Zolang ik rustig aan doe gaat het goed. Heb nog veel last van de punctie. Ook zijn mn borsten erg pijnlijk, dat komt door de medicatie. Als het embryo is ingenesteld ben ik nu zwanger, maar of dat gebeurd is weet ik niet. Kan pas 2sept testen. Hoe is het verder bij jou?
Ik weet het niet.. de 22ste heb ik een gesprek met de gyn. Ik wil niet opgeven maar nog een x die punctie zie ik niet zitten.
Daag dames, Na een lange tijd hier niet meer geweest te zijn wou ik eventjes kijken hoe het met jullie ging! Hoe gaat het met jullie? Ik ben ondertussen 38 weken ver en ik voel me nog steeds goed! Ons prinsje woog 2 weken geleden al 3 kg, dus het is een stevige baby! Maar ik heb heel wat meegemaakt, niet met mijn zwangerschap maar met mijn vriend... It's a long story! Maar toch om het kort uitleggen heeft me vriend op 24 juli een moto ongeval gehad.. Was niet zijn fout maar een stom ongeval dat hij niks aan kon doen! Gelukkig zijn er geen andere mensen betrokken. Maar mijn vriend heeft toch 3 weken in het ziekenhuis moeten vertoeven.. Heeft zijn rechter arm gebroken waar hij aan is geopereerd en zijn bekken om 3 plaatsen gebroken en aan zijn rechter bekken hebben ze een plaat moeten steken omdat de breuk te groot was! Nu is hij al 3 weken thuis en ligt hij in een ziekenhuis bed. Hij moogt 5 à 6 weken niet op mijn benen steunen. Nu ondertussen stelt hij het heel goed en hersteld hij ook goed! Op 16 september moet hij op controle en worden foto's gemaakt en dan gaan we weten of hij terug mag stappen of niet. Maar vanaf volgende week maandag mag hij wel oefeningen beginnen doen met zijn benen! Afwachten dus. Groetjes!
Oww jeetje muisje wat een verhaal! Is te hopen dat ie wel weer wat kan staan over 2 weken.. is wel makkelijk met je bevalling.. Hier helaas toch nog steeds niet weer zwanger...
Ja, het waren heftige weken! Ik heb zelf ooit gedacht dat ons zoontje vroeger ging komen door de stress maar gelukkig zit hij nog steeds in mijn buik! Ik heb dan ook 3 weken lang, dag in en dag uit naar het ziekenhuis moeten gaan, met heel veel liefde natuurlijk omdat ik alle dagen bij hem wou zijn! Maar ome duur kon ik dit ook niet meer langer volhouden en mijn vriend ook niet want hij ging er klein beetje onderdoor! Gelukkig hebben we kunnen regelen met zijn behandelde arts om thuis verder te revalideren. De kans is toch ietske groter dat hij bij de bevalling aanwezig kan zijn maar langs de andere kant is het nog een groot vraagteken.. Het wordt dus nog altijd afwachten. Wat jammer dat je nog niet zwanger bent! Ik probeer zoveel mogelijk zwangerschapsstof naar je te blazen, hopelijk helpt het een beetje! Hopelijk ben je toch snel zwanger want ik wel verstaan dat je het soms moeilijk heb. Groetjes!
Finally en Madeline wat balen dat het niet raak is. Ook ik blaas alles wat ik heb jullie kant op. Kan me niet voorstellen hoe het moet zijn om steeds die teleurstelling te krijgen. Heel veel knuffels voor jullie! <3 Muisje, wat een heftig verhaal zeg. Jeetje, je schrikt je kapot. Dat klinkt alsof het ook heel anders hand kunnen aflopen 'gelukkig' heeft hij dan 'alleen' de breuken. Maar wat moet dit een emotionele tijd zijn voor jullie. Wil je graag thuis bevallen? Dan is hij er natuurlijk ook, maar wat als je naar het ziekenhuis moet? Hebben jullie dan wel de mogelijkheid om samen te gaan? Fijn dat jullie knulletje nog lekker veilig in mama's buik is gebleven. En straks krijgt ie veel liefde van jullie allebei. Het kan ieder moment gebeuren nu hè.. spannend! Hier gaat alles nog steeds goed. Borstvoeding ben ik nu aan het afbouwen, er kwam niet meer genoeg om ons meisje te kunnen voorzien van voeding als ik moest werken. Nu dus tijdelijk een combi van bv en fv en straks helemaal over op de fv. Gelukkig heeft ze nog mooi 4 maandjes volledig bv gehad. Ze heeft zich ook al voor het eerst omgerold van buik naar rug, het gaat zo snel!!
Mijn vriend heeft inderdaad heel veel geluk gehad! Het kon helemaal anders gelopen zijn en was ik hem kwijt... Want toen hij zijn achterkant van zijn moto slipte heeft hij zijn moto nog onder controle kunnen houden maar natuurlijk lukte dat op het verkeerde rijvak en daar kwam een vrachtwagen aan... Mijn vriend had dus de reflex om naar links bij te sturen maar reed op de stoep en daar is hij op een paaltje gebotst en zo 4 meters verder gevlogen, hij heeft niet het bewustzijn verloren dus hij heeft alles kunnen meemaken. We hebben inderdaad een moeilijke tijd achter de rug maar gelukkig is alles in orde gekomen en hersteld hij goed! Zijn zoontje en ik is zijn steun om verder te gaan en goed te revalideren en het helpt echt! We hebben al eens gekeken en gepraat om eventueel thuis te bevallen maar ik zie dat eerlijk gezegd niet zitten. Dus dat was geen optie voor ons want ik had alles al gezien in het ziekenhuis dat ik moet bevallen. Ik voel me daar veilig en zie het ginder zitten ipv thuis! Mijn vriend neemt me niks kwalijk en begrijpt mij! Vermits mijn vriend nog tot 16 sept nog niet mag stappen is het dus nog afwachten en hopen dat ons kereltje niet vroeger komt natuurlijk! Maar, volgende week starten zijn lichte oefeningen voor zijn spieren van zijn been en wil hij ook stilaan proberen om in een rolstoel te geraken en zo bestaat de kans ook dat hij dan met een rolstoel bij mij kan zijn bij de bevalling! Wat tof dat de borstvoeding toch goed is verlopen maar je hebt toch 4 maandjes kunnen geven en niet geloven dat ze al 4 maanden is, het gaat zo snel! Ik zelf ga flessenvoeding geven. Ik heb een tijdje getwijfeld om borstvoeding te geven maar zie het niet zitten en tenslotte moet 100% er achteren staan want anders gaat dat toch niet lukken!
Gisteren bezoek geweest bij de gynaecoloog en ik heb nog geen opening en het ziet naar uit dat hij nog niet direct zal komen! Ik heb duidelijk een happy baby in mijn buik! Hij weegt al 3 kg 370. Met mij ook alles goed! Bloeddruk ok, geen eiwitten in mijn urine en ik ben ook geen drager van de bacteriën van streptokokken. Hij is wat ingedaald en dat is gunstig voor de bevalling zei mijn gynae. Ze wil de natuur zijn gang laten gaan en wil afwachten op 16 sept want dan moet ik terug! En mijn vriend kan bij de bevalling zijn! Hij heeft deze week grote vorderingen gedaan en kan goed overweg met de rolstoel. Ik ben zo opgelucht! Groetjes!
Hoi dames, Ik ben ondertussen al bevallen van ons zoontje Jayden! Hij is op 13 september geboren om 19u37, weegt 3 kg 320 en is 50 cm groot! Ik heb een goede bevalling achter de rug, eentje van 14 uurtjes. Eigenlijk een droom bevalling en zo wil ik nog meer kindjes op de wereld zetten. Alles gaat goed met ons en de papa was bij de bevalling! Ondertussen is ons ventje al een week oud, het gaat enorm snel! Maar we genieten elke dag van hem. Het is echt een schatje!