nou het is nie zo zeer het te jong zijn denk ik!!! ik zelf ben 21 en woon samen met mn ventje en wonen nog in een huur huisje, maar we hebben het heerlijk naar ons zin begrijp me niet verkeerd... het is gewoon heel zwaar ik ben dan 21 en eigenlijk de 12e uitgerkend en hou ook helemaal nie van stappen maar het is soms wel lekker om weg te kennen... het is gewoon zwaar kwa geld ook we mogen blij zijn da we een hoop hebben gekregen maar anders was het ook nie te doen, ik zou er niet aan willen denken dat ik dit op mn 18e zou moeten hebben doorstaan sorry, er is zoooooo veel wat je mot regelen enzo,maar gelukkig is het ieder zn eigen keus!!! xxx succes
oh ja wou ook ff zeggen vergeet je ouders niet die zijn echt de enige die er de rest van je leven voor je zullen zijn... mijn moeder is overleden en heb dus alleen nog maar een vader nou ik zou nie weten wat ik zonder hem zou moeten!!! ouders zijn zoooo belangrijk in je leven en ze hebben alleen maar het beste met je voor maar dat zie je denk ik pas als je wa ouder bent... of als er iets met ze gebeurd... xxx
bedankt voor jullie berichten. nee mijn vriend en ik gaan toch een huis kopen, want dat is beter.we hebben toen ik zwanger was al bij de bank gepraat en we kunnen best een mooi bedrag lenen. maar mijn vriend staat namelijk nergens ingeschreven bij een woningstichting, maar hij heeft wel een huurhuis. maar dat komt de huur van dat appartement is meer dan 800 euro(midden in het centrum)en nieuwbouw.ze hebben lang leeggestaan.en toen mn vriend en ik naar de woningstichting zijn gegaan kreeg hij het meteen. daarvoor heeft hij particulier gehuurd. gr
anoniem, je schrijf al vanaf je 14e moedergevoelens te hebben... ik herken dat wel een beetje, had ik toen ook ik droomde ook van een kindje en misschien wel van een oneglukje {een jaar of 2 later dan wel!} maar ik besefte ook heel goed dat ik nog op schoool zat ed... ik heb nu wel een baan en we hebben samen een huis... het is wel zo dat ik inmiddels 6 jaar een realtie heb... Wat ik wil vertellen is eigenlijk, zorg eerst voor een goede basis.. wat betref geld, tja ik maak me daar net zo goed zorgen over... En als ik nu binnen een maand zwanegr word moeten we ook hard sparen! Helaas is niet alles planbaar... en tessa17, ik ben het eens dat je zegd dat er ook oudere ouders uitelkaar gaan.. ik vind trouwens niet 1 ding beter dan het andere,.. het is een keuze net al sik ervoor kies geen oudere moeder te zijn! je gata ervoor waar je een goed gevol bij hebt, alleen vind ik het wel zo dat je een {bewust gepland} kindje wel iets moet kunnen bieden... let wel ik wil nu niet zeggen dat jij of annoniem dat niet kunnen... alleen denk er wel over na... wacht nog 1 jaartje tot de relatie weer stabiel is en je wat gespaard hebt!
even een toeval: ik ben ook 11 juni jarig Vond ik wel grappig. Ik heb ook de stabiele situatie nog niet voor een kindje dat zie ik heel goed. Ik woon nog bij me ouders en zelfs mijn vriend woont daar. Maar annoniem heeft wel een huisje waar ze terecht kan samen met d'r vriend en het geld is er ook volgens mij, dus bij haar heb ik er niks op tegen! Ik zal wel nog even moeten wachten tot we en huisje hebben van onzelf zodat het kindje fijn opgroeit! Groetjes Tessa
hey anoniempje ik ben het helemaal met je eens ik zit bijna in het zelfde schuitje alleen tussen mij en mijn vriend is het niet uitgeweest we zijn al bijna 3 jaar samen. we wonen nou ook al bijna ander half jaar samen en het gaat harstikke goed. ik ben sinds 2 maanden terug gestopt met de pil omdat we bewust gekozen hebben voor een kindje, ik heb werk in een supermarkt (is ook niet alles) en ben nu aan het eind van mijn 2de opleiding bedrijfsadministrateur (1ste was horeca) ik hoef nu nog maar een maand stage te lopen en me diploma is in de pocket. mijn vriend zelf ik 29 hoe oud ik die van jou? ook ik heb wel 2 maanden geleden ook mijn vader verloren hij heeft zelfmoord gepleegd waardoor het wel een klap was toen ik net gestopt was met de pil, alles kwam een beetje tegelijl. ik kon altijd goed opschieten met me vader en niet met me moeder. nu weet me moeder ook dat ik gestopt ben de pil, ze zegt wacht nog een jaartje dan ben je 19 ik zeg waarom een jaar wachten, het is onze eigen beslissing en je moet je gewoon nergenst mee bemoeien het klinkt misschien rot maar mijn ma is gewoon zo'n iemand me andere zussen zijn 21 en 24 en me zus van 21 heeft een kindje van 1 en me andere zus een kindje van 3 en een half jaar hun waren er ook vroeg bij dus waarom ik niet, aan de ene kant is me moeder wel blij dat ze nog een klein kindje erbij krijgt, maar ze zegt wel ik ga nooit voor oppas oma spelen dat heb ik bij die andere ook niet gedaan, maar dat hoeft niet. ik blijf me baantje gewoon doen maar dan 24 uur in plek van 40 uur en dan gaat tie gewoon 2 dagen door de weeks naar het kinderdag verblijf is echt niet slecht hoor voor zo'n kleintje is juist goed daar leert hij ook andere dingen, het is ook niet goed voor een kleintje als hij altmaar thuis zit. ik hoop dat dit je een beetje helpt... maar vertel het gewoon tegen je moeder of schrijf er een brief en vraag in die brief of ze met jou en je vriend erover wilt praten.... je gaf aan dat je ma weg liep of ging schreeuwen dus hier is dan de tip. groetjes lilmomo
hey lilmomo mijn vriend wordt volgende maand 25 jaar. mijn moeder heeft van de week nog een keer tegen mij gezegd dat ik geen relatie met hem mag hebben. ik zit hier echt heel erg mee, want ik ben thuis vaak erg chagrijnig, en op mijn werk gaat het ook niet echt lekker ik denk daar na over alles, en mijn werk gaat iets achteruit zeggen mijn collega's. ik moet echt snel een oplossing vinden dat alles wel goed komt. alleen mijn ouders geven ons echt geen kans om te bewijzen dat het weer supergoed tussen ons gaat. ik heb ook met mijn tante gesproken, en die zegt het is toch je eigen leven je moet doen wat je zelf wil. ik wil dit niet zo laten overkomen van ik wil een kind en dan zal alles wel goed komen, nee dat is het niet. ik heb al 2 miskramen gehad van mijn vriend en daar zitten we nog erg mee. wij willen gewoon samen een kind en we hebben het ook wel wat te bieden.even over die kinderopvang:ik persoonlijk vind het voor die kinderen gewoon heel zielig als ze 5 dagen in de week daar zijn maar ik bedoel een paar dagen is niet erg. ze leren daar ook veel.heb zelf 3 keer stage gelopen op een kdv. schrijf je weer iets terug? groetjes
Je moet toch zelf weten of je een relatie hebt,dat bepalen je ouders toch niet . Jij houdt van je vriend en je wil met hem je leven delen en een kindje. Je hebt er allemaal goed over nagedacht zoals ik je verhalen lees. er zijn genoeg meiden van jou leeftijd die maar wat doen en denken oww een kind dat is een makkie,maar dat zal het niet zijn. en als je ouders het allemaal gaan bepalen word jij er niet happy door. Als jij straks in een mooi huisje zit met je mannetje en dan snel zwanger raakt en een kindje hebt wie weet draaien je ouders dan wel bij. Denk dat ze zich inhet begin wel gekwetst zullen voelen maar ik neem aan dat ze toch ook wel zien dat hun dichter gelukkig is. sterkte met alles en je red het wel groetjes sonja
hey sonja bedankt voor je lieve reactie! mijn ouders zullen zich zeker erg gekwetst voelen, maar ik ben en blijf hun dochter, en je hebt natuurlijk gelijk dat ze mij toch willen blijven zien. heb jij zelf ook al een kind?zo ja bij hoeveel maanden kun je het dan ong. zien. ik heb wel een buikje van mijzelf. ik heb gehoord dat het dan minder snel opvalt. want we willen niks zeggen tot ik min. 4 maanden ben omdat de kans op een miskraam dan eigenlijk nog maar heel erg klein is. en als ik dan 4 maanden ben, laten we denk ik gewoon de echo,s zien of we geven zo,n boek voor opa en oma. groetjes
Als ik jou was zou ik je plan doorzetten om samen te gaan wonen en kijken hoe je er over een jaar voorstaat.
Hey anoniem, Wat een reacties heb je gekregen he. Je zit in een lastig parket zie ik. Ik ben nu bijna 29 en roep al minstens 10 jaar dat ik jong moeder wilde worden. toen ik 22 was is mijn relatie van bijna 7 jaar uit gegaan. achteraf was ik maar wat blij dat we geen kindjes hadden maargoed daar heb jij niks aan. Als jij nu bij je vriend gaat wonen en zwanger wordt heb je je ouders op de kast. Weet je wat misschien een manier is om je ouders bij te laten draaien. Ga praten met je ouders(zonder je vriend) maak ze duidelijk dat je van hem houdt en bij hem wilt blijven, en gaat wonen. Als jullie dan een tijdje samen zijn, en je ouders zien dat jullie gelukkig zijn dan kunnen ze niks anders doen dan toegeven dat het goed zit. ouders gaan ervoor dat hun kind gelukkig is. Als jij nu toch zwanger wordt zul je een hoop stress krijgen met je ouders, en je weet waarschijnlijk zelf wel wat stress doet met een ongeboren kindje. Ik veroordeel je niet hoor, jong moeder worden is een keuze die iedereen voor zichzelf mag maken. ik denk alleen dat je het nog gemakkelijker voor jou en voor je ouders kan maken als je eventjes (een jaartje ofzo) wacht. succes met je keuzes en toekomstige zwangerschap.
angel eyes thnx voor je reactie alleen mijn probleem is ik kan niet met mijn ouders praten ook niet zonder mijn vriend erbij ze lopen weg en luisteren niet naar me. ik weet echt niet hoe ik het anders moet doen een brief schrijven gaat ook niet helpen groetjes
Ik zou dan gewoon een brief schrijven waarin je uitlegt dat je nog steeds van hem houdt en bij hem wilt zijn. Maar dat je hen voor geen goud kwijt wilt en dat je hoopt dat ze achter je staan. Vraag daarin niet wat ze ervan vinden, want dat weet je al. Het is puur een mededeling. Ik schreef dat je het zonder je vriend moest doen omdat je ouders anders misschien niet eerlijk kunnen praten. er zijn een paar mogelijke reacties van je ouders: 1. Ze willen je het verbieden. maar dat is natuurlijk kolder want je bent meerderjarig. 2. Ze draaien misschien toch bij als ze zien dat jij vastberaden bent. 3. Ze willen niets meer met je te maken hebben (minst waarschijnlijk) Bij alledrie de reacties kun jij gewoon gaan samenwonen, alleen moet je je afvragen wat je er voor over hebt. Dus of je de relatie met je ouders op het spel wilt zetten.
jah dat zei ik ook al schrijf een brief met je gevoel er in en vraag om hun begrip..... bij mij is het ook moeilijk geweest maar uiteindelijk ook gelukt..... praten helpt veel anders moet je er gewoon een keer bellen of wachten tot jullie alleen zijn of je ma een keer vragen om samen naar de stad te gaan shoppen en dan goed praten..
hey bedankt voor je bericht. ik hoop dat dit alles eens goed komt, want wordt er een beetje gek van. maar mijn ouders praten nog steeds zo negatief. ik woon nog gewoon thuis. maar mijn vriend en ik zijn vandaag naar de bank geweest voor een hypotheek. en we kunnen best een mooi bedrag lenen. maar bijna altijd als ik met mijn moeder naar de stad ga hebben we ruzie. ik vind dit helemaal niet leuk, en probeer er ook alles aan te doen dat we geen ruzie krijgen. en we gaan ook bijna nooit naar de stad of iets anders doen.eigenlijk doe ik niks met mijn ouders.alleen af en toe naar familie.voor de rest ga ik alleen.ik denk dat ik over een maandje toch ga zeggen dat ik mijn vriend niet kan missen en dat ik niet zonder hem kan.maar ik weet dat mijn ouders dan toch weer negatief gaan reageren... ik wil helemaal niet lullig doen over mijn ouders, want ik hou erg veel van ze, en krijg genoeg thuis enzo.maar ik vind het gewoon echt zo jammer dat ik niet met ze kan praten. angel eyes:bedankt voor de goede tip, ik ga volgende maand proberen een brief te schrijven met daarin te laten blijken dat ik mijn vriend niet kan missen, en dat ik nog erg veel van hem hou!maar mijn moeder zou de brief wel lezen, maar mijn vader niet. ik wilde ook in een brief schrijven dat ik zwanger was.dat heb ik geprobeerd, maar mijn vader leesde hem niet. mijn moeder geeft vaak altijd dezelfde mening als mijn ouders... ik hoop dat ik het zo kan oplossen maar ben bang van niet. ik wil echt met mijn vriend verder en een leuke toekomst tegemoet gaan. we willen als ik 18 ben ook gaan trouwen. groetjes
misschien is het een idee om samen met je tante met je ouders te praten. Ik vind dat jij en je vriend een kans moeten hebben tw bewijzen dat het goed zit. Een kindje zou ik in jou situatie nog niet aan beginnen. Jong moeder zijn is iets waar ik absoluut niet tegen ben. Maar als ik jou stukjes lees heb ik er geen goed gevoel over. Ik denk dat je er wel goed over hebt nagedacht en ik denk ook dat je het best aan zou kunnen, maar ik lees tussen de regels door nog een klein beetje puber...als je begrijpt wat ik bedoel. Ik weet niet goed hoe ik het moet zeggen, is niet gemeen bedoelt ofzo. Maar je verandert nog en leert nog. Waarom zijn je ouders zo tegen de relatie met je vriend? Hebben ze er een reden voor het te verbieden. Toen ik 18 was had ik ook een relatie met een lieve jongen. Ik keek door een roze bril. Die jongen maakte mij hartstikke ongelukkig, maar dat zag ik pas toen het uit was. Mijn ouders hebben de relatie nooit verboden, maar ze zagen heel goed dat deze jongen mij geen goed deed. Liegen bereik je helemaal niks mee, denk zelfs dat je daarmee nog verder van huis komt. Laat zien aan je ouders dat je graag als volwassene erover wilt praten. Heel veel succes! Ik hoop niet dat ik te bot over kom. Ik bedoel het echt niet kwaad, ik heb het beste met je voor!
hey laura fay bedankt voor je reactie. nee mijn ouders hebbe geen rede gegeven om te zeggen waarom ze het verbieden. daarom vind ik het zelf ook vreemd. en bij hun is uit is uit. ik wil heel graag op een volwassen manier met ze praten maar dat willen hun blijkbaar niet want ze lopen altijd weg.mijn vriend is gewoon een normale jongen die erg veel om mij geeft en ik om hem natuurlijk en ik weet heel zeker dat ik hem kan vertrouwen.en dat hij mij en de kinderen nooit zal laten gaan.toen het uit was gegaan tussen ons was ik degene die het uitmaakte omdat we vaak ruzie hadden door miscommunicatie,s maar we hebben alles nu goed uitgesproken en we hebben nu goede afspraken gemaakt.verder ging alles altijd wel goed tussen ons.maar ik begrijp dat je het bericht niet lullig bedoelde maar ik ga niet meer verderleren heb mijn diploma al.maar ik begrijp het ook wel.ik ben er echt aan toe samen met mijn vriend.als ik aan mijn ouders vertel dat mijn tante een keer hierkomt om te praten dan worden ze boos.en ik wil ook niet tegen ze liegen, maar als ik eerlijk ben gaan ze mij waarschijnlijk binnenhouden.en ben dan nog 17 dus kan niet gaan samenwonen.maar ja nog een paar weken. gr
is idd erg lastig. Misschien een idee om onaangekondigt je tante te laten komen. Anders is mijn trucendoos ook op. Eerlijk zijn is wel het belangijkst. Als je gaat liegen ben je volgens mij nog verder van huis. Hou je ons op de hoogte. We leven met je mee.