Zwanger worden met Hashimoto

@ Poema, welkom meis! Ik kan me voorstellen dat je je daar zorgen om maakt. Hopelijk blijven ze dalen.

@ Guusje, ik heb vooral mindere berichten. Hieronder de samenvattingen van een aantal onderzoeken:

'Based on the currently available evidence, it appears that the presence of TAI is associated with an increased risk for spontaneous miscarriage in subfertile women achieving a pregnancy through an IVF procedure.'

'A clear association between the presence of thyroid antibodies and miscarriage was found with an odds ratio (OR) of 2.73 (95% confidence interval (CI), 2.20–3.40) in eight case–control and ten longitudinal (OR, 2.30; 95% CI, 1.80–2.95) studies.'

'A clear association between thyroid autoimmunity and miscarriage was observed with a pooled odds ratio of 2.55 in eight case–control studies and a pooled relative risk of 2.31 in 14 cohort studies.'

'Oocyte fertilization, grade A embryos, and pregnancy rates were lower in women with thyroid autoimmunity than in negative controls, while early miscarriage rate was higher.'

'Thyroid autoimmunity is strongly related to unexplained infertility and implantation'

'Autoimmune thyroiditis is associated with reduced fertility and higher incidence of fetal loss. The anti-TPO antibody may affect post-implantation embryo development, leading to fetal loss.'

'Antithyroid autoantibodies, particularly TG-Ab, are associated with recurrent miscarriage and could be an expression of a more general maternal immune system abnormality leading to recurrent miscarriage. antithyroid autoantibodies could have a role in recurrent miscarriage irrespective of thyroid hormone status.'

Ik ga er nog eens induiken of er afgelopen twee jaar wat meer onderzoek naar gedaan is. Dit is alweer van voor het zwanger worden van mijn zoontje...

 

Koekie83 en Guusje1987, bedankt voor jullie reactie!

Vandaag in een positieve bui en liep tijdens mijn pauze eventjes De Tuinen in om een potje foliumzuur te halen (wishfull thinking , ik wil zo graag weer!) en toen attendeerde de cassière mij erop dat ik ook vitamine b12 erbij zou moeten slikken tijdens de zwangerschap, omdat je anders een tekort zou krijgen.

Dit zette mij eventjes aan het denken. Bij vitamine b12 moet ik vaak denken aan bloedarmoede. Laat ik dat nou hebben gehad na de bevalling (vanwege het heftige bloedverlies). Dus ik opende natuurlijk weer dokter Google en zag tot mijn verbazing dat er een verband is tussen een vitamine b12 tekort en auto immuunziekten. En beiden met vruchtbaarheidsproblematiek, zoals miskramen.

Weten jullie hier toevallig meer over? Het was voor mij nieuw namelijk..

 

Hier ervaring met ziekte van graves. voeding heeft bij mij zeker effect, zat op minimale remmers. Dus niet helemaal platleggen en aanvullen met thyrax. Mag nu al bijna afbouwen naar 0, want in zwangerschap dooft graves vaak uit in derde trimester. Ik zit echter nog maar in 2e trimester dus dat is goed teken.
Een half jaar super streng PALEO heeft bij mij helaas niet geholpen.

In elk geval, ik was bij de gyn voor eerste echo en ze vertelde me doodleuk dat ik wel grote kans op miskraam had door de antistoffen. Ik was beetje verbaasd want had juist gelezen dat de tsi anti stoffen van graves hier niet om bekend staan.

Toen ik de internist sprak gaf ze mij aan dat TPO antistoffen wel bekend staan om grote kans op miskraam, los van het feit of je goed bent ingesteld ja of nee Dus ook met goede instelling heb je een verhoogde kans..

Maar ja, het is een kans, geen feit, je kunt in de groep vallen die een hogere kans heeft of niet. Ik zou het dus even met je internist bespreken, want dit is wat ze mij vertelde.

 

@ Guusje, de onderzoeken die ik noemde was specifiek op antistoffen bij goed ingestelde vrouwen, dus het verband antistoffen en (herhaalde) miskramen en onvruchtbaarheid.

@ Poema, er is zeker een verband tussen een vitamine B12 tekort en autoimmuunziekten. Overigens is er ook een autoimmuunversie hiervan (pernicieuze anemie). Als je een autoimmuunziekte hebt, heb je automatisch meer kans op een andere autoimmuunziekte. Heel fijn is dat! Ik heb zelf ook problemen met mijn vitamine B12, heb daar in het verleden injecties voor gehad en slik nu hele hoge doseringen, die ik tijdens de zwangerschap niet zou mogen. Met mijn endocrinoloog heb ik de afspraak dat ik dan weer injecties krijg.

 

@ Guusje, het is ook nog een terrein waar nog niet voldoende onderzoek naar gedaan is merk ik. In het ziekenhuis waar ik zit heb ik echt discussies gehad omdat hun procedure bij Hashimoto vrouwen gewoon niet klopt met de wetenschappelijke onderzoeken die er liggen.

Ik werd door mijn endocrinoloog tijdens de zwangerschap getest op antistoffen tegen de TSH receptor en die waren positief, waardoor mijn zoontje direct na de bevalling gecontroleerd moest worden. Zijn schildklier werkte te snel, iets wat in 25% van de gevallen overlijden tot gevolg heeft, dus er werd enorm heftig gereageerd. Uiteindelijk is het na 4 dagen gestabiliseerd en mocht hij mee naar huis, maar het ziekenhuis zegt dat bij mij nooit de antistoffen gecheckt hadden moeten worden omdat ik Hashimoto heb en geen Graves, terwijl uit onderzoek blijkt dat dit ook bij Hashimoto voorkomt... Bij een volgende zwangerschap checkt mijn endocrinoloog het gewoon weer.

Ik zit nu op 2 DPO. Mijn NOD is 4 september.

 

De eerste 4 dagen waren niet leuk nee, zeker omdat de controle gewoon wordt overgenomen en je als ouders gewoon buitenspel wordt gezet. Ze wilden mijn zoontje gewoon troep geven, terwijl wij wilden afwachten. Gelukkig was er een leveringsprobleem bij de apotheek, dat was achteraf gezien echt geweldig, want daardoor heeft hij nooit iets gekregen.

Ik was daarop gecheckt omdat mijn endocrinoloog gelukkig wel alle onderzoeken kent en weet dat het belangrijk is, maar in het ziekenhuis (de gyn) blijven ze vasthouden aan hun eigen protocol.

 

Koekie: wow wat heftig zeg! Gelukkig is alles vanzelf genormaliseerd. Wat zal dat schrikken zijn geweest.

En wat een tegenstrijdigheden in de onderzoeken. Jammer dat de industrie er bijkbaar zo weinig voor 'over' heeft. Het zou namelijk een heleboel vrouwen helpen als er duidelijke, wetenschappelijk onderbouwde informative over is.

Morgenmiddag moet ik weer naar de internist. Ben al een beetje gespannen. Zou mijn waardes nog goed zijn? De vorige keren belde hij iedere keer de dag na het bloedprikken al op. Nu niet. En ik heb nog een recept Strumazol meegekregen, maar die hoefde ik nog even niet op te halen. Ik moest het recept wel bewaren van de internist, zodat ik meteen Strumazol kon halen als mijn waarde ging stijgen. Dat ik daarover niet ben gebeld, stemt mij dus hoopvol. Maar dan gaat er ook weer een klein stemmetje in mijn hoofd rond die ervoor zorgt dat ik weer onzeker word.

Pfff... ik vind het nog best heftig allemaal. Maar ik weet ook nog niet zo lang dat ik een auto immuunziekte heb.

 

Spannend weer Poema! Ik denk inderdaad dat het positief is dat je nog niet gebeld bent. Ik ga voor je duimen

 

He meiden,

Helaas geen goed nieuws. De waarde was weer flink aan het stijgen, ondanks dat ik er nog niets van voelde lichamelijk. De internist vindt afwachten te onzeker, dus hij wil graag gan behandelen.

Strumazol hoefde ik niet op te halen. Na overleg met twee andere specialisten, heeft hij besloten het risico op nog een keer toxische hepatitis niet te willen lopen. Ik kon kiezen uit opereren of radioactief jodium. Allebei voor- en nadelen, maar voor mij wogen de nadelen van de operatie zwaarder. Maandag heb ik mijn keuze voor radioactief jodium doorgegeven en is het circus van start gegaan. Gisteren bloedprikken, vandaag voorbereidende onderzoeken, waaronder een capsule met licht radioactief jodium en een scan. Morgen weer een scan en dan definitief plannen van de behandeling.

Sowieso mag ik 4 tot 6 maanden na deze behandeling niet zwanger worden en het is duimen dat de behandeling voldoende werkt zodat ik daarna goed ingesteld ben. Een flinke domper en teleurstelling. Het verwerken komt denk ik later pas, omdat ik nu midden in de molen zit.

Ik hou jullie hier verder op de hoogte en duim voor iedereen op een mooie positieve test!

Liefs

 

Guusje, jammer meis! Op naar een mooie ronde 2 dan maar

Poema, wat onwijs balen! Zeker als je zelf niks merkt, verwacht je dit echt niet. Hopelijk valt de behandeling mee. Het verwerken komt inderdaad vast nog wel. Een hele dikke knuffel!

Hier al ruim een week echt alle zwangerschapskwaaltjes die er maar zijn, exact zoals toen ik zwanger was van mijn zoontje en de laatste keer wat eindigde in een miskraam, maar sinds 3 dagen alweer bloedverlies waaruit blijkt dat mijn baarmoederslijmvlies al aan het afbreken is. Morgen word ik dus weer gewoon ongesteld en de kwaaltjes zullen dan langzaam weer verdwijnen.

Vanmiddag kwam ik erachter dat dit bloedverlies niet alleen deze twee rondes na mijn miskraam is, maar de twee rondes voor mijn miskraam ook al zo was, dus misschien verklaart dat mijn miskraam ook? Doordat ik wel gigantisch last heb van alle kwaaltjes en me toch wel zorgen maak, vanmorgen even bij de huisarts geweest en 17 september heb ik nu een afspraak bij de gynaecoloog om toch even te overleggen.

 

Jeetje puma, heftig! Begrijp ik goed dat je toxische hepatitis hebt gekregen van de medicatie?

Ik heb nu 3 jaar ziekte van graves, die na een jaar licht doofde maar toen ik bijna medicijn af was toch weer oplaaide. Ik heb nooit de schildklier stilgelegd en thyrax geslikt, alleen maar remmen om zo medicatie te minimaliseren en te kunnen zien wat de schildklier doet.
Mijn (mannelijke) internist was toen heel makkelijk, de slok, want dan ben je er vanaf. Maar na veel gesprekken met schildklierpatienten ben ik erachter gekomen dat het niet zo simpel werkt. Je legt een deel van de schildklier permanent dood. In het begin kan de schildklier dus niet meer teveel hormoon afgeven omdat een deel niet functioneert. Na verloop van tijd zie je echter heel veel dat de schildklier weer normaal functioneert, maar omdat er niet genoeg schildklier meer over is wat werkt worden je waarden te laag. Gevolg, levenslang aan het synthetisch schildklier hormoon thyrax.
Dit resultaat is ONOMKEERBAAR!

Ik sprak pas een client die de slok had genomen en zei: Als ik wist wat ik nu wist had ik de slok nooit genomen. Zij heeft in totaal 3 keer een slok gehad omdat ze maar niet goed instelde. Daarna enorme schommelingen in energie, en nu nog is het eigenlijk niet stabiel.

Ik zeg niet dat je slok niet moet nemen, maar mijn huidige internist was ook niet zo happig op de slok. gezien mijn leeftijd, kinderwens en relatief lage dosis medicatie. Ik krijg er wel wat uitslag van maar ik neem dat voor lief, omdat een theorie is dat Graves sowieso uitdooft na jaren( wat verklaart waardoor uiteindelijk de schildklier te traag werkt na de slok) en dat wil ik afwachten.
Zij geeft duidelijk aan dat ik niet tien jaar medicatie kan slikken, maar denkt wel echt met mij mee. Nu zwanger geworden met ptu( zit geen negatief advies op mbt zwanger worden) en de schildklier is aan het normaliseren.

Luister naar jouw eigen gevoel, lees je goed in. Voor sommigen is de slok de oplossing na jaren tobben en schommelen, voor anderen de enige oplossing door over reactie op medicatie, maar ik zou echt goed alle opties onderzoeken.

Overigens had ik ook nooit enorme last van de hoge waardes net als jij, ik begon echt torenhoog maar voelde me kiplekker terwijl er veel patienten zijn die met een +5 schommeling al helemaal kapot zijn.

Ik heb ook vaak gelezen dat vrouwen na de bevalling graves kregen, maar ook dat veel vrouwen na de bevalling juist van graves afkwamen, alsof de zwangerschap de boel gereset heeft.

Super veel succes!

 

@ Guusje, voor een innesteling is het te veel en duurt het te lang en bij een innestelingsbloeding zitten geen stolsels en bij mij wel. Vanmorgen ben ik zoals verwacht hevig ongesteld geworden, dus de kwaaltjes zullen wel weer af gaan nemen.

 

Dankje fee90 voor je uitgebreide reactie.

Ik heb lang nagedacht over de radioactieve slok, omdat het inderdaad onomkeerbaar is. Wil het liefst zo min mogelijk ingrepen, mijn lijf de kans geven om zelf te herstellen. Ik ben inderdaad (helaas) overgevoelig voor schildklierremmers. Ik gebruikte PTU ivm kinderwens. Al na 3 weken kreeg ik een flinke toxisiche hepatitis. Medicijnen is dus geen optie meer.

De internist gaf aan dat ik sowieso een kans van 70% heb op een te traag werkende schildklier op langere termijn met natuurlijk verloop (dus zonder medisch ingrijpen). Ik zou met mijn huidige waarde mogen afwachten, alleen is de toekomst onzeker. Hoe lang blijft de waarde schommelen? Hoe lang blijft de Graves actief? En wat gebeurt er als ik zwanger raak en de waarde schiet omhoog? Dan wordt het acuut opereren, met alle risico's voor mij en de baby van dien. En omdat ik een actieve kinderwens heb, is het naar voren halen van het wellicht onvermijdelijke (traag werkende schildklier) een goede keuze, omdat ik dan niet meer hoef af te wachten.

Ik krijg dinsdag de slok. Ben er nu ook klaar mee en klaar voor. Kom maar op. Na vier maanden mag je weer zwanger raken, dan is de radio activiteit weg. Maar de arts raadt aan 6 maanden te wachten, omdat dan ook met zekerheid te zeggen is dat de Graves weg is. En de kans is 90% dat ik aan de thyrax moet, maar dat schijnt makkelijker in te regelen te zijn en daarmee mag je wel zwanger worden.

Ik wil iedereen heel veel succes wensen! Ik duim voor veel positieve berichtjes de komende tijd