Kimmetje kan je helemaal begrijpen. Ik heb vorig jaar een tijd gehad dat ik elk uur op dit forum zat. Oom bang dat niemand me zou begrijpen in mijn omgeving. Toen begon me moeder door te vragen. Ze zag dat ik ongelukkig was, (dacht dat ik niet gelukkig met me vriend was) Dus met tegen zin toch verteld. Uiteindelijk zo opgelucht dat een "vrouwelijk" iemand me verhaal had gehoord en begrip had. Half jaar geleden komt een goede vriendin van me. Ik ben zwanger. Bleek ook via het ziekenhuis te lopen en ook al twee jaar bezig. Dus toen ik mijn situatie vertelde hadden we beide waarom hadden we het niet eerder aan elkaar verteld, dan hadden we zo veel steun aan elkaar kunnen hebben. Lang verhaal kort, probeer het toch iemand te vertellen (persoonlijk een vrouwelijk iemand) voor mij luchte het erg op.
Pff zou ook echt niet weten wat je met de bloedingen zou moeten. Ik bloed ook regelmatig tussen eisprong menstruatie. Blijf voor je hopen op een innesteling!!
@wish, ik had discussie inderdaad ook tussen haakjes gezet omdat het niet echt een discussie was. maar ik reageerde vooral op bovenstaande stukje van Kimmetjuh. Want zou niet willen dat ze het zichzelf kwalijk neemt dat het niet lukt omdat ze er elke dag zo mee bezig is. Misschien kwam dat niet helemaal goed over in mijn stukje. Want eigenlijk sta ik er denk ik een beetje hetzelfde in als jij.
Wat jammer dat jullie daar pas achteraf achter kwamen. maar wel fijn dat je nu mensen hebt waarmee je het proces kan delen. En dat zij je zo goed kan begrijpen aangezien ze hetzelfde traject heeft gelopen. Kan me voorstellen dat het oplucht het privé te kunnen delen.
Ik heb mn moeder het ook vert3lt, zij houd dr mond wel, doet haar best om het te begrijpen, maar vervolgens krijg ik niet de steun die ik nodig heb... Ik neem het mn moeder echt niet kwalijk! Het is ook lastig om het te begrijpen als je het niet zelf zo heb ervaren... Mijn beste vriendin weet het ook, haar vriend alleen niet want die kan zn mond niet houden, maar helaas snapt ook zij het niet.. en ik moet maar niet zeuren.. dus ik heb besloten om ook niks meer tegen haar te zeggen, dus privé kan ik t niet kwijt helaas.. alleen bij mn vriend.. en die zegt zelf van doe waar jij je goed bij voelt, en dit voelt oor mij goed.
begrijpelijk. Ik snap dat het voor andere ook moeilijk te begrijpen is. gooi het allemaal hier lekker los, en in de tussen tijd probeer leuke dingen te doen. Ik heb net me tweede echo gehad van me cyclus analyse. Alles goed zo als verwacht. ook uitslag gekregen van het sperma onderzoek. Hoeveelheid 10 mil. beweegelijkheid 20 vcm 6 Een traject gaan we dus zeker krijgen. Iemand ervaring met de hoeveelheden? is er nog kans bij iui?
Dank je wel meis Jij heel veel succes! Ik weet niet wat de ideale hoeveelheid is bij iui.. Ik word telkens geinsemineerd met 2 miljoen zaadjes en dat is minimaal... dan zou 10 zeker genoeg moeten zijn?
Ik snap helemaal wat je bedoeld meid. Ik zie het ook niet als een discussie, maar denk dat het voor sommige mensen gewoon fijn is om hier te kletsen als het prive niet kan. Ik zelf ben gewoon mijn leven aan het leven en doe de dingen die ik leuk, maar ik plaats wel elke dag een berucht hier. Ook om op de rest te reageren.
Ik snap dat het moeilijk is. Ik neem op het moment ook een beetje afstand van zulke dingen, omdat ik er moeite mee heb.
Dat kan niet zomaar, omdat er geen oplossing zo snel te vinden is, en omdat zij alleen weet dat we bezig zijn voor een kindje en haar vriend weet dit niet, gaat dat vraagtekens oproepen waarom ik niet meer wil oppassen. Weet niet zo goed hoe ik het uit moet leggen aan ze.. ook omdat ik liever niet wil dat hij het weet..
Oh zo bedoelde ik het niet. Ik neem zelf afstand van zulke dingen. Ik snap dat voor jou anders is in deze situatie. Misschien moet je het bespreken, want het moet wel haalbaar voor je blijven.
Dat moet ook zeker doen, maar wil niemand voor zijn/haar kop stoten.. Is een lastig dingetje, want echt.. het is een heerlijk kind! We hadden afgesproken dat ik op zou passen tot ikzelf zwanger zou zijn en aan zou geven het dan niet meer te trekken (lichamelijk) over het geestelijke aspect hebben we het dus eigelijk nooit gehad, omdat mijjn vriend en ik dus nooit verwacht hadden dat er misschien een andere behandeling aan te pas gaat komen.. Ik denk dat ik snel schoonschip moet maken met mn vriendin... Ze heeft recht op de waarheid, en ikzelf wik er niet aan onder door gaan... maar dan houd me weer bezig; waar gaat die kleine meid dan heen? Wij kennen haar door en door, en ze is erg eenkennig.. gelukkig niet naar ons toe, en ja ik weet het.. het is niet mijn zorg.. maar t houd me wel bezig..
Even de laptop opgestart, want ik zat achter mijn mobiel... niet erg fijn. Ik werk zelf in de kinderopvang en ik kan het nog van elkaar scheiden. Werk zie ik als werk en privé als privé, waar ik bij het laatste soms wat meer afstand neem, omdat ik het moeilijker vind. Ik had ook al wel op het werk gezegd dat ik niet weet of ik dit werk kan blijven doen, als het niet gaat lukken (maar dat is toekomst). Ik snap dus je keuze, maar ik begrijp ook dat het moeilijk is.
Dat is toch logisch, dat je je verantwoordelijk voelt, maar je moet er inderdaad niet aan onder door gaan want dan hebben ze ook niets meer aan je.
Dag dames, Heb niet bijgelezen, sorry. Nog steeds bloedverlies, niet zoveel als bij menstruatie. Ook verder geen dingen die bij menstruatie horen, terwijl ik altijd erg veel last heb (endometriose). Maar ben nog steeds zo onzeker. Wat als het wel menstruatie is, dan zal ik komende cyclus ook niet gaan spuiten, want te laat. Pffff. Mss ook goed, even een maandje rust tussendoor, maar loop op de feiten vooruit. Ik ben wel de hele dag al misselijk en krijg steeds soort van “opvliegers”. Hopelijk snel duidelijkheid.