@joan1984 Zie je. Ik heb al dubbele dingen gevraagd... Maar wat een heftig verhaal zeg. Is je baarmoederkanker wel helemaal weggehaald en wegbleven? Jullie hebben ook al een lange weg gehad zo te lezen. Ik hoop zo voor jullie dat het allemaal gaat lukken en de angst van afscheid nemen van deze wens lijkt me ook zo moeilijk. Mijn vriend is heel nuchter en zeg dat tegen mij: misschien lukt het wel nooit daar moet je ook op voorbereid zijn. Maar dan merk ik dat ik mijn hele leven er al op ingesteld heb. We hebben een ander huis gekocht en dan weet ik al precies waar ik de babykamer wil hebben. En als we nooit een kindje mogen krijgen dan is het huis veel te groot, vind ik dan.... Ik heb vorig jaar een andere auto gekocht en gedacht hij moet wel groot genoeg zijn voor een kinderwagen enz. Heel praktische allemaal, maar alles gericht op deze wens. En natuurlijk ga ik nog geen dingen aanschaffen zolang ik niet zwanger ben, maar ik leef wel helemaal in het idee. En ergens van binnen weet ik dat me moet voorbereiden hierop, maar ergens wil ik dat ook nog niet. Het blijft moeilijk, laten we hopen dat het nooit hoeft ook niet voor jou. Het ziekenhuis had tegen ons wel heel bewust gezegd: zet je leven niet stil en doe gewoon de dingen die je wilt doen. Ik kan het me alleen helemaal voorstellen dat je het toch heel vaak moet overwegen, want sommige dingen zijn gewoon niet handig als je zwanger blijkt te zijn. Ik heb alleen zelf de afgelopen maanden in de overgang gezeten, om de endometriose rustig te maken. We gaan er gewoon vanuit dat we volgend jaar zwanger mogen zijn en we geven de hoop nog niet op. Ik snap dat het in jou geval anders is, maar je hebt nog kans dus blijf geloven met in je achterhoofd ook dat het misschien niet gaat gebeuren... ik duim in ieder geval voor jou!
Spannende periode voor ons meiden, komende maanden gaan we zien wat er gebeurd. Ik vind het gezellig dat jullie met mij mee kletsen!! En ik duim voor ons allemaal dat we een 2018 baby mogen krijgen....
Rozaline, ik kan me voorstellen dat het ook lastiger is de mogelijkheid te accepteren dat je helemaal geen kinderen zal gaan krijgen. Ik heb er natuurlijk al twee wat het wel wat makkelijker maakt denk ik. Ik snap in ieder geval helemaal wat je bedoelt met je huis erop aanpassen en je auto ed. Daar hebben wij ook allemaal over nagedacht. Ons kamertje waar we eigenlijk anders een grote badkamer in willen maken staat vol met babytroep van de andere kinderen en staat nu zo 'nutteloos'. ook wat betreft de auto een auto gekozen met veel ruimte zodat er drie kinderen achterin kunnen. Allemaal natuurlijk ook super handig voor als het lukt maar extra confronterend als het niet lukt. Klinkt heftig om maanden in de overgang te hebben gezeten ivm je endometriose. Hoe lang duurt het om weer in je cyclus te komen? Kunnen ze daar wat over zeggen? Wanneer zouden jullie kunnen beginnen? En lijkt me wel spannend om je eraan over te geven gezien de reden dat je juist niet ongesteld wil worden. hoop dat de pijn niet zo heftig meer is. Kan dat veranderen? Het was baarmoederhalskanker, dus niet in de baarmoeder zelf gelukkig. Ze hebben het weg kunnen halen en de uitstrijkjes die ik daarna heb gekregen zijn allemaal gelukkig schoon. dat is wel heel fijn. Alleen het na traject erna is wel heel vervelend zo. En ook straks de stap dat mijn baarmoeder eruit moet vind ik heftig. maar dan ben ik wel van al het gezeur af en dat zal wel rust geven. Alleen inderdaad hopen dat we eerst nog een kindje mogen krijgen. Ik hoop voor ons allemaal snel leuk nieuws en een super goed begin van 2018!
@joan1984, oh dat van die baarmoederhalskanker heb ik denk niet goed gelezen. Gelukkig voor jou dat alles schoon blijkt te zijn. Wat betreft de overgang het was wel zwaar (vooral emotioneel), maar aan de andere kant ook erg fijn. De endometriose kan je echt met niets vergelijk, dat noem ik gewoon de hel. Nu zit het bij mij op een zenuw in mijn bekken en zenuwpijn is gewoon niet te bestrijden. Je moet je voorstellen dat je enorme pijn hebt en je er gewoon niets aan kan doen, uitzingen tot er over gaat. Mijn vriend was ook gelijk van zijn werk naar huis gekomen om met me mee te gaan naar huisarts tijdens mijn laatste extreme aanval, want hij had zoiets als jij het niet zegt hoe erg het is dan doe ik het wel. Hij heeft mij over de grond zien kruipen van de pijn. En hoe stom het ook klinkt bij een huisarts, ik laat me gewoon niet zo snel kennen en ik heb dan de neiging om mezelf groter te doen lijken (geen idee waarom, zo ben ik gewoon, ik ben niet van het aanstellen, al kan je dat amper zo noemen in dit geval). Toen ik later nog eens bij de huisarts kwam zei hij: de laatste keer was je zo verdrietig hoe gaat het nu? Ik heb die man echt aan zitten kijken, van huh... ik was niet verdrietig ik had verschrikkelijk veel pijn, daarom was ik aan het huilen. De laatste maanden waren echt een verademing voor mij, leuk is anders maar het leven met endo is gewoon niet zo heel leuk. Ik weet dat ik daar ook nog niet vanaf ben. Wat me af en toe echt naar mijn strot grijpt wat staat me straks weer te wachten, maar ja. We gaan het zien. Ik wil graag een kindje en ik moet gewoon kijken hoe haalbaar het is. Misschien blijft het een poosje rust en hopelijk ben ik snel zwanger en als het me te zwaar word zal ik een keuze voor mezelf moeten maken: hoe belangrijk is dit voor mij en hoeveel kan ik hebben? En dat zal ik echt moeten afwachten. Ik dacht eigenlijk dat volgende maand al mijn menstruatie kon verwachten en we dan kunnen starten, maar ik lees in een ander topic dat het soms wel een poosje kan duren voor de menstruatie opgang gaat komen. Ik heb hier alleen vanaf het ziekenhuis niets over gehoord, dus dat is afwachten. In principe zou de endometriose verschrompeld zijn door de overgang en gaat hij niet gelijk in volle kracht terug komen en tja een menstruatie heb je naar mijn weten nodig om een cyclus opgang te krijgen, maar ik weet er ook niet alles van. Ik snap dat jij het gevoel hebt dat het voor mij anders is, omdat ik nog geen kindje heb maar ik heb veel gelezen dat qua gevoel geen verschil is. Een wens is een wens, dus ik hoop met je mee dat we in 2018 een kleine mogen krijgen of zwanger mogen raken. Voor jou is het ook afwachten wat er nu gaat gebeuren. Komt het vaak voor dat hij weer dicht gaat groeien of is dat zeldzaam? Ik hoop voor jou dat hij open blijft. En waarom kiezen bij jou voor IUI en niet voor IVF? Gewoon benieuwd..
Clomid is een stimulerend middel voor de groei van de follikel. Mijn cyclus is lang dat kan verkorte. Het heeft alleen nare bijwerkingen
Fostimon had ik nagenoeg geen last van. Maar sommige hebben geen last van clomid. Dat is per persoon anders.
Jeetje rozaline, klinkt ook wel heftig de overgang. Kreeg je ook alle bijbehorende klachten? En het was dus echt kiezen tussen twee kwaden. Maar zoveel pijn is echt niet te doen. Ik ken het in die zin wel dat mijn menstruatie niet weg kon. Uiteindelijk zo een pijn dat ik huilend met mijn man aan de telefoon hing wat ik moest doen. Toen dus met spoed geopereerd omdat mijn baarmoeder vol bloed zat en het via mijn eileiders mijn buikwand ingelopen was. Ik hoop voor je dat de endometriose inderdaad zodanig gekrompen is dat je niet meer zo een pijn hebt. Nu dus afwachten hoe en wat betreft het op gang komen van je cylcus. Zou leuk zijn als we allemaal in januari kunnen starten. IVF is eigenlijk niet over gesproken. De eerste stap is volgens mij gewoon IUI en daarna zou je eventueel IVF kunnen doen. Ik denk ook dat IUI minder heftig is qua hormonen en pijnlijke behandeling dan IUI. Wish hoe lang is jouw cyclus? Ga jij hormonen krijgen tijdens de IUI?
Heel heftig zeg! Ja iui is de eerste stap. Ja fostimon heb ik de vorige keer gebruikt en dsn pregnyl voor de eisprong. Mijn cyclus is wisselend van 35 tot 66 dagen. Dinsdag gesprek hoe en wat best spannend weer
Ik had begrepen dat je met IUI in combinatie met hormonen ook meer kans hebt om een zwangerschap dan bij IVF. Ik weet niet precies hoe dat is zonder hormonen, maar volgens mij ook. Het zal daarom wel zijn dat we allemaal met IUI beginnen. Zou leuk zijn als we te gelijk kunnen starten meiden... Ik ben zo benieuwd wanneer ik ongesteld gaat worden. @wish01 en @joan1984 hoe is het verder met jullie?
Jaa ik las een topic van je, weet je hoelang het duurt voor de lucrin is uitgewerkt. Ik moet eind dec ongi worden. Heb primolut omdat ik pas in januari mag starten ivm verzekering. Dus hopelijk stelt de primolut de menstruatie uit tot begin januari anders word het pas februari. Ik weet niet hoe de kansen zijn bij ivf hier heb ik me niet in verdiept. Spannend allemaal eer
Geen idee hoe lang het uitwerken van de lucrin gaat duren, dus dat is afwachten. Het kan volgende maand gebeuren, maar kan ook langer duren. Mijn gynaecoloog zei dat je met IUI en hormonen 40-45% kans hebt op een zwangerschap en bij IVF maar 20-30% kans. Waarom kan je pas in januari starten? Vergoed de verzekering het anders niet?
Als je bij een kliniek loopt heb je te maken met verzekeringen die gecontracteerd moeten zijn Vandaar januari
Dat je bij een verzekering moet zitten waarbij hun een contract hebben. Of je moet een restitutiepolis afsluiten. Dit hebben wij gedaan dan ben je vrij in keuze. Als we in dec al zouden starten dan zouden we 40% zelf moeten betalen.
@wish, nou hopen dan dat het allemaal goed loopt en jullie gewoon in januari kunnen starten. En wat vervelend zeg om afhankelijk te zijn van verzekeringen. @Rozaline, ik hoop voor je dat je menstruatie snel op gang komt en jullie snel kunnen gaan starten. Ik heb me niet zo heel erg verdiept in percentages ed. Bij mij wordt het iig zonder hormonen gedaan omdat het de kans op een tweeling zwangerschap vergoot en bij mij zou een tweeling zwangerschap vrijwel zeker te vroeg geboren worden. Mijn baarmoedermond is namelijk zo goed als weg. Hoe gaan jullie het met jullie werk doen?Zijn ze al op de hoogte? Hoe werd er gereageerd?
We zitten gelukkig al aan t einde van het jaar. Dus 1 ronde wachten dat is niet zo erg. We mogen gaan starten hebben een prettig gesprek gehad. Mijn werk, de baas weet nog van niks. Sommige collegas wel. Als het nodig is vertel ik het de manager en anders niet.
Sorry, voor weer een late reactie. Ik had weer geen melding gehad. Mijn werk is op de hoogte, omdat ik vorig jaar winter hele de tijd in de ziektewet heb gezeten wegens vreselijke pijnklachten (van de endometriose). Toen heb ik ook besloten om open en heerlijk te zijn over onze kinderwens. Wij wilden zelf eerst meer duidelijk over de endometriose hebben voor we echt gingen starten met onze kinderwens. Daarna gingen we nog met vakantie naar Afrika en daarom kunnen we uiteindelijk nu pas starten, maar het lijkt of ik al zo lang aan het wachten ben. Dat komt misschien ook, omdat ik al een kinderwens vanaf mijn 20ste hebt. Het nadeel van mijn eerlijkheid op mijn werk is dat ik hierdoor mijn vaste groep ben kwijt geraakt. En ik niet zo snel een nieuwe leek te krijgen. Ik heb een hele poos ingevallen dan gelukkig wel op mijn vaste locatie, maar nu heb ik van 1 dec wel weer een eigen groep. Volgende week begin ik daar. Ik kom met collega's te werken die in het verleden allebei wel eens mijn groepscollega's zijn geweest, dus gelukkig erg vertrouwd. Ik ben alleen wel een poosje gezien, als de zwakste schakel dat vond ik wel erg vervelend. We moeten zien hoe het verder gaat lopen en of ik weer ziek ga worden of dat we hopelijk snel zwanger zijn. @joan1984 heb jij het op je werk verteld? Ik krijg vandaag nog een telefoontje van het ziekenhuis. Er blijven mij dingen onduidelijk en de meeste hier op het forum snappen niet waarom ik IUI krijg. En sommige meiden brengen dat lekker tactische, niet!! Dat kwetst me en daar word ik onzeker van. Het geeft met het gevoel dat ik hier liever niet kom. Dus als ik wat minder reageer dat komt het daardoor. @wish01 hoe is het met jou? Wanneer verwacht je je ongesteldheid eigenlijk?