Hoi allemaal, Tja, waar zal ik beginnen. Mijn eerste zwangerschap was er 1 uit het boekje. 2e ronde raak, nergens last van, fijne en snelle bevalling in het ziekenhuis. Na 2 jaar gingen we voor een 2e kindje dit jaar. Gestopt met de pil, en gelijk de eerste ronde raak! Fijn dachten we, dit gaat weer zo makkelijk. En wat was dit kindje weer gewenst! Je gaat je er al helemaal op instellen en kijkt naar de toekomst en berekent de uitgerekende datum, jullie kennen het wel. En dan is het moment van de eerste echo, ik had die week al heeel licht bruinverlies gehad maar ik werd gerust gesteld door onze fijne verloskundige. Echo was goed, kloppend hartje, en ongeveer 6.0 weken zwanger... Hier kreeg ik een raar gevoel bij, want ik dacht al minstens 7.5 te zijn! 3 dagen later de officiële intake. Ik maakt me zorgen, want het bloedverlies was iets meer geworden. Ik had geluk, want ze kon nog een extra echo maken. Weer een kloppend hartje! Niks aan de hand dachten we. We gingen de termijnecho plannen, pas over 4 weken!! Omdat het vruchtje vrij klein was en ik dus tegen die tijd pas 10 weken zou zijn. Dit was slopend, omdat ik steeds meer bloedverlies kreeg, en dan weer een dag niets. Pffff. Uiteindelijk toch maar bloedprikken in het ziekenhuis voor de bloedgroep enzo, en ik ging daar naar de wc en ik schrok me dood. Zoveel bloedverlies had ik nog niet eerder gehad! Wat was ik verdrietig, en heb huilend de verloskundige opgebeld. Ze stelde me aan de telefoon gerust en plande gelijk een echo in een uur later. We kwamen binnen, ik ging gespannen liggen, en toen kwam de echo. Vk was veel te stil... En toen zei ze het: 'hij is me veel te rustig'. Ze maakte nog een inwendige echo, maar nee, geen hartje meer. Wat waren we verdrietig. Uiteindelijk is het vruchtje er 2 uur later al uitgekomen thuis, ik heb het vruchtzakje met vruchtje kunnen opvangen, en mooi kunnen fotograferen. Erg veel bloedverlies gehad ook. En uiteindelijk heb ik er mentaal toch meer last van gehad dan ik van tevoren had gedacht... Nu 3 maanden rustig aan gedaan, en nu gaan we er weer voor! Sorry voor het lange verhaal, maar ik vond het heerlijk even van me af te kunnen schrijven.
Wat naar , ik hoop dat je het een plekje kan geven het doet ook veel verdriet en ik heb in April ook een miskraam gehad , 2 weken erna was ik opnieuw zwanger ook dit was in het begin heel zwaar door het verlies. In de 7 weken dat ik zwanger was des tijds was ik me ook heel erg aan het voorbereiden bedje geschilderd en dat heb ik bij mijn dochter pas met 20 weken gedaan.. Ik voelde toen al iets wat als dit niet goed gaat. Ik hoop dat je heel snel zwanger mag zijn en dat het goed mag gaan veel sterkte en succes ik duim met je mee. ♡
Bedankt voor je berichtje, en wauw wat fijn zo snel weer zwanger. Apart he dat je dat op de een of andere manier toch aan voelt. Ik hoop dat je een fijne zwangerschap hebt!
Het is heftig maar het went en krijgt een plekje ik heb 2x moeten bevallen na een pretecho met 15.5 weken. Laatst maar acht weken terug. Sterkte
Wow dat is heftig zeg, veel sterkte! Ik hoop dat het jou ook weer gegund wordt! Het krijgt zeker een plekje, en we zijn zelf vrij nuchter over het algemeen. Maar ik heb soms zo m'n momenten, maar dat hou je toch denk ik.
Dankje! hopelijk wordt je ook snel zwanger! Ik ben maar net bevallen soort van dus het duurt wel iets langer als ik weer zwanger wordt..
Wat verschrikkelijk is dat toch he! Je bent ook meteen je onbezorgdheid kwijt... ik heb zelf een missed abortion met lange nasleep gehad in januari, nu gelukkig een goede zwangerschap. Vond zelf wel fijn om mee te lezen en schrijven in deze groep: https://www.zwangerschapspagina.nl/threads/zwanger-worden-na-een-miskraam-missed-abortion-deel-2.691836/page-80 Misschien jij ook?
Bedankt voor de tip, ik ga zeker even kijken En klopt idd, je blijft nu denk ik wel op ieder dingetje letten, vooral in het begin. Wat fijn dat je zwangerschap nu goed gaat!