zijn voor de kids. Niet helemaal stoppen met werken, maar wel gedeeltelijk, zodat je zo weinig mogelijk opvang nodig hebt en zo veel mogelijk de ontwikkeling van je kindje van dichtbij zelf mee maakt. Aangezien minder dan 32 uur niet bespreekbaar was, hebben ze me een document laten tekenen waarin ik daarvoor akkoord tekende. Dat heb ik toen gedaan. Maar tevens werd er bij gezegd dat men er dan ook van uit ging dat ik geen ouderschapsverlof op zou nemen, want dan zou ik alsnog parttime werken een tijd. Ze wisten wel dat ik waarsch. parttime zou willen gaan werken als het kindje er eenmaal is, daar ben ik heel open en eerlijk over geweest dat ik daar naar neigde. Nu heb ik vorige week gesprek gehad met mijn personeelsfunctionaris hier over. Omdat ik er mee zat dat ouderschapsverlof geen optie is (hoewel het wettelijk niet verboden mag worden) EN omdat mijn baas had gezegd dat ze me dan drie maanden zouden supporten om een andere baan te vinden. Maar wat dan na die drie maanden?? Mijn personeelsfunctionaris gaf aan dat ze me inderdaad ouderschapsverlof niet mogen weigeren. Maar... als ik dat wel zou doen, ouderschapsverlof zou nemen, zouden ze aanhalen dat mijn functioneren achteruit zou gaan, omdat ik er te weinig zou zijn dan. Met andere woorden: dan werken we je er wel op een andere manier uit. Zij adviseerde me om een deal te sluiten met mijn werkgever; zoals bijv. : na mijn verlof niet meer terug keren, maar wel bijv. doorbetaald krijgen tot maart of april, zodat ik na de bevalling ruim tijd zou hebben om een andere baan te zoeken. Heb ik dan nog geen andere baan voor 1 april, dan zou de arbeidsovereenkomst ontbonden worden (wel met verweer van mij) en dan zou ik WW krijgen. WW krijg ik ongeveer 1 tot anderhalf jaar omdat ik al meer dan tien jaar aaneengesloten werk. ik heb nooit eerder in de WW gezeten en vind dat best een eng idee. Ik heb nog nooit zonder werk gezeten. Ze zei ook dat ze, als ik toch voor 32uur terug zou komen, het toch wel zouden merken als ik het niet graag deed, omdat ik liever bij mijn kindje wilde zijn. En dan ben je nog verder van huis. Al met al lijkt uit alle (vervelende) opties, die deal de beste optie... Heeft iemand van jullie ervaring met dit soort zaken? Iemand advies? Liefs Een verdrietige MamatoB PS Sorry dat het zo'n lang verhaal geworden is.
En afspraken maken over bijvoorbeeld 1 dag in de week thuis werken en 3 dagen op kantoor? (ik weet niet hoe jouw functie precies ingevuld moet worden...) Lastig hoor, ik ben vóór werkende moeders (zie andere discussies ) maar ben wel van mening dat waar je wettelijk recht op hebt, namelijk je ouderschapsverlof, je niet ontnomen mag worden. En nu chanteren ze je als het ware in het niet-opnemen van waar je wettelijk (en zeker ook gevoelsmatig!) recht op hebt. Succes hiermee, ik kan ook echt niet bedenken hoe je dit op kan lossen want dat is voor iedereen anders (voor mij zou WW bijv. geen oplossing zijn, maar ik WIL zelf ook heel graag blijven werken), behalve hard tegen hard maar kan me voorstellen dat je daar nou ook niet op zit te wachten (plus dat ze het weer tegen ja kunnen gaan gebruiken, pffff).
Tja weet je wat de ellende is meid.....je heb toen getekend dat je accoord ging met hun voorwaarde dus de enige poot die je heb om op te staan is je ouderschapsverlof. De pest daarmee is wat al aangegeven werd dat ze je dan om welke rede dan ook er alsnog uit weten te werken. Is er geen andere funstie voor jou binnen het bedrijf? Misschien kun je er inderdaad met je baas wel uit komen maar het blijft moeilijk. Denk dat de beste oplossing is om nogmaals met je baas om de tafel te gaan en er over te praten. Wie weet heeft hij/zij wel een andere oplossing. Ik snap dat je bij je kindje wil zijn dat heb ik ook altijd aangegeven zowel thuis als op mijn werk. Ik ga niet fulltime werken als het niet nodig is omdat ik mijn eigen kind op wil zien groeien en op wil voeden.
Hey, Dankjewel voor jullie reacties. Er zijn momenteel geen andere functies vacant binnen het bedrijf die aansluiten op mijn werkervaring en opleiding en bij mijn weten worden die ook niet op korte termijn verwacht. Weet je wat het is, ik heb altijd gedacht als ik gewoon open en eerlijk ben krijg ik dat ook terug... maar nu voel ik me min of meer gedwongen een keuze te maken. Zeker met dat ouderschapsverlof 'ja, je mag het nemen, we mogen dat niet weigeren, maar als je het doet krijg je wel klachten over je functioneren' tja.... Enfin, velen zullen misschien denken of zeggen; je had het kunnen weten vantevoren... maar ik had al tien jaar naar zo'n functie als deze toe gewerkt en kon die kans niet laten lopen... en het beviel me zo goed... maar ja, de kinderwens laat ook niet op zich wachten en dan krijg je toch ook die moedergevoelens en dan krijg je opeens zo'n situatie waarin je in een spagaat zit en moet kiezen tussen twee dingen die heel belangrijk zijn.. ik vind het zo jammer dat het OF / OF is... het liefst zou ik parttime in een duobaan (20 uur) mijn baan blijven doen, en tevens genoeg tijd met ons kleintje doorbrengen, maar blijkbaar is dat nu gewoon niet mogelijk... En als ik dan moet kiezen, kies ik toch voor ons kindje en om daar zo veel mogelijk bij te zijn. ik hoop dan maar dat er een baan langs komt die ook leuk is voor me en die ik wel in 20 uur kan doen. Het 'fijne' van zo'n 'oprotpremie' periode is wel, (om het ook maar eens positief te bekijken) dat ik een half jaar thuis ben vanaf de geboorte van ons kindje, en hem/haar pas hoef weg te gaan brengen vanaf maart of april...
Joh, je hoeft je toch niet te verantwoorden voor het feit dat je een leuke baan hebt gezocht in het verleden? Hoe weet je nu van tevoren hoe je leven gaat verlopen en wat dan je wensen zullen zijn? En het is ook niet raar dat je uitgaat van "het goede" van anderen, het is raar dat mensen misbruik maken van jouw vertrouwen. Zoals ze dat bij jouw bedrijf wel hebben gedaan, vind ik. Alles moet in dit geval van jou komen en dat is niet eerlijk, of je nou een contract hebt getekend of niet. Misschien kun je ze dat nog eens onder de neus wrijven. Een duobaan is niet mogelijk, omdat ZIJ er geen werk van wensen te maken! En vaak omdat dit nog niet gebruikelijk is, maar hoe moet zoiets dan gebruikelijk worden? Nou ja, overwegingen waar je niks mee kunt, sorry daarvoor, maar kan me hier zo druk over maken omdat het vaak betekent dat vrouwen dan maar "afhaken" en niet meer gaan werken terwijl de oplossing zo ontzettend voor de hand ligt! Maar ik zou, als ik jou was, gewoon voor dat ouderschapsverlof gaan en zien wat er gebeurt, of inderdaad de oprotpremie aannemen met een dikke protestbrief of ze nog in de middeleeuwen leven en kijken of je elder een leuke baan vindt voor minder uur per week.... Wat een keuze meid, pffff.....
Ik zou eerst maar eens even advies inwinnen bij de rechtshulpwinkel en/of je rechtsbijstandsverzekering. Zij kunnen je uitleggen wanneer je waar recht op hebt - of welke rechten je 'verspeelt' als je een bepaalde beslissing neemt.
Ik ben het eens met Danabelle. Eerst rechtshulp inschakelen. Dit kan eigenlijk niet. Wat je ook kunt doen is contact opnemen met taskforce deeltijdplus : Taskforce DeeltijdPlus Vanuit de overheid zijn ze er namelijk zeer op gebrand dat juist jij, als leidinggevende aankomende moeder nog steeds je werkzaamheden goed uit kunt voeren. Misschien hebben zij een goed advies voor je. Ik vind het eigenlijk te walgelijk voor woorden hoe ze jou behandelen. Jij hebt namelijk recht op ouderschapsverlof. Ik denk dat ze dan niet je functioneren ineens anders kunnen gaan beoordelen. Als jij namelijk altijd goed hebt gefunctioneerd is het erg onwaarschijnlijk dat je namelijk ineens niet meer voldoet. Het klinkt een beetje als discriminatie. Dus ik zou als ik jou was zeker een advocaat om advies vragen. ( arbeidsrecht)
Ik ging zeker niet akkoord met die zogenaamde deal van hun, daar word jij alleen maar slechter van. Gewoon ouderschapsverlof opnemen en je werk doen. Als ze dan van je af willen dan zullen ze jou eerst een paar keer op je functioneren aan moeten spreken, ze kunnen je er echt niet zomaar uitgooien hoor! Mochten ze het via de kantonrechter willen spelen? Ook goed, maar dan moeten ze je een oprotpremie betalen! Je laat je toch niet zo makkelijk weg sturen, gewoon gaan voor waar je recht op hebt! Heel veel succes!!!
Neem inderdaad eens contact op met rechtsbijstand of de vakbond (als je daar lid van bent). Ik zou niet te makkelijk een afvloeiregeling accepteren. Laat maar merken dat jij dat niet wilt. Wie weet komen ze nog met een beter 'bod'.
Ik vraag me zelfs af of dat document waar in staat dat je niet minder dan 32 uur gaat werken wel rechtsgeldig is... Bij mijn weten (maar ik weet ook niet alles) mogen ze van dit soort regels niet afwijken in negatieve zin voor de werknemer. Je kunt ook eens vragen of ze dit hele verhaal voor je op papier willen zetten, of je schrijft het zelf op en laat het door hun tekenen. Dan heb je in elk geval bewijs. Of mail het en laat ze voor een reactie zorgen. Dan zet je erin "bij geen reactie accoord met deze tekst" of iets dergelijks, dan hebben ze 2 keuzes.. Als ze geen reactie geven gaan ze accoord en jij kunt hiermee stappen ondernemen, want dit mag helemaal niet, of ze gaan niet accoord en ze moeten met een tegenvoorstel komen. Ik bedoel hiermee niet dat je op die deal in moet gaan! Je moet er ook zeker niet inzetten dat je accoord gaat met wat zij je voorschotelen. Goed op je woordkeuze letten, dus. Ik denk dat ik in jouw geval de eer aan mezelf hield en een andere baan ging zoeken, zwanger en wel. Want het is en blijft moeilijk. De sfeer zal er niet beter op worden (mijn man heeft zoiets meegemaakt op zijn werk) en zelf zit je ook niet lekker daar... Ik wens je heel veel succes in elk geval!
Ja, het is gewoon heel wrang, want voor mijn gevoel zijn alle opties negatief: - Ik ga 32 uur werken tegen mijn zin in, wat dus geen optie is - Ik ga 32 uur werken MET ouderschapsverlof wat ik dan opeis, waarbij ze dus dossier tegen mij gaan opbouwen omdat ik volgens hen niet kan functioneren als ik parttime werk, m.a.w. ze werken me er zo uit :x - Ik ga naar de OR of via een advocaat proberen me te beroepen op het recht om minder te werken, maar dan krijg je al gauw een verslechterde werkrelatie met je baas en krijgen ze je alsnog wel weg gewerkt, omdat ze dan ook dossier gaan opbouwen - Ik neem de deal Ik ga morgen eens met de rechtsbijstand / rechtswinkel bellen voor meer info. Ik hoop dat die me wat wijzer kunnen maken. Het vervelende is, wat ik ook doe, zij trekken toch aan het langste eind. En ga maar eens een rechtszaak aanspannen tegen een groot rijk bedrijf, dan trek je altijd aan het kortste eind... Wat dat betreft denk ik (gevoelsmatig) nu op dit moment dat het 'beste' is om toch die deal te bedingen zwart op wit, dat ik na mijn verlof niet hoef terug te komen maar toch doorbetaald krijg tot maart/april... dan heb ik in elk geval een half jaar met het kindje samen en kan ik dan uit kijken naar iets anders, om een parttime baan te vinden... want de stress die deze situatie met zich mee brengt is ook niet bepaald gezond, dat kan ik jullie verzekeren. xxx mamatoB
Ik moet zeggen... Mijn zusje heeft ook zoiets aan de hand gehad, was wel een andere begin situatie maar de deal was hetzelfde. Zij heeft de deal dus wel genomen en ze heeft er tot op de dag van vandaag geen spijt van! Daarbij, je weet nu al dat ze je weg willen hebben, (grof gezegd misschien, maar daar komt het wel op neer aangezien ze al wisten dat je parttime wilde gaan werken als je kinderen kreeg) dus je kunt nu al op zoek naar een leuke andere baan!
Dit topic lijkt me best wel geschikt om eens kamervragen over te laten stellen. Want zulke praktijken maakt het voor een hoogopgeleide vrouw of een vrouw op een hoge positie bijna onmogelijk om zowel te werken in de huidige functie als van een regeling als ouderschapsverlof gebruik te kunnen maken.
Wat een schandalige opstelling van jouw werkgever! Echt, hier gaan mijn haren van overeind staan...:x Zorg dat je advies krijgt van een deskundige (rechtsbijstand, advocaat of vakbond) en wees absoluut niet te loyaal naar je werkgever toe. Dat zijn ze nl ook niet ten opzichte van jou (chanteren met opbouwen van een dossier, het moet niet gekker worden!)... Ga ook niet te snel akkoord met een regeling! Je verspeelt zo je rechten op een uitkering. En een half jaar doorbetalen klinkt lang, maar is het in de praktijk niet. In deze tijd liggen de banen in de meeste sectoren niet voor het oprapen, zeker niet parttime. O ja... laat dat document dat je hebt ondertekend ook toetsen op rechtsgeldigheid, want minder werken is in principe ook een wettelijk recht (wet aanpassing arbeidsduur). Daar mag maar in bepaalde gevallen vanaf geweken worden. Succes!
Oh meid ik snap helemaal dat jij toen heb gekozen voor de weg die je heb genomen. Een mooie kans kun je niet laten liggen hoor alleen dacht je toen je tekende niet aan een eventuele kinderwens in de toekomst. Is ook niet meer dan normaal want als je daar nog helemaal niet mee bezig bent dan sta je er ook niet snel bij stil. Ik neem je niets kwalijk eerder je werkgever omdat ze zo raar doen over een andere manier van verlof nemen. Ik had inderdaad niet aan rechtshulp gedacht maar kunnen hun iets voor je doen als je zelf accoord bent gegaan met hun voorwaarde? Nogmaals toen je tekende was je leven anders. Het blijft moeilijk he en inderdaad als je eerlijk bent dan verwacht je eerlijkheid terug maar helaas werken veel mensen niet op die manier.
Hallo dames, Bedankt alweer voor jullie oprechte reacties! Ik moet zeggen, hoe langer ik er over na denk en hoe meer ik er over praat met mensen, hoe meer ik me 'strijdbaar' voel. Tevens bekruipt me het gevoel dat ik me niet zo in een hoek moet laten drukken door de werkgever, om een beslissing te nemen. Het staat nergens in de wet dat ze me kunnen verplichten om nu al (of tijdens het zwangerschapsverlof) aan te geven hoe veel uren ik daarna wil gaan werken. Simpelweg ook moeilijk om zoiets van tevoren te weten als je nog geen kind hebt en dus nooit 100% kunt weten hoe het is. Ik kan wel het vermoeden hebben dat ik parttime wil gaan werken, maar helemaal zeker weet ik het pas als het kindje er is. Want nu, nu ik nog geen kindje (buiten mijn buik ) heb vind ik 32 uur prima te doen. Ik heb er vanavond met een goede vriendin (die ook verstand van dat soort zaken heeft) over gepraat een hele tijd, en zij zegt ook; je kunt ook gewoon zeggen dat je het toch echt nog niet weet, niet 100% zeker, en dat je daarom niet met die deal akkoord gaat en afwacht tot na je verlof of het je bevalt of niet. Je hoeft je helemaal niet in die hoek te laten drukken. Probleem is dat ik de gesprekken in ging vanuit de gedachte dat we als werkgever en werknemer elkaar met respect zouden behandelen en tot een goede overeenstemming zouden kunnen komen. Dat dit zo zou gebeuren had ik nooit verwacht, dan was ik zelf ook anders er mee om gegaan. Maar aangezien ik naar de werkgever toe ook mijn best wilde doen om hen tegemoet te komen, ben ik veel te eerlijk geweest, blijkt achteraf. Ik ga in elk geval morgen eens de rechtswinkel bellen en links en rechts wat juridisch advies in winnen, eens kijken wat men er van vindt. Wellicht kan ik wel mijn ouderschapsverlof 'afdwingen' voor de eerste periode, en dan direct na mijn bevalling en kraamtijd al gaan solliciteren. Wellicht heb ik dan wel al een nieuwe baan voordat ik weer moet gaan werken bij mijn huidige baas! You never know, toch? Het nadelige van die deal vind ik namelijk, dat ik dan misschien wel drie maanden doorbetaald krijg, maar die WW hangt dan wel als een donkere wolk dreigend boven mijn hoofd, en dat terwijl ik een vaste baan heb!! Dus waar laat ik me dan in 'duwen' ?? In elk geval, ik blijf maar cirkeltjes draaien, echt om gek van te worden :x maar in elk geval ga ik me niet laten dwingen tot een overhaaste beslissing. PS: Ik ben het overigens helemaal eens met de stelling dat dit een goed topic zou zijn voor Kamervragen, want het lijkt dus wel alsof vrouwen in leidinggevende posities enorm benadeeld worden in dit soort situaties... zo voel ik me in elk geval wel! Liefs en nogmaals bedankt voor jullie reacties, doet me echt goed!! MamatoB
@PS: Ik ben het overigens helemaal eens met de stelling dat dit een goed topic zou zijn voor Kamervragen, want het lijkt dus wel alsof vrouwen in leidinggevende posities enorm benadeeld worden in dit soort situaties... zo voel ik me in elk geval wel! Ik heb me al twee jaar bezig gehouden met dit onderwerp voor mijn afstudeeronderzoek. Uit onderzoek is gebleken dat eigenlijk alle wensen van de belanghebbenden ( werkgever, werknemer en overheid) best wel op 1 lijn liggen maar er in de individuele situaties gewoon nog weinig geregeld is. Er moet gewoon gericht beleid komen vanuit de overheid om de vrouw in deze situaties beter te beschermen. Het is gewoon te gek voor woorden dat een vrouw wordt benadeeld enkel omdat wij het kindje moeten baren en er daarna ook nog iets langer bij willen blijven dan de man. Daar is ouderschapsverlof voor. Dus onzin dat je dat niet zou mogen inzetten de eerst komende tijd. Of je daarna 32 uur blijft werken dat kun je dan nog bepalen. En of je dan je leidinggevende functie op zou moeten geven is ook helemaal niet zeker. Misschien kun je namelijk prima parttime de functie blijven vervullen. Dat de functie niet parttime te vervullen is moet eerst blijken uit de praktijk. En een dossier met functioneren moet aan veel zaken voldoen en mogen geen onwaarheden bevatten. Goed dat je strijdbaar bent want het is namelijk je goed recht! Je hebt je al jaren ingezet voor het bedrijf en nu op deze manier zonder enkel respect behandeld te worden is echt asociaal.
Hoi Bosi, Ja, het is ook gewoon oneerlijk. Ik word nu gewoon min of meer 'gedwongen' om akkoord te gaan met hun voorstel, terwijl ik daar helemaal niet zo zeker van ben. Ik ben nu een aantal dingen op aan het zoeken op internet (UWV en dergelijke) en het klinkt allemaal heel mooi dat je WW kunt krijgen na die doorbetaalde periode, maar van de andere kant; een WW periode staat toch nooit zo goed op je CV, ik heb nog nooit een 'gat' in mijn CV gehad tussen werkgevers door, ik voel me er niet prettig bij etc. Je hebt volkomen gelijk dat ze niet kunnen weten OF de functie parttime uit te voeren is. Sterker nog, ik heb afgelopen jaar zo veel dagen opleiding/training gehad, dat ik ook weg was op de zaak, en dan deed ik het ook in 2 of 3 dagen per week... het is dus niet per se noodzakelijk om vier dagen daar te zijn volgens mij... en het mooiste is dat ze al lang een leidinggevende in dienst hebben die 20 uur per week werkt, maar omdat die aangenomen werd voordat dat beleid werd vastgesteld, hoeft zij geen 32 uur te werken.... dus als je er zo over nadenkt wordt je helemaal woest... maar goed, ondertussen heb ik al dagen maagpijn en blijf ik er mee rondlopen, er van wakker liggen en me heel vervelend voelen. Ook niet echt goed voor je motivatie... terwijl ik toch altijd met heel veel plezier en enthousiasme mijn werk heb uitgevoerd. xxx mamatoB
Wat een k*tsituatie! Wat ik ook heel raar vind is dat ze zeggen dat wanneer je besluit tóch die 32 uur te blijven werken, ze toch ook aan je zullen merken dat je dit eigenlijk niet wilt. Ze gaan er nu al vanuit dat je niet zult functioneren straks. Het lijkt mij een beetje alsof ze je er hoedanook uit willen werken... En ik geloof nooit dat dat contract wat je hebt getekend rechtsgeldig is. Hopelijk kom je eruit met juridische hulp!
Hallo dames, Ik heb net gesproken met een jurist van het UWV. Die heeft me geadviseerd, en dat was wel even een eye opener De jurist zei dat ik gewoon helemaal niks moet afspreken / toezeggen / beloven / tekenen, wat ze ook voorstellen. Hij zegt namelijk ook: Stel je voor, er gaat onverhoopt iets mis met je kindje of met je zwangerschap. Dan heb je al afspraken gemaakt over je dienstverband terwijl het kindje er nog niet eens is! Hij adviseerde me dan ook om geen enkele afspraken te maken totdat ik bevallen ben, en dan pas rustig verder te kijken. Ik heb een vast contract dus ze kunnen me niet dwingen. Daarnaast zei hij dat ik altijd nog tijdens mijn zwangerschapsverlof ouderschapsverlof mag aanvragen. Aangezien ze dat niet mogen weigeren kan ik dan parttime terugkomen na mijn verlof en kan ik dan verder gaan zoeken naar een andere baan. Natuurlijk zal de werkgever hier niet blij mee zijn, maar van de andere kant hoef ik dan niet de WW in en kan ik toch verder zoeken naar iets anders. En ik word immers ook niet blij van hun aanpak! Met andere woorden; die jurist heeft me er even op gewezen dat ik echt niet alles hoef te doen om de werkgever tevreden te stellen, en dat ik alle tijd mag nemen die ik nodig heb. Want inderdaad, het is toch eigenlijk ook van de zotte om te bepalen wat je precies gaat doen als je nog niet eens je kindje in je armen hebt gehouden... ik denk dat ik me gewoon wat minder moet aan trekken van wat de werkgever allemaal vindt, en me meer moet focussen op mijn zwangerschap en het aanstaande ouderschap, want door alle stress en ellende vergeet ik af en toe zelfs daar van te genieten. liefs mamatoB