Zwanger worden na 2 miskramen.

Even een positief vrhaal. Ik was binen vier maanden drie keer zwanger en de derde keer ging het dus wel goed. Was wel even heftig om twee keer achter elkar een vmk te hebben (6 en 5 weken zwanger vind ik zelf vmk) Eerst heel blij met een positieve test en dan ineens is het over...... Die derde keer een positieve test was ik echt ok hoe lang gaat het duren of is het nu wel goed. Overigens had ik al een zoontje en was het toen direct goed gegaan. Heel veel sterkte, want al is het vroeg en weet je dat als het fout gaat er mestal wat is met het vruchtje. Het blijft wel even slikken.

 

Ik ben onder behandeling van de gyn vanwege bepaalde medicatie die ik gebruik. Overigens verwijst mijn ha je sowiezo door naar het zh als je een miskraam hebt gehad,voor een volgende zwangerschap. Is dit niet standaard?

Ik hou me ook maar vast aan de positieve verhalen van mensen die twee mk krijgen en daarna toch een gezond kindje. Mijn eerste mk, of eigenlijk ma dus, was bij 6 weken, de tweede bij 7 weken.

 

ik heb zoon die in een ronde gemaakt is
daarna 3 miskramen gehad en toen ben ik aan de prednisolon gegaan en asprine. ik heb crohn en ze zeggen dat mijn lijf het dan afstoot.
toen heb ik een 2e gekregen. gelijk de eerste maand dat ik het gebruikte.
nu weer zwanger zonder medicatie maar het ging mis . dus nu weer aan de prednisolon en kijken wat het brengt.

 

na 3x word je pas doorverwezen voor onderzoeken over het algmeen gesproken dan,

@denise, mij helpt het heel erg dat ik me voorhoud dat het kindje gewoon niet sterk genoeg is voor de harde buitenwereld, en dat bied mij veel troost hoe stom het ook klinkt

en nee ben niet bang om het weer te proberen maar voor nu zijn we er wel even klaar mee, we gaan richting een jaar nu en 3x geluk wat plot weer weg is en een leeg echobeeld onder ogen zien is ook niet alles, we zien nu wel waar het schip strand maar bewust klussen etc gebeurt hier even niet, alles op zijn beloop op dit moment

 

Hier nog geen succesverhaal, maar hopelijk over een x aantal maand wel, het is iig nog nooit zo lang goed gegaan

Ik heb een vmk in april gehad met 7 weken, nog 1 in mei met 6 weken, en toen eventjes een pauze ingelast. vervolgens gelijk weer zwanger geraakt en nu zit ik dus ergens op 8-9 weken. 2 weken geleden een kloppend hartje gezien, maar vruchtje was wel kleiner dan zou moeten bij 7 weken, dus morgen (echo) is het toch weer flink spannend.

Ik geloof dat je in Nederland na 2 miskramen recht hebt op onderzoek. Ik woon in Zweden en heb dat pas na 3. Ik voel(de) me heel erg machteloos, want heb zelf toch het idee dat als het 2x achter elkaar misgaat misschien wel pech kan zijn, maar die 3e keer wil ik toch heel graag voorkomen.

Na veel zoeken besloot ik dat het enige wat ik zelf kon doen buiten gezond eten enzo om, een lage dosis aspirine nemen is. Na zo ongeveer alle wetenschappelijke artikelen gelezen te hebben waar ik toegang toe had (werk voor een medisch onderzoeks instituut) Besloot ik dat het misschien niet helpt, maar in lage dosering is er ook geen bewijs gevonden dat het schadelijk is, en dus het proberen waard. Bij mijn eerste ontmoeting met de gyneacoloog heb ik dit besproken (was toen al 2 weken bezig met een korte stop omdat ik het toch wel wat eng vond, zelfmedicatie) en ze was het wel met me eens, zei zelfs dat ze als ze in mijn schoenen had gestaan waarschijnlijk hetzelfde had gedaan. Ik neem het nu dus wel met goedkeuring, maar ze mag het niet voorschrijven, omdat het hier alleen in studieverband gebruikt wordt zonder indicatie.

Dit brengt wel weer nieuwe vraagstukken mee natuurlijk Als het nu weer fout gaat, is het dan láter fout gegaan omdat het wel een beetje heeft geholpen? Als het goed blijft gaan, komt dat dan door die aspirine en wanneer zou ik er dan mee moeten stoppen? en zou ik dan misschien een stollingsziekte hebben die dus nu onontdekt blijft? Nou ja, ik heb het mezelf niet makkelijker gemaakt, maar wel engizins het idee dat ik er nu zelf aan heb gedaan wat ik kan.

Sterkte iedereen met de verliezen! er zijn zelfs vrouwen met 11 miskramen of nog meer die uiteindelijk een gezond kindje krijgen, dus als je het zo bekijkt valt het nog mee. Maar elke verloren zwangerschap is er één teveel.

 

Ik was op vakantie toen het misging en ben naar mijn idee geen grote stolsels verloren. Ik heb een week lang bloed verloren en mocht dus meteen na de vakantie naar de VK voor een echo. Want omdat ik geen stolsels verloren was kon het vruchtje er ook nog gewoon zitten. Echter de echo was leeg, dus ben toch ergens in die week het vruchtje verloren.

Ik zou gewoon een echo aanvagen. Anders kun je toch ook niet weten of alles mooi schoon is..

Wij zijn wel weer meteen aan de slag gegaan.. Hebben op vakantie een week lang verdriet gehad en vorig weekend na de echo was alles defiitief. Ben die maandag thuis gebleven om bij te komen van de emotionele achtbaan, maar daarna weer aan het werk gegaan..

 

Hallo,

Hier ook iemand die twee miskramen heeft gehad, een keer heel vroeg met 5 weken en de tweede keer bij 10 weken.

Ik had inderdaad ook iets gelezen over aspirine. Niet alleen voor een goede doorbloeding van de baarmoeder, maar ook ter voorkoming van zwangerschapsvergiftiging (ik had de bevalling van mijn tweeling bijna niet overleefd). Inderdaad alleen nog maar in de onderzoeksfase, en dus niet al te veel over bekend.

Ik heb het bij twee verschillende huisartsen nagevraagd, en die waren beide meteen positief. Inderdaad een kwestie van baadt het niet dan schaadt het niet. Een kleine dosering, kinderaspirine is goed, of een half gewoon aspirientje is ook goed.

Verder ben ik nu ook voor het eerst begonnen met tarwekiemolie. Schijnt goed te zijn voor heel erg veel dingen, maar onder andere de doorbloeding van je baarmoeder, en daardoor betere kans op goede innestelling. Maar het kan ook de kansen op een miskraam verkleinen, waarom dat is, dat weet ik niet.

Dan drink ik af en toe nog een glaasje granaatappelsap (duur spul) rondom de innestellingsperiode. En dan heb ik voor mijn gevoel alles gedaan wat ik maar kan

Verder wil ik deze ronde toch weer heel licht gaan sporten (lees: stevig wandelen). Vorige keren was ik altijd bang dat een eventueel ingenesteld vruchtje misschien los zou raken maar ik geloof dat ik nu het belang van een goede doorbloeding voorop ga zetten

En nu maar duimen! Succes iedereen hier!

 

Hier nog een positief verhaal. Na 4 miskramen ben ik een jaar geleden bevallen van een kerngezonde zoon. Het gevoel van "niet durven" ken ik maar al te goed. op een gegeven moment had ik totaal geen vertrouwen meer in mn lichaam. tot aan mn bevalling is me dat bij gebleven.

Nu zijn we bezig voor een tweede. Of liever gezegd, we doen er niks aan om het te voorkomen. ;-D opnieuw vind ik het heel erg spannend en hoop ik dat alles in een keer goed gaat. maar zoas anderen ook aan gaven, er is geen pijl op te trekken.

Heel veel sterkte!

 

Mijn echo was goed!!! kloppend hartje gezien en grootte was ook bijgetrokken gelukkig.

Ik kan geen lagere dosering dan 250 mg aspirine vinden hier dus die deel ik door 3, ongeveer 80mg per dag dus. De termijn waarop je moet stoppen verschilt per onderzoek, maar tot 3 weken voor de uitgerekende datum heb ik het meest gevonden

 

Hier 2 miskramen gehad (8 weken hartactie, 9 weken niet meer) en daarna met behulpt van progesteron zwanger gebleven tijdens de 3e zwangerschap.

Schoonzusje 3 vroege miskramen (voor de hartactie) en de 4e keer een dochter, zonder medicijnen oid

Sterkte, ik weet hoe zwaar het is en hoe een positief berichtje je weer net een beetje gemoedsrust kan geven!

 

Tuurlijk mag je dat vragen Ik heb een zogenaamde cervixfactor oftewel vijandig baarmoedermondslijmvlies. Ik maak min of meer antistoffen aan tegen zaadcellen. Dat is na maar liefst 4 samenlevingstesten vastgesteld. De laatste keer waren alle cellen al na 4 uur dood, terwijl mijn vriend zeer actief zaad heeft (gelukkig).
Ik begin ook wat op te krabbelen nu, maar face to face erover praten, zeker met mensen die er geen ervaring mee hebben, vind ik nog steeds moeilijk. Ik heb ook nog veel boosheid bij me. Ik heb wel contact gezocht met een acupuncturist en homeopaat. Ik heb nu echt zoiets van: ik wil alles geprobeerd hebben!!

KNUF

 

dat gevoel heb ik ook: wat als er tijdens of na de bevalling iets niet goed is gegaan van binnen bij mij waardoor ik nu geen kindjes meer krijgen? als ik daar over nadenk krijg ik kippenvel over mijn hele lijf dus sta er maar niet bij stil