Hoi allemaal! Ik ben op 2 juli bevallen van ons eerste kindje (een jongetje), door middel van een ongeplande keizersnede. Ik was op dat moment 38+1. Hier is voor gekozen omdat ik al 48 uur gebroken vliezen had, 12 uur heftige weeën (eerst bleven de weeën weg), de kleine een SVES had bleek tijdens de bevalling (af en toe een extra systole door onrijpheid van het hartje), de hartslag van de kleine man niet meer daalde onder de 180-200 slagen per minuut, ik koorts had gekregen wat alsmaar meer begon te stijgen (dus ze waren bang voor mogelijk een infectie) en de ontsluiting niet verder vorderde dan 3,5 cm. Achteraf bleek meneer een sterrenkijker te zijn waardoor hij de baarmoedermond niet goed kon open ‘duwen’ en zou dat de reden zijn dat de ontsluiting niet vorderde. De gynaecoloog heeft aangegeven dat er geen indicatie is waardoor ik bij een mogelijk volgend kindje, persé een keizersnede zou moeten krijgen. Ik zou bij een volgend kindje gewoon vaginaal mogen proberen te bevallen, alleen dan wel medisch. Ook zou ik mogen kiezen voor een geplande keizersnede. Tot op de dag van vandaag moet ik daar niet aan denken om daar zonder aanleiding voor te kiezen, ik voel inwendig nog steeds veel de wond van de keizersnede. Daarnaast vond ik de keizersnede zelf niet traumatiserend, maar wel het hele verloop en de communicatie ervoor. En diep van binnen vind ik het heel jammer dat ik niet verder ben gekomen dan die 3,5 cm ontsluiting. De gynaecoloog zei ook dat ze adviseert om 6-12 maanden te wachten voor een volgend kindje. Wij willen het liefst proberen het leeftijdsverschil niet meer dan 3 jaar te laten zijn (als moeder natuur ons dat ook gunt) en wij willen sowieso wachten met proberen tot onze kleine man ongeveer een jaar is. Neemt niet weg dat de wens enorm groot is en we bij de gedachte van opnieuw zwanger raken wel veel voorpret hebben. Zijn er dames die na een keizersnede nog een kindje / kinderen hebben gekregen? En hoe lang na de keizersnede was jij opnieuw zwanger? Kon je het volgende kindje wel vaginaal bevallen of heb je bewust gekozen voor een keizersnede? Zijn er dames die in het zelfde schuitje zitten en haar verhaal / ervaring willen delen?
Hoi! Wat houd een SVES in? Klinkt naar Het zet je toch aan het denken he! Ons zoontje is inmiddels bijna 14 maanden, ter wereld gekomen via een spoed keizersnede. Met 39 weken een inleiding gekregen vanwege zwangerschapsdiabetes, meteen al een heftige weeën storm en niet vorderende ontsluiting na een tijd een ruggenprik gekregen. Hierdoor kreeg ik waarschijnlijk koorts, maar daar had ik zelf geen last van. De ontsluiting vorderde maar niet, maar het was duidelijk dat het met ons zoontje niet goed meer ging en dat het tijd werd om hem te gaan halen. Er is geen duidelijke reden waarom de ontsluiting niet vorderde. Wij zijn via ziekenhuistraject zwanger geraakt na 2 jaar en daardoor wilden wij er ook niet te lang mee wachten. Maar wachtlijst is lang en we zijn nog wachtend op de afspraak met gynaecoloog om weer te kunnen starten. Tegen mij is verteld dat eenmaal zwanger er met 30 weken een kansberekening word gedaan om te kijken hoe groot de kans is op een goede natuurlijke bevalling. In tegenstelling tot jou vind ik het idee van een vaginale bevalling juist heel spannend. Ik neig dan ook meer naar een geplande keizersnede, omdat ik gewoon geen spoedkeizersnede meer wil. Het heeft lang geduurd voor ik mijn zoontje vast kon houden en daarna moest ie nog een nacht op de andere afdeling vanwege te lage bloedsuikerspiegel. Ik ga wat dat betreft ergens liever voor veilig en dan dus een geplande keizersnede.. Van andere kant heb ik vaginaal bevallen altijd als iets heel moois gezien en zou ik dat heel graag volledig willen ervaren.. plus als een vaginale bevalling wel gewoon goed gaat dan is dat natuurlijk wel beter voor het kindje en voor eigen herstel. Ik vind het dus nog een enorm lastige afweging.. Maar wat ik lees op internet is er best een kans op alsnog een keizersnede omdat ik klein ben en de oorzaak van de niet vorderende ontsluiting niet bekend is. Het is in ieder geval iets waar ik tijdens zwangerschap goed over na moet denken en bespreken met de gynaecoloog en verloskundige.
Hoi! Bedankt voor je reactie! De SVES is dus de extra slag die het hartje onregelmatig maakte (door onrijpheid van het hart in zijn geval), maar achteraf geheel onschuldig gelukkig. Hij is er nu voor 99% zeker ook vanaf, althans dat lieten de laatste ECG’s zien. Maar tijdens de bevalling was het wel ineens een heel circus aan mijn bed en van het streekzkh doorgestuurd worden naar het erasmus, omdat ze bang waren voor een ergere hartaandoening. Ik kreeg dus ook tijdens de CTG de vraag “had jouw kindje tijdens de hele zwangerschap al hartproblemen?” Terwijl we dus zijn hartslag steeds zagen dippen en van het scherm zagen verdwijnen. De hele zwangerschap was er niks mis mee, ook niet op de 13 en 20’weken echo en ook niet tijdens de extra groei echo’s die ik kreeg ivm onregelmatige werktijden. In het Erasmus heeft er een professor uitgebreid onderzoek gedaan en bleek het dus die SVES te zijn (ze waren bang voor een hartblok eerst) wat tamelijk onschuldig is. Maar omdat het erasmus en sophia vol lag, moest ik weer terug naar het ikazia (welja met toen ineens weer startende weeën en met eigen vervoer opnieuw, heel bizar als je weet dat je niet meer naar huis mag). Het verloop bij jou klinkt echt identiek aan dat van mij (alleen de aanleiding niet), omtrent de niet vorderende ontsluiting etc en daardoor een spoedkeizersnede. Dat laatste deel was bij mij dus precies het zelfde en had ook ineens spoed. Achteraf zou ik de koorts hoogst waarschijnlijk ook hebben gehad van de ruggenprik -> de infectiewaardes bleken achteraf zodanig laag bij zowel de kleine als bij mij, dat het onwaarschijnlijk was dat we een infectie hadden door de langdurig gebroken vliezen. Maar goed, ze mochten dus door het infectiegevaar geen risico nemen. Kleine man kreeg het zwaar en hoewel ik zelf ook gevoelsmatig geen last had van de koorts begon ook dat ineens te pieken. Vlak na de keizersnede kon ik ook de prikkels niet meer verwerken en begon ik ook te ijlen. Mijn lichaam leek er blij mee te zijn dat de ruggenprik uitwerkte, zodra dat uitgewerkt was trok in 1 klap de koorts weg. Maar goed, ik heb me vooral lang rot gevoeld over het idee “wat als ze wel eerder hadden opgemerkt dat het een sterrenkijker was, en niet pas op de OK, had ik dan misschien wel vaginaal kunnen bevallen?”. Maar goed, ze gaan er vanuit dat de ongunstige ligging van de kleine de reden was van niet vorderende ontsluiting, maar dat weten we dus ook niet 100% zeker. In mijn geval zal er ook zeker een kansberekening gemaakt gaan worden, dat weet ik wel. Maar er is niet bij voorbaat een indicatie waaruit blijkt dat het niet kan en ik het niet mag proberen. Ik denk dat als de kansberekening tegen die tijd hoog is dat het vaginaal kan, ik het wel zeker wil proberen. Er staat te allen tijde toch een medisch team klaar om over te gaan op een keizersnede. Hoe dan ook wel een lastig verhaal. Ik hoor vooral ook grote verschillen van het herstel van de keizersnede. Denk als ik niet zo veel last had van het herstel, ik er net zo in stond als jij. Mag ik vragen hoe jouw traject er nu uit ziet, naar een 2e wonder?
Gelukkig dat hij daar nu vanaf is! Ja dat lijkt me erg schrikken dan, zeker als je ook nog naar een gespecialiseerd ziekenhuis toe moet.. Hier inderdaad hetzelfde de koorts kwam echt door de ruggenprik, maar ze moeten dan wel antibiotica toedienen voor het geval dat omdat ze het nooit zeker kunnen weten. Zodra ruggenprik eruit was was bij mij de koorts ook meteen weg. Heb je die vraag gesteld aan je gynaecoloog tijdens nacontrole? Ik weet niet of ze een sterrenkijker echt nog goed kunnen draaien tijdens de bevalling en vooraf is dat volgensmij ook erg moeilijk te bepalen. Rot dat je zo'n lastig herstel hebt! Het viel bij mij erg mee ja, ik kon vrij snel weer aantal dingen doen en ik heb ook fibromyalgie dus ik heb wel goed leren luisteren naar mijn lichaam dat heeft me ook wel geholpen denk ik. Ieder nadeel heeft zn voordeel zullen we maar zeggen Maar het viel echt mee! wel lang beetje pijn gehad in de buik en soms nog steeds, maar heb vooral vaak nog jeuk aan litteken. Verder merk ik er nog weinig van inmiddels. Ik moest paar weken met een katheter rondlopen vanwege bloed in de urine en dat was echt verschrikkelijk.. zat ook elke keer verstopt en dat was echt een drama ik hoop dat me dat volgende keer bespaard blijft Bij mijn zoontje had ik wel wat meer cyclussen gehad en toen kregen we eerst clomid om eisprong op te wekken, dit deed echter niks. Ik had toen paar rondes geen eisprong, vervolgens een cyste en toen operatie met een hcg gedaan. Daarna mocht ik over op hormoonspuiten en toen in ronde 2 zwanger geraakt van ons zoontje. Momenteel formulieren gekregen voor de onderzoeken opnieuw te doen, maar als het goed is mag ik daarna meteen over op hormoonspuiten. Verder dus gewoon thuis nog seks. Hun protocol is volgensmij 6 rondes ovulatie inductie dus in mijn geval spuiten en daarna over op IUI en dat ook 6 rondes en dan IVF. Maar goed we hopen dat ovulatie inductie wederom een succes word
Ja schrikken was het zeker! Oh werkelijk? Bij mij hebben ze AB gestart ivm mogelijke infectie door die gebroken vliezen. En ook nadat de ruggenprik eruit was, kreeg ik nog wat AB per infuus. Ik heb geen idee wat het beleid is hierover, heb het alles maar over mij heen laten komen haha. Ik heb inderdaad gevraagd voor de keizersnede, of zij na de keizersnede misschien konden verklaren wat de reden was dat het niet natuurlijk wilde vorderen. Tijdens de keizersnede werd er ook verbaasd gereageerd 'ohhh.. het is een sterrenkijker!' en na de keizersnede werd er in het gesprek met de gynaecoloog aangegeven dat dat vermoedelijk de reden was dat het dus niet lukte. Op het eindgesprek met de gyn heb ik ook met veel verdriet geuit dat ik niet zo goed begreep waarom zij dat niet eerder hadden gezien. De gyn gaf toen ook aan dat ze hebben geprobeerd te kijken naar de ligging, maar doordat ik zo weinig ontsluiting had voelden zij alleen de schedelnaad van de baby. Als zij een fontanel hadden gevoeld, hadden ze de richting/ligging beter kunnen bepalen. Wel is er tijdens de bevalling ook nog een paar keer een echo gemaakt, met focus op het hartje. Maar eigenlijk is er niet verklaard waarom daar niet is opgevallen hoe het kindje lag. Wat wel een mogelijkheid is, is dat het slecht zichtbaar was door verminder vruchtwater (dat werkt als een soort lens bij een echo), dat de focus daar niet heeft gelegen of dat het kindje nog later dan het moment van de echo, is gedraaid. Gyn gaf aan dat het ook niet altijd heel makkelijk is om een kindje op zo'n moment nog te draaien, maar dat het (in het geval dat zij het constateren) soms nog wel mogelijk is omdat ze er bepaalde trucjes voor hebben / weten. Maar goed, op die manier zal het dus altijd een 'wat als' verhaal blijven. Wat als hij niet als sterrenkijker had gelegen, had het dan mogelijk wel gelukt om natuurlijk te bevallen? Ik zal er nooit achter komen. Een (hopelijk ooit) volgend kindje zal misschien wel een totaal andere zwangerschap en bevalling brengen. Wel heel fijn dat de keizersnede en het herstel je zo is meegevallen. Wel heel naar dat katheter verhaal, ik was persoonlijk heel blij dat het ding een dag later eruit mocht. Ik hoop inderdaad dat bij een volgende zwangerschap / bevalling je dat bespaard blijft. En wel fijn dat je nu wat sneller het traject doorkomt als de eerste keer, lijkt me heel pijnlijk als je weer het hele traject moet starten zoals de eerste keer (wat natuurlijk ellenlang duurt). Ik duim met je mee dat de ovulatie inductie wederom een succes wordt!!!
Ik ben momenteel 14+5 weken zwanger na mijn eerste keizersnede. Dit duurde 2,5 jaar maar ik heb pcos, dus dat is niet helemaal eerlijk. Wel heb ik besloten (mede door ervaringen vorige zwangerschap) om weer een keizersnede te doen.
Gefeliciteerd met je zwangerschap!!! Wil je jouw ervaring delen, waarom je voor een geplande ks kiest?
Ja ik kreeg daarna ook nog AB maar ze zeiden dat dat eigenlijk standaard is als je koorts krijgt. Lastig he het is als wat als.. waar je je keuze op moet baseren. Denk bij jou de oorzaak wel echt te wijten is waarschijnlijk aan de ligging en dan zou ik een vaginale bevalling misschien ook wel sneller aandurven. Ik hoop in ieder geval dat die kans er voor je is en dat het een mooie bevalling gaat worden als het eenmaal zover is! Dankjewel!
Hier heb ik een keizersnee gehad vanwege stuitligging.. nu weer pril zwanger(tweede keer na de keizersnee eerste was een zol zwangerschap) en kans dat deze ook in stuit gaat liggen is helaas groot dus dan word weer keizersnee. Liefste beval ik gewoon…
Ik kreeg er nog 4 daarna, vaginaal ook geen indicatie dat het na nr1 niet zou lukken. Tussen 1 en 2 zit 18 maanden
Allereerst gefeliciteerd met je prille zwangerschap!♥️ Misschien een stomme vraag maar waarom is het een grote kans dat dit kindje weer in stuit gaat liggen? En mocht het kindje normaal liggen en je kansberekening op dat moment goed zijn, kies je dan ook voor een vaginale bevalling? En hoeveel tijd zit er tussen je eerste kindje en zwangerschap van de 2e (zola)? Is het al lang geleden dat dit is gebeurd? Sorry als het te persoonlijk is, bedoel het niet verkeerd. Echt pure interesse.
Hier zit er 15 maanden tussen jongste meisje (die via een keizersnede kwam) en haar broertje. De ks was niet gepland maar ook niet totaal onverwacht. De placenta lag het grootste deel van de zwangerschap voor de uitgang. Dus toen ik naar het ziekenhuis ging en de gynaecoloog m’n ontsluiting ging checken, bleek dat het inderdaad geen vaginale bevalling kon worden en kon ik meteen door voor een keizersnede. Omdat ik de lichamelijke nasleep van de keizersnede best heftig vond, en de borstvoeding stukken langzamer op gang kwam, wou ik zoon graag vaginaal op de wereld zetten. Tijdens de zwangerschap en bevalling van zoon werd alles goed in de gaten gehouden. Het was een afgrijselijke bevalling maar daar had het feit dat ik eerder dus een keizersnede had gehad niks mee te maken. Als de gynaecoloog heeft aangegeven dat je bij een volgende zwangerschap gewoon vaginaal kan bevallen, dan is dat mooi toch? Nu lekker genieten van je baby en tzt kijken hoe je er in staat.
Door mijn baarmoeder afwijking liggen mijn kindjes graag in stuit, als deze baby normaal ligt en ik mag gewoon bevallen doormiddel van inleiding (want word sowieso ingeleid met 37 weken) dan wil ik gewoon bevallen. (Mijn eerste zoontje is stilgeboren ben ik wel van in stuit bevallen, dus ik kan gewoon bevallen) Ik ben in maart 2021 bevallen en was zwanger in mei 2022.
Heb je daar eigenlijk iets over te horen gekregen (negatief) dat je binnen het jaar opnieuw zwanger was? De gyn zei hier 6 tot 12 maanden liever niet, daarna geen probleem. Maar van veel meiden hoor ik dat minimaal 12 maanden écht aan te raden is. Nu is dat wel mijn insteek, minimaal richting die 12 maanden wachten. Maar mocht dat nou 9 maanden zijn, maakt dat dan echt zodanig een verschil / wordt dat dan al direct aangemerkt als risicovoller ? En je 3e kindje is ook vaginaal gekomen? Wel vervelend dat je zo’n nare bevalling hebt gehad.
Oh jeetje mijn hart breekt bij het lezen hiervan. Ik dacht dat een zol zwangerschap was dat de locatie onbekend was en het vruchtje vroegtijdig is gestopt met groeien, (wat ik ook enorm erg vind) maar zoals je het nu beschrijft komt het helemaal heftig binnen. Ik wist niet dat je een stilgeboren kindje had (zie nu je onderschrift, wat stom van mij). Bedankt voor je reactie. Ik wens je een hele goede zwangerschap toe!♥️
Klopt dat is het ook Jan 2020 Is R stil geboren plots overleden in mijn buik stuitbevalling gehad Maart 2021 H geboren keizersnee Mei 2022 ZOL En dan nu weer zwanger.
Mhhhhhh Volgens mij was het advies 6-12 maanden. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat zoon niet gepland maar wel super gewenst was. Ik weet nog wel dat m’n gynaecoloog zei dat ik extra in de gaten gehouden zou worden de laatste 2 maanden. Maar ik stond sowieso al onder controle. Tijdens de bevalling is me ook echt 100 x gevraagd hoe het stond met de druk op het litteken. Ik vond het wel spannend maar ben nooit bang geweest (mbt het litteken). Ja het was een bevalling from hell, als ik dat nog eens over kon doen….. Mijn tip, maak een bevallingsplan met je partner. Natuurlijk lopen dingen soms anders dan je verwacht maar als je partner goed weet wat je wil dan kan hij jouw stem zijn als je zelf diep in de bevalling zit. Om een voorbeeld te noemen, ik had tijdens de controles meerdere malen aangegeven dat ik tijdens deze bevalling (en ook meteen m’n laatste, 3 is genoeg..)een ruggenprik wou, maar dat werd elke keer weg gewuifd. Ook tijdens de bevalling werd er niet geluisterd en kreeg ik dus pas met 6,5 cm ontsluiting de prik. Veel te laat (waarom nu pas? Zei de anesthesist..) Ik had dit van te voren duidelijk met m’n partner moeten bespreken. Want als je vraagt om een ruggenprik dan hoor je die gewoon te krijgen. En niet pas 5 uur later omdat dan pas de anesthesist dienst heeft. Oh en de oudste kwam vaginaal, de middelste via een keizersnede en de jongste vaginaal.