Gewoon uit nieuwsgierigheid. Vriend en ik hebben het over een tweede kindje. De zwangerschap van onze dochter, bijna 1, was heel bewust 'gepland'. Niet om iemand voor het hoofd te stoten, maar ik bedoel dat we daarbij echt gewacht hebben tot de tijd rijp was mbt tot een aantal zaken zoals financiën e.d., we zijn naar de arts geweest vantevoren en ik ben overgestapt op andere medicatie waarmee ik wel zwanger mocht worden en we hebben het geluk gehad dat ik ook binnen 1,5 maand na het groene licht van de arts al zwanger was. Nu we het over een tweede kindje hebben vragen we ons af wanneer nou hét moment is om ervoor te gaan. We willen wel graag een tweede, maar de eerste is best een handvol en daarom zou even wachten wellicht nog verstandiger zijn. Tegelijk vrijen we soms onveilig, zou een tweede wel welkom zijn en zouden we eigenlijk gewoon willen zeggen 'we zien wel, als het komt komt het en is een tweede heel welkom'. Maar dat voelt zo raar haha, omdat we daarmee niet echt een duidelijke keuze maken zoals we dat bij nr 1 wel deden. Ik ben meestal niet echt het type van 'we zien wel' maar meer de controlefreak 😁 Hoe ging dat bij jullie? Echt actief zwanger proberen te worden met ovulatietesten, seks rond de eisprong etc. Of anticonceptie de deur uit en we zien wel wat er komt? En was dat anders bij een volgend kindje?
Bij ons in het begin 'we zien het wel' maar nu 8 ronden later heel gericht met ovulatietesten en toch net even wat meer 'gezellig maken' rondom de eisprong!
Bij allebei anticonceptie de deur uit en we zien wel. We hebben nog even de tijd, we willen max 5 jaar er tussen als het ons gegund is en anders houdt het op. Sex is er gewoon wanneer er tijd en zin is.
Interessante topic! Mijn vriend en ik waren/zijn meer ''we zien wel'' types. Dit omdat er in het verleden eigenlijk kansen waren maar het echt nooit zo mocht zijn. Ik had me er inmiddels bij neergelegd incl. de onregelmatige lange cyclussen, dat het em waarschijnlijk ook nooit meer zou worden, althans niet op de natuurlijke manier. We zijn er heel ontspannen ingestapt, zo van komt het dan is het zo erg welkom, zo niet dan is het ons niet gegeven. Er brak een periode van rust aan, ontspannen gemoedstoestand, et voila nu, als alles goed gaat een kleintje op komst!
Bij onze 1e: we gaan ervoor Deze zwangerschap: we zien wel Ook mede omdat de 1e erg lang op zich liet wachten. We hadden dus echt zoiets van het komt zoals het komt. En toen was ik natuurlijk direct zwanger Helemaal geweldig natuurlijk, maar ik schrok er toch best van!
Bij de eerste en de tweede was het we zien wel. En nu bij de derde kan ik mijzelf helemaal gek maken.
1ste, we gaan ervoor, maar wel zonder ovulatietesten. Ik had mijn eisprong berekend en dus heb ik het rond die tijd erg gezellig gemaakt. nu voor de 3de nog even we zien het wel, maar als het deze ronde niks word dan ga ik in aug. echt en keer ovulatietesten gebruiken en het word dan ook meer een we gaan ervoor.
Wij hebben er bewust voor gekozen om voor een kindje te gaan. Mijn vriend wou eerst nog rven wachten maar ik had namelijk een voorgevoel dat het niet 1,2,3 zou lukken. En ja hoor, bijna 2 jaar verder en in de MMM.
Hier zijn we gestopt met de pil. We zien wel. En denk dat dat het beste werkt. Ze zeggen ook als mensen bezig zijn met zwanger worden dat het dan niet wil lukken en als ze dat accepteren dat het ineens wel lukt. Wij hadden geen zin om verplicht te klussen omdat mijn ei zo nodig moest springen
De eerste maanden na het stoppen met de pil was het ' We zien wel' , maar toen ik hele lange cyclussen bleek te hebben toch maar aan de ovu-testen en dus naar ' We gaan ervoor!'
Bij de eerste: we gaan ervoor Bij de tweede: we zien wel. We hebben nog geen tweede kindje, maar zijn gelukkig al gezegend met een mooie zoon. Het zou fantastisch zijn als we dat nog eens mochten meemaken. De wens is erg groot, maar doordat we in de mmm zaten, weten we maar al te goed dat je blij mag zijn met 1 kind. We weten nu wat het is om papa en mama te zijn, en die wens wilden we graag vervuld zien. Dat is nu, en nu is het goed. Ik kan er mee leven als ik nooit een 2e kind zou krijgen. Ik zou het erg jammer vinden, maar niet onoverkomelijk, zoals de eerste keer. We proberen het al een tijdje om weer zwanger te worden, maar met een drukke dreumes zijn we vaak blij als ons hoofd het kussen raakt. Ik begin met elke maand die verstrijkt wel meer en meer te denken aan een 2e, maar dat kan ook het herkenbare gevoel zijn van de mmm-tijd, waarin elke maand een gemiste kans was. Het is net als de eerste paar keer dat ik ongesteld werd na de bevalling. Ik werd er gewoon verdrietig van, omdat ik in de mmm-tijd ook verdrietig werd van bloed. dat associeerde ik met verdriet. Maf he.
Ik denk dat dat onzin is maar de maanden voelen minder lang dan wanneer je er heel bewust mee bezig bent. Bij de eerste 'zagen we wel' raakte niet zwanger, na ruim een jaar onderzoeken gehad niets aan de hand, gericht geklust en toen was ik zo zwanger. De 3 zwangerschappen erna bewust ervoor gegaan en 3x vlug zwanger, waarvan 2x meteen de eerste maand.
Twee keer we zien wel. En beide keren gelijk zwanger... Ik kan me voorstellen dat het 'we zien wel' verandert als het lang duurt.
Die theorie zegt dus eigenlijk dat alle mensen die niet zwanger kunnen worden dat aan zichzelf te danken hebben (mits geen medische aandoening). Ik was er 2x heel erg mee bezig. 2x ronde 1 zwanger. Dus gooi die theorie maar overboord.
Hier. . We zien wel maar zal wel niet ivm mijn pcos en verschillende vruchtbaarheidsbehandelingen waar nooit een zwangerschap uit voorkwam met mijn expartner En toch met mijn huidige vriend was ik zwanger! ! Ik schrok me rot en dacht dat de testen niet goed waren maar zie banner
In eerste instantie 'we zien wel'. Ik was in ronde 3 zwanger, maar dit werd een miskraam. Daarna veranderde het in 'we gaan ervoor!'. We wilden het zó graag en haddden nu van het geluk geproefd. Gericht gevreeën en in de eerste ronde raak .
Bij mijn 1e kan ik er niets van zeggen die was er zo ineens. De 2e was echt van we gaan er voor. En nu weer.... een dikke :We gaan er voor!