Wat jammer dat ze het oude topic sluiten!!! Ik vond het soms best leuk om terug te lezen...kan nu natuurlijk ook nog wel, maar minder makkelijk. Ach ja, we kletsen hier gewoon verder! @ Miracle: Ik begrijp dat je katje nu definitief is ingeslapen. Ik vind het echt heel heftig wat er allemaal is gebeurd de laatste tijd en hoop dat er nu betere tijden aan gaan breken voor jullie drietjes. Dat heb je wel verdiend... Meiden ik ben mn ei een beetje kwijt! Snap er niet veel meer van...Volgens de ovutesten is ie al geweest (was twee dagen positief en nu dus niet meer), maar mn temperatuur is niet gestegen! We hebben druk geklust de afgelopen dagen dus wat dat betreft zit het wel goed, maar dan moet mn ei wel langs komen! Tja als mn temperatuur laag blijft dan zal t niet, maar waarom waren die ovulatietesten dan positief?! Hebben jullie zoiets wel eens meegemaakt? Help!
Dan heb je vrij zeker geen ei gehad... Misschien wordt dit een langere cyclus dan normaal, dat je alsnog een ei krijgt? Of een cyclus zonder ei? Maar als je temp niet stijgt kun je er vrij zeker van zijn dat je (nog) geen ei hebt gehad...
Welkom! Ik had je toevallig vandaag al gespot in de lounge, hihi! Ik dacht he leuk, iemand die ook 22 is. Jullie zijn in ronde 4 zie ik, spannend!
Owh hihihi Ja 22 jaartjes JONG maar he En idd ronde 4 en super spannend Trouwens gefeliciteerd met je zwangerschap
Hihi tnx! Nog heel pril allemaal, maar ik heb wel al een goede echo gehad waar het hartje klopte. En je moet maar denken, 85% procent van de stellen heeft binnen een jaar een kindje.
Ja daarom maak me ook niet druk hoor Ga me pas zorgen maken als er na ronde 13 of 14 nog niks is hihi Owh wat gaaf dat is nu toch wel belangrijk om te horen
Hihi ja inderdaad! Vanaf toen durfde ik ook pas echt een beetje te geloven dat ik zwanger ben. Anders blijf je toch met dat idee in je achterhoofd van wat als het nou een leeg vruchtzakje is ofzo... Wat doe je verder eigenlijk? Studie, werk? Of thuisblijfmama-to-be? (gelukkig ben ik niet nieuwsgierig, dat scheelt )
Welkom Jeem! Gezellig dat je mee komt kletsen! Ook niet als je cervixslijm, baarmoedermond en alles wel op een ei wijzen? Ik vind het wel heel vervelend dat die testen positief waren, en mn temp daar niet mee correspondeert. Het maakt me flink onzeker. Tja misschien gaat ie nog stijgen (vanochtend wel 0.1 graad), daar hoop ik dan maar op...Heb jij zoiets wel eens gehad Cos? Vlak voor je zwanger werd was het bij jou toch ook zo'n zootje?
ik werk fulltime (nog) Als ik mama word ga ik 2 hoog uit 3 dagen werken En ik werk als receptioniste En jij/jullie?
Ik werk parttime als schoonheidsspecialiste/visagiste, en ik maak digitale trouwalbums voor een fotograaf. Soms heb ik het druk, soms ook veel te rustig naar mn zin. Ik zou graag thuisblijfmama worden met af en toe een dagje werk, maar ja dan moet die kleine wel komen Jij ook alweer bezig met ronde 4 zie ik?! De tijd gaat hard! Positief is wel dat er binnenkort weer een ei bij je langs komt, althans daar hopen we altijd maar op!
Nee temperatuur is (helaas) het meest betrouwbare, omdat alle andere dingen gebeuren VOORDAT je een ei hebt, en de temp past stijgt NAAR AANLEIDING VAN een ei... Maar ik heb inderdaad wel een aantal keer van die half positieve testen gehad terwijl er niets was ja, maar eigenlijk altijd erna alsnog een eisprong gekregen. Dus misschien komt het bij jou ook nog gewoon. Jeem -> Ik ben op dit moment (min of meer noodgedwongen) thuisblijfmama... Heb lange tijd gezocht naar een baan voor een dag of 3 per week, maar het is haast onbegonnen werk met een kindje. Om te beginnen is er al niet veel werk te krijgen. En ALLE kdv's in de buurt vangen hier maar tot half 6 op! Dus een baantje in een winkel ofzo valt voor mij al af. Daarnaast willen ze echt overal mensen die flexibel zijn, en als ik iets niet ben is het wel flexibel. Moet van tevoren precies weten wanneer ik elke week moet werken, en dat moet ook elke week hetzelfde zijn, anders heb ik dus geen opvang. Het schiet niet echt op.
Oh dat is ook leuk zeg Ja ronde 4 gaat zeker snel haha en idd eitje komt alweer bijna jippie Nou maar hopen dat het "snel" raak mag zijn maarja dat weet je helaas nooit Jij alweer ronde 9 zie ik vervelend he dat wachten en zeker als je het zo graag wilt..!!
Hmm dat is best vervelend joh..! Maar aan de andere kant als je het red waarom werken? Als ik het voor het kiezen heb zou ik het liefst ook thuisblijf mama willen worden maar dan moeten we het financieel wel redden... Ik heb op dit moment ook een baan met de enigste eis flexibiliteit... Maar hoop dat daar binnenkort verandering in komt want wil een vast pand en geen 30 meer..!! Heb ook week roosters die alsnog elke dag veranderen heb geen regelmaat en mijn lijf gaat tegen sputteren ben konstant moe en wil alleen maar slapen dus tijd voor verandering
hey meiden, weet niet of ik met mijn 25 jaar nog onder de jonge 20ers val, maar vind mezelf nog jong. Mijn vriend en ik hebben het al een tijdje over kinderen. Hij riep vanaf het begin van onze relatie al dat ie voor zijn 27e vader wilde worden (is nu bijna 26) en ik was van de ach met mijn 30ste ofzo. Toch is het gaan kriebelen. Je kent het wel huisje, vaste baan, veel gereist, geen zin meer om elk weekend te gaan stappen. Nu zijn we sinds 2 weken gestopt met de pil. Gelijk een heftige bloeding gehad en nu maar rustig aan het 'klussen'. Wat ik wel heb is dat ik zo blijf twijfelen. Is dat normaal? Ik zie alle leuke dingen al voor me hoor, maar ben zo bang dat men ons te jong vindt. Duf he. Ik zou niet weten waarom we te jong zijn, maar tja het was natuurlijk een tijd lang mode om pas rond je 30ste na te gaan denken. Ook merk ik dat mannen (mijn man dan) veel nuchterer naar de situatie kijkt. Ik ben al bezig met babykamer, namen, etc. enhij heeft meer zoiets van. Ik wil wel graag een mensje van ons twee, punt. Hoe reageert jullie omgeving en partner? Groetjes Arwe
Hoi Hoi Bij mij weten enkele vriendinnen het en mijn moeder die vind het super dat ze oma word Mijn vriend is er meer mij bezig als mij eigenlijk en dat vind ik juist wel fijn krijg tenminste niet naar mn hoofd gegooid je bent er te veel mee bezig hihi.. Hij was bij ons ook de gene die er over begon aangezien wij 10 jaar schelen ( heb wel altijd jong moeder willen worden hoor ) Dus samen besloten om er in september voor te gaan.. Ik krijg soms ook wel eens een reactie ben je niet te jong.. Nee ik ben niet te jong ik ben er klaar voor heb alles gedaan wat ik wilde doen dus ben nu toe aan een hele grote stap verder en het kan van mij niet snel genoeg gaan die grote stap
Hoi Arwe, welkom! Allereerst: leuk dat jullie zijn gestopt met de pil! Die twijfels herken ik wel hoor, dat had ik de eerste paar rondes ook. Daarna wordt je zo wanhopig dat t je allemaal niks meer kan schelen Nee hoor, geintje. De beslissing om voor een kindje te gaan is natuurlijk niet niks! Daar komt een hoop bij kijken, zowel praktisch als ook in je hoofd. Persoonlijk liep ik vooral in mn hoofd tegen een hoop dingen aan, idd je leeftijd, wat andere mensen er van zouden vinden, of je er zelf wel klaar voor bent. Maar uiteindelijk gaat het om het verlangen diep van binnen, als dat er is maakt al het andere weinig meer uit. (Wat weer niet betekent dat iedereen gewoon maar aan kinderen zou moeten beginnen, een stabiele basis is denk ik wel belangrijk) Mijn man vond het in het begin allemaal erg spannend. Hij had zoiets van laten we maar gewoon stoppen met die pil, ik weet dat ik graag kinderen wil dus als je eenmaal zwanger bent dan wen ik er vanzelf wel aan. Inmiddels ben ik nog niet zwanger, maar is hij er wel helemaal klaar voor . Daar groei je ook naar toe. Onze omgeving weet het nog niet. We wilden iedereen graag verrassen, maar zijn nu bijna op het punt gekomen dat we het misschien toch maar gaan vertellen. Want we worden die geheimhouding een beetje zat. Ik hoop voor jullie dat het snel raak is!
Hoi allemaal, ik kom me ook even melden, heb jullie vorige topic wel veel gevolgd, maar ik vond het altijd zo moeilijk om in te haken, en aangezien we nu opnieuw zijn begonnen grijp ik toch mijn kans ik vind het namelijk leuk om ergens gewoon mee te kunnen blijven kletsen ipv 1x een reactie geven Ik ben over 1,5 alweer 24 en we zijn nu 2 maanden bezig, de eerste maand hield ik me er continu mee bezig, maar nu iets minder, al vraag ik me wel af waar mijn ongie blijft (of een postieve test natuurlijk ) bij ons weten mijn moeder en oma het, van zijn kant weet niemand het eigenlijk, mijn man wil het als verrassing houden en ik kan mijn mond niet zo goed houden tegen mijn moeder als jullie nog wat willen weten hoor ik het wel: owja het ging ook over banen.. ik ben adm. medewerker, erg leuk werk vind ik zelf, nu nog fulltime en verder zullen we het wel zien
Jeem -> Ach op zich redden we het financieel wel, maar er zitten geen grote extra's in, zoals een vakantie ofzo. Ja een midweekje centerparcs misschien, maar dat was het dan ook echt. Maar ik denk dat ik nu sowieso thuis blijf totdat het kindje straks een jaar is, is ook fijner met borstvoeding enzo. arwe -> Hihi ja tuurlijk, 25 is ook nog jong toch! Ik vind eht trowuens hartstikke leuk om jong moeder te zijn! Het was bij ons eigenlijk ook precies andersom, ik heb altijd geroepen dat ik jong kinderen wilde (sowieso voor mijn 25e) en mijn vriend die schoof het een beetje voor zich uit. (gelukkig schelen we 6 jaar) Maar die twijfels zijn heel normaal hoor, ik denk dat de meeste vrouwen dat wel hebben. Maar het juiste moment komt toch nooit, er is ALTIJD wel een reden om te wachten... Dus als je het wilt moet je het gewoon doen! Amaryllis -> Ja precies dat vind ik ook, als de basis maar een beetje klopt. Je moet natuurlijk niet proberen zwanger te raken als je beiden nog op school zit en bij je ouders woont, zonder enig inkomen. Maar als je alles geregeld hebt waarom niet, leeftijd is maar een getal. Ik heb trouwens makkelijk praten achteraf... Ik ben op m'n 20e door de pil heen zwanger geraakt. Terwijl we beiden nog student waren, en samen in een mini-studiootje woonden, meer een soort veredelde studentenkamer... Ook niet echt handig dus. Maargoed het lag eigenlijk ook echt niet in de planning, ik wilde wel al graag kinderen, maar niet in die situatie natuurlijk. Toch hebben we alles op alles gezet om het geregeld te krijgen, en tegenwoordig heeft mijn vriend een goed betaalde baan en wonen we in een leuk ruim 3-slaapkamer appartement. Nadat ik van Vince was bevallen ben ik ook niet meer aan de pil gegaan, omdat we het leuk vonden als er niet al te veel leeftijdsverschil tussen zou zitten. We gingen wel nog niet 'klussen' zeg maar, maar we hadden wel zoiets van als het komt dan komt het. Dus toen ik 21 was raakte ik weer zwanger. Alleen had ik dit niet direct in de gaten, omdat ik regelmatig bloed verloor. (en dus dacht dat ik ongesteld was) Helaas is dat kindje ook na 16 weken zwangerschap overleden. En toen wilden we er meteen weer actief voor gaan, en heeft het 4 maanden geduurd totdat ik, nu 22, weer zwanger was. Zo, mijn baby-adventures in een notendop.