Ons meisje is vandaag weer goedgekeurd! Vanaf nu zijn we niet meer de ene week in onze woonplaats en de andere week in het Radbout, maar echt onder volledige controle in het Radbout.
Wat fijn, Robijn! Ik lees nu pas dat jouw kindje een hartafwijking heeft. Hoe zit dat precies als ik vragen mag?
Ja hoor, dat mag. Met de 20 weken echo leek alles goed te zijn. Met de controle die er op volgde (24 weken) was er een onregelmatigheid in de hartslag te horen. Op dat moment leek er nog geen reden tot paniek, op de 20 weken echo was immers niks te zien. De verloskundige dacht dat het kwam door de onrijpheid van het hartje, maar met de groeiecho (28 weken) was de onregelmatigheid er nog steeds. Meteen doorgestuurd naar 'ons' ziekenhuis. Ik werd daar aan de ctg gelegd, maar ze dachten dat ze de hartslag van de baby niet konden vinden en de hele tijd mijn hartslag hadden (achteraf bleek dit weldegelijk de hartslag van de baby te zijn, maar deze was zo laag dat ze dat niet door hadden). Daarna een echo, en nog één, en nog één.. en na een zenuwslopende middag kregen we te horen dat ons kindje een AV-blok heeft. In welke graad wisten we toen nog niet. We moesten meteen door naar het Radbout in Nijmegen, daar werd ik opgenomen. Het bleek een 3e graads blok te zijn, van de 3 signalen die de kamer doorgeeft pikt haar hartje er maar 1 op. Haar hartslag was toen al 57 en mocht absoluut niet lager dippen, dus ik kreeg meteen longrijpers voor het geval ze gehaald moest worden. De hoop was dat ze tot 32 weken en met een gewicht van 2 kilo kon blijven zitten, omdat er dan pas een pacemaker kon worden geplaatst en ze dit wel nodig lijkt te hebben. Ik mocht naar huis, maar bleef onder strenge controle. De ene week hier in het ziekenhuis, de andere week in Nijmegen. En tot ieders verbazing is het beeld wat ons kindje laat zien elke week nog hetzelfde. Haar lichaam heeft zich zo goed aangepast, dat ze in mijn buik prima functioneert. Dus ze zit er nog!! Nu ben ik dus overgedragen aan Nijmegen, ik zal rond de 38 weken ingeleid worden en dan volgt er een spannende tijd waarin ons meisje een pacemaker zal krijgen. Ik heb het geprobeerd kort te houden, maar dat is niet helemaal gelukt .
Dank voor de felicitaties dames, het is nu een week na de geboorte en moet zeggen dat het een behoorlijke achtbaan aan emoties is. We genieten intens van ons meisje maar de hormonen nemen soms ook de overhand. Ik hoop dat we snel een beetje een ritme hebben zodat het wat 'normaler' wordt. Mochten jullie interesse hebben naar de naam van ons meisje mag je me altijd een privé bericht sturen Belony, zo'n zelfde verhaal heb ik onlangs nog in een blad gelezen. Goed dat ze dit ontdekt hebben en dat je dit hebt laten weghalen, ik hoop dat de weg naar een goede zwangerschap nu geopend is.
Die hormonen zijn inderdaad erg lastig! Er komt enorm veel op je af nu en dat is overweldigend, best heel pittig (en dat is zacht uitgedrukt). Een dikke welgemeende knuffel voor jou!
Leve de kraamtranen! Er gebeurt zo veel in die eerste weken dat hoort er echt bij!! (en huilen is een prima uitlaatklep dus gewoon doen...)
In een week zo veel nieuwe ervaringen, ik kan me voorstellen dat dat impact heeft. Geniet van deze tijd en geef emoties de ruimte. Hier alweer 30 weken vandaag! Ik heb deze week maandag en woensdagavond scherpe steken bij mijn liezen gevoeld. Best pijnlijk. Het voelt nu alsof ik daar spierpijn heb. Sinds dinsdag heb ik het idee dat ze wat minder tegen mijn ribben aanligt en daardoor heb ik meer lucht. Misschien is ze al aan het indalen? Donderdag heb ik weer een afspraak bij de vk dus ik ben benieuwd.
Dames die zijn bevallen van harte! Hier wat minder aanwezig om zo de onzekerheid over een goede zwangerschap wat weg te nemen. Gisteren nog in paniek met de gyn gebeld, omdat ik bij het afvegen wat bloed had. Dit blijkt te kunnen, maar verder is het afwachten. De echo met een week vervroegd, zodat ze kunnen kijken hoe het gaat. Erg spannend en hoop dat het allemaal prima gaat. Voel me nog steeds zwanger (doodmoe, misselijk en zere borsten) Fingers crossed!
De eerste weken zijn ontzettend spannend en zenuwslopend. Ik hoop dat de dagen snel voorbij gaan, en dat je dan een mooi knipperlichtje op de echo mag zien!
Robijn, wat een heftig verhaal. Wat moet het spannend geweest zijn en nu nog. Wat goed dat de kleine meid zich zo goed heeft aangepast en het goed doet. Straks als ze er is, gaat ze het ook goed doen. Butterfly, het begin schijnt heftig te zijn. Geniet van de kleine en elkaar.
Als ik de echo heb gehad laat ik horen wat daarvan de uitslag is. Zelf heb ik er vertrouwen in, maar toch is er ook angst
Tuurlijk, logisch ook hoor! Ik was vandaag even onverwacht op controle, veel harde buiken en ook pijn die ik niet kon verklaren. Alles onderzocht, CTG, urine, echo, niets te vinden. Waarschijnlijk spierpijn/overbelasting/verrekking in combinatie met een kind dat flink tekeer gaat. Ik heb maar niet gezegd dat ik zaterdag geprobeerd heb met flinke tegenwind naar de stad te fietsen (10km ofzo) en dat ik na 50min uitgeput bij de metro stond. Dat was misschien niet zo'n slimme actie... Ach, kleine doet het goed, ligt lekker dwars, gaat tekeer als een malloot en groeit als kool (nu 1,2kg).
Fijn dat hij goed doet, Saartje! Hier vandaag helaas een tegenvaller. Hartslag van onze kleine meid is gedaald. Vrijdag opnieuw een echo om te kijken hoe het beeld dan is en of er moet worden ingegrepen.
Goed om te horen Saartje. Maar wel goed op je zelf passen he Spannende tijden weer voor je robijn. Was wel even schrikken denk? Hou je ons op de hoogte?
Ja, dat was zeker schrikken. Elke week ben ik er bang voor en nu was het dus echt zo.. Ik hou jullie zeker op de hoogte!
Wat een spanning robijn! Sterkte met het wachten. Ik kan me zo voorstellen dat dat niet gemakkelijk is. Naturel: ik herken je gevoel helemaal! Het gaat met ups en downs. Hopelijk heb je gauw goed nieuws! Saartje: oeps misg toch teveel gefietst ja.. gelukkig zijn er geen gekke dinge gevonden. Hier morge weer een echo. Kzie het vandaag heerlijk positief en heb er ook echt zin in! Komt door de heerlijke misselijkheid. Op de bijsluiter van emesafene staat namelijk dat het een kuur van 10 dagen is. Ik hou me daar netjes aan en stopte vrijdag ermee. Zaterdag ging aardig, gister al wat minder en vandaag hou ik weer niks binnen. Voel me weer vreselijk gelijk met de vk gebeld en die zei dat ik lkr door mag slikken. Wat een opluchting dat die stomme misselijkheid en fat beroerde weer terug kwamen. Was het toch echt door de medicijnen dat ik me beterder voelde... Op naar morgen!!! Maar eerst mn oogjes sluiten... pilletje zit voorlopig veilig in mn maagje
Oh dames voor sommigen van jullie dus weer spannende tijden! Ik hoop op veel goede berichten en bij deze een digi knuffel voor iedereen die het nodig heeft!