Een jaar na de geboorte van mijn zoontje kreeg ik last van paniekaanvallen en dwanggedachten ( postnatale angst ) Ik ben hiervoor in therapie geweest en heb de laatste 6,5 jaar helemaal geen klachten meer Nou hebben mijn partner en ik een kinderwens, maar ik vind het doodeng.. ... Ben bang nogmaals zo'n periode te krijgen, omdat ze zeggen dat dit vaak zo is Voor wie is dit herkenbaar? Hoe ging het na de bevalling? Kreeg je weer dezelfde klachten?
Ikzelf niet. Mijn zus wel. Die heeft in een flinke postnatale depressie gezeten na de geboorte van haar dochter. Daarna heeft ze zoon gekregen, 3 jaar later. Niks aan het handje.
Bij mijn eerste en mijn derde, bij de tweede totaal niet. Je kunt je angst gelijk aangeven bij de vk. Ik werd heel serieus genomen en ze hielden het heel goed in de gaten. Tijdens m'n zwangerschap een paar sessies bij een psycholoog gehad die gespecialiseerd was in prenatale en postnatale psychische klachten, op verwijzing van de vk. Ze stelden in overleg met mij een plan op wat te doen als ik klachten kreeg en dat gaf mij rust en vertrouwen. Het heeft niet geholpen in de zin dat ik zonder klachten door die eerste maanden kwam, maar wel dat iedereen er bedacht op was en mij gelijk hielp en extra in de gaten hield. (En dus overigens bij de tweede echt totaal nergens last van. Dat kan dus ook.) Ik zou het zeker bespreken, misschien al voor je zwanger raakt een keer. Kijk of je er zo misschien meer vertrouwen in krijgt. Het is niet niks, goed dat je er nu al mee bezig bent.
Zelf geen ervaring mee, want nog geen moeder maar wel bij een naaste gezien dat er bij het volgende kindje gelukkig zich niet weer hetzelfde voor deed! Ik hoop dit ook voor jou
Ik deel deze angst. Heb na beide kinderen klachten gehad, maar na de tweede toch wel het meest. Toen ook naar de HA geweest maar die verwees me niet door. Uiteindelijk 2e lijns therapie bij GGZ gehad na doorverwijzing van 1e lijns psych. Onze zoons zijn nu 7 en 9 jaar en we zouden nog graag een 3e kindje willen. Maar ik ben als de dood dat het weer mis gaat.. Ik zou dit dan willen doen zoals iemand hier al beschrijft: onder toezicht van een arts zodat je direct in kan grijpen als het niet goed gaat of de eerste klachten op komen. En ik overweeg de bv veel minder lang te doen. Bijv 4 maanden ipv 12. Dat geeft me dan meer vrijheid. Maar goed.. Misschien gaat het nu wel van een leien dakje. Dat hoop ik stiekem.