Ik snap dit wel heel goed. Het is natuurlijk een hele grote stap die je maakt. Ik moet wel zeggen dat ik het financiële plaatje wel belangrijk vindt. Mijn vriend heeft een vaste baan en ik had een jaar contract maar heb nu (puur geluk) van dit bepaalde tijd contract een vast contract gekregen. We wonen in een leuk klein 2 onder 1 kap huis met 3 slaapkamers. Verder eerlijk gezegd nog niet heel veel nagedacht. Uitzet spulletjes nog helemaal niks, dit gaat helemaal goed komen wanneer ik zwanger zou zijn. Oppas geen probleem want ouders hebben dit al wel miljoen keer gezegd dat ze dit heel graag zouden willen als het eenmaal zo ver is. En verder tja...vroeger kregen mensen 10 kinderen in een piepklein huisje ook dat ging goed toch? Enige waar ik wel mee kan zitten is dat ik mijn baas moet vertellen als het eenmaal zo ver en er een kleintje geboren mag worden, is dat ik van 40 naar 28 uur wil gaan werken. Dat kan nog wel eens een vervelend gesprek gaan worden... Verder moet ik me ook nog goed verdieping in zorgverzekering etc. Want dit moet wel anders worden als je zwanger bent heb ik horen zeggen. Specifiek geld gespaard hebben we niet voor deze beslissing. Natuurlijk met beiden een fulltime baan zijn we er totaal niet bang voor dat dit niet goed gaat komen. Belangrijk vind ik is dat je gelukkig bent, samen er 100% achter staan en de financiën op orde om een kleintje wel alles te kunnen bieden wat je wilt want dat is wat je wilt als ouders zijnde lijkt me.
Wij wouden graag alles op orde hebben van te voren maar dingen lopen toch anders. Qua huis zaten we goed voor een eerste kind, appartement in buurt binnenstad met 3 slaapkamers en groot park om de hoek. Maar voor een 2e willen we hier eigenlijk wel weg: en toch is het niet een eis. We zetten binnenkort ons huis te koop maar de verkoop is geen voorwaarde voor nr 2. M'n man had vast contract: ik zat op m'n 3e contract. Ik kreeg tijdens zwangerschap 4e contract aangeboden (dom van hun want theoretisch zit je dan op vast). Uiteindelijk besloot ik halverwege de zwangerschap dat ik er weg wou en heb tijdens m'n verlof ontslag genomen. Dus toen nog maar 1 inkomen: maar ik vond mijn geluk belangrijker (bovendien konden we best rondkomen van 1 inkomen) Spaargeld hadden we zeker, we hebben altijd een buffer. Ook tijdens de zwangerschap de laatste studieschulden afgelost, we zijn nu schuldvrij en dat is heerlijk (op de hypotheek na dan hè ). Ik vind het rond kunnen komen wel een eis, maar ik zie vaak genoeg om me heen of hoor van verhalen dat een kind komt in een situatie waar het niet zo is. Ik vind niet dat je de keuze moet maken om een kind in zo'n situatie te brengen maar mocht het gebeuren is er vaak wel steun van familie en vrienden. In andere woorden: je moet niet wachten tot je leven perfect is. Je moet je alleen de vraag stellen: kan mijn kind in deze situatie een onbezorgde en vrolijke jeugd tegemoet? Een kind merkt heus niet dat je huis klein is of je spaarpot leeg
De een denkt er heel diep over na, de ander begint er gewoon aan. Ik denk dat je er niet te ver in moet gaan. Anders kun je je kinderwens nooit vervullen. Er zullen altijd situaties ontstaan waardoor je twijfelt. Mijn vriend en ik waren al een hele tijd bezig om zwanger te worden. We woonde toen in een rijtjeshuis, genoeg ruimte voor meer kinderen en alles op orde. Op enig moment kwamen we ons droomhuis tegen. We waren meteen verliefd. Ons huis in de verkoop, verkocht en toen ons droomhuis gekocht. Voordat de sleuteloverdracht plaatsvond ben ik zwanger geworden. Dolgelukkig. Echter moesten we boven nog flink verbouwen voordat er een ouderkamer en babykamer was gerealiseerd. 1 week voordat ik ben bevallen was alles klaar. Precies op tijd dus . Wat ik wil zeggen, zwanger zijn en verbouwen is niet ideaal. Wellicht, door de strenge winter was het misschien niet afgekomen. Dan hadden we alles op ons 'nood' kamertje moeten doen. En ook dat was goed gekomen. We willen alles te perfect doen, maar er is geen perfect...
Wij zaten in de luxe positie dat we een halfvrijstaande nieuw bouwwoning konden kopen, een flinke spaarrekening hadden en ook ruimte hadden on bog neer te sparen. Anze dochter us nu 2 wij woonde toen 3jaar in ons nieuwe huis. Vriend heeft heel goede vaste baan, ik werk in de psychiatrie met vaste baan. Ideaal allemaal.volgens mij. Maar voor gaande waren ook mijn voorwaarden voor er kindjes zouden kunnen komen...