Nou ik heb dat gebaseerd op mijn gevoel ik heb altijd gezegt voor mijn 40e wil ik graag 3 kinderen (als die mij gegund worden) ik heb er nu 2 1 van bijna 18 woont alleen niet bij mij maar bij zijn vader en dan een zoontje van net 8 maand. Ik ben 1 keer terug gegaan in leeftijd en had toen 37 maar met mijn ex man lukte het niet om kinderen te krijgen. Maar ik vind voor mij zelf 40 een mooie leeftijd ik heb anders het idee dat mensen gaan zeggen waar ga je met je kleinkind heen. Het is niet zo dat ik dat erg zou vinden maar vind het meer voor mijn kindje dan zo sneu. Dit komt niet zomaar uit de lucht vallen maar ik was net 18 toen ik mijn eerste kindje kreeg en toen kreeg ik elke keer de vraag hoe oud mijn broertje was.
Oh, dat wil je echt niet horen: hoe oud is je broertje, en vooral op je 18e. Maar toch ook wel komisch. Kan je beredeneren goed begrijpen. Iedereen heeft zo z'n eigen verhaal en daardoor kom je weer tot nieuwe inzichten vind ik. Wat zal het trouwens een verschil zijn, nu of 18 jaar geleden een baby, er is zoveel veranderd lijkt me. Of vind je het meevallen?
1981Mama, 36 jaar, zwanger, 2e kindje 78Sandra, 38 jaar, 2e kindje anak2, 39 jaar, 2e kindje Bee80, 37 jaar, eerste kindje Cinsam, 41 jaar, 2e kindje Desi111, 39 jaar, 1e kindje Ella4, 38 jaar, 3e kindje Katenhond, 36 jaar, zwanger, 3e kindje Kris81, 36 jaar, 2e kindje Lafelife, 37 jaar, 5e kindje Loolaa, 41 jaar, 2e kindje Lucindalice, 35 jaar, zwanger, 5e kindje Mama-van-Marlinda, 38 jaar, 2e kindje Melian, 37½ jaar, 3e kindje Raket78, 38½ jaar, zwanger, 2e kindje Rombeley, 36 jaar, 3e kindje Roos31, 36 jaar, zwanger, 2e kindje Roosje35, 36 jaar, 2e kindje Rozanna, 2e kindje wondertje2015, 36 jaar, 2e kindje
Ja er is echt heel veel veranderd ten aanzien van wat wel en niet mag is de lijst wel heel lang geworden. Verder kan ik me van die zwangerschap niet veel herinneren traumatische ervaring na die tijd dus heb het ver weg gedrukt. Ja komisch nu kan ik er om lachen toen vond ik het echt niet leuk
@wondertje2015 : Ja, ik kan me voorstellen dat de verschillen groot zijn! In principe mag je gewoon het zelfde (en eigenlijk vind ik de term "mogen" in deze context neerbuigend ten opzichte van volwassen vrouwen. Thanks, media!), alleen zijn de aanbevelingen veranderd op basis van nieuw onderzoek en bekende risico's. De verschillen in aanbevelingen en adviezen verschillen ook nog eens per land. Ik lees de aanbevelingen, onderzoek waar ze op gebaseerd zijn en trek -stronteigenwijs- mijn eigen conclusies. @Rombely : Ei al gespot? Ik heb zelf geen ervaring met eisprongtesten. Moet je dan iedere dag dipstick testen? En moet ie dan superdonker zijn om positief te zijn, of verschilt dat per persoon? Van slijm heb ik meer verstand, en ik vind het ook geen vies praatje (ook niet tijdens etenstijd, ik woon in Canada en loop 6 uur achter op Nederland, lol). @Kris81 : Ja, ik snap best dat het je op gaat breken op den duur. Hopelijk kun je een beetje bijtanken tijdens je vakantie! @Cinsam : Ach, wat naar, jij ook een miskraam gehad... Twee zelfs. En ik lees dat jij ook wisselende cycli hebt. Die van mij zaten tussen de 24 en 29 dagen, met de meeste cycli op 26 dagen. Gelukkig was mijn eisprong altijd wel vroeg en was mijn lf altijd 13 dagen. Hoe zit dat bij jou? Ik snap dat het soms moeilijk is om de moed erin te houden... Lees maar eens hoe ik me een paar pagina's terug voelde als het ging om zwanger worden, terwijl ik in feite weinig te klagen heb. Dikke knuffel! Mijn oma was trouwens 45 toen mijn vader werd geboren! @nieuwerds: Welkom! Hier heb ik op mijn werk paniekaanvallen gehad tijdens mijn eerste 2 echte werkdagen. Herkenbaar van 2012/13 toen ik ook bij de klantenservice werkte en zwanger was. Ik aan de telefoon en zwanger lijkt gewoon een slechte combinatie. In 2012/13 was het nog te doen, omdat het meeste werk via chat of email werd gedaan, maar nu is het echt 8 uur per dag aan de telefoon. Ik weet niet hoe het verder moet met mijn werk, Zo kan het niet. Bovendien heb ik een dienst toegewezen gekregen tot middernacht en kan ik daarna alleen met de taxi naar huis, EN mag ik niet de maandag vrij, zodat ik mijn koor eraan moet geven. Het lijkt hopeloos allemaal qua werk, zit al 2 dagen ziek thuis, ook omdat ik er een verkoudheid met keelontsteking bovenop heb gekregen. Ik kan zo niet verder, ook niet vanwege de kleine. Alleen, als ik ontslag neem krijg ik geen betaald verlof, en dat was wel heel goed van pas gekomen... Zucht. Ik heb wat tests gedaan via de huisarts om te kijken of er een lichamelijke oorzaak is voor de paniekaanvallen. Heb de bloedtest gedaan en de ECG, maar het apparaatje wat ik 2 weken moest dragen heb ik al niet meer om, en een echo van mijn hart heb ik afgewezen. In feite zijn deze tests alleen besteld omdat ik niet aan de medicijnen kan vanwege mijn zwangerschap, en er is in feite geen gefundeerde verdenking dat er ook maar iets mis is met mijn hart. Ik sta nu eenmaal niet bekend om mijn superstabiele mentale gezondheid, en tijdens een zwangerschap escaleert dat. Dat is vorige keer en de keer daarvoor ook gebeurd. Met de zwangerschap gaat het gelukkig wel goed, en dat vind ik toch echt het belangrijkste.
@Raket78 , wat een vervelende situatie met je werk zeg. Is het een optie om verder te kijken naar een leuke baan (alhoewel je hier al wel heel veel voor over hebt gehad). Bij wat voor soort klantenservice werk je? Je bent nu nog pril zwanger, hoeft nog niks te hierover zeggen als je gaat solliciteren (ook een dilemma kan ik me voorstellen). Je gezondheid en je zwangerschap is het allerbelangrijkste natuurlijk, hier blijven werken lijkt zo ook geen optie, jeetje zeg. Zo'n paniekaanval lijkt me verschrikkelijk. Had je daar vorige keer je hele zwangerschap last van? Pittig hoor. @hier: m'n ei, tja, ook zo'n verhaal. Had een topic geopend bij testen: http://www.zwangerschapspagina.nl/posts/20903313/. Dus m'n ei gevonden, alleen klussen verloopt nogal lastig. Volgende maand maar weer proberen als het deze maand niet lukt. Vind het nu wel fijn met de testen, en vooral de reacties hier van het forum, heb ik wel wat aan.
@Raket78 ik denk indd dat er vroeger niet zoveel onderzoek naar gedaan is of in elk geval dat ze niet zover waren als nu. Balen dat het slecht ging op je werk zeg ik hoop dat je er een oplossing voor vind. Wel fijn dat het met de zwangerschap goed gaat. @Rombely wel fijn dat je je ei hebt gevonden balen van het klussen. Ik heb gister mijn ei gevonden en die is vandaag gesprongen, ik voel hem altijd alleen nu wel heel extreem. Gister nog geklust en vanavond hoop ik nog een keer. En dan maar duimen draaien. Hoop voor jou ook dat het toch gelukt is.
Ik merk dat ik het best spannend vind weer allemaal. Zal het deze keer ook weer snel gaan of duurt het wat langer. Ook de angst dat het mis zou kunnen gaan. Ik zal vast niet de enige zijn die deze gedachten heeft maar ik wou het toch even delen. Niemand in mijn directe omgeving weet dat we voor een 2e kindje gaan jullie weten het dan en de mama's waar mee ik in een app groep zit. Kan het met mijn eigen moeder niet meer delen helaas want zij is 23 maart dit jaar overleden. Ook ben ik erg bang voor de reacties als het wel weer raak zou zijn want ons zoontje is nog geen jaar. Allemaal zorgen die me op dit moment best wakker houden. Moet denken dit is wat wij willen onze keus dat gaat niemand wat aan. Maar ben zo gevoelig voor reacties van mijn omgeving.
@wondertje2015 oh, niet bang zijn voor reacties! Weet wel dat dat niet makkelijk is, maar echt volg je gevoel.... Toen onze tweede 8 maanden was wilden mijn man en ik proberen voor een derde, maar niet gedaan omdat dat zo snel zou zijn enzo... (was toen ook wel ons gevoel hoor dat we graag wat leeftijd verschil wilde om elk kindje genoeg aandacht te kunnen geven). Maar nu hebben we dus gewacht tot de juiste tijd (iets later doordat we met de tweede veel ziekenhuisbezoeken hebben gehad) en inmiddels in ronde 19. Omdat er nu best veel leeftijdsverschil tussen de tweede en derde komt denken we al na over een vierde. Daarvoor zouden we echt na een paar maanden al gaan. Lijkt me nu wel heel leuk twee kleintjes nog heel dicht op elkaar (het wordt toch al pittig lijkt me). Je zal vast ook wel zorgen hebben gemaakt over de opmerkingen die je zou krijgen toen je zwanger was van je zoontje, terwijl je al vrijwel een volwassen kind hebt. Dan kan dit alleen maar meevallen toch. Dus doe wat je zelf wilt, waar je je goed bij voelt en het leven loopt zoals het loopt dus pak je kansen!
Ja ik maak me vrij snel zorgen wat een ander denkt. Nu is ons zoontje de jongste zijn oudste broer bijna 18 de kinderen van mijn man 7 en 10 hij zal zijn oudste broer niet leren kennen ben ik bang en die 2 van mijn man willen niet echt met hem spelen. Terwijl mijn zoontje graag met hun wil meedoen. Dus ik wil indd een niet al te groot verschil. Nu dus hopen dat de natuur het ons gunt. En pittig zal het zeker worden vooral in het begin. Ik hoop dat met je 2e alles goed gaat nu. En dat je snel zwanger mag worden. En daarna nog een keer. Als ik nu weer zwanger ben is het klaar na die tijd dan zijn we compleet.
Wat een pittige situatie, naar zeg! Ik hoop dat er toch snel een oplossing komt die wat verlichting voor jou brengt
Probeer het toch naast je neer te leggen. Het is jullie keuze en zo jullie er blij mee zijn is het het allerbelangrijkste en daar heeft niemand wat mee te maken. Punt. Ik begrijp dat het toch wel wat lastig kan voelen, ik hoop dat dat gevoel snel beter wordt
O wat pittig al in ronde 19 Wij hebben onze kindjes allemaal redelijk dicht op elkaar en tussen de oudste 2 zit maar 13 maanden, maar eigenlijk vond ik dat alleen maar makkelijker dan als er 2 jaar tussen zat. Je zit dan nog zo in bijna dezelfde fase met alles. Alleen lichamelijk vond ik het dan wel een stuk pittiger.
Hier weet nog niemand van in real life van onze zwangerschap, ik was met onze vorige 2 kindjes wel bezig met de reacties van de omgeving, maar dit keer maakt het me allemaal niet meer zo uit denk ik. Er zullen mensen zijn die het er niet mee eens zijn, maar goed, daar hebben ze niks over te zeggen en anderen die hopelijk net zo blij zijn als ons. Maar uiteindelijk is dit kindje voor ons de kers op de taart en dat is het aller- allerbelangrijkste
[ @Cinsam : Ach, wat naar, jij ook een miskraam gehad... Twee zelfs. En ik lees dat jij ook wisselende cycli hebt. Die van mij zaten tussen de 24 en 29 dagen, met de meeste cycli op 26 dagen. Gelukkig was mijn eisprong altijd wel vroeg en was mijn lf altijd 13 dagen. Hoe zit dat bij jou? Ik snap dat het soms moeilijk is om de moed erin te houden... Lees maar eens hoe ik me een paar pagina's terug voelde als het ging om zwanger worden, terwijl ik in feite weinig te klagen heb. Dikke knuffel! Mijn oma was trouwens 45 toen mijn vader werd geboren! @nieuwerds: Welkom! Ik zal later eens rustig terug lezen. Mijn eisprong is ook meestal wel stabiel. Ik kan alleen niet zo goed met de ov testen. Is hij positief dan duurt het dus nog 24-48 uur. Ik vind het maar onduidelijk allemaal. En daarnaast wil ik niet tijdens het genieten alleen maar denken aan de functionaliteit. En dat is lastig als ik zo met die eisprong bezig ben. Zucht.... ene moment denk ik, ik laat het los het komt zoals het komt. Wat ook zo is natuurlijk. Maar wij vrouwen willen altijd overal controle ove hebben. Controle is een illusie dat weet ik heel goed. Volgende week verwacht ik mijn menstruatie, weet dus niet precies wanneer. Maandag is de 26e dag dat is het gemiddelde van al die maanden. We hebben heel weinig tijd samen gehad rond de eisprong, dus verwacht niks. En dan weer door voor de volgende ronde. Doordat mijn dochter een chromosomen afwijking heeft en al heel heel veel ziekehuisbezoeken heb. Voel ik niet echt voor om dat traject in te gaan. Maar wie weet. Niks zo veranderlijk dan een vrouw met een kinderwens Voor jullie een fijne dag. X
@Raket78 jeetje het zit ook echt niet mee he schandalig dat het zo loopt! Ik hoop dat er snel verbetering in komt! Hier weten ouders enzo het wel allemaal. Al met 4 weken. Ik wist dat ik gigantisch ziek zou worden, en had mijn vangnet nodig. Zo heeft mijn smurf vannacht bij mijn vader geslapen en komen mijn schoonouders morgen schoonmaken ik ben ziek thuis van m'n werk en mijn manager weet het, net als een bevriende collega die ik had gevraagd om een foto van mijn kladblok te maken omdat ik voorlopig niet aanwezig was. Mijn vriendinnen (2) weten het, en 1 buurvrouw want die haalt boodschapjes voor me. Maar aan de grote klok hangen durf ik nog niet. Ik heb een dubbele hoge risico zwangerschap dus eerst kijken of het zich goed ontwikkeld. Ik heb namelijk type 1 diabetes en ik heb hyperemesis gravidarum, met pillen waarvan niemand nog weet of ze veilig zijn. Klinkt heftig die pillen, is het ook, maar zonder deze pillen had ik niet nog een keer zwanger willen worden, kiezen of delen dus.... Als het even meezit ga ik zondagochtend op vakantie. Met man, zonder kind. 5 dagen fuerteventura. Alleen maar snorkelen en ik zal veel op het bedje in de schaduw liggen. 4u rechtop zitten is een opgave voor me, maar we gaan het meemaken!
Ik maak me het meeste druk om de reactie van de ex vriendin van mijn man hun hebben ook 2 kinderen samen (bijna 7 en bijna 10) ze had de vorige keer letterlijk gezegt waarom we geen toestemming hadden gevraagd. Ben zo boos op haar vooral toen ze zei dat de miskraam onze eigen schuld was. Toen we weer opnieuw zwanger raakten hebben we bewust een tijd gewacht met het de kinderen vertellen eerst waren ze erg blij maar later werdt dat steeds minder. De jongste toen 5 kwam ineens aan met o maar dan hoeven wij niet meer te komen want papa krijgt een nieuw kindje. Dit brak mijn hart in 2 een kind van 5 met zulke dingen. Hun wonen ook in de zelfde woonplaats dus ik werdt nog al met de ogen in de rug nagekeken en dat was niet fijn. Maar goed we gaan het wel zien hoe het loopt nu wachten tot 14 sept hopen natuurlijk dat ik niet ongi ga worden.
O jeetje..... ik kan me voorstellen dat je daar echt heel naar van wordt! Wat verdrietig zeg, helemaal naar de andere kindjes toe....
Ja dat vind ik ook heel jammer want de jongste moet vanaf dag 1 niks van haar broertje weten. Nu is mijn zoontje inmiddels gestopt met contact zoeken met haar en houdt hij zich echt bezig met zijn grote broer die hem de aandacht wel geeft. Nu ben ik bang dat een 2e kindje voor nog meer problemen gaat zorgen maar om daar nou mijn droom mee stopt te zetten kan ik ook niet. Dan zet ik onze wens voor anderen opzij en ik gun mijn kleine man echt een brusje van hem zelf Die hier tijd is. Die 2 andere kinderen zijn hier maar 1 keer in de 14 dagen mijn zoontje is echt 3 dagen van slag als ze geweest zijn hij blijft ze zoeken.