persoonlijk heb ik maar 5 dagen hevig gebloed en wat klonters verloren na mijn inwendige echo en nog een 5-tal dagen wat minder verlies en een 3-tal weken erna alweer ongesteld. heb lichamelijk eigenlijk niet afgezien (3 dagen een dafalgan genomen om goed te slapen, wat hevigere menstruatiepijn) maar ik lijd vooral pyschologisch gelukkig is bij mij alles vlug weer normaal. heb wel een korte, onregelmatig cyclus (gem 22D, laatste keer 24) dus deze keer doe ik ovulatietesten om zo meer houvast te hebben. al 5x getest en deze morgen was het nog steeds negatief... heb in december alweer mijn regels gehad en vorig week. Dus 2 cycli al "geklust" maar niet gelukt, is wel jammer want in september was het direct prijs en nu niet meer, is een ambetant gevoel... maar niet abnormaal zeker
Ik ga die vraag nog veel krijgen. Ik werk achter een winkel en kom vaak in de winkel omdat klanten dingen willen vragen of iets anders. Vaste klanten help ik soms ook zelf en veel weten dat ik zwanger was. Ook al vroeg omdat ik zo ziek ben geweest. Ik heb een standaard riedeltje in mijn hoofd zitten om er mee om te kunnen gaan. En weetje mocht er iemand toch tranen krijgen. Mensen snappen het meteen als je ze het verteld!
Ik had ook door de moeders-voor-moeders bussen voor de deur. We werden toen ook gefeliciteerd door buren die de bussen herkenden terwijl we toen net van de miskraam wisten. Bij deze zwangerschap bewust even geen moeders-voor-moeders gedaan omdat ik nog weet hoe confronterend ik het vond het plassen in het bakje en op een dag zien dat er bloed bij zat. Hebben jullie moeder voor moeders gedaan?
Ja hier ook meegedaan aan moeders v moeders. Wij kregen met een evho te horen dat het mis was. Direct gemeld bij MvM. Volgende dag flessen opgehaald en ook geen nieuwe gekregen. Hier zaterdag nog een kennis die wel wist dat we zwanger waren. Haar man had vergeten te zeggen dat het niet goed zat dus zij feliciteerde ons ook.
Dat klopt! Ik heb alleen maar lieve reacties gehad. Wij kregen ook een mooie bos bloemen van de buren. Ze wisten dat ik zwanger was. We wonen in een appartementencomplex en we wilden het nog niet vertellen. We versieren samen elk jaar de kerstboom in de gemeenschappelijke hal en drinken daarna gluhwein. Dit jaar dronk ik niet en dat viel op en natuurlijk kreeg ik de vraag of ik zwanger was. Ik werd vuurrood en begon te stotteren. Dus iedereen had het gelijk door...
Kreeg dit prachtige gedicht net van een vriendin. Wilde hem met jullie delen! Voor de wereld (nog maar) een klompje cellen Maar voor mij, was jij ons kind Ontstaan uit de liefde tussen jouw pappa en mamma Je was zó gewenst en werd al zó bemind Ons allerliefste kindje Wat was je klein, maar toch al echt een klein mens Met vingertjes en teentjes Een klein kindje in wording, onze grootste hartenwens Hoe groot was ons verlangen, Maar jij kon maar heel even bij ons zijn, Heel even mochten wij elkaars liefde voelen Door jou mocht ik een beetje-mamma zijn Ons allerliefste kindje Wat hadden wij jou graag nog bij ons gehad Zodat wij je konden knuffelen en omarmen Je op hadden zien groeien en helpen op jouw levenspad
@Lizzie: die rare gyn wou dus bij mij bloed prikken om hcg te volgen. Als ik vroeg hoelang, zei ze kan 6 weken duren tegen het weer heel laag is, ik heb dus de eerste keer gedaan en een week later, stond op 400 dan op 27 en dus heb ik 2 weken later doen testen en was toen genoeg gedaald. Zij raadde dus ook een contrôle - bezoek na 4 weken. Ik ben dan 5 weken ipv 4 weken geweest (gewoon door drukke agenda en voelde me goed) maar bij een andere gyn die ik al gehad had en waarmee het beter klikt. Die heeft een inwendige echo gedaan en zag een mooie corpus luteum dus teken dat ik geovuleerd had (en klopte want 1 week later ongi) en het was 2 jaar geleden dat ik een uitstrijkje had laten doen, dus heeft ze dat maar ook gedaan en borsten checken. terwijl dat ik daar was, toch maar volledig onderzoek vind ik dan
M'n vriend kreeg vorige week ook een bericht van een vriend die hij niet veel spreekt, maar die hij bij de eerste zwangerschap wel enthousiast had laten weten dat hij papa werd. Alleen dus vergeten te vertellen dat het niet goed was gegaan. Kregen we het bericht dat ook zij in 2013 een kindje kregen. Dikke tranen omdat net de 2e miskraam zich voordeed en het besef dat de kans is dat we dit jaar geen ouders worden tenzij we heel veel geluk hebben.
MamsieM, wat een mooi gedicht. Dankjewel dat je hem hier hebt gedeeld. Ik zit nu echt te huilen. Maar dat is goed, dat weet ik.
Ja daar heb je opzich wel gelijk in. Alleen voor het eerst het hartje zien en horen kloppen en je kindje oor het eerst zien bewegen is zo mooi. Dus hoop dat hij dat allemaal wel mee kan maken. Als hij echt niet onder de uitzending uit komt dan komt hij pas half augustus terug. Dus als we van het grote geluk mogen spreken dat we dan zwanger zijn komt hij terug met dat ik minimaal 23 weken ben en wie weet langer. Maar moet me niet druk maken of wat misschien komen gaat want kan niet in de toekomst kijken wat er gaat gebeuren. We wachten maar gewoon af. Als ik hier zo dingen lees van je vind ik het heel knap hoe je man en jij er mee omgaan. Echt heel knap! Mag ik vragen of jullie nu ook meteenweer voor een volgende gaan of dat jullie nu even een pauze inlassen (wat ik me goed voor kan stellen)
ja, ik zit daar ook veel mee in mijn hoofd, met gedachte van normaal gezien zou ik dan bevallen in 2013 en nu is er meer kans dat het niet meer voor dit jaar wordt... als ik de vraag krijg (zoals veel van onze leeftijd...), hangt af van de persoon die het vraagt, soms vertel ik het gewoon dat ik al zwanger was maar dat het misgegaan is en vraag ik om het wel voor hen te houden en afh van de mensen blijf ik vaag... @Dido82: heb misschien een rare vraag. Toen ik mijn mk kreeg, ben ik met iemand gaan praten die er ook 2 gehad heeft, om te weten hoe het is, moest het de volgende keer weer misgaan. Ze zei me dat ze haar 2de minder erg vond dan haar eerste (omdat ze het al meegemaakt had en omdat ze het nu ook meer verwachtte). Ik was wel opgelucht van wat ze zei en minder schrik om weer zwanger te raken met gedachte dat als het weer misgaat, ik het emotioneel ga aankunnen (want heb nu erg veel afgezien). Heb jij dat ook zo ervaren?
@ Lizzie, op de OK vind ik wel heel erg slordig dat ze je daar feliciteren. Ik kreeg een ruggenprik en het team was voordat ik daar aan kwam al geïnformeerd over de situatie Wel lief van de buren dat ze een bosje bloemen zijn komen brengen! @ Ikapika, nou ik vond het op zich niet zo erg omdat ik zelf vond dat ik daar doorheen moest. Onze familie en vrienden die na de geboorte naar Demi kwamen kijken vonden het wel heel erg stom. Zij snapte ook niet waarom ik daar lag en niet op een andere afdeling, maar ergens is het ook niet zo gek omdat op die afdeling de VK's en gyn's zijn @ MvM, hier ook mee gedaan maar volgende keer doe ik het niet. Vond het toch best irritant steeds in zo'n kan te plassen en vergat het ook regelmatig Ik krijg hier de vraag ook niet meer over de zwangerschap. Naar vrienden en familie hebben wij kaarten verstuurd en bij de buren ook in de brievenbus gedaan en voor vage kennissen die je zo eens in de aantal maanden ergens tegenkomt, hebben we de voorkant van de kaart op FB gezet en daarmee aangegeven dat Demi was geboren na 23 weken zwangerschap en we haar in besloten kring gecremeerd hebben.... wel 120 reacties op gehad! Jeetje, mensen zijn wel heel meelevend.
@MamsieM: heel mooi gedicht, zoveel waarheid... is het goed als ik je toevoeg om de foto's van je kindje te zien? heb ook foto's van mijn embryo, maar was nog niet zo ver als jij, dus was niet veel op te zien, maar wel curieus hoe het is op een later stadium. Was nog niet ver, maar zelfs dat vruchtblaasje vond ik eigenlijk wel mooi...
Ons nummer! Het enige nummer waarbij ik het droog hou. @Mamsie: het gedicht is prachtig! Mijn keel zit dicht geschroefd!
@ Gedicht, inderdaad heel erg mooi. @ Liedje, dat liedje hebben wij ook op de crematie van Demi gedraaid en ook een stukje tekst uit dat liedje staat op het kaartje @ Annelies, nou toen het allemaal nog in gang was en ik net was bevallen, wilden we eigenlijk toch gewoon een aantal maanden wachten tot zelfs een half jaar. Ongeveer na 1,5 week na de bevalling kwam de wens toch weer heel erg terug maar ook omdat we toen niet wilde dat er veel leeftijdsverschil tussen de kids zou zijn, dat nu eigenlijk nog steeds niet willen. Je hebt het natuurlijk niet in de hand, maar toch. We gaan er dus weer voor nadat ik mn eerste menstruatie heb gehad