Malleboe, dus jij ook weer misselijk, bah. Lief dat je het zegt. Het is niet altijd makkelijk en moet er best weleens om huilen hoor! Vooral omdat het bij mij vooral ook lichamelijk erg moeilijk is. Maar we weten waar we het voor doen en de aanhouder wint zullen we maar zeggen! Ben benieuwd wat er deze maand bij de gyn uitkomt. Sterkte en fijn weekend! Kus
@ Happybest: Ja ik ben erg misselijk, heb nu last van allerhande geurtjes. Van koffie tot vlees tot het luchtje van mijn vriend Wanneer moet je weer naar de gyn?
Das ook sneu voor je vriend haha! Ik moet maandag ochtend voor echo van dag 12 bij de echoscopiste. Daarna naar de gyn
He Malleboe, wat vervelend dat je zo misselijk bent van allerlei geurtjes, helaas kan het nog wel even duren voor je er weer vanaf bent, al hoop ik natuurlijk dat het mee zal vallen voor je. Goed hoor dat je gewoon doorwerkt met de nachtdiensten zolang je het kan.... Happybest, ik kan me voorstellen dat je er wel eens een traantje om laat, want jullie zijn al lange tijd bezig..... ik ben ook erg benieuwd wat de gyn zegt, wanneer moet je? Shay leuk hoor dat jullie geslaagd zijn voor de kinderwagen.... de rest komt ook wel de komende maanden... Ik heb vanmorgen opnieuw getest en het was weer negatief, maar het gaf me wel de duidelijkheid waar ik behoefte aan had. Nu is het gewoon afwachten wanneer de ongi komt, liefst natuurlijk zo snel mogelijk, maar ik hou er al rekening mee dat het nog wel even op zich zal laten wachten. Geloof echt dat ik aan het ontpillen ben, helaasssss.
Gaan ze hier gewoon stokbroodjes halen met filet american... En gaan ze het voor me neus op eten Gisteravond ging ik naar bed en ik voelde me al weer niet lekker... En ik wilde gaan slapen en ja hoor weer spugen... me vriend zei helemaal niks meer en keek alleen naar me van gelukkig heb ik hem nog anders zou ik het af en toe ook niet helemaal meer trekken... @ malleboe sterkte met de misselijkheid en ik heb een quinny speedy kinderwagen...
Nou ja zeg, das niet leuk Shay dat ze daarin geen rekening met jou houden.... hebben ze voor jou niet iets anders meegenomen? Hoop echt dat je je snel beter gaat voelen meis!
Nog geen ongi charpi balen zeg... Op den duur begin je er gewoon op te hopen lijkt me... Toevallig hoorde ik een verhaal van iemand die was 2 weken overtijd (een half jaar bezig) dus die dacht het kan niet anders maar de test gaf het maar niet aan... zou ze pas een week later weer testen en de dag voordat ze ging testen jou hoor ongi... Misschien niet zo een leuk verhaal om te horen maar wil alleen maar zeggen zo zie je maar wat die pil wel niet met je lichaam doet... Me schoonzusje belde want we gingen gister weg en die wilde broodjes mee nemen... Maar uiteindelijk hadden een broodje gezond genomen want ik zei ik ga echt niet met jullie in die auto zitten als jullie dat zitten eten... Klinkt misschien gemeen maar doen ze maar lekker als ik er niet bij ben... @ iedereen waar zijn jullie toch allemaal? Dai,emma,stephanie,malleboe, danabelle,happy?
Dai was ziek vandaar dat ik niet achter mn pctje te vinden was....vandaag nog een dagje thuis om uit te zieken. @shay, mmmh normaal gesproken erg lekker, maar nu staat zeker de lucht van filet je ook tegen? moet zeggen dat ik het niet mis, maar mjammie het is wel erg lekker! hoewel een broodje gezond ook niet te versmaden is hoor @ charpi, wat een gedoe zeg, maar laten we het idd maar op het ontpillen gooien, zeker als je hm 15 jaar geslikt heb. @ happybest hoe was het vandag bij de echoscopist en de gyn? @ malleboe, en het is al bijna donderdag! ben je de dagen al aan het aftellen? Groetjes, Dai
Hoi dames, Dai wat vervelend dat je ziek was/bent Goed dat je nog een dagje uitziekt, je lichaam kan het wel gebruiken denk ik zo. @ Shay ben jij zo dol op filet americain? Ik vind t normaal ook best lekker hoor Manlief koopt het nu maar niet meer omdat ie dat lullig vindt voor mij, en dat was zijn eigen idee - maar het had mij niet uitgemaakt, als ik eraan denk dat het schadelijk kan zijn voor de baby vind ik het meteen niet lekker meer Hoe is het met jouw misselijkheid? Hier lijkt het overgeven iets minder te worden en van 'aard' te veranderen. Eerst was het meer dan tien keer per dag, te beginnen in de zeer vroege morgen, sinds gisteren is het aantal keren overgeven op één hand te tellen. Wel hou ik doorlopend dat misselijke gevoel, bah, en het overgeven begint nu pas halverwege de ochtend. Nouja, we zullen zien. Ik heb nog steeds af en toe buikpijn
He dames! Wat vervelend dat jullie allemaal zo misselijk en ziek zijn. De gyn vond het wel een beetje vreemd van mijn ongie afgelopen keer. Moet woensdag weer komen. De echoscopiste had moeite om een eitje te vinden, waren nog erg klein (op mijn cyste-tje na dan). Had stiekum toch gehoopt dat ik heeeeel misschien toch zwanger was, omdat ik me toch vreemd voelde en mijn vage ongie, maar helaas. Erg hè, want ergens weet ik heus wel dat het zo niet was. Maar ja, ze gaan me in ieder geval goed volgen deze maand. x
Hoi! Hier ben ik, weer maar kort hoor haha Hele weekend late diensten gehad dus vandaar dat ik niet online geweest ben. Alles oke verder, heb niks te klagen. Morgen naar neuroloog en donderdag de echo... spannend!
Tja de filet american vind ik gewoon heel lekker maar ik weet dat ik het niet mag nu maar als ik het zie of ruik denk ik oohhhhh lekker waarschijnlijk zou er dan toch maar 1 hap van kunnen nemen of ik zou gelijk gaan spugen maar ja na de bevalling mag ik het weer... Nog even volhouden... @ dai heb je een griepje? @ dana bij mij werd het ook ineens minder met 13 weken ofzo... Ik was minder moe en moest minder spugen maar die eeuwige misselijkheid blijft nog steeds aanwezig en het gaat hier echt met ups en down de ene dag voel ik me heel erg beroerd de hele dag en wacht ik maar weer af wanneer ik moet spugen en de andere dag gaat het redelijk... Geen pijl op te trekken... Ik ga zo ook proberen warm te eten... Moet zeggen dat ik er nu ook wel een beetje angst voor heb ontwikkeld omdat ik denk als ik warm eet komt het er weer uit... Oh ja en van je buikpijn las ik al bij het zwangerschaps forum... Ik heb een paar dagen veel en vaak gehad en erover opgezocht maar het kan bij mij geen bandenpijn zijn ofzo want dit zijn echt steken... Van die gemene steken eigenlijk door me hele buik... Ik kon er vorige week niet van slapen omdat het echt zeer deed... Ik kan het echt niet thuisbrengen... @ happy ik had het ook wel gehoopt voor je omdat je natuurlijk die vage ongi had... Echt jammer maar wat gaan ze nu dan doen? Je eitjes in de gaten houden ofzo? @ stephanie willen jullie trouwens al weten wat het wordt? en weet je al hoeveel je straks wil gaan werken want je was toch nog aan het twijfelen? Ga je dan ook gebruik maken van de kinderopvang of heb jij oppas oma's? Wat een vragen ineens haha
Shay, gelukkig dan ben ik niet de enige haha. Ja ze gaan kijken of er een eitje groeit en zo ja of die goed groeit en springt en dan de week erna bloedprikken op hormonen. De vorige keer is het niet goed gegaan waarschijnlijk, want toen maakte ik niet genoeg hormonen aan. Maar ze waren toen te laat met prikken waarschijnlijk. Nu moet ik zo'n beetje om de dag komen. We zien wel weer.
@Happybest, fijn dat ze je goed in de gaten houden meid, hopelijk komt er iets goeds uit.... wel jammer idd dat je niet stiekum toch zwanger bent na die rare ongi.... @Shay, je kwaaltjes lijken dus te veranderen, hopelijk worden ze steeds minder en voel je je binnen de kortste keren hartstikke goed... tja en die filet american mag je snel genoeg weer als je een gezonde baby in je armen houdt.... @Stephanie, ben benieuwd hoe het bij de neuroloog verloopt morgen en natuurlijk ook je echo donderdag... @Danabelle, fijn dat de misselijkheid lijkt te veranderen, misschien verdwijnt het nu wel langzaam... @Daiquiri, wat vervelend dat je ziek was/bent... beterschap! Hier alles nog steeds rustig, geen enkel teken dat de ongi eraan komt Probeer er niet heel de dag mee bezig te zijn en dat lukt redelijk gelukkig. Het komt vanzelf wel, al heb ik het liever vandaag dan morgen...
Charpi, ik vind het heel erg voor je dat het nog niet wil doorzetten Als het nou kwam kon je tenminste door naar de volgende ronde. Shay, wat een vragen! hahaha Wij willen niet weten wat het wordt. Ben wel heel benieuwd trouwens! Wil iemand hier het wel weten trouwens? Werken weet ik nog niet, 20 of 24 uur. Ligt aan het rooster. Heb trouwens gastouder aangevraagd want dagverblijf doet niet aan avonden en 's ochtends vroeg. Vriend en ik werken allebei onregelmatig. Mijn moeder werkt zelf nog en vriend z'n moeder is vorig jaar overleden.. Dus dat wordt m ook niet. Hoe gaan jullie dat allemaal doen?
Hoi hoi, Ik had gisteren avonddienst en vandaag zijn we naar Blijdorp geweest. Nog 2 dagen werken en dan naar de VK! Ik begin een beetje nerveus te worden hoor.
ik had een griepje, gelukkig maar 1 nacht echt erg, zondag nog een beetje en vandaag uitzieken, morgen weer aan het werk!
Gisteren naar Blijdorp was iets te veel van het goede. Ben hartstikke moe en misselijk. Zo erg dat ik me vandaag weer ziek heb moeten melden. En nu voel ik me weer schuldig. Wat een ellende.
Hallo allemaal, Wat goed om jullie verhalen te lezen! Ikzelf heb MS en gebruik daarvoor Rebif. Dat is een medicijn wat ik 3 keer per week onder de huid moet injecteren. Sinds ik dit in de hoogste dosering gebruik, gaat het lichamelijk heel goed met me, ik heb al 2 jaar geen klachten meer gehad. Ik heb een kinderwens en Rebif en embryo's gaan niet zo heel goed samen. Dus moet ik 3 maanden voordat ik zwanger kan worden ermee stoppen. Op 25 maart a.s. zet ik mijn laatste spuit en op 25 juni gaat mijn Mirena eruit. Zoals je ziet heel strak gepland, niks "per ongeluk" zwanger worden. Maar aan de andere kant is dat ook wel fijn, want nu kan ik me er geestelijk goed op voorbereiden, alles over zwanger worden lezen, etc. Ik ben alleen wel een beetje ongerust om met de medicijnen te stoppen. Zwanger zijn werkt beschermend tegen de klachten van MS, maar wat als dat zwanger worden nou moeilijk gaat? Ik weet dat gezonde stellen een jaar moeten proberen voordat ze naar de dokter moeten gaan. Maar ik voel er niet zoveel voor om een jaar zonder medicijnen af te wachten. Ikzelf wil heel graag naar een gynaecoloog om te testen of ik wel vruchtbaar ben, ook omdat ik sinds mijn menarche totdat ik aan de pil ging (heel heel veel jaar geleden) altijd een heel onregelmatige cyclus had. De duur varieerde toen van 30 to 60 dagen. Nu heb ik al jaren geen eigen cyclus meer gehad, ging op mijn 18 aan de pil en ruim 3 jaar geleden ben ik overgestapt naar een Mirena. Met een Mirena heb je wel een cyclus, maar menstrueer je niet, dus is het lastig om te zeggen hoe je cyclus dan is. Ik heb af en toe wel wat bloedverlies en menstruatieachtige krampen, maar ik heb nooit bijgehouden hoe regelmatig dit voorkomt. Om weer terug te komen bij waar ik mee zit: Ik durf met mijn cyclusverleden niet een jaar af te wachten zonder mijn MS medicatie. Mijn vriend wil liever de natuur zijn gang laten gaan, hij wil niet dat ik medicaliseer door nu al naar een gynaecoloog te gaan, waar ik het ook wel mee eens kan zijn, wie weet gaat het allemaal vanzelf. Maar als ik nou straks weer zo'n onregelmatige cyclus heb, trek ik wel meteen aan de bel (en daar kan mijn vriend zich ook in vinden). Mijn vraag aan jullie is: hoe ervaren jullie dit? Heeft iemand van jullie ook eerder dan gebruikelijk vruchtbaarheidonderzoek ondergaan omdat jullie moesten stoppen met medicatie (met alle risico's vandien)? En wanneer dan, na hoeveel tijd proberen? Ik hoor graag jullie verhalen. Groetjes!
Hallo allemaal, Wat goed om jullie verhalen te lezen! Ikzelf heb MS en gebruik daarvoor Rebif. Dat is een medicijn wat ik 3 keer per week onder de huid moet injecteren. Sinds ik dit in de hoogste dosering gebruik, gaat het lichamelijk heel goed met me, ik heb al 2 jaar geen klachten meer gehad. Ik heb een kinderwens en Rebif en embryo's gaan niet zo heel goed samen. Dus moet ik 3 maanden voordat ik zwanger kan worden ermee stoppen. Op 25 maart a.s. zet ik mijn laatste spuit en op 25 juni gaat mijn Mirena eruit. Zoals je ziet heel strak gepland, niks "per ongeluk" zwanger worden. Maar aan de andere kant is dat ook wel fijn, want nu kan ik me er geestelijk goed op voorbereiden, alles over zwanger worden lezen, etc. Ik ben alleen wel een beetje ongerust om met de medicijnen te stoppen. Zwanger zijn werkt beschermend tegen de klachten van MS, maar wat als dat zwanger worden nou moeilijk gaat? Ik weet dat gezonde stellen een jaar moeten proberen voordat ze naar de dokter moeten gaan. Maar ik voel er niet zoveel voor om een jaar zonder medicijnen af te wachten. Ikzelf wil heel graag naar een gynaecoloog om te testen of ik wel vruchtbaar ben, ook omdat ik sinds mijn menarche totdat ik aan de pil ging (heel heel veel jaar geleden) altijd een heel onregelmatige cyclus had. De duur varieerde toen van 30 to 60 dagen. Nu heb ik al jaren geen eigen cyclus meer gehad, ging op mijn 18 aan de pil en ruim 3 jaar geleden ben ik overgestapt naar een Mirena. Met een Mirena heb je wel een cyclus, maar menstrueer je niet, dus is het lastig om te zeggen hoe je cyclus dan is. Ik heb af en toe wel wat bloedverlies en menstruatieachtige krampen, maar ik heb nooit bijgehouden hoe regelmatig dit voorkomt. Om weer terug te komen bij waar ik mee zit: Ik durf met mijn cyclusverleden niet een jaar af te wachten zonder mijn MS medicatie. Mijn vriend wil liever de natuur zijn gang laten gaan, hij wil niet dat ik medicaliseer door nu al naar een gynaecoloog te gaan, waar ik het ook wel mee eens kan zijn, wie weet gaat het allemaal vanzelf. Maar als ik nou straks weer zo'n onregelmatige cyclus heb, trek ik wel meteen aan de bel (en daar kan mijn vriend zich ook in vinden). Mijn vraag aan jullie is: hoe ervaren jullie dit? Heeft iemand van jullie ook eerder dan gebruikelijk vruchtbaarheidonderzoek ondergaan omdat jullie moesten stoppen met medicatie (met alle risico's vandien)? En wanneer dan, na hoeveel tijd proberen? Ik hoor graag jullie verhalen. Groetjes!