Ja super dat je dit opgeschreven hebt. Jij verwoord het net weer even anders. Zo denk ik ook wel hoor. dat ze het niet kwaad bedoelen, ze willen graag alles van mij weten. Ze zeggen nogal graag, waar heb jij het zitten, dan ben/word je wel heel druk, jij liever dan ik! :-0. Oh dat word jij ook eindelijk een keer dik :-/ . En als ze vragen hoe het met mij gaat, en ik vertel met de baby gaat het goed maar ik ben nog erg misselijk en moet veel overgeven, "je wilde het toch zelf". Uiteraard, ik kots heel graag 4/5 maanden lang. Dat zou er standaard bij moeten horen voor elke vrouw heerlijk is dat. (Zegt mijn sarcastische hoofd dan). welk beeld ze van mij hebben is ook wel lastig omdat ik nu voornamelijk over klanten spreek, en ik daar wel de vriendelijkheid zelf ben. En dat is natuurlijk niet altijd echt wie ik ben. Maar het vooraf uitspreken, maakt dat ik straks weer met een glimlach alle opmerkingen naast mij neer kan leggen.
Inwendig met een doppler? Daar heb ik nog nooit van gehoord. Wel een echo, maar daar moet je hier voor naar een echo-buro, Vk's en gyn's doen hier zelf geen echo's. Mijn echo's zijn overigens met 12 en 20 weken. Wel bellen hoor! Anders zit ze vol! Had ik je avatar toch verkeerd geïnterpreteerd. Ik dacht echt dat het om een hondje ging! Het is ook zo klein... Heb je een grotere foto? Ben nu wel benieuwd!
Nederlanders... LOL. Het is echt zo! Weinig Canadezen zouden het in hun hoofd halen om dat zo te zeggen. Uiteraard hebben Canadezen weer andere nadelen, het is soms moeilijk te achterhalen wat ze precies denken/vinden, omdat ze minder letterlijk en direct zijn dan Nederlanders. Je hebt er rare mensen tussen. Terwijl het toch heel makkelijk te begrijpen is dat een zwangerschap een middel is, en een kindje het doel. Het middel brengt soms neveneffecten met zich mee. Je zegt ook niet tegen iemand die 3 uur in de file staat "Ja, jij wilt naar Amsterdam"? Je zegt toch niet tegen iemand die chemotherapie ondergaat en daar veel last van heeft "Ja, jij wilt beter worden"?
Ik weet niet precies wat de termijn is voor het zelf proberen na een miskraam bij 35+...ik roep maar wat, maar ik heb haast haha, dus ik vind alles te lang duren...plus dat ze in de kliniek in dusseldorf veel betere resultaten boeken bij laag amh etc, dan hier in NL. Hier proberen ze het met een standaard dosering, is de opbrengst dan te laag, dan mag je al niet meer verder voor poging 2...... Dus dat geklooi wil ik even voor zijn. En ja, het wordt vergoed, ik geloof tot 75% procent van het nederlandse tarief.....duitsland is het wat duurder, dus je moet ongeveer 1/3 zelf betalen....
Bekijk bijlage 544228 Oh ik dacht gewoon een echo. Hartje luisteren doen ze hier niet zo vroeg. Ik zal kijken of ik de foto groot kan plaatsen. Hier doen ze ook als je dat wil met 8. Ik trouwens niet. Wacht ook tot twaalf en dan 20.
Haha dat zou wat zijn! Probleem is dat als ik dit zeg ze mij of niet verstaan of ik heel hard moet schreeuwen Haha. Zijn allemaal doof en de gehoorapparaten uit. Maar ze klepperen vanalles wat ze denken eruit. (Kapster bejaardentehuis)
@Lafelife mooie poezebeesten. Dobby een halve sfinx? Mijn moeder heeft een kruising sfinx met rex. Ook een hele aparte combi. Ikzelf heb 2 kruizingen van een abbesijn en siamees rondlopen die morgen al weer 14 worden.
Ja! Beide zijn half. Zijn echt broer zus. Eigenlijk zijn ze driekwart anders had Dobby niet kaal kunnen zijn. Vader is half sphynx half brits korthaar en moeder is vol sphynx. Dit was een uitkruisnest. Nieuw bloed voor minder afwijkingen. Rex is ook mooi. Wel met haar krijg je dan toch? Leuk hé kattekinderen.
Mooie beestjes! Ooit in mijn leven wil ik nog een keer een sfynx adopteren, maar voorlopig zijn we voorzien! Wij zijn gastgezin voor een kat via een cat rescue waar we vrijwilligers zijn. Alma -zo heet ze- hebben we zelf gevonden, zij was deel van de kolonie die hier vorig jaar in de straat bivakkeerde. De kolonie is inmiddels ontbonden met onze hulp, het ging echt niet goed met dat stelletje, ze veroorzaakten bovendien ook overlast. De meeste kittens zijn via ons van de straat gered in zieke staat, opgelapt en uiteindelijk geadopteerd (met financiële en praktische steun van de cat rescue natuurlijk).De meeste volwassenen zijn door een andere cat rescue overgenomen omdat het onze cat rescue (en onszelf) wat veel werd. Dat was onze zomer van 2016, het was echt een gekkenhuis. Ik kijk met veel voldoening op die tijd terug, en we hebben veel levens gered (ik weet neit hoeveel, ik zou ze eigenlijk eens moeten tellen), maar ik ben ook superblij dat het voorbij is en alleen Alma over is. We hebben zelf 4 katten. Dat was eigenlijk niet het plan, maar er zijn omstandigheden denkbaar waarin je geleidelijk aan beseft dat je er toch echt een kat bij hebt... In het knettergekke jaar 2016 deed ik de meest trieste vondst van mijn leven tot nu toe: Aan het eind van een hete junidag maakte ik in mijn eentje een ommetje en hoorde een kat schreeuwen. Op de oprit van een van de buren zag ik 2 zwartwitte katten, een volwassene en een heel kleintje. De volwassene schreeuwde, de kleine lag er heel raar bij... Toen ik dichterbij kwam koos de volwassene het hazenpad. De kleine was dood, dacht ik. Hij was pas een paar weken oud en had grotesk gezwollen oogleden ter grootte van een pingpongbal per stuk. Zijn vacht zat vol met honderden vreemde gele dingetjes, hij had een soort baard vol met die dingen en ze zaten ook in zijn mond en op zijn tong. Toen ik hem oppakte, begon hij te bewegen en te piepen. Ik ben met hem naar huis gerend en binnen 5 minuten zat ik met man en dochter in de auto op weg naar het hoofdkwartier van de cat rescue. Ik met het beestje op schoot in een handdoek. Ik zat met een pipetje en een bekertje water te klooien want het beestje was ook nog eens ongelooflijk uitgedroogd. Halverwege besefte ik ineens wat die vreemde gele dingetjes waren; honderden vliegeneitjes... Mijn hart zonk in mijn schoenen. Ik had zoveel medelijden met het katje dat ik het niet eens vies vond. Eenmaal bij de cat rescue hebben we hem met een schuursponsje gewassen (die eitjes lieten niet los met een gewoon washandje), pus uit de oogkassen laten lopen, antibiotica, ontworming, vlooienspul... Dat is eigenlijk te veel voor zo'n klein katje maar we hadden geen keuze. Onderhuidse infuusvloeistoffen, wat kittenmelk, een verwarmd mandje... Zijn temperatuur zakte naar 33 graden (38 is normaal voor katten) en we verwachtten dat ie langzaam zou wegzakken. We troostten onszelf op weg naar huis met de gedachte dat we in ieder geval de omstandigheden rond zijn overlijden hadden kunnen verbeteren. Hij leek echt ten dode opgeschreven. De volgende dag leefde hij nog! En de dag daarna. Toen hij na 3 dagen nog leefde, begonnen we goede moed te krijgen. Wat een vechtertje! Hij bleek zelfs zijn ogen nog te hebben en deed ze 10 dagen na zijn redding open. Ali woont bij ons sinds hij rond de 6 weken oud was en is een enorme kater geworden! Heb nog nooit een kat gehad die ik met zoveel moeite optilde! Foto 1: Ali (vernoemd naar de wereldberoemde boxer) na zijn eerste bad. Je ziet dat hij nog een paar eitjes heeft. Zijn ogen waren net uitgeknepen en zijn opluchting was voelbaar. Foto 2: Ali op de eerste verjaardag van zijn reddingsdag ("Rescueversary"). Hij is zo groot dat sommige medewerkers van de cat rescue hem "The Cougar" noemen, haha!
Blijf het mooi en aangrijpend vinden raket elke keer als ik het verhaal lees en de foto's zie. Helaas kan ik zelf geen katten opvangen of adopteren omdat spinnen onze poes van 14 geen andere katten duld en sinds een jaar eigenlijk ook geen honden meer. En aangezien ze 14 zijn en katten van de dag (sinds hun 4de al nierproblemen) hou ik andere dieren maar buiten de deur.
27 oktober afspraak in het ziekenhuis. Daarvoor moeten we al een vragenlijst invullen, ik bloedprikken en man zaad inleveren. Ze hopen dan meteen met een plan van aanpak te komen of in ieder geval vervolgonderzoeken snel op te pakken. Duurt nog wel even tot 27 oktober, maar mijn man kan die dag toevallig ook mee dus dat is wel fijn. Hoe is het bij jullie?
Bekijk bijlage 544412 Daarnet de dame van moeders voor moeders langsgehad. Daarvoor boodschappen gaan doen kreeg ik me toch kramp. Ik dacht echt, dit was het dan. De terug weg alleen maar smeken nee toch alsjeblieft niet. Thuis gelijk in onderbroek kijken maar tot nu toe geen bloed. Test was wel mooi, alhoewel ik hier wel eens donkerdere lijnen voorbij zie komen. Buikkramp zakt nu wat af. Maar is er nog wel.
Spannend! Wat fijn dat jullie dit samen kunnen doen. Duurt wel lang ja, maar het is voor een goed doel!
@Rombely jammer dat je een maand moet wachten. Aan de andere kant is het wel fijn dat jullie vast dingen mogen inleveren en ze vast die testen kunnen doen zodat je gelijk door kan en niet eerst de afspraak hebt en dan pas bloed en zaad moet inleveren want dan duurt het nog langer. En ik verwacht dat het zaadonderzoek misschien iets langer duurt dan het bloedonderzoek? Dus dat het daarom even duurt? Ik roep maar iets hihi.. Maar wel fijn dat jullie allebei ernaartoe kunnen. @Lafelife das even schrikken dan, maar ik vind die moeders voor moeders test mooi hoor, die van mij was 4 jaar geleden een stuk lichter haha... @hier testdrang, vanochtend getest maar wit. Ook krampen vandaag dus denk dat ik donderdag gewoon ongi ga worden. Enige waardoor ik twijfel en getest heb, is omdat ik mega veel moet plassen en mijn incontinentie een stuk erger is dan normaal en dat Spinny de poes, niet meer bij me weg te slaan is, en dat was bij mijn zoon ook zo. 9 maanden honing aan me kont en om de haverklap bij me zitten en liefst op mijn buik of daarbij in de buurt en zodra hij geboren was moest ze van ons beide weinig meer hebben haha. Sinds mijn zoon er is komt ze alleen bij me als hij slaapt en nu is ze sinds 1,5 dag weer niet bij me weg te slaan en komt continu bij me zitten.
Ja ik had toch gelijk. Daarnet een klodder bruin slijmerig bloed. Krampen zijn daarna wel weer minder geworden. Ben wel heel erg sip nu. Ik hoop maar dat er niets aan de hand is. Vorige zwangerschap had ik dit ook met 6,5 week. Af en aan. De eerste drie zwangerschappen helemaal niets.
@Lafelife jeetje, maar ff in de gaten houden en als je het niet vertrouwd maar ff naar een dokter ofzo?
ja die kan er ook niets aan doen. Ik wacht maar gewoon af. Als het een miskraam wordt dan is het iig vanzelf op gang gekomen en kom je er niet met een paar weken pas achter dat je eigenlijk helemaal niet zwanger bent. Mijn vorige verloskundige is er mee gestopt, had nou ook nog niet naar een nieuwe gezocht. Probeer rustig te blijven. Niemand kan de uitslag veranderen.