Ik herken je gevoel. Ik biedt soms zelfs mijn excuses aan omdat ik het idee heb dat het aan mij ligt dat het niet lukt. Mijn vriend wordt dan altijd beetje boos en zegt dat ik me nergens voor hoef te verontschuldigen. Ik baal ook weer elke ronde dat het niet raak Is. Soms verlies je de hoop dat het op de "normale" manier lukt. Het helpt mij dan wel dat een traject via ivf ook goed is. En gun jezelf de tijd he. Er staat niet voor niks een jaar voor om zwanger te worden. Ik begrijp echter dat het vaak gewoon zwaar k is dat het bij ons met zo veel tegenslag moet gaan. Dikke knuffel
@Juffie1990 en @MinnieM ik begrijp jullie gevoel, het is zo'n teleurstelling als het 'weer' niet gelukt is. Maar we moeten geduldig zijn, er staat natuurlijk niet voor niets een jaar om zwanger te worden, mijn vriend zegt regelmatig: we zijn wel zwanger geweest, dus de bevruchting op zich heeft aangetoond dat er in ieder geval wel iets goed zit. Dat die bevruchting nu weer een aantal maanden op zich laat wachten is alleen zo stom Ik hoop nu eerst gewoon voor ons allemaal op een positieve test , de angst dat het dan misschien weer niet goed zou zitten, is op dit moment niet mijn grootste zorg.. Jullie gebruiken ook Teunisbloemolie toch? Hebben jullie dit gewoon online besteld, of? Hier nog steeds geen teken van een eisprong, dus begin er steeds meer aan te twijfelen of bij mij alles wel in orde is. Inmiddels is het al weer dag 32 van deze cyclus en zakt de moed steeds verder in mijn schoenen.. Vind het nu ook een beetje dom van mezelf dat ik helemaal niet gevraagd heb aan de gyn hoe lang we moeten afwachten/ wanneer ik weer contact moet opnemen (behalve als ik weer positief test). Zou ik als ik binnenkort ongesteld word zonder temp verhoging en zonder positieve ovulatietest, gewoon zelf naar de assistent kunnen bellen? Of zou ik dan eerst naar de huisarts moeten gaan bijvoorbeeld? Of gewoon nog een paar cyclussen afwachten? Liefs Anna
Ja ik gebruik teunisbloem olie en monnikspeper tot de eisprong. Ban nu van een cyclus van 45 dagen naar 33 dagen gegaan. Weet natuurlijk niet of dit toeval is of door de pillen komt, maar ij gebruik het nu weer! Bij ons was het advies, toen ik na de operatie voor de controle terug kwam om het een half jaar te proberen en anders te bellen. Maar ook als ik vragen had of ergrns anders mee zat mocht ik gewoon bellen. Ik zou het gewoon doen als je ergens mee zit. Hoor je van zelf wel als het niet kan, toch!
Ik gebruik teunisbloemolie tot mijn ei. En bij mij zorgt het ook voor een kortere cyclus. Ik haal het potje gewoon bij de Kruidvat. En verder zou ik de arts bellen. Ik mocht mijn gyn altijd bellen met vragen of zorgen. En dat heb ik dus ook gedaan. Over 2 weken heb ik een intake voor een hsg. Als ik jou was zou ik gewoon bellen. Met een paar tabletjes kunnen ze je menstruatie op gang helpen indien nodig. Maar ik verwacht dat je nog even moet wachten. Weet dat ik ooit eens een cyclus van 56 en 46 dagen gehad heb... Dikke kus
@MinnieM en @Juffie1990 , bedankt voor jullie berichtjes! Heb inderdaad eerder een hele lange cyclus gehad, maar dat was na het stoppen met de pil, dus hoopte dat het daar aan lag. Maar, zou dit dan toch mijn eisprong zijn?(heb met twee merken getest ) Temperatuur is nog steeds laag, dus hopelijk gaat die komende dagen stijgen... Heb nog steeds (soms) vruchtbaar slijm, wat ik dus ook zo raar vind, dat heb je normaal maar een paar dagen maar ik nu al zeker twee weken. Vandaag zijn we dag 33, dus dan zou ik op een cyclus van zo'n 48 dagen komen...
Wow die met die paarse dop vind ik wel positief. Ik ben geen echte ovu kenner maar dat lijkt me toch wel een lh piek. Je zou hem nog voor de zekerheid bij de test topics kunnen zetten. Ik verwacht dat je temp in de aankomende dagen wel zal stijgen. Even flink gaan klussen he.
@MinnieM , bedankt, goede tip! Ik zal hem daar ook even posten klussen komt goed haha! Ik hoop zo dat mijn temp gaat stijgen!
Die action test is positief hoor!!! Zo zag hij er bij mij ook uit. Ik twijfelde, maar werd 15 dagen later ongesteld, dus dat was toch mijn LH piek
Pff ik heb een baaldag vandaag. Ik merk aan mezelf dat ik in een dipje zit. Iedereen om me heen trouwt, raakt zwanger, hebben een dik huis, dikke auto's en op de een of andere manier lijkt het bij mij allemaal zwaar te gaan en vol tegenslagen... Hopelijk zakt mijn dipje snel weg. Hoe gaat het met jullie? Xx
@MinnieM , af en toe mag je best een baaldag hebben, het voelt soms ook allemaal zo oneerlijk... En de dagen kruipen voorbij en we kunnen niets anders dan afwachten. Maar weet je wat het ook is, 'ieder huisje heeft zijn kruisje', word je nu echt gelukkig van een groot huis of een dikke auto? En trouwen maakt het leven ook heus niet beter. Voor de buitenwereld kan het heel wat lijken, maar misschien is jouw relatie wel veel beter, leuker en stabieler dan die van menig getrouwd stel! Jullie hebben in ieder geval bewezen samen tegen een stootje te kunnen.. En er zijn meerdere wegen die naar Rome lijden, het gaat ons uiteindelijk heus wel lukken om zwanger te worden en blijven, om uiteindelijk te bevallen van een prachtig kindje Hopelijk heb je snel weer je eisprong en komt de positiviteit weer een beetje terug! Dikke knuffel! liefs Anna p.s. mijn temperatuur is vandaag wel gestegen, maar als het echt mijn eisprong was dan zal het nog wel verder moeten stijgen.. we wachten af..
@Anna0425 Thanks voor je lieve berichtje. Je hebt ook helemaal gelijk in wat je schrijft. Het gras lijkt altijd groener bij de buren, maar is dat in de praktijk maar zelden. Heb je je kaartje voor me? Dan kijk ik even mee. Ik ben zelf ook erg benieuwd naar die mooie ovu testen van je. Xxx
Dag dames, Zo midden in de nacht schuif ik ook even aan, als dat oké is. 28 mei ben ik met spoed geopereerd vanwege een EUG van ongeveer 7 weken. De zwangerschap was een totale verassing vanwege het moeilijk zwanger worden (PCO) maar zeer zeker gewenst. Al rond de 4 weken begon ik met bloeden. Zoals ik vaker heb gelezen gaven ''ze'' aan dat dit een vroege miskraam was. Afijn, na 3 lange weken vloeien en onzekerheid ben ik dus onwel geworden op het werk en via de hap bleek het een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Mijn rechter eileider is verwijderd... Vanaf het moment dat ik weer op mijn kamer lag in het ziekenhuis ben ik op google gegaan om informatie te zoeken. Mijn hoofd tolde letterlijk nog van de narcose. ''wat nu verder''? Ik heb niet gehuild, ik ben niet boos geweest, ik leek wel een zombie, ondanks dat ik zo immens verdrietig was, mijn emoties kwamen niet naar de oppervlakte. Het uit zich echter nog steeds in slapeloze nachten en zorgen over het opnieuw zwanger raken. Nacht na nacht forums doorspitten op zoek naar positieve verhalen of enige herkenning. Misschien herkennen jullie dat wel, het willen horen dat alles heus wel goed komt. Maar die angst en de dipjes zo tussendoor maken het ontzettend moeilijk. Loslaten zeggen ze dan. Ik sluit me dus graag bij jullie aan, om zo af en toe te reageren en jullie ervaringen te lezen. Ik merk dat ik fysiek wel goed aan het herstellen ben maar dat ik emotioneel nog alle kanten opga. Na lange en zware gesprekken hebben wij hier besloten om 1 menstruatie af te wachten en daarna weer te proberen. Het is nu overigens 10 dagen na de operatie en ik zie alweer roze bij het afvegen Weet iemand of dit een bloeding is van de operatie nog of een aankomende menstruatie?? Lijkt mij nog veel te vroeg eigenlijk.... Voor iedereen die in hetzelfde schuitje zit: Heel veel sterkte en positiviteit toegewenst! xx
@Solee , wat vreselijk dat je dit hebt mee moeten maken! Heel fijn dat je hier mee wilt schrijven zodat we ervaringen kunnen delen, persoonlijk heb ik daar veel aan! Ik denk dat we allemaal moeite hebben om er mee om te gaan, soms heb je inderdaad een dip en word je een beetje wanhopig, gaat dit ooit nog lukken? Maar we proberen met z'n alle de moed erin te houden! We moeten ook accepteren dat zwanger worden een proces is, en dat het dus helemaal niet gek is als het nog een aantal rondes duurt voordat het lukt. Hoe moeilijk dat ook is. Wat ik het moeilijkst vond was dat je eerst op een roze wolk zat, samen nadenken over hoe we het onze vrienden en familie gingen vertellen, stiekem al namen bedenken en dat soort fantasieën. En dan opeens is dat allemaal weer heel ver weg... Ik heb eerlijk gezegd zelf weken (week of 5 ) bloedverlies gehad, maar dat kwam omdat het bij mij vanzelf moest oplossen en ik niet geopereerd ben. Een paar weken later, toen mijn hcg nog 27 was weer 8 dagen heel licht bloedverlies. Ik dacht toen mijn menstruatie, maar daarna geen eisprong dus misschien nog een soort nabloeding. Maar dit verschilt heel erg per persoon, @Juffie1990 had volgens mij wel vrij snel weer een menstruatie na de operatie toch? Is je hcg wel weer op 0? Of moet je nog terug voor controles? Heel veel sterkte de komende periode, hopelijk heb je snel weer een normale cyclus, en kunnen jullie er weer voor gaan! En ik zou het wel proberen nu een beetje los te gaten, s nachts forums lezen komt je rust en gezondheid niet ten goede denk ik, probeer s avonds te ontspannen zodat je ontspannen de nacht in gaat. Liefs Anna @MinnieM zie hieronder mijn kaartje, hoop dat het nog wat meer gaat stijgen!
Goedemorgen Anna, xx Bedankt voor je berichtje! Zwanger worden is inderdaad een proces en ook helemaal niet vanzelfsprekend dat het allemaal snel en voorspoedig verloopt. Het is de wanhoop idd die soms de kop opsteekt. Goh, die roze wolk inderdaad. Wij hadden ook al allemaal plannen, mijn partner was zo enthousiast dat hij zijn familie al verteld had. Nu is hij degene die heel kalm reageert op alles en nergens meer last van lijkt te hebben.. 5 weken!! wow, dat is echt lang! Waarschijnlijk omdat je lichaam het inderdaad vanzelf moest oplossen. Mijn HCG was na 4 dagen alweer helemaal op 0. Ik had verwacht dat dit weken zou duren maar mogelijk doordat het zo abrupt is gegaan, volgens mij verschilt HCG aanmaak en afbouw dan ook weer per vrouw. Wel heel fijn dat je lichaam het zelf heeft kunnen oplossen hoor! Ik hoef niet meer terug voor controle, heb volgende week telefonisch even contact met de gynaecoloog om te bespreken hoe het gaat. Ik moet inderdaad mijn nachtrust weer gaan pakken. Ik denk door hier een beetje mee te lezen en schrijven dat de eenzaamheid voor een groot gedeelte zal wegvallen. Hopelijk de nachtrust weer zal verbeteren. Allemaal een hele fijne dag! Als het goed is gaat de zon schijnen vandaag xx
@Solee wat vreselijk voor je. Ik heb hetzelfde meegemaakt en ben ook met spoed geopereerd. Ik had de eerste dagen ook het idee dat ik een zombie was. Nadat ik uit de narcose was vroegen ze me hoe ik me voelde en vertelde wat ze hadden gedaan. Ik zei doodleuk "o gelukkig is het eruit. Ik ben helemaal niet verdrietig, maar blij" Daarna werd ik ontzettend boos. Ik voelde me leeg en totaal niet meer zwanger, wat ik tot de operatie wel heb gevoeld. De dagen daarna in het ziekenhuis was ik ook emotieloos, totdat er een zuster aan me bed kwam zitten en zei "wil je nu alstjeblieft eens gaan huilen meis, of word boos!" Ik snapte er niets van, maar ze vertelde me dat zij dit ook had meegemaakt. Toen ik eenmaal thuis was was ik heel angstig voor alles. Wilde niet alleen thuis zijn voor het geval ik flauw zou vallen etc. Het is heel normaal je zo te voelen, dat heb ik ervaren. je bent onder narcose geweest, je hormonen zijn van slag, je hoofd slaat op hol etc. Ik heb de eerste dagen na de operatie eat bloed verloren, maar niet veel. Na 28 dagen kreeg ik mijn eerste menstruatie en daarna sloeg mijn lichaam op hol. Kreeg twee hele lange cuclussen etc. Heb jij ook een maand na operatie een coltrole? Mijn tip of advies is schrijf alles waar je mee zit of wilt weten op. Toen ik daar zat namen mijn emoties het over en eas heel blij alles te hebben opgeschreven. Hoe gaat het met je wondjes? Lichamelijk geneest het best wel snel.hoor! Maar loop niet te had van stapel! Luister naar jezelf. Ik ben na 1.5 weken weer fultime gaan werken. Achteraf gezien was dit misschien te snel. Ik wens je veel sterkte. Fijn dat je mee wilt schrijven en ik hoop dat je er iets aan hebt. Hoe is het met de rest? Knuf
@Solee ik lees net dat je geen controle hebt. Wat gek, dat had ik wel. Ik kreeg het advies minimaal 1 maar liever 2 cyclussen te wachten. Wij hebben er 1 gewacht omdat die 2e cyclus zo lang duurde. Mocht het binnen een half jaar na operatie niet gelukt zijn zwanger te worden mochten we terug komen voor verdere onderzoeken en bij positieve test bellen en met 6 weken een echo om te kijken of het goed zit