@Danabelle; m'n banner klopt, maar ik weet nog niet of ik zwanger ben. Heb getest voor m'n NOD, toen was het negatief. Heb me voorgenomen dit weekend (waarschijnlijk zondag) nog een test te doen. Maar ik reken nergens op. Ben nog maar net gestopt met de pil, dus het kan ook gewoon een lange cyclus zijn...
Wij hebben ook nog best lang getwijfeld hoor, zeker omdat m'n vriend iets jonger is (24) en nog bezig is met z'n studie. Ik ben dus de kostwinner. Maar het begon bij mij echt behoorlijk te kriebelen, ik bedoel, dit jaar wordt ik 29 en ik wilde het al zo lang. Dus hebben we een goed gesprek gehad, en daaruit bleek dat m'n vriend eigenlijk net zo graag wilde maar mij niet wilde pushen, terwijl ik hem juist niet wilde pushen! En we zijn tot de conclusie gekomen dat hoe perfect je alles ook wil hebben, een kind krijgen + minimaal die 18 jaar opvoeding valt gewoon niet in te plannen, dat komt gewoon allemaal wel op z'n tijd. Bovendien hebben we de pluspunten op een rijtje gezet; -we hebben een goede relatie -we willen het beiden heel graag -we zijn jong genoeg en gezond -we hebben een eigen huis (nou ja, op papier ik dan) -ik heb een fijne, stabiele baan waarbij ik flexibel kan werken -m'n vriend is bijna klaar met school en doet het heel goed -en als alles mis mocht lopen hebben we aan twee kanten familie waar we op kunnen bouwen Dus we gaan er gewoon voor, en ik moet zeggen, het voelt echt goed!
Dat lijstje met pluspunten is echt goed. Als je minimaal 5 van die punten met 'ja' kunt beantwoorden zit het wel goed denk ik!
Ik herken het ook hoor. Twijfels, wil ik het wel? Kan ik het wel aan? Stopt me leven niet? Ben ik er wel aan toe? Hoe zit het met me werk? Kan ik nog wel mezelf zijn? De ene dag 100% Ja en de andere dag maar 60% En ik kan uit ervaring vertellen, bij twijfel gewoon doen. Natuurlijk niet als je elke dag twijfelt en meer denkt dat je er niet aan toe bent, maar op het moment dat je deze site bezoekt denk ik eigenlijk dat je al wel weet dat je het wil toch?! Het is echt geweldig om mama te zijn Ik denk dat ik ook twijfelde omdat ik onzeker was of het wel zou lukken, zwanger worden, zwanger zijn, mama worden, mama zijn?!
Ik vind het ook herkenbaar! Ik bedenk me altijd dat het leven maar zo kort is! Heel veel mensen hebben het al voor mij gedaan, dus waarom zou ik het niet doen! Ik heb een schat van een vriend, een koophuis, een baan en plenty off love 2 give! Je leven word zeker wel anders, maar je krijgt er zoveel voor terug! Maar ik wil even zeggen dat ik je helemaal begrijp! XXX
@ Jipper, spannend, maar het kan inderdaad ook gewoon een lange cyclus zijn. Toen ik net gestopt was met de pil duurde het een week of zes eerdat ik eens ongesteld werd, en ik heb toen ook twee tests gedaan want ik voelde me zóó zwanger! Helaas lag het aan het ontpillen Daphne B, handig die lijstjes en het goede gesprek
Hier ook van het zelfde laken een pak. Ik heb de laatste tijd ontzettend last van "klapperende eierstokken" zoals Jochem Meijer dat noemt Mijn vriend en ik hebben het er regelmatig over en het is "verstandiger" om er nog even mee te wachten. We hebben een stabiele relatie en zijn er zeker van de rest van ons leven met elkaar door te willen brengen, ook heeft mijn vriend een goede baan en ikzelf ben in juni klaar met mijn hbo-opleiding waardoor de kans op een goede baan voor mij ook vrij groot is. Maar ik ben nu nog aan het afstuderen en heb nog geen concrete zekerheid op een vaste baan na het afstuderen. Ook willen we eigenlijk eerst trouwen en op een superromantische huwelijksreis voordat we aan kinderen beginnen. Maar dat duurt allemaal nog zo lang Mijn gevoel zegt stop met die pil en ga ervoor maar mijn verstand roept dan toch wacht nou nog even tot je alles gedaan hebt wat je wilde doen en meer financiele zekerheid hebt...
Maar het is toch niet zo dat je leven stopt als je een kind krijgt? Dan kun je toch nog steeds doen wat je wilt, alleen moet je dan rekening houden met een extra gezinslid...
Dat ben ik zeker met je eens! Tuurlijk kan je alles nog, je moet er alleen wat meer bij nadenken. Dat is voor mij ook geen reden om het nog niet te doen. Het gaat er meer om dat ik mn opleiding nog aan het afronden ben en nog geen zekerheid heb op een vaste baan. Dat vindt ik wel een voorwaarde voordat je de beslissing neemt zwanger te willen worden.
Dat is waar, dat is een reden om nog even te wachten. Maar je moet er natuurlijk wel rekening mee houden dat het waarschijnlijk niet meteen raak is, dus misschien kun je toch al eerder beginnen dan je denkt!
Hier totaal geen twijfel! Ik word dit jaar 30 dus de tijd tikt! ha ha! We hebben alles prima voor elkaar, huis, baan, financiën. Voor ons geen enkele reden om nog langer te wachten! Er staat een hoop liefde klaar voor ons toekomstige kindje! Dat hij/zij maar snel mag komen! Liefs Dib
Daar heb jij ook gelijk in! En wat betreft trouwen dan? Dat kan natuurlijk ook met kind maar dan moet mijn vriend de baby weer erkennen enzo. Wat dat betreft ben ik eigenlijk wel ouderwets en zou ik het ook graag willen doen zoals het "hoort". Maar eigenlijk kan ik echt niet meer wachten en wil ik NU die pil weggooien. Een ander punt is dat mijn vriend wel liever nog even wil wachten... We zijn ook nog jong dus het is ook niet zo dat we veel haast hebben ofzo, maar ik verlang er wel heel erg naar... Wat denk jij? Moet ik luisteren naar mn gevoel of mn verstand?
Dat is moeilijk. Trouwen kan natuurlijk ook met kinderen, maar ik weet niet wat trouwen voor je betekent. Voor mij namelijk niet zoveel. Het is niet dat ik vanuit een geloof of overtuiging vind dat je moet trouwen voor je kinderen krijgt bijvoorbeeld. Maar dat is voor iedereen anders en dat respecteer ik. Mij lijkt het juist heel leuk om te trouwen als ik kinderen heb die dat bewust mee kunnen maken en er ook een rol in kunnen spelen. Dat heb ik een aantal keren van dichtbij gezien en dat is ook wel heel bijzonder. Maar je moet zelf de keuze maken. Ik heb gekozen vanuit m'n gevoel, omdat ik weet dat, als ik mijn 'verstand' ga gebruiken , ik allerlei redenen kan bedenken om het nog niet te doen. Wel is het natuurlijk belangrijk dat je vriend het ook helemaal ziet zitten. Je kunt de beslissing niet zelf nemen. Je moet er maar eens goed over praten samen! Succes!
Jahoor, hier zijn ook twijfels geweest. Alleen dat was toen ik 23 jaar was. Mijn moeder zij toen tegen mij: Meid als je zover bent dan weet je het gewoon. En bij deze, nu een paar jaar verder en ik wil niets liever. En met de relatie zat het altijd wel goed ben na 12jaar verkering getrouwd. Mijn advies, wacht nog eventje's rustig af. Het moment dat je er 100% achterstaat komt vanzelf. en dan weet je het ook. hoop dat je er wat aan hebt? Groetjes,
Ik hoef ook niet uit geloofsovertuiging te trouwen ofzo... ik weet t ook niet! Ik denk inderdaad waarschijnlijk gewoon te veel na want eigenlijk wil ik ook eerst mn motorrijbewijs halen, een motorvakantie met vrienden, maar ook weer een eigen paard hebben, trouwen, op huwelijksreis... maar als ik dat allemaal moet doen voor we een baby willen krijgen gaat dat de komende 10 jaar nog niet lukken haha. Ik denk idd dat ik in deze mijn gevoel moet volgen want er gaat geen dag voorbij dat ik er niet aan denk hoe graag ik zwanger zou willen zijn en hoe erg ik verlang naar gezinsuitbreiding. Maar daarin moeten mn vriend en ik het ook eens worden haha! Dankjewel voor je advies!
@Noeska: Ik zat een jaar geleden met hetzelfde, wilde eigenlijk al heel graag aan kinderen beginnen, maar voor het gemak wilde wij ook eerst trouwen. En wat we echt wilde doen voordat we kinderen kregen was een rondreis door afrika maken. Niet dat dat met kinderen niet kan, maar dan moet je wel wachten tot ze een jaar of 6 zijn (vinden wij, hebben peuters gezien die bij leeuwen begonnen te wijzen en kraaien, dat was niet heel handig!) en dan vonden we dat we erg lang moesten wachten. We hebben toen dus besloten om die reis te boeken in december en om daar te trouwen. Was echt super, ook al had ik vorig jaar nog rammelende eierstokken, ik wist dat er nog iets heel erg moois aan zat te komen, wat het wachten meer dan waard was. We zijn zo blij dat we dat gedaan hebben. Nu zitten we te wachten tot we nog wat testjes kunnen doen voor tropische ziektes en daarna kunnen we dan ook aan onze kinderwens beginnen. We hebben het (ondanks dat we heel graag wilde) 1 jaartje op de plank gezet en hebben daar zeker geen spijt van. We zijn getrouwd en hebben een droom waar gemaakt . Nu zijn we echt klaar voor het beginnen van ons gezinnetje. Misschien kun je het ook nog eventjes uitstellen, helemaal omdat je vriend nog niet zeker is, misschien toch maar beginnen met je motorrijbewijs en het er samen gewoon vaak over hebben. Er komt vanzelf een tijd dat ook hij er aan toe is. Het is toch iets wat je samen moet doen. En natuurlijk kun je met kinderen ook nog zat dingen doen, alleen de maxi cosi achterop de motor Succes ermee en praat er iig over met je vriend, misschien heeft hij wel hele goede redenen om nog niet te willen, weet niet hoe oud hij is, maar misschien vind hij zichzelf gewoon nog te jong?!? En misschien wil hij ook wel graag eerst met je trouwen en een prachtige huwelijksreis met je maken voordat jullie eraan gaan beginnen. En je bovenstaande wensen moeten toch ook wel binnen 2 jaar te realiseren zijn
Dankjewel voor je superreactie We hebben het er gisteravond weer over gehad en mijn vriend (27) wil idd nog graag wachten tot we in ieder geval die motorreis gemaakt hebben want dat is echt niet te doen met kinderen. Zijn argumenten om er nog mee te wachten zijn: we hebben het toch goed samen en we zijn toch nog jong genoeg, we hebben nog alle tijd. Hij heeft nog wel heel erg het beeld dat je leven voorbij is als je een kind hebt. Dat komt ook wel door vrienden die zelf absoluut geen kinderwens hebben en elke keer roepen dat een kind een handenbinder is en je niks meer kan... Hij komt daar wel steeds meer op terug maar om hem volledig te overtuigen duurt nog wel even denk k haha We hebben nu gezegt dat we in ieder geval afwachten tot ik een vast contract heb en ik ga straks een motorrijschool bellen om een afspraak te maken Even afhankelijk van het contract willen we begin volgend jaar alvast stoppen met de pil (omdat ik op mn 15e al na 1 cyclus aan de pil ben gegaan) en er dan na de zomer (hopelijk motorvakantie) voor gaan. we wilden eigenlijk in 2010 gaan trouwen maar misschien gaan we dat toch al in 2009 doen. Even afhankelijk van het financiele plaatje want we willen allebei wel een grote bruiloft en als weddingplanner kom je er zelf niet echt van af met een simpele Nog even geduld dus, maar er zijn een hoop leuke dingen in het voorruitzicht en de tijd vliegt voorbij!
Wij hebben in het begin ook twijfels gehad.....dat schijnt heel normaal te zijn! Maar na een paar maandjes proberen en niet zwanger zijn wist ik zeker dat ik een kindje wilde. Jij kan als enige aanvoelen of het gezonde twijfels zijn of dat je het echt nog niet aankan! Succes meid Groetjes Debby
Hallo, dit had eigenlijk als nieuw topic geschreven en is nu op slot gezet omdat er dus al een topic over was. Zie onderstaande. Hallo allemaal, Al eerder heb ik berichten gelezen over mensen met twijfels. Sinds een paar maanden denk ik werkelijk IEDERE DAG aan het feit dat ik zwanger zou willen raken en als ik in mijn omgeving ( waar werkelijk iedereen zwanger wordt ) een babytje zie kan ik al helemaal niet mee wachten! Toch gaat deze gedachte gepaard met twijfels. Mijn vriend en ik wonen samen en hebben een mooi huis, allebei een goede baan ( ik parttime) en we wonen nu al 5 jaar samen. Er staat eigenlijk niets in de weg om het niet te gaan proberen en in de omgeving krijgen we al steeds vragen van...en al zwanger? Zelfs mijn collega's vragen steeds wanneer ik nu een keer ga beginnen. Omdat ze vinden dat ik er zo klaar voor ben en "echt zo'n moeder figuur". Ik wil het ook zo graag maar vervolgens vraag ik me dan af. Moeten we niet eerst wachten tot we allebei meer carriere hebben gemaakt? Moeten we niet wachten tot we dat vrijstaande huis met paarden hebben waar we allebei zo van dromen? En vervolgens denk ik dan weer. Die dromen kun je toch ook waarmaken MET een kindje. Het is niet zo dat ik bang ben voor de pijn die met een bevalling gepaard gaat of dat we het kindje wel genoeg te bieden hebben. Het gevoel dat ik het wel wil overheerst ook heel erg hoor! Sorry dat ik steeds over "ik" praat trouwens. Het is voor mij heel vanzelfsprekend maar jullie vragen je af. " Heeft die vriend ook nog wat te zeggen "? haha. Hij wil heel graag kinderen en voor hem is er geen twijfel. Het liefst gisteren nog. En het is ook helemaal niet vanzelfsprekend dat je meteen zwanger raakt. In tegendeel juist. Affijn, ik ben gisteren begonnen met het slikken van foliumzuur. We zijn alleen nog niet aan het klussen zonder condoom. Ik denk ook dat als ik zwanger ben dat ik super trots zou zijn en niet zou kunnen wachten het iedereen te vertellen! Wat is mijn vraag nu precies. Hadden meer mensen dit gevoel voordat ze begonnen met proberen? Wat zouden jullie doen in mijn situatie? Bedankt voor het lezen van mijn verhaal. Hopelijk krijg ik reacties. Als jullie iets verkeerd begrijpen of vinden dat ik dingen raar formuleer hoor ik dat graag! Groetjes....