Lieve allemaal, Nu onze dochter bijna een jaar is begint het weer te kriebelen om terug te gaan proberen voor een tweede kindje. De ene dag ben ik volledig overtuigd van deze keuze en de andere dag ben ik volledig overtuigd dat het nog te vroeg is. In tweestrijd dus Mijn man wilt heel graag een tweede kindje, maar laat het aan mij over wanneer dit dan zou zijn, dus daar heb ik niks aan. Wanneer zijn jullie gaan proberen voor een 2e (of 3e of 4e etc) kindje? En hoe ervaar je het leeftijdsverschil tussen de kindjes?
Hier zit 8 jaar tussen de 2 meiden, komt door andere partner, we zijn begonnen toen mn oudste 4 jaar was, nooit gedacht dat t nog eens 4 jaar zou duren voor mn jongste er kwam. Het beviel eigelijk heel goed, toch wil ik nu niet weer 8 jaar ertussen haha Als de jongste 4 jaar is willen we er wel voor gaan met onze overgebleven cryo's Als t daar niet mee lukt dan gaat t boek dicht ik ga namelijk niet weer ivf doorlopen...
Hier wilde ik wel een iets groter leeftijdsverschil, amper 2 jaar ertussen leek mij erg pittig. Tussen onze kinderen zit nu 3 jaar en dat is eigenlijk altijd prima bevallen. Oudste was zindelijk, sliep goed door, kon poosje zelfstandig spelen, begreep goed wat 'even wachten' was en meer van dat soort dingetjes die wij dus als voordeel zagen. Maar dat is ook heel persoonlijk, voor zover je natuurlijk wat te kiezen hebt. Onze kinderen sliepen pas na 1,5 en 3 jaar door, wanneer je kindje al vanaf een paar weken/maanden doorslaapt is het wellicht ook weer anders.
Die tweestrijd herken ik wel! Wij zijn er dus eerder dan haar 1e verjaardag voor gegaan, want dat voelde gewoon goed. En ondanks we er helemaal achterstaan heb ik ook nog 'last' van onzekerheid. Kunnen we dit wel, hoe gaan we de aandacht verdelen? Maar.. het gevoel dat hij zo welkom en geliefd is overheerst. Ik weet nog niet hoe het gaat zijn, maar voor ons was/is het gevoel leidend. Dat is misschien voor iedereen anders.
Oja en ik hoor heel vaak dus nu: o pittig hoor zo kort op elkaar.. maar wij staan daar eigenlijk juist positief tegenover. We gaan het meemaken.
Ons meisje slaapt sinds een paar maanden door, maar ik moet bekennen dat ik de gebroken nachten nooit als echt heel zwaar heb ervaren. Ik geef borstvoeding en ze sliep bij ons op de kamer, dus de nacht voedingen waren altijd zo gedaan op standje halfslapend. Bij een evt tweede kindje zou ik ook -hopelijk- weer borstvoeding geven en dat hetzelfde doen als bij de eerste.
Er zit nog net geen 11 maand tussen mijn zoon en dochter en hoewel het in het begin heel heftig was, vind ik het nu zo leuk. Op het moment dat ze echt kunnen spelen hebben ze zoveel aan elkaar omdat ze in dezelfde fases zitten.
Hier zit er 2 jaar tussen. Ik werd 13mnd na de geboorte van de eerste pas weer ongesteld (borstvoeding). Er had dus korte tussen kunnen zitten want we gebruikten geen bescherming. Ik vind het een heel leuk leeftijdsverschil. Soms wel eens pittig, maar vooral heel leuk. Ik zou er gewoon voor gaan. Je weet nooit hoe lang het gaat duren totdat het je gegund is.
Het eerste jaar wilde ik er niks van weten, de bevalling van de eerste was heftig en ik voelde mij niet klaar om dit nog eens mee te maken. Na 1,5 jaar begon het wel steeds meer te kriebelen en ook mijn man wilde graag. Het duurde nog eens 1,5 jaar voor ik zwanger was, dus een leeftijdsverschil van bijna 4 jaar en ik vind het heerlijk. Lekker kunnen babyknuffelen toen oudste naar school ging, 1 op1 tijd goed kunnen verdelen, geen 2 in de luiers etc. Maar elk leeftijdsverschil heeft zo zijn voor en nadelen. Als jullie beide de wens hebben en er klaar voor zijn, zou ik zeggen; ga ervoor
Hier had er twee jaar tussen kunnen zitten maar dat liep helaas anders. Als nu alles goed blijft gaan zit er 5 jaar tussen, fan-tas-tisch. Dochter is al behoorlijk zelfstandig, kent de regels en ik hoef dr niet met alles meer als een havik in de gaten te houden, gaat naar school en vindt t helemaal geweldig dat er een broertje onderweg is. 3/4 jaar had ik ook ideaal gevonden, zelfde redenen overigens maar dit is een cadeautje dus ik mopper zeker niet. Het is alleen weer ff omschakelen van "vrijheeeeeeid" naar "hulpelooooooos". Maar ik betwijfel of ze veel met elkaar optrekken en spelen. Allicht nu nog wel, maar zodra mn dochter een jaar of 9 is betwijfel ik of een broertje van 4 nog wel zo boeiend is. Ach, gaan t meemaken.
Ons idee was toen als onze zoon 1 werd er weer voor te gaan. Toen het eenmaal zover was werd ik onzeker en vond het nog te vroeg. Hebben besloten half jaartje uit te stellen. Toen dat half jaar bijna om was, was ik er ook helemaal klaar voor qua gevoel en kon ik niet wachten. Alle twijfel was toen ook echt weg. Ben achteraf blij dat we iets langer gewacht hebben want vond de dreumes fase best pittig. Oren, ogen en handen tekort, als daar ook nog een baby bij was gekomen. Poeh! Maar goed voor iedereen anders natuurlijk Er zit dadelijk 2 jaar tussen de jongens.
We zijn toen de oudste 6 maanden oud was voor een 2e kindje gaan proberen. Dat was meteen raak en ze schelen een kleine 15 maanden Proberen voor een 3e kindje zijn we gaan doen toen de oudste 2,5 jaar en de jongste 1,5 jaar was. Onze jongste werd uiteindelijk geboren toen de oudsten ruim 3,5 jaar en 2,5 jaar waren.
Hier zit net geen 21 maanden tussen onze oudste en jongste zoon. Ik testte de dag na A zijn eerste verjaardag positief. De kraamweek zit er net op en tot nu toe is het goed te doen. Baby is rustig en tevreden en de oudste superlief. Moet wel zeggen dat man nu veel met oudste doet, als ik straks eens alleen met beide ben wordt het vast wel pittig omdat oudste ook lekker druk is enz maar ja, wij voelden dat we er graag weer voor wilden gaan en hadden het geluk dat het snel raak was. Ik denk dat zowel een klein als groter leeftijdsverschil voordelen heeft.. Kortom; ik denk dat je toch je eigen gevoel moet zien te vinden erin. Maar kan me voorstellen dat ervaringsverhalen dan fijn zijn!
We gingen er weer voor toen de oudste 8 maanden was. Blijven zwanger van de jongste net na de eerste verjaardag van de oudste. Er zit dus 21 maanden tussen. Pittig af en toe maar overwegend leuk en ik zou het niet anders willen.
Voordat ik kids kreeg leek 3j me een mooi verschil. Een redelijk zelfstandig kind die je dan nog een jaartje thuis hebt en dan als de baby gaat lopen enzo gaat de oudste naar school. klonk perfect. We kregen een lokbaby, echt zo'n schattig lief meisje die heel zoet was, weinig huilde en goed sliep en gewoon heel tevreden was. In een fling hadden we met kerstavond het condoom weggelaten en grapte nog van ja stel je voor .. daarna schrok ik van die gedachte en besloot dat we echt nog moesten wachten onze dochter was immers pas 11 maanden oud wat bezielde me!!! 9 maanden later ben ik bevallen van een zoon, een huilbaby tot hij 14m oud was. Eigenlijk was het gewoon een hel... we hebben tijdelijk bij m'n ouders gewoond zodat mijn ouders konden helpen. Het was echt echt echt pittig. Voor lange tijd hebben we geen kinderwens meer gehad maar onze huilbaby werd een snelle dreumes die op z'n 2e verjaardag al zindelijk was, goed kan praten en al zo 5km met je mee wandelde dus geen kinderwagen meer enzo. Toen besloten we dat die 3e ook wel welkom was maar daar gaat dan weer wat meer tijd in zitten. Bijzonder is dat... Anyhow, ik ken zat meiden die ook 20m verschil hebben, of minder ( ) en die zijn er lyrisch over. Dus ach. Ons brein werkt zo dat we onze eigen situatie altijd als positief zijn en de rest als slechter. Dus wat je ook doet: je brein zal geneigd zijn het goed te gaan praten. Daarom heeft advies vragen erover eigenlijk altijd weinig zin want de meeste moeders zullen reageren dat hun situatie de perfecte is. Uiteindelijk moet je echt voor jezelf kiezen wat jullie zouden willen ongeacht het advies. En ik wil het niet zeggen maar doe het toch: als je nu besluit ervoor te gaan wil dat geen enkele garantie geven dat je over 9m een baby hebt....
Er zit helaas bijna 9 jaar tussen. Het leeftijdsverschil is lief, oudste dochter helpt veel, maar 'gelijkwaardig' spelen enz zit er niet in natuurlijk. We willen kort op de jongste voor de derde gaan, zodat daar 1,5 a 2 jaar tussen zit. Ik zou het liever nog dichter op elkaar hebben maar dat is fysiek niet verstandig.
Haha ik krijg ook lokbabies! Zulke zoete lieve goed slapende kinderen dat je er wel twintig van kan hebben bedoelt ze denk ik
Hier zit ook ruim 8 jaar tussen. Niet bewust overigens, ik wilde heel lang geen 2e en rond m’n 30e begon het pas weer te kriebelen. Ik vind het ideaal. De oudste is zelfstandig en begrijpt dat hij even moet wachten, zeker in de baby periode vond ik dit erg handig. De oudste is wel super lief voor z’n broertje, ze spelen ook wel eens samen maar dat is vaak van korte duur, aangezien de oudste dan liever met een leeftijdsgenootje buiten wil spelen, maar er zijn ook momenten dan vermaken ze zich samen uren op de trampoline, dat vindt de jongste geweldig.
Wij zijn net voor de eerste verjaardag van de eerste begonnen en ik was vrij snel zwanger. Eerlijk? Ik vond en vind het echt wel pittig. Nu moet ik erbij vermelden dat de jongste een koemelkallergie heeft en het duurde even voordat we daar achter waren en daarna duurde het een tijd voordat de arts het ook geloofde. Dus ik had 4 maanden een huilbaby. Mijn PTSS van de eerste bevalling kwam naar boven dus dat maakte die tijd extra zwaar. Uiteindelijk kwamen we na 6 maanden in rustig vaar water. Nu zit de oudste in de peuterpubertijd met alle driftbuien erop en eraan. De jongste ziet dit en neemt het gedrag over . Dus nu vind ik het ook weer pittig. Maar het wordt vast beter toch? haha.