aahh das balen dnm dikke knuf! Hier ook een iets minder leuks, een schimmelinfectie maar vandaag al verlichting door creme. Ik hoop datt snel wegtrekt dit is nooit fijn
Jaaaaaa Saartje!!! Wat fijn meid!!! Eindelijk die eerste echo achter de rug! Gefeliciteerd meid! Balen boni, gelukkig makkelijk te verhelpen..
Ja, zeker, ik hoef mijn banner niet te veranderen. Misschien wordt het wel een Valentijnskindje Wel leuk, ik ben in december jarig, mijn man in januari, dan pruts in februari en mijn zoontje in maart. Ik heb het vanochtend aan mijn buurvrouw verteld, zij is 16 weken en begint een mooi buikje te krijgen. Echt wel gaaf om samen zwanger te zijn
Gefeliciteerd Saartje, wat een fijn nieuws! Boni.... hopelijk helpt de zalf snel, niks zo waardeloos als die jeuk Tacita, hoe was jouw controle? HIer hebben we het afgelopen weekend aan mijn ouders verteld. Zoals verwacht was hun eerste reactie: ja dat wisten we al. Zucht.... waarom kunnen ze niet eerst zeggen gefeliciteerd, wat fijn en daarna, we hadden al wel een vermoeden. Nee hoor... eerst even bevestigen dat ze het al wisten en nadat ik zei goh bedankt voor de felicitaties kwamen ze dan ook. Naja... zal wel nooit veranderen. Wat wel echt super was om te zien hoeveel ze onze kleine man gemist hadden tijdens hun vakantie. Ze waren echt even aan het inhalen. Nou ja, dat is uiteindelijk wat telt toch? Verder gisteren een beetje ingestort. Ik heb het al heel lang niet naar mijn zin (zacht uitgedrukt) op mijn werk. Na een reorganisatie van onze afdeling dit jaar, enkele interne sollicitaties die op niets uit zijn gelopen en bevestiging vanuit hrm afdeling dat ik de pech heb voor een tweetal leidinggevenden gewerkt te hebben en daardoor intern niet ergens anders aangenomen wordt vanwege een 'stempel' is de maat aardig vol bij mij. Na van de week voor de zoveelste keer tegen een blok beton aan te lopen bij leidinggevende waardoor ik mn werk niet kan doen zat ik al op het randje. Toen ze dus gisteren van de gevelreiniging binnen kwamen vallen dat ze gingen impregneren en (vent is echt een haantje) na mijn dringende verzoek om eerst de slaapkamer van mn zoontje te doen omdat hij naar bed moest is het helemaal uit de hand gelopen. Ik heb me nog nooit zo naar gevoeld om in mijn eigen huis zo behandeld te worden door iemand die wij notabene betalen voor zijn diensten. Dus ik heb vervolgens de hele avond en nacht liggen janken... het zit me nog dwars. En die vent komt vandaag ook nog,bah! Nou ja, geen idee wat ik wil met dit bericht hoor, haha maar goed even van me af typen is ms juist fijn
Lekker spuien, Jeszss (geef de hormonsters maar de schuld!) Ik ben dit weekend nogal uitgevlogen tegen mijn ouders, totaal onterecht. We hadden maar licht ontbeten, de lunch was ook vrij beberkt en dan na de doopplechtigheid hadden we een klein gebakje. Ik had op weg naar huis (rond 16u) al behoorlijk honger. Thuis bij mijn ouders begonnen we te koken, kinderen in bad te stoppen en eten te geven en toen was het al ruim 19u en had ik enkel nog maar een handje chips gegeten. Vertelt mijn moeder vrolijk dat we maar even wachten met eten totdat de kinderen (mijn nichtje en neefje bleven ook logeren) in bed liggen, dus eerst campingbedjes opzetten etc. Toen werd ik plots zooooo misselijk, voelde me echt naar, had mega honger maar nergens trek in. Mijn moeder had sushi gehaald met voor mij 6 avocado sushi. Ik had zo veel zin in die andere... Naja, het resultaat was dat ikhelemaal overstuur raakte natuurlijk, ben even gaan liggen en toen ging het beter. Dus eerst de restjes van de kinderen hun eten opgegeten, daarna de sushi, een garnaalkroket en een kaaskroket en vervolgens nog een flinke portie kipstoof. Ach ja, ik voelde me daarna in ieder geval beter!
Gewoon van je afschrijven Jeszss! Dat is ook k*t. En soms moet je ook even een tijdje janken om alle spanning eruit te laten, is erg herkenbaar. En ja sommige mensen hebben nu eenmaal een plank voor de kop Controle gisteren was goed. We hadden een vervangster die geen echoscopiste was, dus we konden niet naar de kleine kijken helaas. Volgende week wel, dan de 20 weken echo. Was daardoor ook wel onrustig deze keer, is toch een soort van voorproefje. Bloeddruk was veranderd maar wel gewoon goed. En afhankelijk van locatie sta je op een andere weegschaal, volgens deze zou ik 1,5 kilo zijn afgevallen. Is niet zo, ben wel blij dat hier niks van gezegd werd (heb een eetstoornis gehad en voor zwangerschap 27 kilo afgevallen, dus heb wel een aantekening ). Ben morgen met 20 weken dus amper 2 kilo aangekomen gelukkig. Volgende keer hoor ik of ik glucosetest krijg. Op basis van mijn gewicht officieel wel, maar glucose niet nuchter was al laag genoeg en weinig aangekomen. Dus misschien hoeft het niet! Kleine bewoog zich toen ze net naar het hartje luisterde: lees, enorm hard gekraak voel haar sinds dit weekend ook, vooral savonds. Moest wel op tijd rust nemen bij teveel harde buiken. Al met al dus gewoon goed nieuws en op naar DE echo... Redden jullie je nog een beetje met de komende hitte?
Oh, duimen dat je de test niet hoeft, Tacita! Ik moet hem wel, heb voor mijn zoontje het label PCOS gekregen en nu is het standaard dat iedereen met PCOS de glucose test moet doen omdat je dan een verhoogde kans op zw. diabetes hebt. Ik vind het wel irritant, ik heb geen symptomen en ben 3x spontaan zwanger geraakt in minder dan een half jaar maar dat is blijkbaar geen reden om van het label af te komen.
Kan me ook bij de testen aansluiten hoor dames, vanwege een reuzenbeeb de vorige keer! Tenminste.... als dat hetzelfde is als testen ivm zw suiker. Klinkt wel zo? En beeb moet na de geboorte was ook weer zn 2 testen. Even ervan uitgaande dat dit ook weer een reus wordt. Fijn dat ze niks gezegd hebben van je gewicht Tacita, als het gevoelig ligt is dat juist wat je niet wilt lijkt me. Ah zo fijn als je de beeb voelt bewegen, kan niet wachten tot het zover is! En dan weer voetjes drukken haha . Mijn zoontje stak altijd zijn voet uit mn zij en dan ging ik hem kietelen Saartje wat gek, hoe hebben ze PCOS bij jou geconstateerd dan? Want daar moet dan toch wel een reden voor zijn? De hitte hier is nu nog wel goed te doen, maar het is pas het begin van de hittegolf. ZIe wel een beetje op tegen zaterdag. We vieren dan verjaardag van mijn zoontje maar het wordt dan 36 graden. HIer in de windloze achtertuin zal de gevoelstemperatuur oplopen tot 40 of hoger vrees ik.... Zit me toch af te vragen of we het ms moeten verplaatsen naar mijn ouders, maar het liefste toch gewoon thuis... Merk wel dat de benauwdheid weer toeneemt. HOe gaat het bij de wat verdere zwangeren hier met de hitte? Voetjes in koud water en een ventilator bij het hoofd?
Saartje5, wat heerlijk, een kloppend hartje! Jij gaat lekker de zomer in! Gefeliciteerd! Boni, dat is echt heel vervelend. Gelukkig kun je het bestrijden. Ik heb ze ook gehad en het is echt vervelend. Hopelijk ben je er snel vanaf! Beterschap! Jeszss, wat jammer dat je ouders zo reageerden. Ik kan goed begrijpen dat je eerst een felicitatie wil horen en daarna pas hun vermoeden. Wat een ellende gisteren. Pas je wel goed op jezelf? Hopelijk kun je je grenzen een beetje bewaken. Anders heb je onnodig veel stress. En wat een vervelende man zeg. Je betaald hem voor zijn diensten, maar hij behandelt je in je eigen huis als een stuk stront. Onprofessioneel zeg. Veel sterkte met dit alles! Hopelijk valt alles op zijn plaats. En lekker blijven praten hoor. Opkroppen is niet handig en ook niet fijn voor jou en je baby. *knuffel* Saartje5, ik herken dat wel een beetje. Misschien onterecht, maar als je zo'n trek hebt dat je er misselijk wordt, snap ik je reactie wel. Ik had het toevallig gister. Mijn man wilde beginnen met koken, maar toen trof hij iets heel vreemds aan op het vlees. Hij vertrouwde het niet en wilde ons dat natuurlijk niet geven. Maar daardoor hadden we dus geen warm eten en aten we brood. Ik had zoveel trek en zo'n zin in een warme hap. Ik heb me kunnen inhouden, maar ben wel een beetje down en chagrijnig geweest. Ik werd ook misselijk van de trek. Tacita, wat fijn dat de controle goed was! Heerlijk! Ik moet ook een glucose test doen over een aantal weken. Dit vanwege het feit dat mijn dochtertje nogal 'zwaar' was bij de geboorte. Ze was ruim 8 pond. Ik weet zeker dat ik slaag voor de glucose test. Maar goed, we gaan het dan wel zien. Heerlijk dat je je kleine meid begint te voelen. Heerlijk gevoel hè? Ik voel 'onze zoon' (hihi) al een aantal weekjes en sinds deze week voelen we het ook de buitenkant! Manlief heeft dus ook al van zijn schopjes mogen genieten! Ik vind de hitte sowieso vreselijk. Nu helemaal. Mijn dochtertje heeft ook nog eens eczeem, dus de zon is echt niet goed voor haar huid. We kunnen haar ook niet insmeren, aangezien ze daar heftig op reageert. Wij zullen zoveel mogelijk binnen blijven. Hier gaat het verder goed. Zojuist kraamzorg intake (telefonisch) gehad en is nu volledig geregeld. Heb ook meteen een lactatiedeskundige geregeld. We zijn er bij mijn dochtertje achter gekomen tijdens de borstvoeding dat ik vasospasme heb (vernauwing van de bloedvat, pijnlijk!). Ik zou dus graag meteen begeleiding en handvaten willen, zodat ik het dit keer langer dan 3 maanden vol kan houden. We gaan er weer voor! Vanavond naar de musical van mijn 13-jarige zusje op haar school. Morgen hebben wij verjaardag-bbq en daarna ga ik met mijn moeder en andere zusje naar Ladies Night in de bioscoop. Magic Mike XXL, haha. En donderdag heeft mijn dochtertje een schoolreisje (waterfeest op de psz). Ze zouden officieel naar een speeltuin gaan, maar die mensen hebben afgebeld.. Het is te heet en de speeltuin is dus ook gesloten. Snap ik! Drukte met de hitte, dus vandaag houden we het rustig en blijven we binnen. Ik kan ook ieder moment de postbode aan de deur verwachten met een Zara-kleding pakket voor mijn dochtertje. Wat zijn jullie plannen verder, dames?
tnx nog voor de felicitaties! PCOS hebben ze toevallig gevonden. Ik ging naar de gyn voor tussentijdse bloedingen, we waren toen nog maar een maand of 3-4 echt bezig voor de eerste. Op de echo zag ze veel blaasjes en in combinatie met mijn lange cyclussen raadde ze me aan om een nieuwe verwijzing te vragen bij de huisarts zodat ze dit verder kon onderzoeken. Dit hebben we gedaan en toen bleek uit mijn hormoonwaardes dat ik PCOS had. De resultaten kwamen toen ik 5 weken zwanger was van mijn zoontje! Ik merk er verder ook niks van, geen overgewicht, geen beharing, geen puistjes, enkel blaasjes en een langere cyclus. Sinds de miskraam is die eigenlijk ook weer normaal met 28-30 dagen.
dank jullie wel dames! gaat hier al veel beter. jeetje jeszss wel jammer hoor die eerste reactie ik zou er ook mee zitten. je verwacht toch meer dan... wisten we al" en wat een kut momenten zeg jeszss gewoon lekker van je af schrijven als dat helpt hoor! dikke dikke knuf, hopelijk gaatt snel allemaal beetje beter. Leek me echt afzien saartje gewoon wachten wachten en geen raad weten. Gelukkig is die hongerige dag voorbij Allemaal leuke dingen gepland Innikens, en is de postbode al geweest
Zeker heel fijn en een apart gevoel iNikkens! Ben ook blij dat ik haar toch nu al voelde, ondanks de placenta aan de voorkant. Nu maar wachten tot VL mee kan genieten volgende horde is de 20 weken echo, erg spannend! Morgen 20 weken op de dag dat we 5 1/2 jaar samen zijn, ook mooi Vrijdag met VL naar ziekenhuis, benieuwd naar de operatie datum. Maar eerst de komende twee warme dagen overbruggen
Hoi Dames, Hier maar weer eens een berichtje van mij, het is alweer even geleden dat ik meegeschreven heb en ik weet ook nog niet of ik het weer bij ga houden. Ik merk dat ik erg verdrietig word van sommige onderschriften. Daar had ik ook kunnen zijn. Maar helaas niet dus. Hier gaat het wisselend. Sommige momenten is het verdriet en vooral de wanhoop erg groot. Wanneer mogen wij toch weer eens genieten van een goede zwangerschap en alles wat erbij komt kijken? Wordt onze dochter ooit grote zus of zal ze altijd enigst kind blijven? Niemand weet het antwoord. We moeten afwachten en hopen. We hebben erg veel zwangeren in onze omgeving op het moment. Ik merk dat zwangere vriendinnen afstand van me nemen. Ze weten niet wat ze moeten zeggen. Ergens snap ik het wel maar ik ben er vooral boos om. Alsof miskramen besmettelijk zijn. Ik heb de energie niet om er iets van te zeggen. Maar dan zit je dus voor je het weet in allemaal appgroepjes om babyshowers te organiseren. Ik kan niet goed verwoorden hoe ik me daardoor voel. Ik wou maar dat je het aan me kon zien, net als een gebroken been zichtbaar is. Dan hadden mensen er misschien wat meer begrip voor, dan wisten ze misschien wat ze tegen me moesten zeggen. Nu wordt het door velen maar doodgezwegen. En dat wil ik eigenlijk helemaal niet. Het is er, het verdriet is er en die zwangerschappen waren er. Die tellen ook. Nu lijkt het net of alles kommer en kwel is, dat is het natuurlijk niet. Hardlopen gaat als een speer, nu even pauze gehad ivm vakantie maar deze week pakken we de draad weer op. Ik loop met een maatje twee keer in de week gemiddeld tussen de 6 en 10 km per keer hard. We zijn weer aan het trainen voor een nieuw hardloopevenement. Onze vakantie was heerlijk en fijn. Eigenlijk gaat alles op de miskramen na super. We genieten van elkaar en van ons meisje. De vriendinnen die niet zwanger zijn, en dat zijn er gelukkig genoeg, zie ik veel en geniet ik enorm van. Morgen krijg ik uitslag van de onderzoeken die in NL gedaan zijn. Voor september heb ik afspraak in Gent staan voor een second opinion. Ik hoop dat we die niet nodig hebben maar voorlopig ben ik na de laatste miskraam niet meer zwanger geweest en september komt steeds dichterbij. We zien wel. Nou schatjes, ik ga hier de draad weer wat op proberen te pakken maar kijk ook even hoe het gaat.
hallo magnolia jeetje wat een verhaal, het spijt me zo voor je dat je dit alles moest doorstaan. Heel veel respect voor je kracht! ik zit vandaag met zon verschrikkelijk gevoel, ik pas op een lieve baby zo eens in de week. Afgelopen 2 weken gaat dat me zo slecht af. Ik zorg goed voor haar! daar ligt het niet aan. Maar ik heb vanbinnen zon kort lontje naar de kleine toe. Als ze huilt lijkt mijn wereld te vergaan, ik zit steeds met de vraag... Moet ik wel moeder worden? Terwijl ik niks liever zou willen, maar wie wil nou een moeder die direct van slag is als je eens iets fout doet. pff zit zo in de knoop. Ik heb emotioneel ook een afstand genomen lijktt wel. En ik kan het niet terugvinden. daarvoor ging het altijd op rozen en nu de laatste 2 weken kost het me zoveel moeite... het doet ook gewoon pijn. Manlief is helemaal verliefd op de baby en doet niks liever dan haar bezig houden,... ik... ik kan het niet opbrengen. En twijfel dan natuurlijk aan mijn kunnen als "ooit moeder"
Boni, Het is een cliché: het is zoooo anders als het een kind van een ander is. Wij hebben voor onze dochter ook vaak op baby's, peuters en kleuters opgepast en man wat was ik blij als die weer naar huis gingen. Sowieso vind ik kinderen van een ander per definitie niet leuk, behalve als ik ze ken zoals van vriendinnen of buren. (wat klink ik asso! ) Maar hoe anders is het als het je eigen kind is. En dan nog, zijn er momenten zat dat ik mijn eigen kind even zat ben. Dan ga ik lekker een rondje hardlopen of even bijtanken bij een vriendin en dat is oké. We zijn maar mens en er is maar zoveel geduld dat je kunt opbrengen op een dag. Dat maakt mij geen slechte moeder. En jou straks ook niet.
Heb nog geregeld aan je gedacht Magnolia, wat lief en sterk dat je even om de hoek komt kijken! Logisch dat je verdrietig word van sommige onderschriften! Je gunt het iedereen maar tegelijkertijd benadrukt het jouw pijn des te meer. Het is zo oneerlijk! Toen ik psychisch erg in de put zat en ook met gezondheidsproblemen die niet zichtbaar waren, had ik hetzelfde gevoel. Had ik maar een gebroken been... Dan hoef je niks uit te leggen en begrijpt iedereen het. Nu is het zoveel lastiger! Doe vooral wat voor jou helpt, iedereen hier zal het begrijpen! Voor nu vooral even een dikke knuffel voor jou, hou je haaks! X
Fijn wat van je te horen, Magnolia. Ik snap dat het verdriet groot is, voel me zelfs een beetje schuldig met de wetenschap dat mijn banner je verdrietig maakt. Ik heb ook vaak gedacht, had ik maar een gebroken been. Ik vond (en vind!) het zo naar als de miskraam doodgezwegen werd. En dat gevoel en verdriet keer 3.. Het lijkt me vreselijk. Dikke knuffel voor jou en ik blijf duimen dat jullie tijd snel mag komen! Boni, bij je eigen kindje is het denk ik sowieso anders. Maar ik denk ook, dat je misschien wat afstand hebt genomen uit zelfbescherming.. omdat je zelf ook zo graag wilt. Ook een knuffel voor jou!