hallo allemaal, Ik weet niet zo goed bij welk onderwerp ik moet zijn, maar denk dat ik hier aan het juiste adres ben Na 11 rondes waren wij eindelijk zwanger, helaas mocht dit niet zo zijn...en afgelopen week was het hartje gestopt en heb ik een miskraam met medicatie op moeten wekken. Woensdag de nacontrole of mijn baarmoeder schoon is. Afgelopen week ging het emotioneel gezien allemaal wel goed, maar nu het besef komt en het achter de rug is . Eindelijk waren we zwanger, en op zich wilden we zelfs al eerder voor een kindje gaan maar toen was de basis nog niet helemaal juist voor ons gevoel. Dus vandaar pas vorig jaar mei gestopt met de pil.. Ben zo bang dat het weer zolang gaat duren eer ik zwanger mag raken. En gezien we nog geen kinderen hebben vraag ik me ook af of er toch stiekem niet iets mis is bij 1 van de 2. Logische gedachtes denk ik op zich hoor. Maar ja we zijn niet piepjong meer, en de kans op een miskraam is nu eenmaal wat groter vanaf je 35 jaar. Ik ben van mijzelf niet een heel positief persoon, daarin is mijn partner mijn goede balans . Ben ook bang dat negatief denken een tegenwerking is voor een goede zwangerschap. Dat is in ieder geval wat sommige mensen beweren, weet niet wat ik daarvan moet vinden. Maar voel me daar dus soms wat in tekort schieten, ik wil graag positiever zijn maar mijn hoofd wil niet altijd meewerken Hoop dat mijn verhaal hier niet ongepast is, gezien het ook ging over onzekerheden na een miskraam volgens mij Verder zag ik al een paar mooie echo's voorbij komen. Kan niet wachten tot ik die mag meemaken!
Hoi Cheerio, Erg naar van je miskraam , blijft een vreselijke ervaring. Helaas hebben we hier allemaal deze ervaring, maar goed nieuws....de meeste dames hier zijn inmiddels weer zwanger. Ook de dames die heel lang bezig zijn geweest. Hou hoop voor de toekomst! Negativiteit werkt idd niet echt mee, maar is het echt negativiteit of onzekerheid? Want dat laatste hebben de meeste dames hier wel en na een miskraam wordt die onzekerheid alleen maar groter. Men zegt dat je in de 3 maanden na de miskraam extra vruchtbaar bent, hopelijk geldt dit ook voor jou. Eerst veel sterkte met het verwerken van dit verlies.
Heel veel sterkte Cheerio. Je verhaal is zeker niet ongepast, we hebben allemaal zoiets meegemaakt en kunnen elkaar steunen op deze manier De eerste keer dat ik zwanger raakte duurde voor mijn gevoel ook lang, na de MA was ik na 4 maanden weer zwanger. Totaal niet te vergelijken (gelukkig). Hopelijk mag je snel weer zwanger zijn!
Cheerio wat goed dat je ons opzoekt om mee te kletsen. Al is de impact van een miskraam niet te beschrijven. Hopelijk kun je dat n plekje geven. Al ismijn ervaring dat juist doorgaan/verdergaan confronterend is. Hoever was je zwanger je schrijft over je 11 rondes. Ik herken je gevoel. Na 23 rondes was ik zwanger en dat werd n miskraam. T voelde alsof we verder terug waren als waar we waren gebleven. 6 maanden na mijn miskraam was ik weer zwanger. (Btje hulp van n homeopaat en osteopaath) na n miskraam wordt 50% vd vrouwen in n half jaar zelf zwanger! Nooit gedacht dat ik daarbij mocht horen! Nu ruim 16 weken en het gaat goed. Hopelijk geeft mijn verhaal je wat moed hoop en kracht!
Wat een warm onthaal, dank daarvoor . Vandaag maar even weg uit deze 4 muren , en even wat afleiding zoeken ieders geval.
Dat zijn inderdaad mooie berichten dat de meeste alweer redelijk snel zwanger zijn geworden . Vruchtje is bij 6 en halve week gestopt, had nog net tevoor al wel een echo gehad. Toen zei de echoscopiste al dat het hartje wel wat traag klopte voor het termijn. Maar anderen zeiden weer dat daar geen pijl op te trekken is en dat het makkelijk nog traag kon kloppen omdat het nog op gang moest komen. Wist dus niet wat ik moest verwachten, kon 2 kanten op. Helaas de verkeerde kant dus.
Voor mij was dat dus de reden om geen vroege echo te doen. Het zegt zo weinig, en er kan zoveel mis gaan. Ik heb de eerste keer gelukkig geen hartje zien kloppen en vond het zo al zwaar genoeg. Maar niet iedereen heeft dezelfde visie. De tweede keer was dan ook zenuwslopend! Bij 10 weken de eerste echo gehad, als er dan een hartje klopt is de kans op een miskraam nog maar erg klein volgens de verloskundige. En blijft gewoon spannend.... gister voelde ik voor het eerst een harde buik, ik schrok me rot! Maar blijkt normaal te zijn.... gelukkig.
Ja daar heb je ook gelijk in, en je hebt het ook totaal niet in de hand. Maar kreeg wat bruine afscheiding en had toen de verloskundige gebeld, mocht gelijk komen voor een echo dus heb ik gedaan. Ging zo snel, half uur later lag ik er al...dus eigenlijk ook niet echt over nagedacht. Daarbij vind ik het heel lastig om ergens totaal geen controle over te hebben. Op deze manier voelde dat nog als een soort van controle denk ik, al kun je het vervolg totaal niet sturen helaas. Fijn om te horen dat het bij jou nou volgens het "boekje" gaat . Geeft wel geruststelling toch?
Cheerio Welkom hier in het groepje, wat naar dat je dat ook mee heb moeten maken, de pijn is niet te beschrijven en de onzekerheid herken ik heel erg (en veel dames hier) ik heb dat zelfs NU nog hoor, dat is het grootse nadeel dat een 1ste zw misloopt het onbevangen is eraf, ik was heel vlot na de miskraam weer zwanger, had ik never nooit gedacht vooral omdat ik een vruchtbaarheids probleem heb (pcos) zie het dus niet al te somber in. Wens je heel veel sterkte en dat je maar gauw weer een positieve test mag hebben, stort hier maar je hart als je dat wilt. xoxo
Dankjewel hotsiflots Waar ik me wel wat "schuldig" over voel, is dat ik best wat overgewicht heb...en dit dus ook een verhoogde kans geeft op een miskraam. Heb er wat over gelezen, wat dat met elkaar te maken heeft. Maar schijnt echt een groter risico te geven... Afvallen gaat me nooit makkelijk af, eet namelijk wel gezond. Dus denk dat ik maar wat extra moet gaan sporten...
Het eerste wat ik deed na de MA was een reden zoeken waarom het was gebeurd maar iedere gyn/verloskundige die ik sprak was ervan overtuigd dat ik niks verkeerd had gedaan. Ook ik heb overgewicht. Het is heel normaal dat je iets de schuld wilt geven van je miskraam maar dat is waarschijnlijk nergens voor nodig! Ook vrouwen met overgewicht krijgen namelijk gezonde baby's
Vraagje aan Hotsiflots: had jij ook al vroeg harde buiken? Ik heb overdag een paar....en in de avond als ik op de bank lig wat meer. Ik lees dat het wel normaal is, maar vind het toch wat griezelig..... Verder niet pijnlijk, je voelt het gewoon even samentrekken.
cheerio daar moet je je niet schuldig over voelen en niet over nadenken. Een miskraam gebeurd gewoon en is eigenlijk vaak heel natuurlijk! (keer op keer natuurlijk niet) en idd wat love ook zegt de dikste mensen krijgen gezonde kinderen!
Ik heb tot nu toe 2 keer een harde buik gehad (rond de 21 weken & 23 weken) beide keren dat ik het kreeg deed ik teveel, toen ik rustig ging zitten op de bank ontspande het weer. In rust zou het juist af moeten nemen, het is wel normaal om harde buiken te hebben, sommige vrouwen hebben het al vanaf 14 weken, maar als het te vaak komt toch even de verloskundige bellen!! luister naar je gevoel. Het voelt alsof je buik een harde bal word, het mag nooit pijn doen iedergeval!
Tnx ladies, ja dat is misschien ook zo...maar je wilt het toch proberen te voorkomen op een of andere manier . Ja weet het je hebt het er weinig tot geen controle over, dat maakt het soms zo frusterend :x
heej meiden Hoe is het met jullie? cheerio hoe is het nu met jou? ben je afgelopen week nog op controle geweest om te kijken of alles schoon is? hotsiflots hoe is het bij jou? nog even en je bent op de 30 weken! zal wel een fijne mijlpaal voor je zijn denk ik zo! je weet maar nooit met 2lingen! hihi en de andere meiden love, elphama en diegene die ik vergeet! hihi beginnen jullie al wat rustiger te worden in jullie zwangerschap? Hier ga ik morgen een 18 weken dansje doen! steeds meer komt het besef dat we papa en mama gaan worden in december! langzaam koop ik wat kleine spulletjes. maar merk dan als ik iets gekocht heb dat ik vaak denk.. had ik dat dan toch beter niet kunnen doen? is dat dan nu toch niet te vroeg? stomme gedachtes soms maar ze houden me soms wel bezig! pfff... hormonen werken dan ook niet mee!! denk dat het toch t staartje van de miskraam is! herkenbaar? mijn buikje begint flink te groeien! dat is heel bijzonder en ook voel ik af en toe plopjes en gekriebel nog niet dagelijks maar t is wel heel bijzonder om te voelen! t enige wat soms een btje vervelend is is dat ik echt krampen heb als ik moet poepen! niet dat het niet lukt.. maar dat is soms wel een vervelend gevoel!
Hoi Lin, Ik heb vorige week controle gehad, en ze zagen toen nog wat verdikking. Volgende controle de 19e pas.. Vrijdag opnieuw last gekregen, maar denk echt dat het dat het laatste was..en dat hopelijk daarmee alles weg is nu. Heb zon vermoeden dat toen mijn lichaam het ging afstoten, dus als ik die medicijnen niet had gebruikt was het misschien toen pas op gang gekomen . Verder zie ik het wel, en bekijk het rustig...en hoop gewoon dat het ons nog gegund zij! Jeetje 18 weekjes al! Voelt wel goed denk of niet? Kan me voorstellen dat je na een nare ervaring toch een "reserve" inbouwt voor jezelf. Het is zonde dat je niet meer optimaal kan genieten na bepaalde ervaringen.. maar helaas ...wel heel menselijk natuurlijk . Maar hoop wel dat je stukje bij beetje steeds meer vertrouwen erin krijgt.
Ik heb weer een HEL dag achter de rug, voelde het rechter meisje minder bewegen, dus gynaecoloog opgebeld en mocht meteen komen, ik dacht dus oké fijn echo....werd ik aan zo'n hartfilmpje apparaat gelegd, bleek hartslag te laag te zijn toen weer te hoog, grote paniek, werd er gesproken over spoedkeizersnee :O ik met gillende sirenes naar het AMC gebracht met ambulance, me ma in paniek daarheen, een hartfilmpje/echo alles gehad bleek loos alarm, waarschijnlijk lag ze met haar gewicht op de navelstreng zodat er even wat minder zuurstof was of het ziekenhuis heeft het hartfilmpje verkeerd gedaan (met een tweeling is dat moeilijker) want op de echo was ze wel aan het bewegen terwijl ik dat niet voelde, morgen weer echo en hartfilmpje voor alle zekerheid...jesus wat was dat eng zeg, zag ze al in de couveuse liggen :O godszijdank was het niet ernstig. Maar goed dat ik een heel goed instinct heb en mijn lichaam zo goed ken, maar het is met een sisser afgelopen maar PLEASE baby's blijf nog even zitten!!! deze zwangerschap is een achtbaan van emoties, en het is dat het er 2 zijn want dit had ik never nooit nog een keer gedaan, letterlijk 1 keer en nooit meer! Mijn gouden tip: Als er iets in je buik niet goed voelt ALTIJD aan de bel trekken, nooit twijfelen al moet je er 4 keer heen op 1 dag!!
Heftig hotsiflots! Gelukkig is alles oké Heb weer een echo gehad, alles zag er perfect uit nu nog 1,5 week wachten tot de termijnecho...