Yes, super Suuskie! Dat is alvast een grens. Konden ze het bij jou al meten voor een termijn? Themar wanneer had jij ook alweer de volgende echo?
Nou het is 1,3 mm en dat is ongeveer 5 weken Over 3 weken beter te zien was n klein boontje! Bij jou?
5 oktober, dus over 1 week. Dan zit er 11 dgn tussen de echo's. Bij mn dochter hadden we ook een echo bij 5 wkn, alleen klein vruchtzakje te zien en 15 dgn later een kloppend hartje gezien én gehoord. Dat wil ik nu ook zo graag... Vind 't weer mega spannend. Jullie leuke plannen voor dit weekend?
@jesse: Suuskie en ik gingen daar ook vanuit @ALL: vandaag voor extra echo naar de kliniek geweest. Had weer dezelfde pijn als bij de buitenbaarmoederlijke zwangerschap en was echt bang. Dus mocht komen voor echo. Arts kon ons direct gerust stellen, want ons wondertje zit IN mn baarmoeder En .. het hartje klopte al! Met 5+6, dus supervroeg. Heb wel vocht naast mn baarmoeder en dat veroorzaakt die pijn. Moet rustig aan doen (niet makkelijk met een dreumes!) Maar we zijn zooo blij! Beebje is vandaag niet gemeten. Maar met dat kloppende hartje lijkt het me duidelijk dat mn termijn wel zal kloppen Op naar donderdag en vrijdag!
Dames!! Sorry ben niet veel geweest hier de laatste tijd. Suuskie, themar en strammer van harte met jullie zwangerschap @jesse spannend voor je. Hier gaat het goed probeer er deze maand niet zoveel mee bezig te zijn. Maar merk nu toch wel dat het weer spannend wordt. Mijn vorige cyclus was 35 dagen en dan zou nu mijn ei geweest zijn. en moet zeggen dat al twee dagen een drukkend gevoel heb in me onderbuik met af en toe steken. en dan,mag ik 14 oktober testen.
@rhea: haha ik moest wel lachen om strammer Hoop dat je je mag aansluiten bij ons meis! @Suuskie: hoe is het vandaag? @Themar: nog 2 nachtjes slapen voor de echo! @ALL: ik heb sinds de echo zaterdag echt een rust over me heen gekregen. Geen angst meer voor een buitenbaarmoederlijke zwangerschap, heerlijk! Nu de normale zenuwen en angsten bij een steek of kramp. Morgen intake en echo bij de gyn. Hoop zooo dat alles goed is! Begin nu trouwens wat misselijk te worden.
@Dreamer, ja een berichtje via telefoon gaat niet altijd goed! Vooral niet nalezen ook haha... Lekker voor je dat je rust heb gevonden. En heel veel succes bij de gyn morgen, spannend. Ik hoop ook dat ik mag aansluiten bij jullie! Maar gelukkig kan ik me lekker op andere dingen focusen voorlopig. Me kleine meid is maandag jarig dus wordt een leuk weekend. Hoe is het met de rest?
Gefeliciteerd met je kleine meid!! Dreamer fijn dat je goed voelt! En morgen mag je weer ff koekeloeren Ik duim voor je dat het weer goed is! Hier: sinds gisterem bloed en bruin zonder krampen en niet constant Blijf vandaag n dagje thuis just to be safe.. Kan alle kanten op Laat me nu eens de goeie kant opgaan... Gisteren al samen met ml gehuild van verdriet Bloed is gewoon niet goed! Ik weet er zijn succes verhalen maar daar heb ik tot nu toe nie bijgehoord dus mn hoop brokkelt langszaam af..
Jeetje Suuskie!! Ik hoop dat het goed gaat allemaal voor je! Heb je vandaag ook nog bloed gezien? Wanneer mag je weer voor controle?
vandaag tot nu toe bruinverlies.. 17 oktober staat de volgende echo, ik wacht deze dagen even af, anders volgende week een echo aanvragen.. het is ook nog zo vroeg in de zwangerschap.. ook al weet ik al 17 dagen dat ik zw ben.. ik ben PAS 6 weken.. zucht... zwanger zijn is echt zo heftig.. en daar doen we zo ons best voor elke maand, hopen dat die test twee streepjes geeft: en dan geeft die test die streepjes daarna ben je doodsbang! en dat gevoel gaat gewoon niet weg.. ik weet dat ik dankbaar moet zijn dat we weer zwanger zijn, maar ik vind het heeel erg moeilijk.. moeilijker dan de vorige 3 keren..
Dat zou ik ook doen een controle eerder aanvragen! Dat zullen ze toch ook wel doen in jouw situatie? Ik ga echt voor je duimen dat alles goed is! Tuurlijk ben je dankbaar ook, maar snap ook heel goed dat jullie het heel moeilijk hebben, juist omdat het zo gewenst is.
Nou ik ga mijn verhaal maar eens vertellen. Zondag waren we op kraamvisite geweest bij ons pasgeboren nichtje, thuis ging ik koken en voelde een zeurende pijn in mijn linkerzij en buik, trok door naar mijn been, dit duurde ongeveer 10 minuten, het was een raar gevoel, soort menstruatiezeurende pijn. Ineens voelde ik een knapje in mijn zij en het gevoel was in een keer weg. (dit stukje heb ik pas een dag na de operatie 'herinnerd' en kon het toen ook pas plaatsen) Blij dat het weg was gingen we eten, niet echt trek en na een kwartier kreeg ik pijn onderin mijn buik. Ik heb snel last van mijn darmen dus dacht dat die opspeelden. De pijn werd heviger, kreeg geen ontlasting, geen houding was prettig dus na een paar uur de hap gebeld. We moesten langskomen met urine. Plassen ging niet dus aldaar uiteindelijk kunnen plassen. Ik liep krom van de pijn. De arts voelde mijn buik, vroeg naar de hevigheid van de pijn (een 9) en of ik vloeide. Nee dus. Nu ben ik zelf doktersassistente en weet de gevaren van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap of blinde darm ontsteking die niet optijd ontdekt is. Deze angst deelde ik met haar. Ze dacht daar niet aan, dacht dat ik een dreigende miskraam had en werd naar huis gestuurd met het advies rust (en geen paracetamol want ik was zwanger dus kon het beter niet nemen!) Omdat er wat witte bloedcellen in mijn urine zaten dacht ze dat ik een beginnende blaasontsteking had en wilde een kuur geven. Dit heb ik geweigerd, ik wist 100% zeker dat ik dat niet had (nooit gehad en totaal geen klachten daarvan). Eenmaal weer thuis ging het van kwaad tot erger, alsof ik mega spierpijn in mijn hele buik had. Opstaan/draaien of een andere houding aannemen ging nauwelijks nog. Ik moest spugen, werd zweterig en dreigde flauw te vallen. Mijn vriend bleef constant aan mijn zijde...Rond 03.00 heeft hij van mij de hap weer moeten bellen, het ging niet meer, ik voelde me steeds wegzakken, vertrouwde het voor geen meter. Maar de assistente zag geen reden om een arts te sturen, mijn buik was onderzocht en ik zou maar 2 PCM moeten nemen en de ochtend afwachten. In de nacht werd er in het zh toch niets aan gedaan. Mocht de PCM niet helpen moest hij terugbellen. Het leek iets te helpen, in een halfzittende houding zonder maar iets te bewegen hield ik het een aantal uren half doezelend uit. Bij overeind komen weer dreigen weg te vallen, moest naar de wc om te ontlasten en ik verging van de pijn toen de ontlasting eruit kwam, de druk binnenin was immens! Ik had mijn vriend gezegd om om 07.45 bij de huisarts voor de deur te gaan staan (gelukkig om de hoek hier) om een arts te laten komen. Aldaar werd hem direct gezegd: Ze gaat vloeien he, ja dat wordt een miskraam. Hij had nog geen uitleg gegeven van hoe of wat. Dus verteld dat ik helemaal niet vloei en verga van de pijn, of er een arts kon komen. Nee dat gebeurde niet, om 08.10 moest ik zelf maar naar de praktijk komen. Zo gezegd zo gedaan, ik werd gezien door een andere arts gelukkig die mee heel serieus nam, nogmaals mijn buik onderzocht (had inmiddels al meerdere keren schouderpijn ook gehad = kenmerk van buitenbaarmoederlijke zwangerschap!) en die was totaal geprikkeld, ik had vervoerspijn, loslaatpijn, lage bloeddruk en snelle pols. Hij belde de gyn die me om 10.30 wilde laten komen maar daar nam hij geen genoegen mee. Ik moest direct gezien worden en dat is gelukt, ik mocht gelijk heen. Aldaar naar de poli gestrompeld, moesten we weer helemaal terug naar het lab voor bloedprikken. Toen maar in een karretje gegaan en dat scheelde enorm. Een uur later door gyn gezien, moest op behandeltafel gaan liggen maar de pijn die toen door mijn schouder trok was enorm, ik gilde het uit. De gyn schrok er erg van en ben weer overeind gekomen om in de gyn.stoel te gaan zitten. Gelijk een echo gemaakt inwendig en geen vrucht in de bm. Dit had ik wel verwacht. Ze zag erachter wel een afwijking en dat bleek een stolsel, kortom een eug. Afhankelijk van mijn hcg waarde moest ik of geopereerd of afwachten tot het loskwam. Ondertussen werd ik opgenomen, pols hoog, bloeddruk al lager....de pijn was te doen in die halfzittende houding. Uren later werd het HCG bekend, 7500. Veel te hoog dus en de operatie werd ingepland. Uiteindelijk ben ik om 15.30 geopereerd en het eerste wat de gyn zei toen ik bijkwam was dat er een liter bloed in mijn buik zat! Mijn linker eileider is verwijderd en dag na de operatie had ik nog maar een hb van 5.0. Nu ben ik weer thuis en valt alles op zijn plaats. De zeurende pijn en het knapje was mijn eileider die scheurde! Ik heb van 18.00-15.30 de volgende dag gebloed in mijn buik! Ik heb nu erg het gevoel dat ik niet serieus genoeg genomen ben die nacht op de hap, denk dat ik erg veel geluk heb dat ik dit nog kan navertellen. Heb al vele verhalen gehoord van te laat ingrijpen bij buitenbaarmoederlijke zwangerschap, niet 'herkennen' van de klachten. Veel gelezen heb ik: Neem maar een paracetamol en wacht het af. Ik vind dit niet te geloven! Ik ben verdorie 3 keer bevallen, weet wat pijn is, geef het een 9 en nog moet je maar paracetamol nemen? Ik vind het bizar. Het feit dat er geen kindje komt is verdrietig, maar het gevoel dat mijn andere kinderen bijna geen moeder meer hadden is nog veel erger! Hoe kan ik dat een plaats geven? Verder na ontslag ook geen afspraak voor nacontrole, hcg prikken, gelijk zwanger worden, ik weet van niets. Moet nu dus weer overal achteraan en bah dat is niet fijn. Ik heb besloten om een bezoek aan de arts te brengen die me wel serieus nam en dan wil ik de berichten van de huisartsenpost even doornemen, hoop dat hij het terug wil koppelen zodat die arts dit niet een 2e keer laat lopen. Ik ben niet boos op haar, ze was erg menselijk maar schijnbaar niet kundig genoeg. En met boosheid bereik ik niets. Goed, dit is mijn verhaal.....het is lang ik weet het maar zo compleet mogelijk. Hoop dat een ander er ook wat aan kan hebben want dit gun ik echt mijn ergste vijand niet. Liefs pom.