Dames, even jullie mening. Ik heb net even overlegd met de natuurarts waar ik die druppels van neem. We hebben de dosering iets aangepast ivm heftige ovulatiepijn. Volgens hem mag ik het voelen maar zeker niet zo pijnlijk als het nu is. Wat hij zei bij het afscheid sloeg een beetje in als een bom. Hij zei: (kent me niet, nog nooit ontmoet en nooit iets over mijn leven verteld anders dan drie miskramen, gezonde dochter en korter worden cyclus sinds start) "beloof me 1 ding: dat jij na de ovulatie niet gaat springen en rekken. Doe nu eens rustig aan". Eh, 2/3x per week hardlopen en 1x per week (beach)volleybal wordt denk ik niet als "rustig aan doen" gezien? Ik weet niet zo goed wat ik hiermee moet. Ik vind het idee dat als ik te veel spring en hardloop, dat het vruchtje dan niet goed kan innestelen echt onzin. Aan de andere kant, mijn manier werkt duidelijk niet, en ik overweeg echt om twee van de vier weken niet te gaan hardlopen of te volleyballen. Of wel nog hardlopen maar op een veel lagere intensiteit en frequentie. Wat denken jullie?
Ik heb hetzelfde. Voor de eisprong mijn lichaam uitdagen (dmv sport e.d) en na de eisprong wat rustiger. Ook ik doe aan (beach)volleybal, maar doe dan een tandje rustiger vanaf een mogelijke innesteling, maar ga wel volleyballen. Dus vanaf 5 dagen na de eisprong. Ook probeer ik zwaar tillen dan te vermijden. Dit wordt vrouwen in de mmm ook aangeraden, dus lijkt me niet verkeerd om dat ook aan te houden.
Bedankt Lieflief! Eerlijk heb ik daar nooit zo bij stilgestaan. Bedankt voor je tip. Ik ga goed nadenken over wat voor mij de gulden middenweg zou zijn. Want het moet wel goed voelen, en helemaal niet meer sporten na de eisprong gaat tegen mijn gevoel in.
Maar dat hoeft ook niet. Het komt er volgens mij op neer dat er niet te veel spanning op de baarmoeder komt. Hardlopen kan prima. Met het volleyballen duik ik dan bijvoorbeeld niet en zorg ik ervoor dat ik niet helemaal kapot ga. Passen, blokken en aanvallen kan gewoon, alleen niet te veel achter elkaar. Succes met zoeken naar de middenweg.
Nee precies! Zo sta ik er ook in. Hardlopen ga ik ook niet mee stoppen maar dan de inspanning verkleinen door een kleiner rondje te doen op een lagere intensiteit. Volleybal, het is nu gelukkig zomer stop, beachen ga ik denk ik sowieso mee stoppen ivm een knie- en enkelblessure. Maar als de competitie weer begint, tja dat is niet duiken natuurlijk lastig. Maar goed, daar ga ik me nu niet druk om maken, dat is pas september weer. Welke positie speel jij Lief? Ik heb een aantal jaar op midden gespeeld maar ben een rasechte buiten.
Spannend Jatris. Hoop dat de volgende keer wat meer te zien is. Lekker bezig, Magnolia. Knap hoor. Kan me voorstellen dat samen trainen veel leuker is. Lieflief heeft al antwoord gegeven op je vraag, maar ik ken dat dus ook. Na de eisprong rustig aandoen. Betekent inderdaad niet dat je niks meer moet doen, maar gewoon iets rustiger. Ik zou zeggen probeer het.
Ik speel nu op diagonaal. Heel handig met mijn linkspoot. Ook jaren op buiten en in geval van nood ook wel op midden gespeeld. Ik vind het zo'n leuk spelletje 😊. Mijn voorkeur ligt wel in de zaal. Maar beachen is een prima vervanging in de zomer.
Goede tips!! Ik doe t ook al een tijdje: ik slik tabletten voor vitamine en afslanken van Herbalife en stop met bepaalde na mijn eisprong. Sporten doe ik niet haha, maar t is wel een goede tip! Vandaag ongie geworden. Vind t niet erg...😄 zit er niet mee. Wel beetje buikpijn maar ok. Op vakantie de volgende klusperiode hihi
Lief: idem! Zaal vind ik veel leuker! Als het ook maar even gaat waaien serveer je ineens uit of verdwijnt een mooie setup ineens. Niets voor mij. Dia vind ik ook leuk! Ben er niet goed in maar vind het wel leuk! Lindaatje: Zie lijst! Je wist het al wel, maar toch balen!
En hierbij De Lijst: (gejat van een ander groepje waar ik mee schrijf) De grote 'ik ben ongesteld' to do list: Vooral dingen doen die je niet mag als je zwanger bent: - drinken: bij de slijter een goede fles prosecco halen - rauw vlees eten - sushi eten - sauna dan vooral in de hete - kapper haar laten verven - zonder handschoenen in de tuin wroeten - (mee)roken - iets leuks kopen voor jezelf........ anything! - dagje of weekendje weg naar een andere stad - een lading IJS vreten - iets leuks kopen voor thuis
Lindaatje, fijn dat je nu de duidelijkheid hebt. Wanneer heb jij je volgende NOD? Ik heb hem rond 7 augustus, denk ik. Wanneer hebben de anderen hun NOD's? Lovelymommy, welkom (wat mij betreft) Interpreteer ik je onderschrift goed als ik het zo lees dat je laatste zwangerschap spontaan was? Hoe gaat het verder met je?
Lieflief, dank je Ja klopt. Had t ook echt niet verwacht eigenlijk. K testte puur om zeker te weten dat ik safe kon gaan prikken. Alleen had ik al 2 injecties van de deca gezet. K was helemaal hyper van de positieve test. Maar t heeft helaas niet zo mogen zijn. Baal er uiteraard enorm van, maar hoop dat mn arts nu wel mee wil werken aan verdere onderzoeken. Ik zal morgen even mn hele geschiedenis hier neer zetten, dan weten jullie ook n beetje hoe het bij ons in elkaar zit
Ja natuurlijk mag dat Lovelymommy! Heel graag zelfs! Wij kennen elkaar nog van het moestuin topic. Gezellig dat je ons gevonden hebt!
Dank je Magnolia. En idd we kennen elkaar nog van t moestuin topic Ik kom straks nog even terug om mijn verhaaltje te schrijven.
Lindaatje balen maar je klinkt sterk Welkom nieuwe meiden, helaas geen leuke reden om mee te schrijven maar wel fijn om het te kunnen delen. Ik krijg woensdag de uitslag van de stolling, dus daarna verder kijken of we chromosomen willen onderzoeken, twijfel daar nog best over.. Best duur en weinig kans op n positieve uitslag.
Hallo lieve meiden, dank jullie wel dat ik ook hier mee mag praten. Mijn naam is Lovelymommy84, ik ben 31 en mijn man is 32. Mijn man en ik zijn trotse ouders van onze 3 kindjes. De oudste is 12,5 de middelste bijna 11 en de jongste wordt deze maand 2. Voor de zwangerschap van onze oudste heb ik mijn eerste miskraam gehad. Vlot na de geboorte van onze dochter begonnen de miskramen. Tussen onze dochter (middelste kindje) en de jongste heb ik 5 miskramen gehad. Voor de jongste hebben wij jaren lang zelf "geoefend". Uiteindelijk zijn we toch maar naar de huisarts gestapt en binnen no time zaten we in de MMM (2011/2012). Bij mijn man hebben ze meerdere keren de semenanalyse uitgevoerd, zowel via de huisarts, als bij het streek ziekenhuis en bij het Radboud. Alle uitslagen waren slecht. Weinig zaad, weinig beweeglijkheid etc. De kans op een natuurlijke zwangerschap was volgens de arts nihil. Bij mij wilden de artsen geen enkel onderzoek doen dan alleen het standaard bloedprikken. Verder onderzoek was niet nodig omdat ik al 2 kinderen gezond en wel op de wereld had gezet. De miskramen werden gewoon bestempelt als zijnde pech te hebben gehad. Begin 2012 was het zo ver en gingen wij voor onze eerste ICSI poging. Na de tp van 2 B embryo's bij ICSI 1 bleek ik zwanger. Helaas eindigde dit in een miskraam. We kregen een verplichte maand rust en daarna gingen we door voor ICSI 2. Bij deze poging waren de regels verscherpt en kreeg ik maar 1 embryo teruggeplaatst. Dit was een A kwaliteit embryo. Precies 7 dgn na de tp brak mn menstruatie door. Poging mislukt. Na deze poging een evaluatie gesprek met de arts gehad. Wij wilden een pauze inlassen en tijdens die pauze verdere onderzoeken laten doen naar de herhaalde miskramen. Alle standaard (bloed) onderzoeken hebben ze gedaan en daar is niets uitgekomen, zoals vaak het geval is. Na de onderzoeken even geen puf meer gehad voor de MMM, dus de pauze werd iets langer. Man lief en ik besloten naar Japan te gaan voor onze hobby (japanse koi) we hebben er een heerlijke tijd gehad! Daarna zouden we nog 3 dgn naar engeland gaan. We zouden op 10 december vertrekken. De dag van mijn nod en de dag van aanmelding ICSI 3. Op 5 dec gingen wij gourmetten met de hele fam. hier bij ons thuis. Na enkele stukjes vlees te hebben gegeten werd ik hondsberoerd. Echt niets voor mij want ik hou van lekker eten Man lief en ik keken elkaar aan en dachten t zelfde De volgende ochtend vroeg naar de kv gesjeest en testen ingeslagen... en ja hoor een positieve test ik was zwanger, en ook nog eens spontaan, zonder MMM... Weken van angst en ongeloof volgden. Eindelijk met 12 weken kon ik het geloven en net voor de 20 weken durfde ik te genieten, maar dat was maar voor korte duur. Tijdens de seo en de guo bleek dat ons mannetje veel te klein was, hij had een sua (2 vaten in de navelstreng ipv 3) doorbloedingen waren niet goed etc. Toen werden we al voorbereid op een vroeg geboorte. Ik had al een verhoogd risico op vroeggeboorte, dat wisten we al (dochter lief werd geboren met 37 weken en 6 tor 8 weken groei achterstand) maar toch was dit een schok, zo vroeg... dat kon toch haast niet? Spannende weken volgenden, dagelijkse zh bezoeken etc. Meerdere keren opgenomen geweest, longrijpingsspuiten gehad, want met 28, 30, en 32 weken hadden ze het idee hem al te willen halen. Maar ik kon dit niet over mijn hart verkrijgen en vroeg een second opinion aan in nijmegen. In nijmegen gaf de professor aan de 37 weken wel te kunnen halen... Maar helaas die 37 weken hebben we niet mogen halen. Uiteindelijk is onze kleine man met 34 weken gehaald dmv een spoed sectio ( wat n hel maar das n verhaal apart ) Na zijn geboorte is de placenta opgestuurd voor onderzoek etc. T enige wat daar uit is gekomen, wat men ons dus alleen vertelt heeft is dat mijn lichaam geen goede placenta kan aanmaken. De oorzaak daar weer van wisten ze niet en konden ze inmiddels ook niet meer onderzoeken. (Zelf denk ik dat dit mss wel eens in verband kan staan met de miskramen) Na de geboorte van onze jongste hebben wij besloten om geen anticonceptie meer te gebruiken omdat er nog een grote kinderwens was voor een 4de kindje. Na de bevalling was mn cyclus een groot drama. Ik was om de week ongesteld. Aan de bel getrokken bij de gyn. Lichaam moest nog herstellen etc. Niks mis mee werd er gezegd. Maar t bleef zo door gaan. Dit kon niet goed zijn zei mijn gevoel. Dus aan de bel getrokken bij mijn huisarts. Super lieve en toffe vent die in de afgelopen jaren al enorm veel voor ons heeft gedaan en nog steeds doet als t nodig is. Ik kan me geen betere huisarts wensen als hij. Onze huisarts is tevens ook verloskundige, dus kreeg ik regelmatig echo's bij hem tijdens die rommelende cyclussen. In t zh was al bekend dat ik erg gevoelig ben voor cystes. Bij de huisarts dus ook. Huisarts had eerder al cystes ontdekt en wss een vleesboom terwijl t zh dit over t hoofd had gezien. (Dat krijg je er dan volgens mij van als je niet verder wil kijken/onderzoeken) Ik heb toen van de ha weer een kuur primolut mee gekregen maar deze sloeg helaas niet aan. T probleem leek alleen maar erger te worden en ondertussen verging ik mooi van pijn. Ik heb toen weer n afspraak gemaakt/gehad, uitkomst was enkel nog n spiraal te laten plaatsen op de hoop dat mijn lichaam zich zelf weer kon vinden. Ook is er toen een uitstrijkje gemaakt. De uitslag was goed. Spiraaltje was echt een regelrechte ramp en heeft er dus ook maar mega kort in gezeten. Voor het plaatsen van de spiraal en na t verwijderen van de spiraal heb ik weer 3 miskramen gehad tot nu toe. (Zowel natuurlijk als na nieuwe ICSI poging) Afgelopen 28 juni testte ik weer positief. En voor mijn doen zelfs nog duidelijk ook. (Ik testte om zeker te weten dat ik safe de decapeptyl kon spuiten) Enkelen van jullie zullen dit misschien wel mee gekregen hebben hier op zp in het testen topic. Helaas heeft het weer niet zo mogen zijn. Miskraam nmr. 10 is een feit. Intussen mijn arts gebeld, ik wil dus echt niks anders meer dan dat ze nu eens verder gaan kijken. Ze had me beloofd dat als deze icsi poging weer zou mislukken of fout gaan dat ze dan wel eindelijk bereid waren voor verder onderzoek. Maar ja wat verstaan zij daar onder he?! De "hoofdgyn" om hem maar even zo te noemen wil bij mij bijv geen laparascopie uitvoeren omdat hij er te veel risico's aan vind hangen, en daarbij meldde hij ons vrolijk dat je na een keizersnede altijd verklevingen hebt etc en dat t geen ene moer helpt om deze weg te halen etc. Maaaaaar als wij het echt zeker wisten wilde hij deze operatie wel bij me uitvoeren ondanks dat hij het me enorm afraadde. Vervolgens kregen we de mededeling dat t mss maar goed moest zijn zo... man lief krabte zich letterlijk achter zn oren.. we keken elkaar aan van zei hij dat nou echt?! Dus vroeg hem wat hij daar mee bedoelde en hij gaf aan dat t mss maar beter was om te stoppen. Wat n hork eerste klas. Dat je als arts zijnde zoiets denkt is tot daar aan toe maar zoiets ga je niet hard op zeggen tegen je patiënt lijkt mij. Maar goed... mega lang verhaal inmiddels en ik zal vast en zeker wat vergeten zijn te vertellen maar dat komt dan vast nog wel. Mochten jullie nog vragen, tips, ideeën of wat dan ook hebben dan hoor ik ze graag van jullie. Liefs Lm.
Welkom lovelymommy en wat een verhaal! Jullie hebben al een lang traject doorlopen. Ik heb helaas geen tips voor je, want ik ben (nog) niet bekend met de mmm. De opmerking van de gynaecoloog vind ik dan weer niet kunnen, dat bepalen jullie zelf natuurlijk. Sterkte!
Jemig LM wat een verhaal zeg en wat sterk dat jullie het niet opgeven. Je gezin is pas compleet als jullie dat denken en niet wanneer iemand dat zegt. Hoop dat je toch een keer goede onderzoeken krijgt! Respect voor jou/jullie meid!