persoonlijk ben ik het met de dames eens, wacht tot je zelf woonruimte hebt. Helaas is het bij mij het geval zoals een van de dames beschrijft. Ik woonde noodgedwongen weer bij mijn moeder en mijn vriend is daar bij komen wonen. Dit ging heel erg goed, tot ik heel onverwacht zwanger raakte. Ik ben zwanger geworden door de pil heen. Mijn moeder vond dit fantastisch, iedereen en ook hadden we goede ideeen hoe het zou gaan als ik zou bevallen. Helaas is het voor mijn stiefvader te druk, en daarmee kregen we een hoop ruzie. Uiteindelijk zijn we grof gezet op straat gezet en binnen een dag woonden we bij mijn schoonouders. We moesten wel. Ik kan gelukkig goed met ze opschieten, het zijn hele lieve mensen. Het is voor hun ook niet niks dat ze ineens twee kinderen erbij krijgen weer, straks ook een kleinkind en om het weekend nog een kleinkind erbij van 4 jaar. (mijn vriend heeft een zoontje) Het is dus geen ideale situatie, het is vol in huis en word alleen maar voller. Ik ben het ook met bepaalde dingen niet eens. Ik loop constant alles op te ruimen, aangezien het hele huis opgeruimd moest om ruimte te maken, en heb ik een kamer leeg en een loopvrije ruimte, staat het een dag erna weer helemaal vol zodat net de deur open kan. Elke keer als de kleine van mijn vriend komt, sta ik de hele dag met zware dozen te sjouwen, omdat zijn bed niet eens vrij is. Ik ben ook bang na de bevalling, voor bemoeials... ik wil dit neit laten gebeuren, maar het gaat er denk ik wel insluipen. Mijn vriend en ik liggen op 1 lijn qua opvoeding, maar mijn schoonouders denken er anders over. ze zeggen wel zich er neit mee te bemoeien, maar ik zie het nu al bij mijn stiefzoontje... het gebeurd toch. Een eigen huis zit er voorlopig nog niet in, aangezien ik mijn baan ben kwijtgeraakt vorige maand en stond binnen 5 minuten op straat zonder inkomen. Ik ben bezig met een uitkering, en na een maand te hebben gewacht heb ik er gister eindleijk uitslag van, maar ik moet nog afwachten hoeveel ik krijg. een baan zoeken werd lastig, wie neemt iemand aan die met 6 weken met verlof zou gaan??? We schrijven elke week in op de woningwinkel, maar we komen niet hoger dan 17, dus hopen we elke keer dat de eerste 15 mensen afzeggen voor de woning. Particulier huren is te duur, dus dat kan mijn vriend niet in zijn eentje betalen (omdat hij nog een aantal lasten heeft van zijn scheiding) Wij samen houden ons kranig en mensen in mijn omgeving zijn trots op ons hoe we het allemaal vol kunnen houden. Ik doe mijn best de vrolijke meid uit te hangen, maar diep van binnen ben ik op. ik kan niet meer. Maar ook voor mijn schoonouders is het dus moeilijk. de privacy is wel weg natuurlijk, dus bijv 's nachts even snel naar het toilet gaan, moet je je eerst helemaal aankleden.... (ik ben mijn schoonvader al een aantal keer tegen gekomen onderweg) Ik hoop dat ook voor ons eens het lichtje gaat schijnen, en dat er een wonder gaat gebeuren... Eerst de bevalling, dan een huisje en weer werk voor mij voor een aantal dagen in de week. Ik weet dus hoe het is om zwanger te zijn teriwjl je (wel samen) thuiswoont... Als ik je echt advies mag geven: wacht tot je samen iets hebt... Noodgedwongen bij mensen in huis wonen, ook al zijn het je ouders die altijd voor je klaarstaan en al is de relatie nog zo goed tussen jou, je vriend en zijn/jouw ouders, het sloopt je zeker wel.... Heel erg veel succes in ieder geval met het zoeken naar woonruimte!!!! Liefs, Sandra
nouja nu ik dit allemaal hoor ga ik er wel over na denken ja en dat ze zeggen dat ze hun er niet mee bemoeien dan doen ze het toch altijd wel best iri. jij verder ook suc6 he. liefs.,
het is idd zeker iets om heel erg goed over na te denken... Mijn schoonmoeder zegt nu wel elke keer: "Het is jullie leven, jullie kind en niemand mag zich er mee bemoeien. wij ook niet dus zullen we ook neit doen." maar helaas zie ik bij mijn stiefzoontje dat ze op momenten boos worden op hem, terwijl dat absoluut onterecht is, waardoor mijn vriend weer boos word op zijn moeder en/of vader. Sommige dingen kunnen alleen door de ouders gezegd worden. Maar ook andersom. Wij weten dat de kleine niet erg goed tegen chocolade(melk) kan, als hij er meer dan 2 glazen opdrinkt per dag. Daar word hij druk van. hebben dit dus ook vermeld dat hij in de ochtend maar 2 glaasjes mag... Maar nee, het mag wel van oma, want hij is er zo gek op. (is waar, maar hij kan er neit tegen) dus hij krijgt nu meer! en als we het te laat in de gaten hebben, vind ik het echt doodzonde om dan weer af te pakken en iets anders te geven.... Dit is even een klein voorbeeldje. Niet mee willen bemoeien, maar toch doen en niet luisteren..... tnx voor je succes en we komen hier ook zeker weten uit, het heeft alleen tijd nodig! maar voordat je aan kinderen wilt beginnen, bespreek dit soort dingen zeker met je vriend! en mocht je er nog vragen over hebben... je kan bij me terecht! liefs, Sandra
Echt samenwonen is toch net iets anders hoor! Wij leefden ook zo veel mogelijk met elkaar samen maar ik heb nu toch kantjes leren kennen die ik nog niet kende.
ow hmmm dat begrijp ik dan ook niet nee.. en als ze al weten dat hij er dan druk van word.:S we hebben het er al over gehad. hij zegt ook van we zien wel hoe het loopt en misschien komen we dan ook eerder aan een huisje haha maar daar doen we het niet voor hoor.. gewoon het id dat het iets is vn ons 2.. liefs,, xx
misschien eerder aan een huisje zeg je... helaas... ik moet je daruit halen. Je wilt niet weten wat wij geprobeerd hebben om een huis te krijgen en ook dit valt absoluut niet (meer) onder urgentie. Er is geen enkele woonmaatschappij die je hierbij kan helpen, want waar trekken ze de grens? denk er alsjeblieft neit te makkelijk over. Misschien ben ik dan wel het andere uiterste, maar gemakkelijk zal het neit gaan. en je moet geluk hebben bij het vinden van geschikte woonruimte. Ik ben nu 26, mijn vriend is 28 (volgende maand zijn we jaartje ouder weer) ik kan ook ontzettend goed met mijn schoonouders overweg, maar dit is toch anders hoor... net als je gaat samenwonen, je leert iemand dan pas echt goed kennen.
moet me helaas aansluiten bij hummeltje. wij woonden in een sloopwoning zwanger en wel, en door de crisis die toen net was uitgebroken konden we ineens geen hypotheek meer krijgen. gevolg: geen woonruimte. we zouden op straat komen te staan. geen woningstichting die je daarbij helpt hoor, zeker niet als je al bij (schoon)ouders woont.
Meid88..... sorry als dit misschien verkeerd overkomt maar Wake up! Het is tegenwoordig zo moeilijk een (huur)woning aan te komen! Hier zijn de wachtlijsten 5,5 jaar. Of je huurt particulier en betaald bijna het dubbele aan huur. Wat als je binnenkort zwanger raakt?.... hiervoor krijg je echt geen urgentie. Dan moet je erg snel zijn om een huis te vinden, in te richten en alles wat daar bij komt kijken. En inderdaad zul je merken dat echt samenwonen anders is dan veel samen zijn. Dan leer je elkaar pas echt kennen. Trust me Ik moet eerlijk zeggen dat ik je toch wel naief over vindt komen hoor... Tenminste.... dat haal ik uit je antwoorden, maar goed, ik ken je verder niet. Succes met je verdere beslissingen Liefs Cyntje78
haha, schoonmoeder. ik heb er ook geen contact mee. vreselijk mens. mijn man, ene keer wel dan weer een jaar niet. mijn eigen moeder zei altijd. vrienden kies je uit, familie krijg je er gratis bij.
Hoe heb je dit opgelost? heb je in de tussentijd wel woonruimte?? of woon je ook bij je (schoonouders) Hier is het ook zo dat de wachtlijst voor een beetje ruim huis (en dan heb ik het over een 4 k- flat of zelfs 3k- app.) 5 jaar is... als ht niet langer duurt!
ben het met sanzon eens!!! zwanger worden doe je niet voor je schoonouders, maar voor jezelf en je man/vriend!!!
daar ben ik het ook mee eens hoor... een kind verwachten is iets wat je samen lekker doet en neit voor een ander.... daar heeft ook niemand wat mee te maken
onze tussenpersoon heeft echt nét op tijd toch een hypotheek weten te regelen. daarna is de koop binnen recordtijd in orde gemaakt. (we hadden al een voorlopig koopcontract getekend toen de crisis uitbrak en we ineens geen hypo meer kregen) dus godzijdank ons eigen plekje nu, anders hadden we nu bij mijn ouders gezeten... het is echt kantje boord geweest, als we ook maar iets niet in orde hadden gehad (creditcards, schulden, papieren 1 dag later aangeleverd enz) waren we te laat geweest en was ook deze hypo aan onze neus voorbij gegaan.
en @ts: denk er idd nog goed over na, misschien kun je beter nog even wachten met zwanger raken tot je bijv. eigen woonruimte hebt.
Ik sluit me aan bij de andere dames. 1. een kindje krijg je met z´n 2-en en niet ook met je (schoon)ouders, dus daar kan ik kort over zijn: niets van aantrekken. 2. Meisje, zoek alsjeblief eerst een fatsoenlijke woonruimte. Een kennis van mij was ook met de pil gestopt toen zij en haar vriend alle2 nog thuis woonde. Ze was binnen een poep en een zucht zwanger ("ik had niet gedacht dat ik zo snel zwanger zou zijn" *zucht* ) en toen hadden ze dus geen woonruimte. Nu wonen ze in een sloopwoning en hebben ze inmiddels een 2e kindje erbij. Zodra die woning gesloopt gaat worden staan ze dus op straat, want een urgentie of vervangende woonruimte van de gemeente krijgen ze niet. Wat ik duidelijk probeer te maken is dat t gewoon heel lastig is om een huisje te krijgen. Dan ben je straks dus misschien wel zwanger en waar moet je dan wonen? Dat zal toch bij je ouders of schoonouders worden. En ongeacht of je van plan bent om de opvoeding dan helemaal met zijn 2-en te doen en je (schoon)ouders niet als oppas te gebruiken zadel je ze er toch mee op, je woont tenslotte bij ze in huis. Dus.....gebruik goed je verstand en probeer eerst je zaakjes op orde te krijgen voordat je aan een kind gaat beginnen.
Ik sluit me bij de andere dames aan, en daarbij weet je van tevoren niet hoe je zwangerschap verloopt. Ik dacht ook wel werk en studie te kunnen doen tijdens de zwangerschap, maar ik was zo ziek dat ik lange tijd niks meer kon..... Dan moet je vriend echt ALLES alleen doen he, naast zn dagelijkse werk..... Huis zoeken, klussen, babyuitzet aanschaffen jou verzorgen etc etc.
Ik verbaas me hier echt over........Een kindje neem je niet even zomaar omdat je het "leuk" vindt iets van jullie samen te hebben...... Koop een hond ofzo, kunnen jullie eerst samen oefenen tot je je leven goed op de rit hebt en zelfstandig bent. Misschien is het dan de tijd om aan kinderen te denken. Sorry voor mijn nogal botte berichtje maar ik snap gewoon niet dat je in de ze tijd onder deze omstandigheden voor een kindje "kiest". Het brengt heel wat verandwoordelijkheden met zich mee!!