Mijn man en ik wilde het eerst bij 1 kindje houden maar de twijfels zijn deze maand erg toegeslagen. Alleen denk ik dat ik een tweede kindje om de verkeerde reden wil. Nou ja mijn voornaamste reden is dat is graag een groter gezin wil. Ik ben zelf enig kind geweest en het lijkt me erg leuk om mee te maken hoe het is met een groter gezin. Maar nu komt het. Ik wil eigenlijk ontzettend graag een dochter. Ik heb nu een zoon en daar ben ik hardstikke verliefd op en ook zeer gelukkig mee. Maar toch verlang ik ook naar een dochter. Ik hoop dat ook heel erg dat de tweede een meisje wordt. Ik ben alleen bang mocht ik zwanger raken en zou horen dat het weer een jongetje zou zijn dat ik teleurgesteld ben. Maar dat wil ik helemaal niet !! Ik wil zelf een tweede kind omdat ik gewoon een tweede kind wil en ik wil geen tweede kind omdat ik een dochter wil. Hoe kom ik van dit gevoel af want ik wil zo helemaal niet denken, echt niet ! En zijn er nog meer vrouwen die zo denken/hebben gedacht? En wat deed je eraan?
Hoi! Wij zitten ook in deze fase. Onze zoon wordt volgende week een jaar en mijn cyclus is eindelijk weer een beetje op gang aan het komen (ik heb zo'n 10 maanden borstvoeding gegeven ). Bij mij begint het alweer te kriebelen en niet een beetje haha! Mijn vriend vindt het allemaal erg snel, maar als ik hem uit leg dat tegen de tijd dat het tweede kindje geboren zal worden onze eerste al rond de 2 jaar zal zijn, dan vindt hij het ook wel weer een goed moment. Ik wil er namelijk niet teveel jaren tussen hebben Als ik kon kiezen, dan koos ik nu ook voor een dochter geloof ik, maar het is geen overheersende gedachte. Het idee dat we nog een kindje mogen krijgen, ongeacht het geslacht, vind ik al helemaal bijzonder en super speciaal! Dat geeft mij zoveel voldoening, dat het geslacht voor mij slechts bijzaak is. Ik vind mijn zoon heel stoer namelijk en een tweede zoon vind ik ook super leuk! Lastig dat je er zo mee zit.. kan het me goed voorstellen, want je wilt ook niet ondankbaar zijn. Had je je tijdens je eerste zwangerschap ook verheugd op een meisje? En wist je het al bij 20 weken of bij de geboorte? Anders is het wellicht verstandig om wel een geslachtsbepaling bij de 20 weken te doen, zodat je vast kunt wennen aan het idee...
Ik begrijp je gevoel heel goed, Ik heb in april een vmk gehad en bleek daarna ook meteen weer zwanger te zijn, helaas eindigde dit ook met 10 weken in een mk met partiele mola zwangreschap. Wij hoorde dat wij een dochtertje verloren zijn. NU willen wij heel graag een tweeede maar mijn verlangen naar een meisje is zo ontzettend groot dat ik ook weleens denk dat ik misschien wel teleurgesteld zou zijn als het een jjongen zou zijn. Ik voel me ontzettend schuldig over mijn gevoel. Juist omdat toe ik zwanger was van de 2e mk ik de uistpraak heb gedaan dat het me geweldig leuk zou lijken 2 jongen te hebben! En dat ik daar dus ook echt op hoopte, Toen ik hoorde dat mijn mk een meisje was voelde ik me zo schuldig over het feit dat ik dat gezegd had!! Nu hoop ik dat wij een gezond kindje mogen krjigen en dat ik het fijn 9 maanden bij me mag dragen, En ja stiekem hoop ikop een meisje. Maar ik denk dat als je eenmaal zwanger bent dat dat gevoel dan wel weg gaat! en dan ben je al blij als je gezond zwnger mag zijn!
Wij wisten het geslacht van ons kindje met 20 wk. Ik had van te voren sterk het gevoel dat het een meisje was (en had ook een lichte voorkeur). Toen ik hoorde dat het toch echt een jongen was was ik niet teleurgesteld maar moest ik wel heel erg omschakelen. Ik vind het gewoon zo moeilijk want ik wil echt zo graag een meisje. En de gedachte alleen al maken me toch best wel verdrietig. Het is gewoon al een wonder om zwanger te mogen zijn en kom ik aan met m'n voorkeur bah. Ik krijg het gewoon niet uit m'n hoofd
Het doet mij een beetje denken aan ons moment van de 20 weken echo, toen bleek dat we een zoon zouden krijgen. Mijn vriend was blijer dan hij zelf had verwacht En mijn zus was in verwachting van hun tweede kindje (een zoon) en toen overleed hij plots! Heel erg naar, ook voor hun dochterje die zich zo had verheugd op haar broertje. Na deze hele gebeurtenis realiseerde haar vriend zich dat hij het extra jammer vond omdat het een jongen was. Wat ik wil zeggen is: volgens mij is het geheel normaal om een bepaalde voorkeur te hebben. Echter, als je eenmaal je nieuwe kindje in je armen hebt dan vergeet je dat zomaar Mijn zus heeft trouwens nog twee zoontjes gekregen