@Jojo, ik heb bij mijn 2e zwangerschap/MK na 9 weken een 1e echo gekregen en bij de 3e al na 7 weken. Sommige meiden krijgen nog eerder dan na 7 weken al een echo, maar dan is de kans ook aanwezig dat het hartje nog niet klopt. Gewoon om vragen bij de verloskundige als je weer zwanger bent. Die zijn er voor jou en doen daar over het algemeen helemaal niet moeilijk over! @Miriam, sorry, het was absoluut niet mijn bedoeling om jou te vertellen hoe je met je vrienden of familie om moet gaan dus als dat wel zo is overgekomen dan mijn excuses daarvoor! @All, ik heb een leuk maar heftig weekendje voor de boeg met oud huisgenoten van 2 studentenhuizen met aanhang plus kids... Ik heb heel veel zin om iedereen weer eens te zien, maar het zal wel confronterend zijn om de nieuwste baby-aanwas te zien . Dus het zal een weekend met gemengde gevoelens worden van blijdschap om iedereen weer eens te zien maar ook verdriet vanwege alles wat we de laatste tijd meegemaakt hebben. groetjes, Pooltje
In mij geval lijkt het bij sommige inderdaad geen effect te hebben als ik een goed gesprek aan ga na onnadenkende opmerkingen. Mijn moeder heeft werkelijk al tien keer geroepen dat ik het proberen zwanger worden een half jaar moet uitstellen, omdat ik nog alle tijd heb gezien mijn leeftijd. Ik heb haar even vaak al uitgelegd dat het onze keus is om niet te wachten en dat de wens alleen maar dieper zit. Het lijkt niet door te dringen Ik heb nu ook besloten dat ik er niet meer over wil hebben. Afgezien van de rare reacties van vrienden en familie, zijn mijn collega's echt top! Ze blijven erover praten, vragen wat ik prettig vind, zijn bezorgd etc. Als iedereen nu eens zo was.... Nu zijn al mijn collega's psychologen, dus zijn ze ook wel wat gewend. En dat niemand van mijn vrienden uberhaupt bezig is met kinderen zal ook wel weer een rol spelen qua reacties. Tja ik moet het ze maar vergeven?! O ja over de echo bij een volgende miskraam, heb ik toevallig aan mijn verloskundige gevraagd. Ondanks dat het mijn eerste miskraam was, mag ik de volgende keer bij zeven weken een echo. Inderdaad kan het dan nog misgaan, maar ik denk dat ik het wel prettig vind omdat het wachten anders zo lang kan duren. Ik kan eventueel een paar weken later nog een echo krijgen. De gynaecoloog heeft mij eergisteren zelfs aangeboden mocht het niet lukken de echo bij de vk, mag je ons ook bellen voor een echo. Gewoon vragen Jojo! Meiden op naar een nieuw smurfje, kruimeltje, wondertje etc! liefs tree
Gerda, Ben je in belgie in behandelin bij psycholoog? Ik zoek iemand in Belgie in mijn omgeving maar moeilijk te vinden blijkbaar. Hoe slecht ik mij op de moment ook voel ik heb geen tijd om het weer te verwerken Man is opgenomen in ziekenhuis met 4 hernia's. Twee weken geleden heeft hij daar ook gelegen met hetzelfde probleem Hij is 1 weekje thuis kunnen zijn, toen had ik de curretage. Nu de curretage achter de rug is kan ik weer op en neer naar het ziekenhuis hollen voor voor hem te zorgen. De verwerking wordt achteruit gedrukt, voel dat ik erdoor zit. pffffffffffffffffffffff groeten miesje
Miesje, meid wat heb jij het zwaar zeg, volgens mij word je nu geleefd en de verwerking is juist nu zo belangrijk. Ik weet dat het overmacht is, maar ik leef erg met je mee. Ik heb bewondering voor je dat je het volhoudt Nee de psycholoog zit niet in Belgie, ik woon in Nederland. Heel veel sterkte! Liefs Gerda
Oef Miesje, dat is heel zwaar voor jullie. Heel veel sterkte en beterschap toegewensd voor jou en je man! Maar let wel goed op jezelf hoor, want ik weet hoe makkelijk het is om jezelf voorbij te lopen en je eigen verdriet en pijn te negeren omdat het 'even niet uit komt', maar uiteindelijk komt het dan dubbel en dwars terug .
Ik ben me er bewust van dat ik de volle laag nog ga krijgen. Ik kon mijn verdriet het beste delen met mijn man, maar die moet ik nu missen. Voor de rest wil ik er in mijn omgeving niet over praten, dus gevoelens worden opzij gezet. Ik word inderdaad geleefd en sta niet echt meer sterk in mijn schoenen, hoewel ik eigenlijk een sterk persoon ben. De donkere wolken hangen al een tijdje boven ons hoofd. Dit is al de vierde keer in 4 maand tijd dat mijn man opgenomen is. Ik vorige week de curretage, mijn dochter is vorige week ook even naar ziekenhuis geweest met heel haar buik en darmen vol stoelgang, waardoor hevige buikpijn. Ik dacht dat ze buikpijn had door de stress thuis (miskramen, ziekenhuizen en noem maar op) Ik moet me nu sterk houden voor mijn man en dochter, ze is al zo een gevoelig kind. Soms weet ik niet hoe ik dit alles weer moet doorkomen. Graag zou ik eens wat kaarsen laten branden in scherpenheuvel (niet dat ik heel gelovig ben) maar ik voel dat ik dit moet doen. Wat gaat er mij nog boven het hoofd hangen? Al die onzekerheid? Sorry mensen dat ik heel zeurderig overkom, voel me toch zo klagen maar het moest er effe uit. Iedereen heeft hier zijn moeilijke momenten dus voor iedereen hier heel veel sterkte van mij. Ik hoop dat jullie snel heel goed nieuws mogen ontvangen. liefs miesje
Meid je zeurt niet. Schrijf het hier maar gewoon van je af, heb je toch een uitlaatklep. Het is zwaar, dan kom je hier maar praten. Sterkte. Liefs Gerda
Miesje, wees absoluut niet bang dat wij jou zouden vinden zeuren, want dat is echt niet het geval! En wat nou geen sterk sterk persoon. Als ik lees wat jij de afgelopen vier maanden te verduren hebt gehad en hoe je nu ondanks voor jullie verdriet klaar staat voor je man en dochtertje, dan ben je naar mijn mening een heel sterk persoon . En wij zijn er om jou door je diepe momenten heen te slepen, dus als je alles even kwijt moet en niemand hebt om tegen te praten, tegen ons kan je alles schrijven! Nogmaals heel veel sterkte en beterschap voor jou en je gezin!
gerda, heb vanmorgen mn curretage gehad en gelukkig viel t allemaal erg mee! was er voor die tijd wel helemaal door hoor, maar na die tijd was ik snel op de been. heb alleen nog erg last van mn buik.. rond 1 uur kwam mn buurvrouw gelijk langs met een bloemetje, mn moeder kwam gelijk langs en vanaaf komen mn schoonouders. heb ook al een paar lieve smsjes gehad. en ik hoop dat ze t niet zo snel vergeten! want dat zou ik ook heel jammer vinden. maar ik zou t ze wel laten voelen! gelukkig heb je wel steun aan je vriendin, en daarvoor zijn ze er ook! miesje, ik ben t helemaal met pooltje eens! als een mens zoveel klappen op kan vangen en dan nog overeind blijft staan dan ben je zeker weten een sterk persoon!
Jojo, Veel succes met de verwerking hoor. Hopelijk mag ook jij snel weer zwanger zijn. Zo sterk ben ik echt niet meer dames, ik huil heel veel, tussen de ritten in naar het ziekenhuis, als ik even alleen ben. Ik probeer het niet te laten zien aan anderen. De energie is nog ver te zoeken. Vandaar dat ik gelukkig wel goed kan slapen, ben gewoon moe. Ik ga volgende week naar mijn huisarts en ga eens horen om contact op te nemen met een psycholoog. Ook ga ik een maand ziekteverlof bij nemen want ik voel dat ik het nodig heb. Ik ben bijna nog nooit ziek geweest dus nu ik het kan gebruiken doe ik het ook. Ik wil iedereen heel erg danken voor de steun en samen proberen we om zo snel mogelijk weer zwanger te worden. liefs miesje
Miesje, over het huilen in de auto, ook daar sta je absoluut niet alleen in! Ook ik pik regelmatig een traantje weg als ik in mijn eentje in de auto zit. De tranen moeten er nou eenmaal af en toe uit en ik doe dat ook het liefst als ik alleen ben, meestal met een mooi muziekje op de achtergrond. Dat maakt je echt geen zwak persoon. En het feit dat je voor jezelf opkomt door een maand ziekteverlof te nemen en de stap naar een psycholoog te zetten is ook geen teken van zwakte maar juist een teken van kracht!
dat huilen in de auto klinkt inderdaad bekent! ik doe ook gewoon met je mee! dat vind ik persoonlijk ook t prettigst, muziekje op de achtergrond. maar zoals vanmorgen in t ziekenhuis, toen ik er helemaal door heen zat, vond ik t ook erg fijn dat mn vriend bij me was! hij zou mss werken vannacht, maar hij blijft lekker bij mij. kunnen we samen even tot rust komen en als er wat is, is hij er in ieder geval. miesje, ik wens je heel veel sterkte de komende tijd! ook heel veel beterschap. en ik hoop dat je gauw wat meer tijd krijgt voor jezelf! liefs,joyce
Joyce, wat ben je alweer snel thuis, heb je wel medicijnen gekregen tegen de buikpijn? Ik kreeg ontstekingsremmers en moest paracetamol slikken, hebben jullie dat allemaal trouwens gehad, vraag ik me nu even af. Het is een moeilijke tijd toe en ik hoop dat jij meer steun krijgt. Miesje, voor de buitenwereld kom je over als een sterk persoon, maar inwendig.... en dat voel je als je alleen bent, heel herkenbaar, doe ik ook. Ik huil ook heel vaak als ik alleen ben, afgelopen nacht heb ik veel gehuild, mijn man was op cursus en was niet thuis. Op het moment als ik helemaal alleen ben zijn de moeilijkste momenten. Groetjes Gerda
nee heb geen medicijnen gekregen, maar mocht paracetamols of uboprofen slikken als ik er erg last van had. t was vwel te doen, dus heb niks geslikt gisteren. na gisteren is er wel een heleboel spanning van me af gevallen gelukkig, maar doe nog ff mooi rustig aan! zijn gister ook goed verwend hoor! 2 leuke stukjes gekregen voor op tafel. en vorige week vrijdag van een vriendin ook, een heel leuk paasstukje met een lief kaartje erin. gerda, als je man weg is, heb je dan geen goede vriendin die lekker bij je kan zijn? mss is dat wel lekker op zo'n moment. dat als je er behoefte aan hebt er alles uit gooit, en als je lekker afleiding nodig hebt is ze er ook.
hoi meiden, Mag ik me weer bij jullie aansluiten? Ik ben een weekje weggeweest, skieen, en dit heeft me heel erg goed gedaan. Nu ik weer thuis ben, komt alles in alle heftigheid weer op me af. En zie ik erg op tegen weer de 'gewone dingen'. Ik merk ook dat ik ontzettend veel moeite heb met alles wat met zwangerschap te maken heeft. Ik moet alles wat jullie geschreven hebben nog bijlezen, maar dat komt morgen wel. Iedereen sterkte! Liefs, Marit
Hoi Trees, Ik kreeg met 11 weken mijn eerste echo en had een missed abortion. Ik ben in januari gecurriteerd en heb nu pas 8 weken na de operatie mijn eerste ongie. Heb in de tussentijd waarschijnlijk geen eisprong gehad anders was ik wel weer zwanger geweest Dat je je nog zwanger voelt komt me herkenbaar voor. Dat had ik ook nog een lange tijd, heb 5 weken na de curretage nog een zwangerschapstest gedaan en die was nog ligt positief (heb zelfs nog even gedacht dat ik weer zwanger was), het heeft dus lang geduurd voordat de hormonen uit mijn lichaam waren. Ik hoop dat het deze ronde weer raak is. Vervelend dat mensen zeggen dat je nog moet wachten, ik wil ook niet wachten hoor. Mijn zus weet van mijn miskraam, vraagt ze laatst aan mij: wanneer ga je weer aan de pil? Ik d8 bij mezelf, hoezo ga je er van uit dat ik wil wachten? Na mijn miskraam is mijn kinderwens alleen maar groter geworden, maar dat snappen sommige mensen waarschijnlijk niet. Maar ondertussen wel vrolijk vertellen dat de buurvrouw zwanger is . Bij mij is het dus niet zo dat niemand zich met kinderen bezig houd, iedereen om me heen is plotseling zwanger. Maarjaa.. Ik hoop voor je dat je ook snel weer zwanger mag zijn. xx Sisqa
Sisqa alle verhalen zijn zo herkenbaar! we zitten allemaal in hetzelfde schuitje en we lopen allemaal tegen dezelfder dingen aan. Als je er behoefte ana hebt kom dan hier lekker je hart luchten. Mij helpt het, ook al lukt het me niet elke dag. En Miesje wat een ellende allemaal! Je zit echt midden in een rouwproces en je je hoeft ook niet altijd sterk te zijn. Verdriet, booheid, ontkenning, in shock zijn, het hoort er allemaal bij en het kost veel meer tijd dan mensen om ons heen beseffen. Alles wat daarboven opkomt is gewoon teveel. Ik vind het heel goed van je dat je een maand verlof gaat nemen en naar je huisarts gaat voor de verwijzing van de psycholoog. Het vreet aan je en nu moet het even om jouw verdriet draaien. Voel je ook absoluut geen zeur, want zoveel is herkenbaar voor ons! Ik zit niet in jouw situatie, maar kan me voorstellen dat je met een zieke man en een ziek kind ook niet de tijd hebt om te rouwen. Het maakt het allemaal extra zwaar, alsof het al niet genoeg is. Miesje ik wens je heel veel sterkte en kracht toe de komende tijd. En hopelijk zien we allemaal snel weer wat zonneschijn in ons leven! liefs trees
Hallo ook ik heb een curretage ondergaan maar was alwel weer na 4 weken ongesteld gelukkig vrij snel. Heb deze week ook mijn eisprong gehad dus ga nu de spannende fase in.. mijn kinderwens na de curretage is ook alleen maar toegenomen. Wil nu weer heel graag snel zwanger zijn.. Ik hoop dat we allemaal weer snel van een nieuwe zwangerschap mogen genieten. Liefs Natas
Er is te veel geschreven om op iedereen te reageren maar moest even iets tege pooltje zeggen. meid je zegt nooit iets exta om iemand een zuur leven te maken toch? dus nee meid heb het helemaal niet zo opgevangen hoor juist goed dat je ook hoort dat het soms wel helpt om zelf te beginnen met praten met vrienden. Heb toch nog 1 keer de stoute schoenen aan getrokken (voor mijn gevoel dan he) en heb haar uitgenodigd om te gaan lunchen en daar heb ik heel hard mijn ding op tafel gegooid waarop ze begon te huilen ik dacht nee he heb ik weer. maar ze zei inderdaad dat ze er te weinig aan dacht en alleen maar dacht aan dat ik haar nu niet meer met raad en daad bij stond dat ik haar liet stikken dus ja ze zag het echt heel anders. nu is het zo goed als helemaal uitgepraat en gaan we op de positieve weg verder dus dank je pooltje miesje meid je krijgt ook heel wat voor je kiezen gegooid als ik dat zo lees neem de tijd he ook voor jezelf je kunt niet alleen maar er voor een ander zijn dat breekt je op nu of straks. ik brand een kaarsje voor jullie gezin de rest iedereen met net een miskraam heel veel sterkte het is verschrikkelijk hard en het is echt niet niks neem de tijd om het een plekje te geven en als je je er goed bij voelt om verder te gaan, dan hoop ik dat er heel snel een positief berichtje hier geplaatst wordt met een mooie banner eronder. want ik weet als geen ander dat die wens steeds groter en groter wordt en dat je graag een keer met resultaat mag komen te staan/zitten. en ook ik zou het liefst nu al weer zwanger zijn geen vervanging van danique of de eerdere miskramen maar omdat dat verlangen wat je in je lijf hebt zitten nu nergens heen kunnen. knuf voor iedereen miriam
Goedeavond dames, Ik kan met jullie heel goed meepraten. Ik zal me eerst een beetje voorstellen. Ik ben dus marianne en ik ben getrouwd met stefan. we wonen in e'loord met onze 2 katten. Na ruim een jaar proberen was ik dus zwanger maar helaas heb ik vorige week donderdag een miskraam gehad na 7 weken! Ik was helemaal overstuur en heb sávonds vreselijk lopen janken. Het was ons eerste kindje! En ik heb het er nog wel moeilijk mee maar we weten nu wel dat we zwanger kunnen worden vooral na een jaar proberen! Maar we gaan er weer voor! Groetjes marianne Toch voelt het wel fijn om er zo over te kunnen praten!