Ik voel me nog steeds zo anders deze maand. Voel me ineens heel misselijk en dan is het weer over. Ook 's nachts erg misselijk van het weekend ook diverse malen overgegeven. Ik heb een heel apart gevoel van binnen en mijn boobs niet te geloven je mag er nog niet naar kijken. Nog 3 dagen en dan gaan we testen.
@ Lan: en? en? en? hoe ging het? @ Marleentje: jeetje wat een verhaal va je elleboog zeg! Nu maar hopen dat ze er dan in Breda nog wat mee kunnen. En je kwaaltje, spannend man. Over 3 dagen dus testen! jullie hebben ook al een lange weg afgelegd zeg. ik ga 3 dagen met je meeduimen! @ Wendelaa: vaak gebeurt dat he. Ben je van plan vroeg naar huis te gaan ben je nog laat thuis hoest verder hier?
Marleen, wat balen zeg zon bericht. Daar zit je niet op te wachten zeg, doodleuk dat ze niks kunnen doen. Hoop echt dat ze in Breda meer weten/kunnen. En jij ook al zon last van je voorgevel Hier ook....vorige week dus ook nog flinke krampen onder in mijn buik. Maar sinds gister pijnlijke tieties zeg! Heb zelf ook t gevoel dat ze ineens groter zijn... En ik denk dan; krampen, misselijkheid..dat kan ik zelf inbeelden. maar die pijnlijke tieties, nee dat niet. Dus Marleen, laten we maar hopen dat we samen een mooie test in handen hebben
Nou wendela, Ja baal enorm zeg zeggen ze gewoon doodleuk we kunnen niets voor je doen slik maar pijnstillers en wacht maar op breda. Dus ja ik baal echt want kan zo niet werken en dat mis ik heel erg. Nou echt niet normaal nee die boobs . En misselijk af en toe. We gaan duimen voor de mooie positieve test. Helaas kan ik het pas laat laten weten want we gaan 1e kerstdag op vakantie tm 3 januari. Dus dan kan ik het pas mededelen. @ Marleentje: jeetje wat een verhaal va je elleboog zeg! Nu maar hopen dat ze er dan in Breda nog wat mee kunnen. En je kwaaltje, spannend man. Over 3 dagen dus testen! jullie hebben ook al een lange weg afgelegd zeg. ik ga 3 dagen met je meeduimen! Lief van je RM1 dat je mee gaat duimen! Hoop dat het eindelijk zo mag en dat mijn lichaam me niet weer voor de gek houd
Iedereen bedankt voor het succes wensen maar..... .... Ben afgekeurd. Je moest een test in vullen en daar was mijn score niet goed genoeg. Ik ben te goed Ze hebben wel meteen verder gekeken en laten in januari naar feestdagen weer wat horen... Vandaag was ik ook niet zo lekker vanmorgen misselijk en vanmiddag hele tijd hoofdpijn... vanavond maar vroeg naar bedje denk ik..
Lan: wat jammer zeg ik heb echt voor je zitten duimen vandaag. Maar wie weet hebben ze iets anders voor je in januari. Nou ik weet het niet meer zit vandaag op dag 24 en had zojuist wat rose-rood bij het afvegen en heb voor mijn gevoel een hele opgeblazen volle buik. Ik hoop niet dat het ongi word want dat zou wel heel vroeg zijn op dag 24. (normaal zit ik tussen de 26- 30 dagen en 24 nog nooit gehad) Ik ga duimen dat het een innestelingsbloeding is.
ooo , dat gevoel van een volle buik heb ik ook.. O meid we duimen voor je dat het innestelingsbloeding is... Dikke knuf
Dat doen we zeker nou en misselijk dat ik ben niet normaal meer. Ik ga ook voor je duimen. Haha heb nu al bina geen duimen meer over haha Knuf ik houd je op de hoogte
Weet je war ik vandaag achter kom.... Ik heb twee zussen de oudste en de middelste zeg maar. NU blijkt dat de middelste dus ook probeert zwanger te worden (ik weet van niets) Maar het lukt niet op normale manier en nu zit ze in de MMM. Maar mij wordt niets verteld voel me zo buitengesloten door haar.... Waarom word ik hier niet in betrokken. Ook bij mijn oudste zus die nu hoogzwanger is heb nog nooit de buik aangeraakt om te voelen of mee met echo of wat dan ook terwijl ik dat wel heel graag wil...... Ben blij dat ik hier terecht kan om over dingen te praten want naar mijn zussen ga ik nu toch ook niet makkelijk meer...
Jammer dat het niet zo lekker loopt met je zussen. Misschien dat ze het niet bewust zo bedoelen? Zulke dingen zijn toch mooi om met je familie te kunnen / willen delen. Beetje vreemd dat ze je hier niet bij betreken. Misschien dat je middelste zus het er zelf erg moeilijk mee heeft en er gewoon moeilijk over praat. Weet je oudste zus dat je dit wel graag wil? Hopelijk kan je in ieder geval jezelf hier toch een beetje kwijt.
Tjee, Lan, dat is op zijn zachts gezegd idd erg vervelend. kan me voorstellen dat je ene zus niet makkelijk praat over dat t zwanger worden niet lukt, maar als iedereen t weet behalve jij dan zou ik me ook rot voelen. En bij je andere zus, neemt ze wel andere mensen mee dan naar de echo? Ik bedoel, bij mij ging ook echt niemand mee, had ik totaal geen behoefte aan. En aanraken van de buik...alsjeblieft zeg! Dat vond ik zo erug...dat was van mij en mijn man. Vond het niet eens prettig als mijn ouders t deden. Maar goed, als t jou dwars zit, zou ik er toch wel even over praten hoor. Dat je het idee hebt dat je overal bewust buiten gelaten wordt.
Mijn oudste zus neemt wel ons mam mee en volgens mij is er nog een schooonzus meegeweest en andere mensen mogen ook aan der buik zitten wel als ze zelf zegt dus tis niet dat ze het vervelend vind. Er over praten heeft geen zin meer ze is bijna uitgeteld. Ben neit zo'n prater ben heel lang depressief geweest... En mijn middelste zus is ook geen prater dus zal ook niet uit der eigen komen. Maar vind gewoon moeilijk zou ze willen steunen.. En wat nou als ikover tijdje kei vrolijk zegt ben zwanger.. Binnen bijvoorbeeld een half jaar.. en zij is al 2 jaar aan proberen... krijgt ze dan geen klap.... Misschien moet ik er niet teveel over piekeren en me met mijn eigen lichaam bezig houden...
Hallo allemaal Ik heb net alle 11 pagina's even gelezen. Ben dus helemaal bij Zal even kort mijn verhaal vertellen. Op mijn 15e werd ik zwanger en heb ik een abortus moeten ondergaan. Ik slikte medicijnen om beter te slapen en door de medicijnen heb je 80% kans op een kindje met down syndroom. (als ik later hoor dat mijn kindje niet gezond is, gehandicapt of wat dan ook, dan zal ik het nooit in mijn hoofd halen het weg te laten halen. maar ik was nog zo pril dat er geen hartje was en ik was natuurlijk pas 15) Maar vanaf dat moment wist ik dat ik jong kinderen wilde. Afgelope koninginnedag (30 april) kwam ik er achter dat ik zwanger was. Weer door de pil heen. Maar hij had al die jaren weer goed werk gedaan, dus had niet verwacht dat het weer zou gebeuren door de pil heen. Maar ik was toen 20 en een betere situatie. Woon opmezelf, alleen met mijn studie zou het dan zwaar worden. Maar goed, ik was er heel heel blij mee. Maar mijn vriend minder. Hij is daarom 2 weken later bij me weggegaan. Maar ik wilde 100% voor mijn kindje gaan. Bij 6 wk en 5 dagen was er een hartje op de echo te zien. Ik was intens gelukkig. Maar rond de 8 weken had ik ineens geen zwangerschapskwalen meer. De echo stond gepland met 11 weken en 4 dagen. Dus keek echt uit naar die echo. Toen ze het echo apparaat op mijn buik zette en zo 1, 2, 3 niks zag. Wist ik het eigenlijk al. Want je hoort uitwendig allang iets te zien. Kreeg een inwendige echo en bleek dat het vruchtje met 8 wk en 4 dagen gestopt was met groeien. Viel gelijk in een diep zwart gat. Ik ben paar dagen later gecurreteerd. Had 1 dag voor de curretage al het kindje verloren maar er was toch nog wat achter gebleven. Ik heb wel de mazzel gehad, dat ik absoluut geen pijn gehad heb. Tijdens het afstoten van het vruchtje niet en niet tijdens/na de curretage. Ook ben ik sindsdien niet meer aan de pil gegaan en ben gelijk super regelmatig ongesteld. Maar om een heel lang verhaal ff korter te maken. Ik heb dus geen partner. Ik zit in mijn laatste studiejaar. Maar ik ben nog regelmatig hier op de site te vinden. Vind het fijn verhalen te lezen en om zo nu en dan mijn eigen verhaal en gevoelens kwijt te kunnen. Ik ben pas 21 en mensen in mijn omgeving snappen mijn gevoel niet. Zij hebben nog geen kinderwens en moeten er nog niet aan denken. En ach ik ben nog jong he... Dat is wat je altijd te horen krijgt. Zelfs de arts die me gecurreteerd heeft zei toen hij hoorde dat het niet gepland is. "dan is het misschien maar beter zo" Hoe haald hij het in zijn hoofd om dat te zeggen! Ik was nog suf van de narcose dus heb er niet op gereageerd. Heel heel erg sorry voor dit super lange verhaal. Maar ik vind het fijn dat ik weer even mijn verhaal heb kunnen doen. En ik blijf net zolang op de site plakken tot ik eindelijk mag melden dat ik een wonder verwacht. Kan nu niet zwanger raken, want heb geen partner. maar ooit komt die er wel Heel erg bedankt voor het lezen.
Kinderwens1987: Wat een verhaal zeg. Je moet door een hel gegaan zijn. Ik hoop dat je nu weer wat kracht hebt om evrder te gaan en dat je als je er helemaal aan toe bent een fijne partner hebt waar je je gevoel bij kwijt kunt en waar je samen een kindje mee mag verwachten.
Ohja en dan nog een klein vraagje Ik ben dus inmiddels al ongeveer 6 maanden niet meer aan de pil. Maar sinds een maand ongeveer transpireer ik heel erg. ik zweet gewoon heel veel. Maar ook overal. Sorry misschien een beetje onsmakelijk Maar krijg snel vet haar, en het zweet loopt gewoon overal over mijn lichaam. Zou het met hormonen te maken kunnen hebben? Vind het wel heel irritant. Maar wil ook niet terug aan de pil, want de pil gebruik ik toch niet als voorbehoudsmiddel en ik ben nu ook super regelmatig ongesteld. Als het voor mij zo ver is, hoef ik ook niet meer te ontpillen.
Dank je wel. Ik probeer ook in de toekomst te kijken. En soms geeft het me wel rust als ik denk "bij wijze van" over 2 jaar ben ik nog jong, heb ik een diploma op zak en heb ik misschien wel een hele lieve vriend die het samen emt mij wil delen het geluk.