Hoi, Ik vroeg mij af of er meer meiden zijn die gespannen zijn door de vruchtbaarheidsbehandelingen/ het moeilijk zwanger kunnen worden? Ikzelf merk dat ik mega gespannen ben de laatste tijd en wordt daardoor nog onzekerder of het ooit gaat lukken, omdat spanning nu niet echt bevorderlijk werkt. Zeker de dagen rondom de eisprong/ insiminatie ben ik 1 brok spanning (of ik wel op tijd ben etc). Daarbij zit ik er ook mee dat ik graag over wil stappen naar een andere baan/functie. Word echt doodongelukkig door dit werk. Maar ja, om nu als je net begonnen bent met je nieuwe baan te moeten/kunnen vertellen dat je zwanger bent en meteen al minder wil gaan werken, geeft ook weer stress (wat niet goed is voor een hopelijke zwangerschap). Het lijkt dus wel een fisieuse cirkel. liefs Lot
Zit met hetzelfde dilemma, alleen ik zie het echt niet zitten om te gaan solliciteren en dan de eerste dag te moeten zeggen, sorry de komende maand ben ik er voor de helft van de tijd niet want ik ga voor IVF. Natuurlijk zou ik de behandeling een tijdje stil kunnen zetten ivm een nieuwe baan maar dat KAN ik echt niet! Zie mijn topic over hoe ik zoek naar mogelijkheden om die stress te verminderen (lukt nog niet echt...). Hou je taai!
ik had hetzelfde lotje... ondanks dat clomid onder de "milde"vruchtbaarheidsbehandelingen zou horen heb ik het heel zwaar gehad... bij ons kwam ook alles tegelijk.. reorganisatie op mijn werk, man contract niet verlengd, klussen in een nieuw koophuis, slechte zaaduitslag, oma dood en niet met clomid mogen beginnen......... ik heb zoooo stijf van de stress gezeten dat ik gewoon ben afgevallen... het is zelfs bijna een relatiebreuk geworden... niet omdat we uit elkaar wilden maar omdat we zo diep in de ellende zaten.. ik had toen misschien ook van baan moeten veranderen maar dat durfde ik door de hele situatie niet... en heb me vaak afgevraagd of ik wel een eisprong zou hebben als ik niet zo gestrest zou zijn... nou zie je dan maar eens rustig te houden, het cirkeltje is dan rond.. nu vind ik jouw situatie veel zwaarder dan die van mij... want jullie hebben echt ontzettend veel voor jullie kiezen gehad.. het is ook een situatie om heel erg veel stress te ervaren... xxxx jose
Hey Lotje, hier ook iemand met veel stressproblemen! Sinds 2,5 maand ben ik onder behandeling bij een acupuncturiste. Ik merk dat ik veel rustiger ben geworden. Hormoonbehandelingen gaan heel voorspoedig en door de alternatieve geneeswijze heb ik achter elkaar 2 eisprongen gehad! Ik vind het moeilijk om over je werk te oordelen.. Vorig jaar zomer heb ik ontslag genomen omdat ik de werkdruk niet aankon. Zeker in de laatste periode omdat ik naast het werken ook nog een massage opleiding volgde. Toen ik de opleiding had afgerond heb ik besloten om voor mezelf te gaan beginnen en dat doe ik nog steeds en met veel plezier! Ik heb uiteindelijk gekozen voor mijn rust en mijn passie. Maar ik heb geluk gehad dat ik financieel hulp heb gekregen want anders was het zeker moeilijk geweest..
Ik denk dat je stress en spanning helemaal gratis en voor niks bij je vruchtbaarheidsbehandeling krijgt Probeer niet TE bang te zijn dat je daardoor juist weer niet zwanger raakt. Dit omdat iedereen stress en spanning heeft in deze tijden..en er gelukkig in de MMM toch veel zwangerschappen ontstaan. Heel veel succes! Elmo
Hoi! Moeilijk hè. Misschien een tip wat de baan betreft: ik heb laatst tóch gesolliciteerd en bij het tweede gesprek verteld dat ik op de wachtlijst voor ICSI sta. Vatten ze heel goed op, mn eerlijkheid werd heel erg gewaardeerd. Ben het niet geworden omdat de andere kandidaat meer ervaring had, maar toch. Ik weet ook zeker dat ik niet om de MMM ben afgewezen. Notabene had de manager met wie ik het gesprek had een ICSI tweeling. en verder: stress is onvermijdelijk denk ik. Ik ben van plan om acupunctuur te gaan doen. Misschien helpt dat... Liefs
Dank voor jullie antwoorden! Ik denk ook wel dat iedereen wel spanningen ervaart door de behandelingen en idd raken er gelukkig wel mensen zwanger. Ik baal alleen heel erg want het lijkt steeds erger te worden en die k*t baan werkt ook alleen maar stressverhogend. Zat ik maar in een positie dat ik er gewoon even mee kon stoppen. Áls ik ga solliciteren ga ik het idd ook zeggen in de 2e ronde. Het kan door de behandelingen (en verzuim daardoor) gewoon niet anders. Joseetje jij bent gelukkig wel zwanger geworden. Was je toen ook erg gespannen? dat geeft dan weer hoop!
Tja die spanningen horen er denk ik bij. Ik merk de laatste maanden ook dat het steeds minder goed gaat. Ben moe, minder vrolijk, lusteloos, emotioneel, soms negatief en het zit de hele dag in mijn hoofd. Aan de andere kant realiseer ik me ook dat het bijna niet anders kan. Kijk maar naar andere dingen in je leven waar je naar uitkijkt, bijv een mooie vakantie, naarmate die dichterbij komt kun je steeds minder aan iets anders denken en heb je het gevoel steeds meer aan vakantie toe te zijn. Dus dat hou ik me maar voor; het is een teken dat een zwangerschap steeds dichterbij komt. En wie weet wordt het dan een positieve dag! Succes meid!
Hey Lotje, Ik denk dat je niet onder de stress uitkomt gedurende een behandeling. Helaas, helaas, helaas.... Ik ben een van diegenen die wel vor een nieuwe baan heeft gekozen en tegelijkertijd IVf behandelingen. Ik heb het bewust niet verteld, begin daar in januari. Mijn ervaring is dat je je vantevoren heel erg druk kan maken om bepaalde zaken en als het uiteindelijk zover is, valt het reuze mee. Wat ik doe om zoveel mogelijk te ontspannen is: sporten, acupunctuur. Blijven hangen in een baan waar je niet gelukkig bent en waar het ook niet naar uit ziet dat je het gaat worden helpt mijn inziens in ieder geval niet. Succes!
Ik herken het ook hoor. Op mijn werk is het een enorme chaos (te veel reorganisaties in te korte tijd) en dat kan ik er naast mijn onzekere privé-situatie (elke maand ovulatietests, inseminatie en dan afwachten) eigenlijk gewoon niet bij hebben. Daarbij werk ik nu behoorlijk onder mijn niveau, en dat begint me zo zoetjesaan ook te frustreren. Ik heb uiteindelijk de knoop doorgehakt en toch maar gesolliciteerd naar een opleidingsplaats, zodat ik weg kan van mijn chaotische afdeling en zodat ik kan groeien in mijn werk. Ik heb wel gedacht: Ja, straks ben ik zwanger, en dan... Maar weet je, voor hetzelfde geld raak ik niet zwanger, en dan zit ik mezelf over drie jaar nog steeds op te vreten op diezelfde afdeling met mijn te lichte diploma. Ik heb al stress genoeg, dus alles wat ik kan doen om die stress te verminderen is mooi meegenomen. Ik heb nu tenminste het vooruitzicht dat ik in februari met een opleiding kan beginnen. En mocht ik onderweg gezegend worden met het wonder waar ik al zo lang op hoop, dan pas ik daar wel een mouw aan. Maar zo niet, dan heb ik in ieder geval alles gedaan wat ik kon om mijn leven op andere gebieden zo aangenaam mogelijk te maken. Neemt niet weg dat ik iedere maand rond mijn ovulatie een miserabel hoopje zenuwen ben natuurlijk. En rond mijn menstruatie weer. En als ik dan toch weer ongesteld word, dan ben ik helemaal een hoopje ellende. Zoals Elmo al schreef, die stress krijg je er gratis bij. Hoera! Sterkte meis! Belle, probeert er maar een beetje realistisch naar te kijken.
he lotje... nou je zegt dat ik toch zwanger ben geworden... ik geloof absoluut dat het toeval is geweest... maar de wachtweken was ik helemaal jing jang... helemaal rustig... heb alles voor het eerst van me af kunnen laten glijden... het vrat zoveel energie... ik ben erg gevoelig voor paniek en onrust.... ik heb echt perioden gehad dat de adrenaline maar door m,n lijf bleef gieren.... als ik baby,s zag... geboorteslingers... als mijn vriendin belde met de boodschap"ik heb goed nieuws'en dan ging ze helemaal niet zeggen dat ze zwanger was want dan was er gewoon iets anders... ergens vraag ik me af of m,n lijf onbewust heeft geweten dat er bevruchting heeft plaatsgevonden... zo rustig is namelijk helemaal niets voor mij... maar ik heb de klap na de posi test er dubbel zo hard achteraan gekregen... er zit een erfelijke aandoening in mijn familie die vrij ernstig is.. heb de 1e 2 weken in doodsangst gezeten dat iemand me zou gaan vertellen dat ik de beeb niet mocht houden... totaal onrealistisch... waanzinnige paniek gebaseerd op niks... want de kans dat ik het doorgeef is minder dan een kwart procent... ik weet nog steeds niet wat dat nu was..... en realiseer me daardoor dat het mmm verhaal niet is afgesloten na een positest... ik ben het echt niet vergeten... xxxx jose
ik kan me best voorstellen dat de spanning echt niet weg is zodra je eenmaal zwanger bent. De weg ernaar toe is zo moeilijk dat je overdreven bezorgt bent dat er iets mis gaat. Ik kan het me helemaal voorstellen! tjsa, en dat "oh nee he" gevoel als er een vriendin belt met "ik heb goed nieuws"ken ik. Als eerste schiet dan door mn hoofd: "je bent toch niet zwanger? ". Echt zo erg. Ik wou dat die stress uit te schakelen was, dat zou het zwanger worden vast weer wat makkelijker maken.
ik weet niet in hoeverre die stress echt invloed heeft... ik geloof dat het psychisch vooral veel invloed heeft... en ook afvallen door stress is natuurlijk niet goed.. het lijkt mij dat het toch niet zo kan zijn dat je daardoor je zwangerschapskanzen zou verkleinen omdat je erg gestrest bent? volgens mij werkt het niet op die manier..... ik weet het niet... ja erg he als er dan iemand belt..... en dan schaam ik me zo... net lasof ik het ze niet gun.. 2 huizen verderop is mijn buurvouw een poos terug bevallen en het is zo gehorig bij ons..... ik was echt als de dood dat ik haar bevalling zou horen.. dat had me echt het allerergste wat me in die periode had kunnen overkomen....gelukkgi niks van gemerkt.. xxx jose
Ik herken ook zeker wat je zegt! Wij zijn ook net verhuisd naar een nieuwbouwhuis (waar de badkamer nog niet eens inzit), ik werd ontslagen en was dus werkloos, we kregen er een puppy bij en toen begonnen we ook met de MMM. Ik kon er niet van slapen, kreeg last van roos en voelde vooral de noodzaak om de hele dag alleen nog maar over zwanger worden te praten. De rest leek onbelangrijk. Toen we uiteindelijk wat duidelijk hadden en een behandelplan heb ik het opeens los kunnen laten. Natuurlijk heb ik soms nog moeilijke momenten, vooral als bekenden opeens zwanger zijn of als iemand stomme opmerkingen maakt (joh ga lekker op vakantie dan ben je zó zwanger...) maar ik kan het steeds beter naast me neerleggen. Ik ben begin september begonnen in een nieuwe baan en heb 3 weken geleden verteld dat we in de MMM zitten. Ik zit nog in mijn proeftijd. Daarna ben ik meteen 2 weken ziek geweest dankzij slechte reactie op Provera en daarna de HSG (waar ik ook een paar dagen langer ben thuis gebleven voor verwerking...) Maar mijn baas en collega's pakken het geweldig goed op en ik voelde een enorme last van me afvallen. Ik zou zeker op zoek gaan naar een nieuwe baan. Daarna zo snel mogelijk vertellen hoe of wat, maar wél ervoor zorgen dat je eerst minimaal een maand hebt laten zien wat je waard bent. Je moet het altijd maar treffen met je baas als het op dit soort dingen aankomt natuurlijk.
Lotje, ik begrijp dat je voor KID gaat? Dat betekent toch dat je 1 keer naar het ziekenhuis moet voor de inseminatie? Moet je het dan perse vertellen? Mensen die 'gewoon' bezig gaan met zwanger worden vertellen dat toch ook niet aan hun baas....? Als je je baan zo zat bent zou ik echt verder gaan kijken. Bezig zijn met vruchtbaarheidsbehandelingen heeft een flinke impact op alle facetten in je leven. Het is dan prettig dat je je aandacht op je werk kunt richten en daar energie van krijgt.