Ahhh nee. Had goede hoop nog stiekem voor je. Temp je trouwens? Misschien kun je daar nog wat uit opmaken?
Nee ik temperatuur niet, leek me altijd zo'n gedoe en heb (nog steeds) een wisselend slapende net volledig zindelijk wordende peuter dus ben er vaak nog snachts uit... Misschien dat ik er wel nog eens aan ga beginnen (heb het de eerste keer ook zonder ovulatie testen gedaan, maar nu de wens groter is en het wachten langer is dat ook allang veranderd ) Nu dus afwachten... Hoe gaat het met jou?
Lijkt mij geen probleem toch? Ik zit ook aan de hormonen met echo's etc en mag thuis aan de bak en pas ook zelfinseminatie toe als t niet lukt. Iui kunnen ze idd niet doen maar dat hoeft ook niet natuurlijk in t begin. Zaad van mijn man is ook niet gecontroleerd zelfs
Op zich goed, behoorlijke last dit eerste trimester, en daarbovenop nu ook nog blaasontsteking, zo voelt het tenminste. Hopelijk is het dat ook, niets iets ergers. Morgenochtend plasje wegbrengen
Nog een paar weekjes en dan is het eerste trimester voorbij en wordt het hopelijk wat beter! Hopelijk is het een blaasontsteking en makkelijk te verhelpen!
Eerste druppels rood gespot hier, dus helaas door naar de volgende ronde! Stom, want ik bleef vreemde symptomen hebben (de afgelopen dagen veel waterige afscheiding waardoor ik al eerder dacht ongesteld te zijn worden, terwijl normaal de laatste dagen van m'n cyclus heel droog zijn...). Raar lichaam. Ga m'n best doen er de volgende maand wat minder mee bezig te zijn, hopelijk lukt dat, vond dat heel moeilijk deze maand, vooral ook omdat het de '1 jaar nadat...' maand was.
Hmmm… balen! Nu duidelijkheid en weet je ook weer dat die symptomen je dus ook een beetje voor de gek kunnen houden (hoe vervelend ook…)
Hier is m'n menstruatie voorbij en komen de vruchtbare dagen er weer aan. Moet maar kijken of t wat wordt deze maand. Ik voel me helemaal niet zo fijn en zit erdoorheen. Van het weekend het hele weekend druk geweest met t uitruimen van t huis van m'n overleden opa en maandag een gesprek gehad met een UWV arts die een vreselijke hork was en nul empathie had (ik zit nu, na een jaar nog steeds niet terug op 100% van de uren die ik zou moeten werken omdat er naast rouw en schuldgevoelens en shit, ook overspannenheid/burn out uit kwam. Ben flink op weg terug naar t oude normaal qua werk, maar ben er nog niet...). Dat gesprek heb ik letterlijk in tranen opgehangen met t gevoel dat ik me aanstel en allang terug mezelf had moeten zijn. (Precies de dingen en stemmetjes in m'n hoofd die ik geleerd heb wat onder controle te houden bij de psycholoog, werden opeens vreselijk getriggerd). Wil nu t liefst in een hoekje zitten huilen met een bak ongezond eten, terwijl ik net een paar kilo kwijt was en weer lekkerder in m'n vel zat. Bah. Heb steeds vaker het gevoel dat t misschien beter is om hiermee op te houden en het te laten bij 1 kindje. Heb een collega die hetzelfde meegemaakt heeft (maar dan bij haar 1e kindje, die ook trisomie21 bleek te hebben) - die heeft gelukkig ondertussen een gezonde dochter, maar heeft recent besloten de wens voor een 2e los te laten. Zij heeft ook miskramen gehad na haar dochter en is er nu klaar mee, ook omdat ze steeds ouder wordt en dieper in de 40 raakt. Ik denk soms ook maar dat ik dat moet doen. Wat als het straks weer mis gaat? Kan ik het wel aan om helemaal opnieuw te beginnen weer nu de eerste bijna naar school gaat? Ik ben emotioneel blijkbaar nog zo instabiel en ben bang dat t straks helemaal mis gaat met mij... Sorry van deze negativiteit, maar moest t ff kwijt...
Hij begon steeds meer aan te dringen op het op de natuurlijke manier doen. Ik wil dat niet. En begon sws al steeds vaker over ermee te stoppen. Terwijl hij had gezegd me nog te helpen na mijn behandelingen... Net nu ik door de behandelingen een verhoogde kans heb op een zwangerschap gebeurd dit. Knuffel ook voor jou. Ik snap je gevoel heel goed. Ik denk er ook aan om er maar mee te stoppen... Wat heeft het nog voor nut...
Naaaaa meen je wat rot zeg bah! Nare vent. Jammer zeg en nu dan?? Is donor uit t buitenland nog een optie en dan gelijk door naar iui?
@Liz19866 je bent niet negatief, je hebt alle recht om je zo te voelen en vooral het te delen. T is allemaal gewoon k#t. Nieuw gesprek aanvragen op locatie en dan iemand meenemen?
Jemig wat een geld! En wat naar dat hij zo begon aan te dringen. Begrijp je helemaal dat je er nu flink doorheen zit. Knuffel!