Ik moet even wat van me afschrijven. Probeer het kort te houden maar het is veel en op dit moment voel ik mij erg verloren. Ik hoop dat er iemand is die zich herkent in mijn verhaal en tips zijn dan zeker welkom. 5 jaar geleden begon onze reis naar het krijgen van een kindje. Ik kwam erachter dat ik PCOS had, dus heb ik onmiddellijk mijn hele leefstijl aangepast. Hierdoor ben ik na een jaar ook goed afgevallen. En een regelmatige cyclus + eisprong gekregen. Hier had ik mijn verwijs naar het ziekenhuis al. Ik was na alle aanpassingen na een jaar natuurlijk zwanger geraakt en dol gelukkig. Het traject was dus niet meer nodig dacht ik. Maar door een grove fout van het ziekenhuis is mijn zwangerschap met 8 weken afgebroken. Hierna ben ik in een hel terecht gekomen, alleen het verwerken al. Maar ook klachten bij het ziekenhuis neergelegd en geen enkel excuus of medeleven gehad van de desbetreffende arts. Er werd wel beloofd dat wanneer ik er aan toe zou zijn ik aangemeld werd bij een andere arts. Het verwerken kon beginnen. Na 6 maanden zijn we het weer gaan proberen. Maar bijna 1,5 jaar later nog geen resultaat. Na mijn zwangerschap heb ik last gekregen van mijn schildklier (10kg aangekomen) en ondanks de medicatie en zowat perfecte leefstijl val ik haast niks af. Ondanks dat mijn schildklierwaarden goed zijn. Nu na 1,5 jaar nog steeds niet. Diverse artsen/lijstijlcoaches/diëtisten/huisarts/psychiater hebben mijn voedings/stress/slaap/sportpatroon gechekt en dit gaat al perfect. Meer kan ik dus niet doen. Ik doe alles al. Ik heb elke maand een eisprong en met mijn partner is ook alles goed. Zelfs hij heeft zijn leefstijl aangepast. Nu het probleem. Al met al ben ik dus 2,5 jaar geleden al mijn eerste afspraak gehad in ziekenhuis. Ik heb alle onderzoeken gehad. Maar het ziekenhuis wilt mij niet helpen. Ik hoor al 2,5 jaar dat er na “het onderzoek” een plan zal volgen. Maar zij houden mij aan het lijntje. Nu ben ik voor de zoveelste keer naar de lijstijlpoli doorverwezen. Dit keer om te chekken of ik wel op de juiste manier sport (?!, dit is trouwens al vaker gechekt. Ik heb de oefeningen notabene van het ziekenhuis en een coach zelf. Er worden dus steeds redenen gezocht mij niet te steunen.). Ik wordt hier zo verdrietig van. In hetzelfde ziekenhuis zie ik vrouwen na 1 jaar al geholpen worden. In mijn omgeving ook. 5 jaar lang heb ik mij geprobeerd positief en hoopvol te houden. Maar ik merk dat ik het steeds zwaarder krijg. Ps. Ik ben mij er van bewust dat er mensen zijn die het nog zwaarder hebben. Tips zijn welkom. Ook hoor ik graag wie dit herkent en op eigen houtje met hulpmiddelen zwanger is geraakt. Sorry als mijn verhaal niet duidelijk is. Ik type dit met heel veel emotie en verhelder graag eea als iemand mij kan adviseren.
Jeetje wat een verhaal en heel vaag van het ziekenhuis dat je niet echt verder geholpen wordt. Heb je al gekeken naar de optie om naar een ander ziekenhuis/kliniek te gaan? Verder qua levensstijl.. ik heb in de eerste 3/4 jaar wel wat opgelet, maar nooit HEEL streng als in totaal geen suikers ofzo. Daarna vooral gedaan waar ik me het fijnst en rustigst bij voelde. In mijn geval was dat eigenlijk alleen nauwelijks alcohol,de koffie decaf drinken en regelmatig thuis lichte yoga. We hebben na 4 jaar ziekenhuis ruim een jaar pauze genomen waarin ik echt weer even wilde 'leven', wat goed lukte. Daarna de 1e poging (3e icsi) zwanger! (Ik heb trouwens al die tijd een vrij regelmatige maar iets langere cyclus gehad, 35a40 dagen)
Jeetje wat heb je al veel meegemaakt zeg ik snap dat je er dan even door zit Ik zou om een second opinion vragen, dat kan via je huisarts en dan naar een ander ziekenhuis vragen. In 2017 werd ik in een ziekenhuis ook niet geholpen na een 'goed' zaadonderzoek van manlief was het probeer het nog maar 2.5 jaar want je bent al eerder zwanger geweest en kom dan nog maar eens terug. Ik ben toen na een maand naar de huisarts gegaan voor een verwijzing naar een ander ziekenhuis, daar werd gelijk een hele rataplan aan onderzoeken opgestart vervolgd door IUI..
Ik denk dat je te veel negatieve ervaringen hebt met dit ziekenhuis. Je voelt je niet serieus genomen en aan het lijntje gehouden, juist wanneer je in de mmm zit is het belangrijk dat je er vertrouwen in hebt. Dat heb je niet, dus ik persoonlijk denkt dat het tijd is om te kijken naar een andere ziekenhuis.
Jemig wat heftig zeg. Door een fout van het ziekenhuis is de zwangerschap afgebroken? Afschuwelijk! Mag ik vragen wat er gebeurd is? (Mits je dit wilt delen uiteraard) Wij hebben eerst ook heel lang bij een ziekenhuis gelopen. Maar ze lieten ons lang aanrommelen en wilden alles zo lang mogelijk rekken, althans zo leek het. Uiteindelijk zijn we naar een kliniek gegaan en ik ben tot op de dag van vandaag nog zo blij dat we die stap gezet hebben. Zij hebben meteen doorgepakt en dat was zo fijn. Uiteindelijk na ruim 3,5 jaar blijvend zwanger geraakt van onze zoon dmv IVF. En nu zwanger van een meisje, ook nog van dezelfde IVF poging. Ik ben er heilig van overtuigd dat we anders nog steeds met lege handen hadden gestaan. Dus als ik je een tip mag geven; kijk eens rond naar klinieken. Wij voelden ons veel meer serieus genomen dan in het ziekenhuis. Zelf hadden we meer inspraak etc. Waar het ziekenhuis alles nog lang wilde rekken was de kliniek juist resultaatgericht.
Wat ongelooflijk heftig Zoek een ziekenhuis of kliniek waar jij je gehoord en veilig voelt. Dat is zo belangrijk in dit rot traject. Je moet je welkom voelen. Ik kies het ziekenhuis dat wat verder ligt, omdat ze mij vertrouwen geven in het proces, mijn lichaam en hun kunde. Ik gun je ook dat. Vraag een second opinion aan. Je verdient het!!
Wat fijn dat je na al die tijd zwanger bent geraakt! Gefeliciteerd meis! Ik ben erover aan het nadenken om naar een ander ziekenhuis te gaan. Maar heb zo weinig vertrouwen meer. En daarnaast ben ik bang dat ik dan weer een jaar moet wachten voordat ik geholpen word. Aangezien ik me dan nu pas aanmeld. Ik snap wel wat je bedoeld. Hoe meer je geniet en ontspant hoe beter natuurlijk. Zo was ik in de eerste instantie ook zwanger geraakt. Maar ik ben zowat verplicht om zo te leven zoals ik nu doe. En eerlijk gezegd voel ik mij lichamelijk het beste als ik zo gezond eet zoals nu. Maar erg ontspannen is het niet altijd nee
Inderdaad over na aan het denken. Maar ben bang dat ik dan weer een jaar op de wachtlijst moet staan weet t gewoon even niet meer.
Ja, precies, zo herkenbaar jouw verhaal. Hoe lang duurde het voordat je in het andere ziekenhuis echt geholpen werd? Ben zo bang dat ik dan weer een jaar op de lijst sta.
Dat hoeft niet. Ik werd gelijk onder hun hoede genomen nadat ik had verteld wat een ellende eraan vooraf was gegaan. De gyn keek mij aan en zei: wij gaan je opvolgen en als je zwanger bent doen we de eerste echo hier en niet bij de verloskundige. Mijn bbz was dramatisch verlopen door nonchalante houding verloskundige. Heb 2,5 week doorgelopen met inwendige bloeding... ik had dood kunnen zijn. Dus ook mijn vertrouwen was weg. De gyn.heeft het vertrouwen weer hersteld.
Het is een heel lang en rommelig verhaal. Maar waar het een beetje op neer komt is dat ik 8 weken lang medicatie heb gebruikt wat zogenaamd schadelijk was. En dat ik een onderliggende aandoening zou hebben die nog meer schade aan het kindje zou veroorzaken (leverfalen werd er oa genoemd). Na de afbreking werd dit allemaal teruggehaald en gezegd dat er van dit alles geen sprake was. Wat heerlijk dat je straks 2 gezonde kindjes hebt rondlopen. Gefeliciteerd met je zwangerschap! Wat jij uitlegt over jouw weg, zo voelt het dus voor ons ook. Alsof alles gerekt wordt en voor wat? Ik heb al eens gekeken naar een kliniek, dat was in Duitsland. Het werd alleen niet vergoed en voor ons was het gewoon te duur. Mag ik vragen waar jij bent geweest?
Dank je wel! Zo waar wat je zegt. Ik voel me inderdaad niet veilig. Ik ga informeren voor een second opinion. Ben alleen bang dat ik dan weer zo lang op de wachtlijst sta.
Dat meen je niet! Wat heb je zelf ook veel meegemaakt. Wat rot zeg. Hoop dat het nu goed gaat met je. Echt heel fijn dat je daar uiteindelijk wel goed bent opgevangen. Geeft mij toch wat meer moed het ook te proberen.
Liever 2 maanden wachten om in een warm bad terecht te komen, dan nu blijven ploeteren zonder vertrouwen. Ik heb mij nu al gelijk aangemeld voor nr3. We proberen het in de wachttijd zelf natuurlijk maar heb de verwijzing al binnen: de huisarts snapte het direct. Er is gewoon teveel gebeurt. De verloskundige heb ik vervangen overigens toen ik werd ontslagen uit t ziekenhuis na 2 goede echo's van onze tweede..ik heb bij die verloskundige eerlijk gezegd dat de andere het vertrouwen enorm heeft kapot gemaakt en ik nog geen vertrouwen had in hun. Ze hebben mij super serieus genomen, begrip getoond en na 1 afspraak mij al het veilige gevoel terug kunnen geven. Ik heb overigens emdr gehad voor de traumatische ervaring. Ik had er ptss aan over gehouden
Dankjewel! Het lijkt me niet hoor dat je dan weer een jaar moet wachten, die tijd heb je al ruim gehad. Je zit wel vast aan de wachttijd natuurlijk maar dat is naar mijn weten een paar weken (verschilt per ziekenhuis). Ik ben erg goed geholpen in Zwolle, maar dit moet natuurlijk wel te doen zijn qua reistijd.
Ik denk dat ik binnen een half jaar alle onderzoeken had gehad na intake oproep voor intake was 2 maanden maar dat kwam dacht ik ook omdat er iemand was uitgevallen daarna gelijk een eerste iui. Na 5 mislukte IUI pogingen een pauze van een jaar zijn we in 2019 naar en ziekenhuis dichter in de buurt gegaan, zij namen alle documentatie van de onderzoeken over (samenwerkingsverband) daar in oktober 2019 intake december 2019 eerste iui en in oktober 2020 na 3 mislukte IUI (corona kwam tussendoor) hebben we IVF gestart dus al met al ging het bij mij wel heel snel eer ik eenmaal een goed ziekenhuis had gevonden. Ik weet natuurlijk niet hoe de wachtlijsten tegenwoordig zijn ivm corona Maar jou ervaring met jou ziekenhuis of de artsen daar zou ik voor een overstap kiezen, bel eens rond naar andere ziekenhuizen en vraag wat hun wachtlijsten zijn ga op internet op zoek naar ervaringen en maar aan de hand daarvan een keuze die goed voelt want je staat nu al zo lang stil, en je verdient ook gewoon goed geholpen te worden na al dat verdriet
Dat lijkt mij stug. Als je jouw verhaal verteld. Ook zorgen dat dat allemaal in je doorverwijzing staat. Zat ziekenhuizen die geen afwachtend beleid hebben.
Hele Je hebt zeker gelijk. Het is het proberen misschien nog wel waard (stap maken is lastig als je weinig vertrouwen hebt). Wel heel fijn dat ze je zo serieus genomen hebben! Ik ga er werk van maken. Vanmiddag al informeren bij een ander ziekenhuis en afspraak met de ha maken. Heeft de emdr bij jou geholpen? Ik heb dit ook gehad, opzich wel sterker uit gekomen. Maar merk dat ik in situaties als deze, dus dat ik me onzeker en naar voel, ook mijn traumatische ervaring weer naar boven komt.
Wat fijn dat je elders geholpen werd. En ik zie dat je nu ook zwanger bent! Gefeliciteerd! Ik ga zo direct een ander ziekenhuis opbellen waar ik voorheen al bekend was om even te informeren. Ik ga er nu echt werk van maken. Hoop dat mijn reis wat positiever gaat worden.