Dankjewel dat ik aan mag schuiven. Even m’n verhaal. Ik ben 34 jaar en afgelopen lente besloten om voor een tweede kindje te gaan. M’n zoontje word in november 5. September zwanger. Helemaal blij maar ook erg onzeker vanwege ook eerdere miskraam. Echo bij 7,5 weken en mooi hartje zien kloppen. Toch zelf na de echo geen goed gevoel. Bij 9,1 weken echo en het hartje was gestopt. Bij ongeveer 8 weken. Wat een harten pijn geeft dat. Maar dat weten jullie al. Week erna afspraak bij het ziekenhuis voor medicatie. Meegekregen maar dag erna begon het toch vanzelf. Nog meer harten pijn bij het verlies van het vruchtje. Nu bijna 2 weken na het verlies gaat het wel beter. Nu aan het wachten op de eisprong. Hoop dat die snel komt. Dan heb ik pas echt weer het gevoel dat we door kunnen.
Ik zie dat jullie zelf meer miskramen hebben gehad. Hoe blijf je positief? Kwa het normale leven bedoel ik dan. Ik geniet heel erg van m’n zoontje en m’n man maar zoiets normaals als werken. Zie daar gewoon even de lol niet van in.
Augustus was ik zwanger foutje. Sorry voor de vele berichten na elkaar. Moet weer een beetje wennen aan het forum. Ben jaren hier niet op geweest.
Geen enkel probleem joh, typ maar zoals voor jou prettig is hoor Wat heftig zeg, ook dat je eigenlijk al die weken met een slecht gevoel zwanger bent geweest om dat uiteindelijk ná een goede echo nog bevestigd te zien worden... ben je inmiddels helemaal gestopt met bloeden enzo? Ik kan uiteindelijk mezelf weer bij elkaar rapen maar dan komt weer de nieuwe klap en inmiddels zijn het er 3 en dan maakt het genieten heel zwaar. Op dit moment weet ik alleen dat het niet ok is maar zelfs niet of het bbz is of restweefsel. Het is killing ik heb vandaag en morgen maar vrij genomen want ik was dinsdag een wrak op werk, alleen maar huilen. Dus nee positief blijven lukt soms niet maar ik las vandaag een hele mooie spreuk bij omdenken. "Het gaat beter met me sinds het ok is als het soms even wat minder gaat" had hem gelijk opgeslagen. Ik heb daarbij heel erg veel last van tja.. gewetensnood ofzo denk ik??? Het gevoel dat mijn verdriet er niet mag zijn want ik heb toch al 2 gezonde kids. Ondanks dat mensen dan die gedachte weg wuiven kom ik er zelf lastig vanaf. Dat ik dan nu geld verspil aan weer zkh bezoek enzo terwijl dat geld ook naar mensen kan die geen kind hebben. Of dat ik verdrietig ben voor mezelf terwijl een ander kindloos zal blijven. Dat het egoïstisch is om zelf voor ivf/icsi oid te gaan als ik dat eitje ook kan schenken aan iemand zonder kind. Daarbij mis ik m'n kinderen enorm als ze weg zijn maar kan ik niet altijd van ze genieten als ze er wel zijn omdat ik mentaal dan even slecht zit.
Heel vervelend dat jij ook hier bent. Hier probeer ik het te verwerken Je zegt dat je 2 weken verder bent. Is het bloeden nu gestopt? Ik had vrijdag een miskraam. Dus een week aan het bloeden. Ben het nu wel zat
Afgelopen maandag bij het ziekenhuis gehoord dat ik ‘schoon’ ben en de dag erna gestopt met bloeden. Nu wachten op m’n eisprong. Hoop dat die snel komt. Pas dan heb ik echt het gevoel dat we door kunnen ofzo Wat heftig zeg dat je niet eens weet wat er aan de hand is behalve dat het mis is. Heb je nog een afspraak bij het ziekenhuis? Heb je pijn? En ik begrijp wat je bedoelt met je gewetensnood. Maar de wens naar nog een kindje is geen schande. En dat je bewust bent van je geluk met al 2 gezonde kinderen en het anderen ook gunt maakt je alles behalve egoïstisch. Ik kan je niet vertellen hoe je dat gevoel moet laten verdwijnen maar probeer wat liever over jezelf te denken ♡
wat vervelend dat je ook een miskraam hebt gehad . 11 dagen na het verliezen van het vruchtje stopte het bloeden. Nu aan het wachten op m’n ei. Dat duurt me ook veel te lang mevrouw ongeduld hier.
Oh ik hoop dat ik niet lang hoeft. Ik wil ook door.. opnieuw proberen. Kan me voorstellen ik zou zelfde gevoel hebben. Hopelijk komt het gauw
Welkom en sterkte. Ik heb emdr gehad omdat de bbz zeer traumatisch was verlopen. Maar voordat ik wist dat ik een bbz had, maar dacht miskraam had ik mij ziekgemeld van het werk. Even de ruimte ervoor nemen en accepteren dat ik mijzelf zo mag voelen. @Zuri lieve Zuri. Heel herkenbaar. Ik ga traject in voor een derde,terwijl zoveel dames nog langer wachten en niets hebben. Ik voel mij soms hebberig, waarom wil ik meer? Waarom zijn die 2 niet genoeg en wil ik nog 1 en krijg ik teleurstellingen cadeau? Je bent niet alleen in je gedachten. Ik hoop dat je snel duidelijkheid krijgt met de huidige situatie slaap je wel redelijk?
Cd 9 en weer ongesteld. Kom niet eens aan de ovitrelle zetten toe dus. Cyclus wordt steeds korter. Begon met aantal keer 15 dagen, toen 3x 10 en nu 8.... ik ben voor mijn gevoel non stop ongesteld. Had echt enorme dip vanochtend. Dit is niet goed
Jeetje hey wat een ellende... hoe komt dat toch he, zo frustrerend. Hoe nu verder? Langs de gyn of weer nieuwe cyclus afwachten?
Gyn belt vandaag, ik zou echo hebben maar dat heeft nu geen zin. Heb wel spuiten in huis om de eisprong om te wekken eerder, maar als follikel te klein is (woensdag 15,5 mm) dan is dat ook zinloos. Die spuiten hadden cyclus wel kunnen verlengen... als eitje 18 mm aantikte.dat zou vandaag zijn... maar helaas cd 2 is het nu. @Padmee ja sinds woensdag
Kun je daar niets voor krijgen even? Snap de spanning... als je zeker wist dat de zwangerschap in de baarmoeder zat, zou het al zo schelen.... nu weet je niets!
Ok ik hoop dat je volgende ronde net wat groter eitje hebt, of dat er een andere manier is nog om toe te passen. Dit is wel echt rot... ben je dan trouwens ook lang ongesteld? Want na 9d hoeveel bloed heb je dan überhaupt?