De titel zegt het al: ik heb fv (ook wel vulvair vestibulitis syndroom genoemd) en wil graag zwanger worden. Op internet heb ik al veel gezocht naar deze combinatie, maar ik kan helaas weinig vinden. Is er hier iemand die het heeft en me kan vertellen hoe zij het hebben aangepakt? Heb je een keizersnede gehad? Hoe zat het met onderzoeken bij de verloskundige? Ik hoop dat er iemand is die mijn verhaal herkent en me wat kan vertellen.
Is het wel mogelijk om gewoon gemeenschap te hebben of is dat uitgesloten? Een aantal vrouwen hier op het forum zijn zwanger geworden door zelfinseminatie, dat zou een oplossing kunnen zijn. Wat de bevalling zelf betreft denk ik dat je dit met je gynaecoloog moet bespreken. Bij dyspareunie wordt soms met een ruggenprik gewerkt, maar zeker niet altijd.
Bedankt voor je reactie! Gemeenschap is ongeveer eens per maand mogelijk. Nou, we moeten wel heel vruchtbaar zijn, willen we daar zwanger van raken We zullen het dus moeten doen met zelfinseminatie. Ik heb nog geen kit gekocht. Ik hoop dat dat wel mogelijk is, want alleen al een aanraking kan ontzettend pijnlijk zijn. Maar goed, voor een kindje heb ik dat wel over. Ik weet dat bevallen met fv mogelijk is, maar ik denk dat ik dat zelf niet aan durf via de natuurlijke weg. Ook niet met ruggenprik. Ik zou zo bang zijn dat ik alles daar beneden nog meer kapot maak en dat er dan nooit meer een kans is dat het goed komt. Ik zit niet bij een gynaecoloog, maar zou ik gewoon een afspraak kunnen maken bij een gynaecoloog om dit te bespreken? Ik ben daar niet zo in thuis.
Wie heeft de diagnose gesteld? Je huisarts? Dan zou ik daar nog eens langslopen. Hij kan je wellicht verwijzen. Ben je ooit in therapie geweest hiervoor bij een seksuoloog of een bekkenfysiotherapeut? Heb je er al je hele leven last van? Ik vind het een beetje jammer om meteen aan een keizersnede te denken als alle andere opties nog niet zijn bekeken, want zelfs al kan je een gynaecoloog vinden die je wil helpen om zo te bevallen, dan is het probleem zelf uiteraard nog niet opgelost.
Huisartsen (en veel gynaecologen) kennen dit probleem niet, helaas. Ik heb de diagnose gekregen van een gynaecoloog bij de vulvapoli waar ik jaren geleden liep. Alle andere gynaecologen waar ik ben geweest, zagen het probleem over het hoofd, omdat ze er helaas vaak weinig van weten. Ik heb alle therapieën al gehad, seksuoloog, bekkenbodemfysio, hulpmiddelen, oefeningen, crèmes, dieet. Operatie durven ze bij mij niet aan, zelf vind ik dat ook nogal riskant. Het probleem is niet op te lossen, althans niet bij mij. Dus ja, ik denk dan aan een keizersnede.
Ik heb al twee keer geprobeerd een bericht te posten, kan iemand me vertellen waarom dat niet lukt? Ik krijg de melding dat er eerst een mod naar gaat kijken...
Je bericht verschijnt straks wel dan, er zit een soort van filter op dit forum als er "bepaalde" woorden gebruikt worden. Je mag me ook altijd contacteren via PM.
Het heeft heel wat tranen gekost, maar ik moet me er maar bij neerleggen. Seks gaat gewoon bijna niet. Erg frustrerend, want ik wil heel graag en er zijn ook een aantal relaties door gestrand. Dat doet pijn kan ik je vertellen. Doordat het zo'n ding is, durf ik dus niet goed op de natuurlijke manier te bevallen. Te bang dat het probleem nog erger wordt. Te bang dat ik dan helemaal nooit meer seks kan hebben, het is nu al bijna nooit mogelijk. Ik had gehoopt dat hier wat vrouwen zouden zitten met ervaring, maar ik ben bang dat ik een van de weinigen ben.
Dit probleem komt vaker voor dan je denkt, maar valt dan meestal onder de algemene noemer 'dyspareunie' omdat het probleem niet erkend/herkend wordt door veel artsen. De meeste gynaecologen gaan er van uit dat je de weeën sterker voelt dan de dyspareunie. Een beetje zoals sommige mensen bij de tandarts in hun arm knijpen, om de pijn van het prikje minder te voelen. Ik kan me je angst wel begrijpen, en zeker ook je frustratie, want bij focale vulvitis is het inbrengen van éénder welk voorwerp bijzonder pijnlijk. Tampongebruik is onmogelijk, en een gynaecologisch onderzoek een ware hel. En dan praat ik nog niet over de weerslag die dit heeft op je relatie, want vaak is zelfs een eenvoudige aanraking van de vagina pijnlijk. Wat ik me wel afvraag is hoe het komt dat het die ene keer per maand dan wel lukt. Doe je dan iets speciaals? Een operatie is het enige wat (bij een aantal) vrouwen beterschap lijkt te hebben, maar het is niet altijd een succesverhaal.
Het probleem komt redelijk vaak voor, dat weet ik. Ik kan er helaas alleen maar weinig over vinden op internet. Ben nu namelijk erg benieuwd naar hoe dat gaat zijn icm zwangerschap en bevalling. Vooral omdat veel artsen het zelf eigenlijk niet weten. Overigens klopt dat wat je zegt niet. Ik kan gewoon een vinger inbrengen. Mijn vriend echter niet. En de ene keer gaat het ook beter dan de andere keer. Dat is net als met gemeenschap: het ligt aan zoveel factoren. Welke tijd van de maand is het, hoe ontspannen ben ik? Hoe opgewonden/nat ben ik? Hoe opgewonden is mijn vriend (dat kan ook nog wel eens verschillen haha). Het ligt aan zoveel dingen waardoor het de ene keer wel lukt en de andere keer niet. Dit jaar was een slecht jaar helaas, we hebben zo'n vier keer gemeenschap kunnen hebben (niet pijnloos, maar wel zo dat de pijn na een tijdje weg was) Het verschilt erg per persoon. De een kan meer hebben dan de ander en het ligt ook aan de tijd van de maand en ook hoe ver je bent met een behandeling of therapie. Ik hoop nog steeds op herkenning, maar ben bang dat degene die het ook hebben hier toevallig niet rondhangen.
Ik ga morgen trouwens naar de huisarts voor een doorverwijzing. Nu hopen dat ik bij een gyn terecht kom die mijn aandoening kent
Dit laat me dan toch wel weer meer aan gewone dyspareunie denken. Bij focale vulvitis is de pijn dacht ik steeds aanwezig, om het even of jij iets inbrengt of iemand anders. Dat het "als de factoren juist zijn" wel lukt, geeft wel hoop, want de meeste patiënten kunnen hélemaal geen gemeenschap hebben. Benieuwd naar het vervolg van het verhaal.
Mag ik vragen waar je deze informatie vandaan hebt? Ik heb via internet al verschillende vrouwen gesproken met fv (allemaal of geen kinderen of nog te jong voor kinderen, dus met de vraag van dit topic kunnen ze me helaas niet helpen ) en het is gewoon erg verschillend per persoon. Bij fv zijn de plekjes bij de ingang erg rood en ontstoken. De hoeveelheid pijn verschilt per persoon. Het ligt natuurlijk ook aan de pijngrens van die persoon. Ik heb ook periodes gehad waarbij fietsen pijnlijk was. Er zijn vrouwen waarbij dat altijd pijnlijk is, net zoals broeken dragen of zitten. Ik heb het geluk gehad dat dat bij mij maar een periode zo erg was. Ik heb het dus voornamelijk bij seks, dat is natuurlijk al vervelend genoeg. Dyspareunie is overigens geen diagnose. Het is iets wat artsen zeggen, als ze zelf ook niets meer weten. Want ja, het betekent pijn tijdens seks. En dat die vrouwen pijn tijdens de seks hebben, weten ze zelf ook wel. 'Gewone' dyspareunie is dus een loze term. Maar goed. Ik heb inmiddels al zoveel behandelaars gehad dat ik een beetje opstandig word als iemand zoiets tegen me zegt Dat seks wel lukt wil trouwens niet zeggen dat het pijnloos is. Het doet wel pijn, maar na verloop van tijd is de pijn even weg of draaglijk. Maar dat kan ook komen door het feit dat het fijne gevoel van seks dan overheerst. Na ongeveer 5/10 minuten moeten we ook echt wel stoppen, dan doet het dus te veel pijn. Maar goed, dit topic gaat niet over het feit of ik wel of niet fv heb, ik ben op zoek naar verhalen van andere vrouwen
Helaas wil de huisarts me niet doorverwijzen. Ze denkt niet dat een gyn me hierbij wil/kan helpen en vindt dat ik gewoon een verloskundige moet bellen, zodra ik zwanger ben. Ik baal hier erg van. Ik had het gewoon erg fijn gevonden om met mijn vragen ergens terecht te kunnen. De huisarts kon me helaas niet echt helpen. Ik zie dat dit topic erg vaak bekeken is, maar er zijn niet veel reacties. Logisch ook, zo vaak komt de aandoening niet voor (gelukkig maar) maar mocht iemand een idee hebben wat ik nu het beste kan doen, hoor ik het graag. Ik weet echt niet waar ik dan met mijn vragen naartoe moet en vind het erg lastig dat ik alles zelf maar uit moet zoeken.
Zo wat een lastige situatie! En vervelend dat je huisarts zo reageert. Ik zou denk ik nu al de verloskundige bellen in jou buurt. Vragen of ze er bekend mee zijn. Weet niet of je meerdere praktijken in de buurt hebt maar ik zou even rond bellen en kijken wat ze erover te zeggen hebben. En of ze je daarvoor zelf eventueel doorverwijzen naar een gyn. Heel veel succes met alles!!
Ik had er nog nooit van gehoord,maar heb even gegoogled.Na wat ik gelezen heb,lijkt het me logisch dat je naar een gyn wilt.Terug naar de huisarts dus,en niet om een verwijzing vragen,maar gewoon eisen!Wil de huisarts niet meewerken,dan op eigen initiatief de poli gyneacologie bellen,de situatie uitleggen,en vragen om een telefonisch consult met gyn.In dat consult kun je vragen of de gyn je huisarts wil bellen voor een verwijzing.Moet gek gaan wil dat niet goed komen.Heb hier dan wel geen ervaring mee,maar des te meer met eigenwijze,eigengereide huisartsen.
Bedankt voor je berichtje! Doet me onwijs goed. Ik was bang dat ik me aanstelde. Dan toch nog maar eens naar de huisarts. Ik ga maandag bellen. Helaas hebben veel gynaecologen ook weinig tot geen ervaring met deze aandoening. Die zijn vooral benieuwd of alles anatomisch in orde is. Ik hoop dus iemand te vinden die hiermee bekend is. Maar moet lukken, woon in een grote stad met meerdere ziekenhuizen.
Deze week heel wat rond gebeld en verschillende gynaecologen aan de telefoon kunnen spreken. Helaas vertelden ze mij allemaal hetzelfde: het is geen reden om over te gaan op een keizersnede. Ik ben nu heel veel aan het twijfelen. Ga ik dit alsnog doen, ja of nee? Mijn verstand zegt heel hard dat ik mijn kinderwens moet laten varen, maar mijn lichaam roept al jaren. En ik weet gewoon dat ik heel graag moeder zou willen worden. En nu weet ik even niet wat ik moet doen. Heb over 2 weken een afspraak bij een verloskundige die veel ervaring heeft met vaginistische vrouwen, enigszins herkenbaar dus. Hopelijk kan zij me nog wat meer advies geven en geruststellen.
Waarom ben je precies bang? De weeën zijn vermoedelijk zo sterk, dat je de pijn van de fv niet eens zult voelen. Bij vaginistische vrouwen wordt er wel rekening mee gehouden bij het toucheren, dus dat kan wellicht ook helpen in jouw geval, maar een reden voor een keizersnede is het niet.
Het gaat me niet om de bevalling zelf. Ik weet dat dat toch wel pijn gaat doen, dat beetje extra kan ik er dan wel bij hebben denk ik. Het gaat me om de jaren daarna. Ik heb te veel ervaringen gehoord waarbij het na de bevalling nog een stuk erger werd en ik wil dat niet meer. Het gaat nu relatief goed en ik durf het risico gewoon niet te nemen dat ik weer terug bij af ga zijn.