Hey @Juffie1990 Ik miste je al op het forum. Fijn dat je er weer bent. Dikke knuffel. Heel begrijpelijk dat je even de tijd voor jezelf neemt om afstand van het forum te pakken. Ik probeer dat ook soms te doen. Door het forum blijf je toch bezig met het zwanger worden, maar ook met alle tegenslagen... Had de gyn nog iets gezegd over je rechtse eileider? Is die verder in orde? Wij mogen sinds deze ronde weer proberen. Ik heb ook 2 menstruaties moeten wachten na de buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Dat zou volgens mijn gyn het beste zijn. Momenteel heerst bij ons echter de angst voor herhaling van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap en mijn vriend twijfelt überhaupt of hij nog wel kinderen wilt. Hele vervelende gesprekken gehad. Hij riep namelijk altijd 3 kinderen te willen en nu twijfelt hij of hij er überhaupt 1 wilt. Ik heb hem gevraagd of hij dan nog een tijdje veilig wilt vrijen. Dat was dan ook niet nodig. Ik heb gezegd dat hij dan maar een keuze moet maken. 1) we gaan ervoor zonder constant getwijfel 2) we wachten nog 1 jaar 3) hij wilt geen kinderen. Optie 3 is voor mij een dealbreaker. Interesseert me niet dat het dan uit gaat. Hij heeft 9 jaar geroepen 3 kinderen te willen en daar zou hij nu op terugkomen? Prima, maar dan houdt het op. Ik hou zielsveel van hem, maar dit is iets wat ik niet naast me neer kan leggen. Momenteel dus een hele droevige situatie. Naast het feit dat iedereen om me heen zwanger lijkt te worden, ligt mijn relatie ook nog eens in de put. Hopelijk komen we hier snel te boven. Maar soms zie ik het einde van de tunnel niet als ik eerlijk ben.... Liefs
Hi meis, Jeetje wat een naar bericht. Bij mijn vriend was ook twijfel, maar na het gesprek met de gyn is hij er gerust op en wil er weer voor gaan. De kans dat het goed gaat is zoveel groter dan dat het fout gaat. Ik snap het wel, ik ben soms ook bang voor herhaling en dit wil je nooit meer meemaken. Ik begrijp je vriend aan de andere kant ook wel. Mijn vriend gaf aan dat ik veel belangrijker ben dan de kinderwens. Als mijn vriend zou zeggen het niet meer te willen, zou het voor mij ook een rede zijn om de relatie te stoppen. Ik heb zo lang gewacht op een kindje, omdat mijn vriend nog niet wilde. Mijn rechter eileider is tijdens de operatie bekeken. Er is niets afwijkends aan te zien, waardoor de gyn vervolg onderzoek nog niet nodig vindt. Ook omdat mijn linker onderzocht is in het lab en daar niets uitgekomen is, gewoon hele stomme pech. Wij kregen het advies 6.maanden te proberen en als het niet lukt dan terug te komen. Dan maken ze een hsg of foamecho. Ook moet ik mij met 5 weken melden mocht het weer zo zijn. Dan blijf ik onder controle in het ziekenhuis tot het bevestigd is dat het op de goede plek zit. Ik hoop dat jullie er samen uit komen. Praat je vriend er wel over? Mijn vriend gaf aan nu hij weet dat alles goed zit en het verlies van het kindje hem heeft doen beseffen dat hij het echt graag wilt. Ik wens jou heel veel succes!
Hey meis, Wij kregen ook het advies om 6 maanden te proberen en anders kijken ze verder en ook ik moet me melden zodra ik weet dat ik zwanger ben zodat ze een vroege echo kunnen doen met 6 weken. Dan hebben we hetzelfde advies gekregen. En verder heb ik het er wel over met mijn vriend. Alleen ik kan hem niet helpen een knoop door te hakken. Hij zal zelf vrede moeten hebben met een keuze en daarvoor willen gaan. Verder gaan we wat mij betreft nu ook gewoon door met proberen. Hij gaf aan het niet veilig te willen doen, dus dan gaan we verder zoals we al deden. Toen we zwanger bleken was hij blij en twijfelt hij.... Ik snap het soms echt niet. Knuffels
Ik denk dat het voor een man ook heel anders is. Ik merkte aan alles al dat ik zwanger was, maar was al heel onzeker erover. Mijn vriend was er net klaar voor en toen was het al raak. Hij begon net aan het idee te wennen en dacht dat het bij de eerste echo echt voor hem zou worden, terwijl wij aan alles al wisten dat het zo was. Ik heb vooral verdriet om het kindje dat er in augustus niet komt,hij vooral om mij. Mannen maken dit heel anders mee. Ik hoop wel dat jullie er samen uitkomen. Als hij aangeeft niet veilig te willen vrijen heeft hij misschien al besloten het wel te willen maar is hij bang. Wanneer het straks raak is en het goed zit, komt het denk ik wel goed. We hebben inderdaad hetzelfde advies gekregen. Medisch gezien is er niets wat ons nu al tegenhoud maar omdat mijn eerste menstruatie zo heftig was, Is het misschien fijn nog 1 te wachten. Van mij hoeft dat niet (elke maand is er een teveel) maar mijn vriend wil dat wel, dus daar heb ik vrede mee (ach het is maar 1 maand he, maar voor je gevoel duurt het maanden) Het komt allemaal wel goed, hoop ik X
Hey meis, Ik wou toen ook door na 1 maand. Ik had gewoon precies hetzelfde als jij. Maar mijn vriend wou dus ook die 2e maand wachten. Ergens heb ik ook het idee dat hij er wel voor wil gaan, vandaar ook gewoon "onveilig" door gaan. Hij heeft ook altijd geroepen kinderen te willen hebben. Hij was blij met die positieve test. En hij wil mij denk ik ook niet kwijt. Het is alleen zo jammer dat het voor mijn gevoel nu net is alsof ik die kar trek terwijl ik dat graag samen met hem had willen trekken. Maar het is denk ik wel zoals je schrijft. Mannen ervaren dit allemaal erg anders dan vrouwen. In een andere topic waar ik in meeschrijf zijn er meer dames die ook aangeven niet te veel infonte delen over je eisprong etc. Mannen voelen dan extra de druk en dat maakt het minder leuk. Ik denk dat iedereen allerlei twijfels heeft voordat er kinderen zijn. Maar door iets mee te maken zoals een miskraam of buitenbaarmoederlijke zwangerschap worden dientwijfels groter en komen er wellicht nog angsten bij. Ik blijf in ieder geval hoop houden dan we dit jaar zwanger mogen raken. Dikke knuf
Hi, Hoe is het met jou? En je relatie? Wij zijn begonnen aan een nieuwe ronde. Merk dat ik het nu toch wel weer spannend ga vinden en weer veel ermee bezig ben. Dat wilde ik dus juist niet haha.
Hey meis, Dat klinkt herkenbaar. Ik heb pas de 1e ronde na de buitenbaarmoederlijke zwangerschap achter de rug. Helaas was het deze x niet raak. Maar wie weet een volgende x wel. Ik probeer de hoop niet te verliezen maar dat is soms zwaar. Verder ben ik er ook wel dagelijks mee bezig in mijn hoofd. Ik merk dat het forum dat ook wel een beetje in stand houdt. Daarom ben ik een beetje aan het twijfelen of het biet beter is om wat minder actief hier te zijn. Nah de tijd zal het leren. Hoe gaat het verder met je? Liefs
Ja dat heb ik dus ook. Daarom reageer ik soms pas zo laat. Probeer wat meer afstand te nemen. Opzich gaat het nu een stuk beter met mij. Ook omdat we nu weer voor een nieuwe poging gaan en ik daar heel blij van word. Tuurlijk heb ik soms even een off dag, maar dat mag ook van mezelf. Hoe is het met jou? Is je vriend al wat meer gerust? Kan je goed met hem praten?
Ja wij zijn er samen wel goed uit gekomen. Ook veel gepraat. De angst en schrik zit er wel goed in. En onbezorgd zwanger worden zit er helaas niet meer in voor ons. Ik vrees echter dat je dat wel herkent...
Ja dat herken ik heel goed. Ik vind het super fijn om het weer te proberen, maar als ik er echt over na ga denken word ik wel een beetje bang. Wat als ze niet gelijk kunnen vaststellen dat het op de goede plek zit etc. Ook ben ik momenteel heel onzeker of die andere eileider wel goed is en goed zijn werk gaat doen. Ik heb gister mijn ei gehad.. Zo spannend weer...
Hey meis, Hier gaat het zijn gangetje. Net mijn ei gehad. Dus ik mag eindelijk op het wachtbankje.... Hopelijk deze ronde raak. Hoe gaat het bij jou? Hoe ver zit je in je cyclus? Xxx
Spannend weer! Ik heb momenteel menstruatie 2 na operatie. Ineens een super lange cyclus van 45 dagen. Jullie gaan er wel weer helemaal voor?
Wat fijn en spannend! Ja wij gaan er ook weer voor. Merk wel dat ik het heel spannend vind. En weer allerlei vragen en onzekerheden heb.
Ik ook. Ik ben het meest bang tijdens de wachtweken en daar zit ik nu in. Pfff Ik ben bang bij alles wat ik in mijn onderbuik voel dat het meteen weer fout zit. Wat een ellende he...
Ja ik herken het. Wij zouden twee cyclussen afwachten, maar vorige cyclus toch al begonnen. En inderdaad tijdens de wacht weken begon de spanning. Ik voelde ineens weer van alles. Pijn in mijn schouder enzo. En nu ik ongesteld ben heb ik ineens het gevoel dat het niet meer gaat lukken. Hoeveelste ronde is her voor jullie? Je vriend staat er nu wel weer helemaal achter?
Voor ons is het nu de 2e ronde na de buitenbaarmoederlijke zwangerschap. De 2 wachtrondes tel ik even niet mee omdat we die dus niet mochten benutten. Hiervoor was het in ronde 3 raak. Hopelijk nu dan ronde 2... En mijn vriend gaat er nu gelukkig ook helemaal weer voor ja. We hebben er wel veel over gesproken hoor.... Maar ondanks alles blijft die angst er wel hoor. Maargoed, ik probeer maar zo te denken: eerst maar druk maken over zwanger worden. Als dat eenmaal gelukt is dan maar druk maken over een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Helaas gaat het een beetje hand in hand. Ik zou ook niet meer weten wat ik tegen de angst moet doen hoor. Acupunctuur, erover praten, ik vrees dat het altijd blijft.
Oja en ik voel dus heel vaak in mijn rechtse onderbuik steken. Daar waar de buitenbaarmoederlijke zwangerschap zat. Ik vrees dat het altijd een gevoelige plek zal blijven...