Hoi Sunlight! Maar nu we het toch weer eens over onze medicatie hebben... Hebben jullie ooit angst gehad dat de medicatie die jullie slikte of een tijd ervoor hadden gebruikt invloed hadden op jullie kind? Dat je een grotere kans had op afwijkingen? Of zijn jullie daar goed mee geholpen door artsen die jullie onder behandeling hadden? Groetjes, Duckertje
Sunlight, jij slikt toch ook medicatie? dus dan is het toch ook goed om hier te babbelen? Duckertje, het schoot bij mij wel eens door het hoofd hoor, zeker toen ik zwanger van Celine was. Bij Mirte wist ik niet, dat ik reuma had en slikte dus ook niks maar bij Celine wel. Heb het maar over gegeven; de kans dat er iets mis zou gaan was zo klein....tja ze zou eerder geboren kunnen worden en wat kleiner kunnen zijn dan gemiddeld....ze is met 37w6dg geboren, en was iets lichter dan mirte, die overigens ook een week eerder geboren is, dus tja..
Ja, ik had ook wel angst. Mijn medicijnen geven een iets grotere kans op een open rug en/of gespleten gehemelte. Onderweg naar de 20 weken echo was ik bloednerveus. Tijdens de echo hebben ze alles zo goed bekeken en het was in orde. Toch nu ik bijna ga bevallen, hoop ik zo dat ons kindje gezond zal zijn. Liefs
heey Stoetel, loopt jouw banner niet een week voor...je was 17 oktober toch uitgerekend? dan ben je nu toch 40 weken en 8 dagen zwanger ipv 41 wk en 8 dagen?? Leuk dat je er nog bent....
sunlight: zoals je al las het topic bestaat al even en debby (hoe zou het eigelijk met d'r zijn) is dit begonnen er daarin werd verteld over dit topic en iedereen die erbij kwam legde uit wat diegene had en welke medicijnen ze gebruikte... Maar omdat het na zoveel reactie weg wordt gehaald zijn we gewoon begonnen bij waar we bij het oude topic gebleven waren.. @ tickers: ik snap er ook steeds niks van en ach mij ticker is ook kapot ( jailey ticker dan) moet ook nog een nieuwe aan maken... ego: ik stond niet in het lijstje maar ik moest vandaag weer op controle bij de mld arts... De wachtkamer staat stamppes vol en ik zat natuurlijk ook nog eens naast een heel erg stinkend mens en dan is een half uur wachten erg lang... Maar goed ik ben weer goed gekeurd blijft stabiel en aangezien ik een arts heb die zelf toch nooit wat zegt of doet zei ik zelf maar goh het gaat al lang goed dus een pilletje minder? (zit nu op 50 mg imuran en wil naar 25mg) toen vertelde die dat 50 al heel erg laag is maar het is nog niet niks en dat heb ik toch liever en 25 staat volgens hem gelijk aan niks dus als het al lang goed gaat overwegen ze wel eens te stoppen en aangezien ik nu al 10 jaar lang ziek ben (dat het bekend is dat ik die ziekte heb dan) zei ik eigenlijk uit het niets uhm dan stoppen we toch... Tja een dokter kiest altijd de veilige weg maar elke dag die rot troep in me lichaam is ook niet niks als ik dit nog altijd moet gebruiken en misschien kan ik wel zonder... Hij zegt dat er nog zo weinig over bekend is en dat ie toevallig binnenkort een congres heeft en dat wil hij afwachten over nieuwe infomatie en mijn situatie daar voorleggen en dan gaan we verder kijken... Maar ik ben uiteindelijk de baas dus mocht ik het echt willen gaan we dat ook doen en staat hij erachter... Ik vind het heel eng omdat ik bang ben dat het niet goed gaat en ik straks aan een stootkuur prednison kan gaan beginnen en zit ik daar op te wachten met me werk en dochter om weer de kans te hebben dat ik een tijdje ziek ben wat zich vooral uit door moeheid... En in een zwangerschap vlamt het meestal op dat heeft het in mijn zwangerschap ook gedaan dus wat nou als het goed gaat en we een tweede kindje willen en het vlamt dan op moet ik straks een stootkuur tijdens mijn zwangerschap... Maar aan de andere kant misschien kan ik wel zonder en heb ik het niet meer nodig en hoef ik die troep niet meer elke dag in te nemen... Wie niet waagt wie niet wint toch? Wat zouden jullie doen?
Ik ben blij te horen dat ik dus niet de enige ben die zich daarover druk maakt. Ik voel me nu al zo verantwoordelijk... Shay 01, ik zou het denk ik proberen zonder.... Groetjes, Duckertje
moeilijk te zeggen Shay, maar het valt natuurlijk altijd te proberen toch? bedoel de gedachte alleen al dat je het niet meer nodig zou hebben...
Sunlight, begrijp ik goed dat jij medicatie gebruikt om zwanger te kunnen worden (clomid) en niet voor een aandoening? Je bent uiteraard van harte welkom om mee te kletsen hier, maar de dames hier gebruiken (of gebruikten) medicatie voor een aandoening/ziekte. Overigens ben ik momenteel (nog steeds) medicijnloos. Heb er wel eens over nagedacht ja, of mijn medicijngebruik van destijds invloed heeft gehad op Nadine. Lijkt me uiteindelijk van niet, ik moest ook snel stoppen he toen ik zwanger was. Shay, ik geloof dat ik zonder zou proberen. Het ergste wat kan gebeuren is dus dat je een stootkuur prednison moet, als het weer slechter gaat? En je schrijft over een tweede kindje, maar daar hadden jullie de komende jaren toch geen haast mee? Dan heb je toch voldoende tijd om het te proberen?
Wat kunnen beslissingen nemen toch moeilijk zijn.... Ik ben echt al een tijdje aan het solliciteren, maar er was een bedrijf waar ik echt heel graag wilde werken... Ik gewacht en gewacht tot er een vacature vrijkwam. En ja hoor, eindelijk.... Super mooie brief geschreven en weer gewacht.... Werd ik net eindelijk gebeld en mijn CV sprong er blijkbaar echt uit. 1 nadeel: ik moet verhuizen naar de andere kant van Nederland en dat hadden ze er net niet even bij gezet... Ik heb tot morgenvroeg om na te denken.... Wat een gedoe allemaal. Ik kan kiezen uit twee dingen die totaal verschillen... Of ik blijf hier wonen, we krijgen een kindje en ik ga voorlopig niet werken. Of we gaan totaal naar de andere kant van Nederland verhuizen. Een goede baan, maar dat kindje zit er dan voorlopig niet in, ben ik bang... Ik ben blij als vriendlief dadelijk thuis is, we hebben weer een hoop te bespreken... Groetjes, Duckertje
Hey Duckertje! Jeetje wat spannend. Dat word weer hard nadenken over wat jullie willen. Hou ons wel op de hoogte meis. En 1 tipje, luister naar je verstand, maar cijfer je gevoel niet weg! Liefs
Duckertje wat een keuzes he....denk er goed over na: sowieso....willen jullie naar de andere kant van het land verhuizen? zo niet, dan ben je eigenlijk al klaar. Zoja, dan heb je nog de kinderwens.....tja.....even heel realistisch....je weet niet hoe snel je een kind zou mogen krijgen he....en je kan er open in zijn in het sollicitatiegesprek....dit is natuurlijk niet verplicht, maar als zij weten dat je een kinderwens hebt, dan kunnen ze ook de mogelijkheden voor jou aangeven in die functie..... ben benieuwd of jullie er inmiddels al uit zijn......kan wel een aardig dilemma zijn dit... Ja Stoetel....wat doe je hier nog???????????????????????
Hallo allemaal! De beslissing is gevallen.... we gaan niet naar de andere kant van Nederland verhuizen! Opzich klonk het wel heel goed en het was een mooie uitdaging, maar om nu alles en iedereen hier achter te laten... Ik woon nu 5 minuten van m'n moeder vandaan, dat zou dan bijna 3 uur worden... We zijn van mening dat we voor onszelf moeten kiezen en niet perse een goede baan voorrang moeten geven.... We blijven dus hier! Stoetel, nog steeds niets?? Groetjes, Duckertje
Hey Duckertje! Ik begrijp jullie beslissing heel goed. Ik woon nu 5 min. van mijn schoonouders en een half uur van mijn ouders. Vind dat ver zat. En nee, nog steeds niks hier. Liefs
Duckertje....goed dat jullie tot een beslissing zijn gekomen! ik woon 5 min van mijn ouders en 20 min van mn mans ouders....lekker in de buurt, toch wel lekker hoor.... Stoeteltje schiet op met je kleine troeteltje....we gaan toch niet meemaken dat je vrijdag gewoon nog op controle gaat komen?? Groetjes, Dai