Hoi. Ik kon niet echt een geschikt forum vinden dus dacht open er zelf 1. Ik zal me even kort voorstellen ik ben Inge 26e jaar en heb een zoontje van 2 Vince. Toen we besloten dat we kindje wilde heb ik mijn spiraal laten verwijderen hierna werd ik 1 keer ongesteld de maand daarna was het raak. Toen Vince een maandje of 8 was zijn we begonnen met klussen voor de tweede. Wij gingen er eerlijk gezegd stiekem wel vanuit dat het snel zou lukken.. Toen we een maandje of 4 bezig waren begon ik het moeilijk te vinden tot dat we ket 9 maanden naar de dokter zijn gegaan. Die vertelde dat we na een jaar proberen konden beginnen met wat onderzoekjes.. Zo gezegd zo gedaan en na een goed jaar proberen naar de fertiliteits arts gegaan. Allen onderzoeken afgerond en er is niets gevonden. Nu zijn we ondertussen 20 maanden bezig en ben ik Sinds vorige maand bezig met hormoon spuiten.. Eigenlijk iui alleen niet inspuiten van zaad maar dat deel nog zelf. 8 dagen na eisprong kreeg ik een bloeding en ben ongesteld geworden.. Veel te vroeg natuurlijk. Nu zijn alle 3 mijn beste vriendinnen al een heel eind in hun zwangerschap en vandaag ook bericht gehad van mijn schoonzus dat ze zwanger is.. Ik doe telkens heel stoer alsof het wel goed komt en ik me niet zo druk maak.. Maar vanbinnen doet het echt pijn. Ergens hoopte ik zo dat ze zouden vinden waar het aan ligt.. Nu vraag ik me steeds af of er misschien iets zeldzamers aan de hand is.. Daarnaast zeggen mensen steeds Ach je weet dat je zwanger kunt raken want je hebt we toch al een.. Grr.. Iemand die dit gevoel of deze situatie met me deeld? Of iets soort gelijks heeft meegemaakt. Wie weet kunnen we elkaar wat helpen/steunen.. Gr inge
Voor ons 1e kindje was t met 3 mnd raak. Ging er ook een beetje vanuit dat t bij de 2e snel raak kon zijn. Maar helaas, hier ruim een jaar bezig geweest. Eigenlijk wat langer maar mn moeder overleed vorig jaar, dus die periode er niet zo mee bezig geweest. Heb ook erg getwijfeld aan mezelf. Bang dat er iets mis was. 3 mnd terug dus eindelijk zwanger maar dat werd een miskraam. Nog meer twijfel aan mezelf! Nu dus zwanger maar heel erg bang, dat zal oas weggaan als uit de echo blijkt dat alles ok is. Wij waren van plan om naar de dokter te stappen naar toen was t dus ineens raak. Ze zeggen weleens dat de stress om t zwanger raken heel erg tegen kan werken. Ik vraag me altijd af in hoeverre dat mee kan spelen maar geloof wel dat het niet lekker in je vel zitten een zwschap tegen kan houden. Denk dat je toch wat meer vertrouwen in je lichaam moet hebben en te ontspannen. Je hoort heel vaak dat het uiteindelijk lukt als vrouwen zoiets denken van: Swa.. ik ga me er niet meer druk om maken. Makkelijk gezegt, weet ik.... T is erg frustrerend steeds weer die teleurstelling. De opmerking: je weet dat je zwanger kunt worden is zo'n dooddoener.... alsof dat geruststeld. Toch weet je wel dat alles werkt.. nu nog proberen daarin te geloven. Hoop dat t vanaf nu snel raak is!
Hi Inge, Ook wij zijn al een tijd bezig met nummer 2. Onze dochter is inmiddels 2 en ik had gehoopt al zwanger te zijn van een broertje of zusje. Een maand geleden zijn wij ook naar het ziekenhuis geweest voor onderzoeken en daar kwam niets uit. We zijn weer weg gestuurd en wanneer ik in september nog niet zwanger ben, mogen we terug om te kijken wat we dan gaan doen. Ik ben al iets ouder dan jij, bijna 36 en maak mij soms toch wel druk of er ooit nog wel een tweede komt! Iedere maand is weer een teleurstelling en om mij heen raakt iedereen zonder moeite zwanger van nummer 2 of zelfs nummer 3. Tja, hoe ga je er (zonder je er druk over te maken) mee om dat het niet lukt. Ik geloof best dat er een mentaal deel mee speelt, maar hoe zet je dat in godsnaam uit?! Ik heb dus geen oplossing voor je, maar wilde je sterkte en succes wensen. Hopelijk hebben we beide over een tijdje positief nieuws, daar ga ik maar vanuit, positief blijven!
Wat naar Inge. Ik snap dat je stiekem hoopt dat het snel weer raak is. En dat je er niet relaxer van wordt als je maand na maand ongesteld wordt. Wat nog kan helpen om de zaadkwaliteit te vergroten is beide geen alcohol drinken. Hier kwam de tweede snel en eerste niet dus net andersom maar ik wil op wat hierboven mij staat wel iets meegeven over stress en zwanger worden. Zelf zwanger geraakt met iui in de meest stress volle tijd waar ik Door heen ging en had geen hoop. Ook vraag ik me af hoeveel stress daadwerkelijk invloed heeft als je kijkt naar hoe vaak iui ivf icsi wel slaagt terwijl het de meest stressvolle tijden zijn voor stellen. Maar om je misschien nog wat tips te geven, je kan kijken naar jullie leefgewoonte of deze gezond is, goede bmi dat soort dingen. Sterkte!
Hier precies zo... mijn zoon is nu 2.5 en zijn nu 1.5 jaar bezig.. t wordt steeds moeilijker! Gyneacoloog ben ik al geweest.. zag er verder goed uit dus nu bij de volgende menstruatie bloed prikken om naar mn hormonen te kijken.. waarschijnlijk heb ik luie eitjes die niet springen daarom ga ik dan met clomid starten.. Blijf t steeds moeilijker vinden..
Hi Inge, Wat naar en vervelend voor jullie. Ik begrijp je volledig. Wij zijn bezig voor onze 3de (1ste heeft een andere vader) en dat duurt nu ook al best wel lang. 1x per jaar zwanger en dan gaat het nog mis ook. De dokter zegt tegen mij het zelfde. Je weet dat het kan want je hebt er al 2. Vreemd genoeg melde hij me er ook nog bij of ik wel door de medische molen wilde en met hulp zwanger wilde worden, want je hebt er al immers 2. Afgezien dat ik idd niet door de medische molen wil vind ik niet dat het aan de arts is om dat te beslissen. Mijn 3de kan wel net zo belangrijk zijn dan iemands 1ste of 2de. Maar in Nederland zijn ze daar wel heel makkelijk in en doen eigenlijk niks voor je als je al een kinderen hebt. Dan is het: je kan het want het bewijs loopt daar. dus wacht maar tot dat het lukt. Het levert iig wel een hoop stress op en frustratie en laat dat nou net het gene zijn wat een eventuele zwangerschap vreselijk in de weg kan staan. Succes en hopelijk heb je snel goed nieuws!
WoW wat een reacties al.. Ik lees allemaal vergelijkbare dingetjes.. Wat verveelend voor jullie allemaal.. Stress en mentaal tja hoe zal ik het zeggen eigenlijk heb ik dat steeds niet gehad en ben ik er heel goed mee om kunnen gaan... tot de laatste 2 maanden toen was het ineens klaar.. 2 maanden gelden voelde als de laatste kans om het zonder enige medische hulp te doen dus en town die mislukte wist ik dat er veel ging veranderen.. Ik moet elke dag spuiten zetten dus ben er automatisch mee bezig.. en voel me idd onzeker klinkt vreemd maar zou willen dat er iets was gevonden dan wist ik op zijn minst dat ik er goed aan deed om de behandelingen te starten.. verder leven wij gezond en zijn we fit dokters zeggen ook dat we ivm leeftijd en conditie geluk en voordeel hebben Marja weinig voordeel gemeekt deze keer ☺️.. ergens lijkt me dat er toch iets niet goed zit.. I merk bij mezelf dat ik het mogelijk vind dat het leeftijdsverschil tussen mijn eerste en de volgende steeds groter word.. Hoe ervaren jullie dat? Ik probeer steeds de voordelen te zien zoals als Vince groter is kan hij mee helpen begrijpt hij het beter enz.. Haha maar het klopt biet meer bij het voor nij ideale plaatje wat ik altijd had.. Ikzelf heb een schoonheidssalon nu had ik laatst een klant die zei Ohw mij broer had het elfde snel zwanger van de eerste en de 2e die niet lukte.. Na alle onderzoek was alles gewoon goed en nog even geprobeerd toen alle soorten behandelingen gedaan 6 jaar later heeft ze haarzelf laten steriliseren want ze werd helemaal gek ervan.. Nou toen ik dat hoorde zakte even al mijn positiviteit in mijn schoenen 😳.. Bedankt voor al jullie reacties! hopen dat we allemaal snel beter nieuws hebben.. Houden jullie me een beetje op de hoogte?
SAbrina ik snap dat het spannend is voor je maar heb vertrouwen kont vast goed je bent al een aantal weekjes opweg toch? Idd werkte alles bij de eerste maar wie weet was het een lucky shot 😜 Geertje.. Vervelend he.. Ik kon het heel lang wel er niet zo meebezig zijn.. Maar dat is nu ineens over.. Idd leeftijd maakt het misschien ook nog wat lastiger.. Bij nij geertgen in elsendorp zij. Ze vrij snel met stappen zetten en behandelingen ben er heel tevreden over.. Komen mensen vanuit heel Nederland naartoe Vogelmeisje. Dankje voor de tip maar gezonde levensstijl enzo is zoiezo niet het probleem ☺️.. Bella.. Spannende tijd dus.. Ik spuit nu fostimon en dan de eisprong timen met pregnyl.. Waarom om alles zo optimaal mogelijk te krijgen ookal is er eigenlijk niets wat niet goed is.. Gekkenhuis.. Wat een rare dokter zoiets kunnen ze toch niet zeggen.. Vreemd.. De wens voor een 1e 2e of 3e is meestal net zo groot.. Dus alleen jijzelf kunt bepalen hoever je daarvoor wilt gaan.. Ikzelf heb wel tegen mijn vriend gezegd dat ik door wil gaan zolang ik het trek maar als ik merk dat onze relatie er onder leid of ik bijv echt niet meer goed in mijn vel zit dat het me dat niet waard is.. Wil heel graag een 2e kindje maar niet tennisten van wat ik al heb..
Hallo, Mijn zoontje is ondertussen 20 maanden en van hem was ik zwanger in ronde 2. Mijn eerste zwangerschap (werd uiteindelijk een mk) was ook in ronde 2 raak. Toen we voor een tweede gingen heb ik gelijk tegen mijn vriend gezegd dat hij er niet van uit moest gaan dat het nu ook zo snel zou gaan. Maar toch hoop je daar dan wel op he. Ondertussen zijn we in ronde 7 aanbeland (ja, ik weet wel dat is nog niet zo lang maar toch wordt het iedere maand moeilijker). Ik heb heel veel schrik dat het niet meer op de natuurlijke wijze gaat lukken want dan stopt het voor ons. Mijn vriend is er heel duidelijk over dat hij niet in de medische mallemolen wilt stappen, vermits we er al eentje hebben. We moeten dan maar tevreden zijn met wat we hebben, zegt hij. Ik hoop op heel zwangerschappen hier, voor iedereen !! Groetjes Bea
Hoi bea.. Toen wij ongeveer 7 maanden bezig waren had ik dat ook wel echt maar zakte weer weg.. Ikzelf zei steeds dat ik niet die medische molen in wilde maar ik wilde wel graag onderzoekjes of er iets was of niet.. Toen ik die onderzoekjes had gehad en eenmaal bij de fertilitwits arts was geweest daarvoor was het een hele kleine stap om ja te zeggen tegen de behandeling.. Dus wie weet.. Maar probeer daar bog niet teveel aan te denken neem het maand voor maand ☺️.. Het heeft geen zin om vooruit te denken dat doe ik ook te vaak en dat is ook het moment dat ik me het meest rot voel.. ☺️
Hoi allemaal, Ook hier een vergelijkbaar verhaal. Na 2 rondes zwanger van onze eerste en nu al ruim een jaar bezig voor de tweede. Vrijdag uitslag van bloed en zaadonderzoek bij de gyn. Mijn cyclus verloopt wel echt anders dan voor de zwangerschap van de eerste. Ik ben gewoon haast bang dat we vrijdag te horen krijgen: niets aan de hand, ga maar gewoon zo verder. Want na al deze maanden heb ik niet echt hoop dat het 'gewoon' zal gaan lukken. Ik had ook gedacht al een tweede te hebben of in elk geval zwanger te zijn nu. Moet mijn ideaalplaatje telkens bijstellen: 2 jaar leeftijdsverschil, oké dan 2,5... Nou ja 3 is ook wel leuk, of straks 4 dan gaat de eerste naar school en heb ik veel 1 op 1 tijd met nummer 2. Ik merk dat ik het echt een mijlpaal vind nu we het jaar gepasseerd zijn, word er echt moedeloos van. Heb ook angst dat er nooit een tweede zal komen. Buiten dat ik dat zelf heel moeilijk zal vinden, lijkt het me vooral voor mijn dochter zo rot om als enig kind op te groeien (al weet ik dat dat ook geen ramp is).
Hoi Jozefien.. Idd begrijp je helemaal.. Na verloop van tijd verdwijnt de hoop dat het zo nog wel eens gaat lukken l.. Maargoed zeg nooit nooit.. Meest ideale leek me dat ze wat zouden vinden wat makkelijk te verhelpen was En het daarna gewoon zou lukken.. Haha
Zelf (nog) geen ervaring maar mijn ouders wel. Mijn moeder was de eerste poging zwanger van mij. En eigenlijk hadden ze een 2e kindje 'gepland' toen ik 2,5-3 jaar was. Uiteindelijk zit er 5 jaar tussen mijn broertje en mij. Ze hebben ook onderzoeken gehad waaruit niets te vinden was en uiteindelijk moesten ze enkele maanden rust nemen en nadenken of ze het medische traject inwilde. Toen was ze opeens zwanger, op het moment dat ze geaccepteerd had dat ik dan maar enigs kind zou blijven. Hopelijk komt het bij jullie dus ook goed. Mijn moeder was overigens 29 toen ze zwanger raakte van mij (30 bij geboorte) en 34 bij zwangerschap broertje (35 bij geboorte)
Fijn om herkenning te vinden bij elkaar. Hier ook de ene na de andere zwangerschap om me heen. Gelukkig kan ik wel oprecht blij zijn voor de ander, maar ben van binnen tegelijkertijd ook regelmatig jaloers. Waarom krijg je toch hormonen nu als er niets gevonden is als ik dat mag vragen?
Ik gun het iedereen ook van harte maar hoe meer het er worden hoe moeilijker ik het vind.. Ik ben blij voor ze en feliciteer ze maar als ze weg zijn laat ik een traantje haha.. Ik krijg hormonen om alles zo optimaal mogelijk te krijgen.. Inprincipe gewoon iui.. Alleen hebben we er zelf voor gekozen om eerst een paar maanden zelf te klussen ivm insimineren.. Heeft ook dezelfde Kans van slagen volgens de artsen.. Wij zitten bij nij geertgen daar handelen ze vrij snel dat is ook de reden dat ik daarvoor gekozen heb.. Mensen komen van heel ver naar de privé kliniek..
Mama Le.. Dat hoor je idd wel vaker.. Ook bij mensen waarbij verteld is dat ze niet zwanger kunnen raken het ineens gebeurd als ze zichzelf erbij neergelegd hebben een lucky shot zou dat dan zijn haha. Ik heb het eigenlijk heel lang goed gedaan zegt mijn vriend ook.. Niet geobsedeerd en constant mee bezig maar nu duurt het me toch te lang haha.. Ik denk nu voortaan juist vaak dat Vince misschien een lucky shot 😉 Is geweest meteen in het begin ☺️..
Stom he hoe die onzekerheid je parte gaat spelen. om me heen heb ik het voordeel dat er juist heel veel van mijn vriendinnen niet zomaar zwanger kunnen worden. 1 heeft er 7 jaar over gedaan voordat het lukte van de eerste en heeft zich er bij neergelegd dat het misschien bij een 2de ook zo lang gaat duren. 1 heeft voor de eerste ook 2 jaar moeten wachten tot dat het raak was en wacht nu juist expres met de 2de omdat ze nu nog willen genieten van het gelukgevoel omdat het dan weer een dingetje wordt. 1 heeft een chromosoom afwijking waardoor de kans op een miskraam 70% is dus die wachten ook omdat ze bang zijn voor al het verdriet wat misschien kan komen dus genieten ze nog even extra van hun eerste. 1 heeft in de afgelopen 3 jaar 12 miskramen gehad en is nu eindelijk zwanger van haar tweede. 11 weken nu en hopelijk gaat het nu wel goed. Zo heeft iedereen wel wat. Dus ik heb me er bij neergelegd dat onze 3de wel gaat komen alleen wanneer is de grote vraag. Merk wel dat ondanks dat ik er niet dagelijks mee bezig het wel continu op de achtergrond mee speelt. En dat alleen kan er al voor zorgen dat het niet lukt. Ik heb me voorgenomen om iig gewoon leuke dingen te gaan doen en te genieten van wat ik heb. Ken er genoeg die geen kinderen hebben. hoor het zo vaak dat als je er echt niet meer mee bezig bent dat het dan juist lukt. Alleen die knop omzetten als je het echt graag wil is moeilijk. Sterkte en je ziet je bent niet alleen!
Gekkenhuis. Dat is zeker zo.. ik ken het hele medische traject vanwegen mijn schoonzus al een beetje.. Had alleen nooit gedacht dat dat voor ons ook zou gelden omdat de eerste meteen gelukt was.. Genieten van wat ik heb doe ik zoiezo volop het is ook echt niet zo dat ik er constant meebezig ben of mezelf down voel.. Wat dat betreft heb ik het ook redelijk onder controle!
Hier ook van de 1e 2 vlot zwanger en ook goede zwangerschappen. Nu iets ouder en na 2 miskramen eindelijk zwanger en inmiddels 26 weken. Ik heb wel heel erg op mijn eet en drinkpatroon gelet en ook het boek innesteling van rika lukac ( als ik het goed heb) gelezen. Ik stond versteld van stellen die heel veel jaar bezig zijn en dan daarop gaan letten en dan vrij snel zwanger zijn. En ook die zelfs al in de mmm zaten. Ik hoop voor je dat het in ieder geval binnenkort wel lukt, ik weet hoe frustrerend het wachten kan zijn iedere maand weer
Hier van de eerste pas na 16 maanden zwanger, maar nu duurt het alweer meer dan 2 jaar. We hebben er zelf voor gekozen om nog niet de mmm in te gaan ivm drukte rondom de verkoop van ons huis en een nieuw huis. We weten wel dat mijn man verminderd vruchtbaar is en de kans eigenlijk heel klein is dat er weer een wonder gebeurt, kan is maar 1 tot 2 %. We hopen op een spontaan wonder en anders einde van het voorjaar begin zomer toch maar de stap naar de dokter, al zie ik er heel erg tegenop weer.