Ja, ik mag echt niet klagen, bij mij gaat het nu perfect. Vanochtend weer controle gehad, ze ligt al hartstikke mooi ingedaald met haar koppie in m'n bekken. Ben zo dankbaar!
@Mim89 dankjewel. Duim heel hard dat het raak is deze ronde, zou inderdaad heel erg mooi zijn. Het is je zo gegund meis! @Siamara dankjewel! Lief, nee we geven niet op we gaan door het kan nog dat houd ik mezelf voor. Ooit komt onze tijd en wat zullen we dankbaar zijn.
Bedankt voor de tip ik ga die wel gebruiken! Maar wat heftig inderdaad om dat te horen 2x op dezelfde dag, ronduit bizar... en zo oneerlijk allemaal.
Ook ik ben even van het forum afgeweest. Na afgelopen maand met een positieve test op 9dpo en negatief vanaf 10 dpo was ik er even klaar mee. Ik probeer het wat meer los te laten en te genieten van alles wat ik heb. Vandaag wel actief geweest op het forum en merk dat het me toch weer meteen in test-modus brengt, terwijl ik me echt heb voorgenomen niet meer zoveel en vroeg te testen. Nu pas 2dpo dus speelt verder nog niet. Zou zo graag willen dat je weet wanneer het raak gaat zijn, dan kan ik best nog even geduld hebben haha. Succes iedereen x
Welkom hier! Wat een heftige geschiedenis heb je ook! Wij zijn de afgelopen twee jaar alleen maar door gegaan na iedere miskraam. Vier nare naslepen ook gehad. Dat ging op zich wel maar ik zit nu met angsten/een trauma omdat ik de miskramen niet heb verwerkt. Ik projecteer al het negatieve op deze, voor nu, perfecte zwangerschap. Ik ga nu ook naar de psycholoog en zij gaat starten met EMDR. Dus die angst is bij mij wel gebleven. Ook al zijn we natuurlijk wel blij dat het, net voordat we een IUI traject in zouden gaan, toch natuurlijk gelukt is.
Hee meis! Op en af.. gedachten zijn mijn ergste vijanden. Kan 2 september pas starten met EMDR omdat psych op vakantie is. Is een beetje een domper. Heb over een half uur weet een controle. Hoop dat ze nog leeft en oke is... Met jou ook alles goed? En met de kids?
Heel begrijpelijk en herkenbaar wat je schrijft hoor! Ik duim weer heel hard! @Mim89 voor jou ook natuurlijk!!
@Joyce2013 gefeliciteerd! Ik hoop met jullie mee dat deze ronde raak mag zijn. En net wat je zegt als het dan eindelijk goed mag gaan, zo ontzettend dankbaar!!
Hoe was je controle? 2 september duurt nog even helaas. Gaan jullie in de tussentijd nog op vakantie of dagjes weg? Hopelijk kan je dat wat afleiding geven… Vind het zo naar dat je die angst nog zo sterk hebt, maar begrijp het wel Hier hoop ik stiekem op een Italiaans cadeautje. Ik heb altijd de wens gehad voor een (4)3e. Ben vorige week de pil 1 dag vergeten… maar ga nergens van uit. met de jongens gaat het goed! Genieten van onze vakantie.
Ik hoop hier ook op vakantiecadeautje. Cyclus begint wat te starten, maar nog wel rommelig. 2,5 week geleden ongesteld geworden, afgelopen weekend weer 2 dagen bloedverlies. Ik wil 3e kindje, man wil emotioneel wel, rationeel niet maar we hebben wel onveilige seks. Dus ik hoop dat ik met meer thuis kom dan een volle vakantie waszak (Weinig kans, cyclus loopt nog niet lekker en ik ben nou niet mega vruchtbaar) Man durft niet,bang voor weer een foutlopende zwangerschap, bang voor weer zorgenkindje, bang voor weer ik in rolstoel. De bbz heeft er enorm ingehakt, angst is groot om mij weer in levensgevaar te zien en weer zwangerschap te verliezen. Iets waar ik te laat oog voor had, door mijn eigen verdriet toen. Dat ook hij er zo onder had geleden en hij ook wat had verloren
Ik ben uiteindelijk naar de psycholoog gegaan voor emdr. Zo heb ik mijzelf weer hervonden en meer rust gekregen. En ik heb slaapmedicatie aangevraagd toen ernaast als ik het nodig had. En tijd, hoewel ik het echt hel vond dat er een jaar zat tussen 2 postieve testen, had ik wel de tijd voor de therapie en verwerking en ging ik van best wel pessimistisch elke nod tegemoed naar hoopvol.
Goed om te lezen, bedankt!! Wat fijn ook dat EMDR zoveel geholpen heeft. Ik zie het veel voorbij komen indd. Ook op de miskramen fb groep waar ik zit zie ik dat velen er baat bij hebben. Vriendin van mij had ook een bbz met zeer heftige nasleep, waarin zijzelf ook kritisch lag. Ik weet vanuit haar hoe onwijs heftig zo'n gebeurtenis is. Pittig hoor dat jij ook een bbz hebt moeten meemaken. Gister gesprek met gyn gehad. Bloeduitslagen waren in orde dus er zijn geen stollingsafwijkingen geconstateerd. Ik zei dat m'n cyclus nog niet normaal was, maar dat moest ik dus nog echt ff totaal 3m aankijken. Verder was hij enorm gehaast denk dat hij naar huis wilde dus dat was het gesprek. Had nog wel willen vragen hoe nu verder en mag ik gelijk bellen naar hun of ga ik naar verloskundige en wanneer moet ik dan aspirine gaan slikken en krijg ik dat dan op recept via hun.. dus ik ga nog ff terugbellen naar de assistente voor al die vragen. Alles wat ik niet zeker weet nu, maakt me onzeker. Dus ik heb die duidelijkheid gewoon nodig voordat ik weer ervoor wil gaan. Verder alvast rondgekeken naar psychologen in de buurt. Dus daar wil ik vandaag ook even een keuze in maken voor een intake.
Herkenbaar dit, mijn man wil misschien helemaal niet serieus voor een 2e gaan door wat we al hebben meegemaakt, terwijl ik door wil zodra ik fysiek kan... Ik ben hem ook lang uit het oog verloren, hij was vooral mij aan het troosten en erdoorheen aan het slepen, terwijl het ook verschrikkelijk veel met hem heeft gedaan allemaal... Keer op keer het verlies, keer op keer mij zien instorten... Ik duim voor een vakantiecadeautje!!! Goed van je! Maar wat vervelend dat het gesprek zo afgekapt werd en dat je nog met vragen zit..!
Was het bij jullie ook zo dat het bij hem later kwam? Bij hem kwam het verwerken en besef pas veel later, nadat de storm ging liggen, nadat ik mij beter ging voelen. En toen kwam voor hem de klap. En nog een keer toen onze jongste werd geboren en binnen 10 seconden kritiek lag. Toen het thuis wat beter liep na maanden kwam weer de klap: weer een kindje bijna kwijt. Jaar na de geboorte de angst of ons kindje een zeldzame afwijking zou hebben hielp ook niet mee. Er moet ook echt meer aandacht zijn voor partners wat dat betreft. T is ook allemaal niet makkelijk. En ik merk nog steeds ook bij mijzelf de pijn wanneer een vriendin aankondigt weer zwanger te zijn. Alweer gelijk in ronde , weer alles gelijk goed. Weer gezond kindje. (En gelukkig maar natuurlijk!)
Thanks. Maat dit is dus wat ik continu ervaar. De mentale zorg is zooo slecht hier. De verloskundige spant echt de kroon, ik ga daar ook absoluut niet meer naar terug ga wel naar een ander dorp... maar de gyn net zo. Deze gyn stuurde me weg met je bent schoon om vervolgens hevig te blijven bloeden en ik moest bellen en echt drammen om langs te komen weer, oja toch niet schoon. Kreeg wel een excuses maar toch. Weet het niet hoor... alsof ze allemaal te druk voor je zijn, zo voelt het. Alsof je verdriet voor alle zorgverleners niet uitkomt en teveel is. Toen ik hier helemaal leeg liep is de huisarts langsgeweest bij mij thuis om me bij te staan en te kijken of opname nodig was, omdat de verloskundige en gyn niet thuis gaven. Ik vind daar echt nogal wat van. Met de andere 2 ben ik in RdG bevallen en had ik een andere verloskundige. Helaas mag/kan ik daar niet meer heen ivm de afstand. Maar er moet toch wel beter te vinden zijn dan waar ik nu zat neem ik aan. Ghz loop ik nu maar liefst zal ik tzt weer naar RdG gaan, ook al is het verder rijden, knijp m'n benen wel tegen elkaar En heftig zeg dat jullie partners er zo instaan. Maar wat nu met hun? Zoeken zij ook hulp, of willen ze echt geen nieuwe zwangerschap meer aan? Want het alternatief is dat je moet gaan verwerken dat er geen kind meer komt dus ook dat is geen gemakkelijk traject...
Mbt tot zorgverleners, je hebt er idd wat tussen voor wie het dusdanig dagelijks werk is dat je dat ook helaas merkt. Dat is echt heel naar want voor jou is dit geen dagelijkse kost. Dat voelt heel eenzaam en onbegrepen dat je dan aanloopt tegen minder persoonlijke zorgverlener. Hihi ik heb wel eens tegen de gyn gezegd, al beval ik hier in jullie hal: ik ga NIET naar het andere ziekenhuis. Ik voelde mij daar niet veilig en welkom bij de eerste. Ik wAs patiënt nr zoveel ipv Ik. Mijn man heeft tijd nodig voor verwerking. Dat we al 1,5 jaar miminaal 2x per nacht eruit zijn vanwege nachtvoedingen (hij pakt zoon, ik geef borst) helpt ook niet mee. Ik heb voor mijzelf nu door tijd wel iets meer berusting dat het ook ok is als het bij onze jongens blijft. Ik focus meer op hun dan op mijn wens nu (Maar goed, geen anticonceptie dus)