Hallo allemaal, Ik kan de laatste tijd sinds ik gestopt ben met de pil en een kinderwens heb nergens anders meer aan denken. Ik wil zo graag zwanger zijn en een kindje. Ik sta met de gedachte op en ga er ook weer mee naar bed. ik ben 11 februari gestopt met de pil en heb toen mn laatste ontrekkingsbloeding gehad. Tot op heden ben ik nog niet meer ongesteld geworden. Wel heb ik de laatste dagen last gehad van menstruatiekrampen, maar geen bloed en de krampen lijken vandaag weer over. ik ben 34 jaar en zo bang dat het mij niet gaat lukken om zwanger te worden of dat het heel lang gaat duren en dat ik dan inmiddels heel oud ben. ik heb steeds zo'n naar voorgevoel dat dat gaat gebeuren. Ik weet dat hier nog helemaal geen reden toe is om zo te denken, omdat ik relatief gezien nog maar zo kort ben gestopt met de pil. Maar ik ben zo ongeduldig en wil graag weten of alles nog werkt en of ik zwanger kan worden. Vanmorgen ben ik een eind gaan lopen om ontspanning te zoeken, maar voelde me super chagerijnig en kon alleen nog maar doemdenken. ook heb ik er aan zitten te denken om naar een paragnost te gaan, maar mn vriend kwam erachter doordat ik op internet aan het zoeken was en werd vrij boos. Hij wil absoluut niet dat ik me hiermee inlaat. Ook slik ik allerlei natuurlijke pillen om zo snel mogelijk te gaan menstrueren en zwanger te worden. Etos zwanger worden capsules, tarwekiemolie, visolie, bijenpollen. Ik weet echt niet wat ik nog meer kan doen. Ik word er echt helemaal door opgeslokt en geen dag lijkt meer echt zin te hebben als ik niet zwanger ben.het is ook meer de angst voor de angst. Zijn er meer mensen hier die dat hebben? Sorry als het Als klagen overkomt maar moet het echt even kwijt.
Het is ook erg lastig om er NIET mee bezig te zijn. Heb je een hobby? Probeer dat te doen. Of ga lekker een boek lezen, dat werkt bij mij erg goed. Als je 11 feb gestopt ben met de pil, is het heel normaal dat je cyclus weer op gang moet komen en daardoor totaal niet regelmatig ongesteld wordt. Ontpillen duurt ongeveer een jaar. En natuurlijk zijn er vrouwen die na het stoppen direct zwanger raken, maar dat gebeurd eigenlijk maar weinig. Het beste advies wat ik je kan geven is: probeer er niet te veel mee bezig te zijn (ja ik weet het, dat is enorm lastig!). Wat de reactie van jouw vriend betreft: vind ik een beetje raar. Als jij naar een paragnost wil, dan ga je toch gewoon?
ik snap dat je ermee bezig bent maar ontpillen kan idd lang duren. Ik ben van mening hoe meer je ermee bezig en, hoe minder goed het voor je lijf is, En uiteindelijk ook voor je relatie. Probeer leuke dingen te gaan doen, sporten etc
Dat angstige voorgevoel hoeft helemaal niets te betekenen hoor. Dat had ik voor de zwangerschap van mn eerste ook en ik was in een maand zwanger (32 jr). Volgens mij komt dat gevoel doordat je het heeeeel graag wilt Zoek dingen die je leuk vind. Ga regelmatig wat leuks doen met je man. En geef geen geld uit aan een paragnost. Als iemand zegt: Ja, je krijgt een kind, moet je nog steeds afwachten of het waar is. En als iemand zegt dat het niet gaat gebeuren, verlies je ongegrond de hoop. Heb je toch niets aan? Dat geld kun je straks gebruiken voor zwangerschapstesten
Wauw meid, ik denk dat je echt wat meer moet kalmeren. Als 11 feb de eerste dag van je laatste menstruatie was dan zit je nu op dag 29 van je eerste cyclus. Dat is helemaal nog geen vreemde lengte. Zoveel stress heeft ook geen goede invloed op je cyclus. Je moet het gaan loslaten, hoe moeilijk het ook is. Het komt zoals het komt. Doemdenken is nog nergens voor nodig want je hebt je eerste echte cyclus nog niet eens afgerond. Je leeftijd hoeft ook helemaal geen probleem te zijn. Als je dit gevoel blijft houden is het misschien is verstandig te gaan praten met je huisarts.
Dankjullie wel lieve dames voor de goedbedoelde adviezen! Voel me alweer een stukje beter! Ik ga proberen om het wat meer naast me neer te leggen en om afleiding te zoeken. @beeb; 11 februari was de laatste dag van mn menstruatie. Maar dat maakt vast niet uit, hoe dan ook is mn cyclus dan nog maar kort relatief gezien.
De eerste bloeding na het stoppen van de pil is nog geen menstruatie, omdat je nog geen eisprong hebt gehad. Een 'ontrekkingsbloeding' telt dus niet mee. Na het stoppen met de pil kan het best even duren voor je je eerste eisprong en menstruatie weer hebt. Soms wel een aantal maanden. Tot die tijd ligt de fabriek stil. En dat is heel gebruikelijk hoor. Pas zorgen maken als het na een aantal maanden nog niets doet. Dan zou je eens naar de ha kunnen gaan...
Eens! Je lijkt me nogal obsessief TS, temeer je zegt dat elke dag dat je niet zwanger bent, geen zin meer lijkt te hebben! Je zegt dat nu al, nauwelijks een maand na pilstop. Dat klinkt of je het er nu al vreselijk zwaar mee hebt. Lijkt me niet goed, sorry. Want je hoeft ook nog niet meteen zwanger te worden als je natuurlijke cyclus eenmaal op gang is gekomen. Hoe ga je dat trekken als het nog een paar maanden tot een half jaar gaat duren als je nu al aangeeft dat elke dag geen nut meer heeft zolang als je nog niet zwanger bent?
Hallo behappy, haha ja als ik dat dan zo teruglees dan klinkt dat ook heel zwaar. Maar zo voel ik me bij tijd en wijle ook, ik kan er ook niks aan doen. Ik heb dan ook geen idee wat ik ga doen mocht het nog een hele tijd blijken te duren. ik heb mezelf voorgenomen dat als ik na drie maanden nog niet ongesteld ben, ik dan naar de huisarts ga.dat idee geeft me nu enigszins rust en ik lees hier veel op het forum. Je leest hier veel verschillende verhalen van vrouwen die al heel snel zwanger zijn, maar ook die er wat langer over doen. Ik merk bij mezelf dat die negatieve verhalen wat meer blijven hangen. Ben dan bang dat ik zelf ook bij de groep moeilijke zwangeren hoor. Het is gewoon zo' rot xogenaamd voorgevoel. Misschien komt het ook door het ontpillen dat ik me zoveel emotioneler voel. Of misschien ben ik zelfs al zwanger, maar denk het niet want dan had ik het intuitief al wel gevoeld, toch? Voor een test is het nog te vroeg, dat kan pas vanaf 27 maart volgens mijn berekeningen. Nou ja, maar even weer afwachten..ik zal geduld moeten hebben net zoals vele anderen.
adem in en uit meid!! Misschien is het slim om wat hulp te zoeken (psychologisch) als je er nu al zo aan onderdoor gaat! Gemiddeld duurt het zwanger worden een jaar! en je gevoel zegt niks, zowel je voorgevoel als dat je intuïtief weet dat je zwanger bent. Ik heb al heel vaak gedacht, nu ben ik zwanger nou ben nog niet in de buurt geweest! En ook je leeftijd, geen zorgen! Vriendinnetje was 38 en was in 6 maanden zwanger! Gewoon rustig je eerste menstruatie afwachten .
Adem, in, adem uit en op de plaats rust!! Jeetje meid je maakt jezelf nu al gek en je bent net gestopt met de pil. Wacht eerst eens rustig je eerste normale menstruatie af, kijk vanaf dat moment hoelang het duurt eer je weer menstrueert. Daarop zou je dan voor de keer erna een beetje een inschatting kunnen maken wanneer je een eisprong zou kunnen hebben, zoek deze op dmv bv ovulatietesten. Overigens kan het echt nog wel een hele tijd duren eer je een normale cyclus hebt. Geef je lijf die tijd en die rust. Stop met al die middeltjes, slik alleen bv een multivitaminen met foliumzuur maar doe verder even rustig aan!!! En over drie maanden naar de huisarts heeft totaal geen zin, dat is pas voor een later stadium gezien het gemiddelde ligt op 8 maanden eer iemand zwanger is, en dat is maar een gemiddelde!!!! Nou hoppa verzet je zinnen, althans probeer het en probeer je vooral te storten op leuke dingen en niet teveel bezig te zijn met zwanger worden (weet het, makkelijker gezegd dan gedaan) Succes!
ik ga je even een beeld scheppen van hoe lang het bij mij duurde: jan 1014 laatste pil april 2014 pas aan het ontpillen sept 2014 eerste duidelijke ovulatie test okt nov normale cyclussen, toen 2 maand (dec, jan) helemaal niks! dus denken/hopen dat je zwanger bent , erachter komen dat je niet zwanger bent en in de stress schieten of er niks anders aan de hand is, afijn 200 zs testen en 30 rimpels verder, ben ik er eindelijk achter dat het totaal geen nut heeft om je zoveel zorgen te maken of het wel werkt ja of de nee, ik weet het het is moeilijk maar als je je de komende (misschien wel 2jaar) nog zo druk gaat maken en nog zo stijf gaat leven, raak je mss wel helemaal niet zwanger, probeer je te ontspannen, alsof je helemaal niet bezig bent zwanger te raken, dan zul je misschien wel zien dat je juist snel zwanger raakt suc6 X!
Ik herken je gevoelens wel. Ik had ook het voorgevoel dat ik misschien niet zwanger zou raken. Nou niets was minder waar... 1e ronde was het raak. Ik ben wel in juni gestopt met de pil en in april zijn we begonnen met proberen. Anders had t bij mij denk ik ook langer geduurd. Bij mij duurde het ontpillen een dik half jaar voordat ik een normale cyclus had. Ik ging ervan uit dat als het binnen een half jaar niet lukte dat ik dan naar de huisarts zou gaan. Gewoon om ergens houvast te hebben en t een beetje los te kunnen laten. Ik rookte niet, dronk geen alcohol, had ook etos zwanger worden pillen, at gezond e.d. Misschien overdreven. Maar voor mij was dat wel zo van.. Nou.. Als het niet lukt dan ligt het daar in elk geval niet aan. Mocht je t zo zwaar blijven vinden en voel je jezelf er echt down onder. Dan kan t natuurlijk nooit kwaad om er met je huisarts over te praten. Of deel die gevoelens met vriendinnen of je partner. Een paragnost lijkt me ook niet de oplossing. En stress en spanning is inderdaad niet bevorderlijk voor je cyclus en het Zwangerworden. Heel veel succes en ohja.. Probeer niet te lezen en zoeken op internet. Ik werd er helemaal gek van en was er daardoor alleen maar meer mee bezig.
Wat naar dat je je zo klote voelt! Ben het wel met voorgaande reacties eens.. Je bent nog geen maand bezig en als je er dan nu al aan onderdoor gaat, is dat niet best! Zou zeker proberen om hierover te praten met je partner bijvoorbeeld!! Bij ons duurde het 14 maanden voor wij zwanger waren van onze eerste en wij zijn inmiddels alweer anderhalf jaar(!!!!) bezig voor een tweede.. Zo kan het dus ook gaan, en dan trek je het niet als je het binnen 1 maand al niet meer ziet zitten hoor Hoop voor jou dat je gauw zwanger bent!
Ik ben het ook eens met de andere dames, Ik ben sinds juni gestopt met de pil, ik en mijn vriend hadden afgesproken om de eerste paar maanden er niet te veel mee bezig te zijn en mijn lichaam eerst even aan alle veranderingen te laten wennen. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat ik er niet mee bezig was Sinds januari zijn we echt serieus bezig met zwanger worden, ik ben alleen foliumzuur gaan slikken van mama compleet en gebruik ovulatie testen. Veder 'probeer' ik er niet te veel mee bezig te zijn. tuurlijk denk ik er elke dag wel aan, maar dat lijkt me normaal. Als ik jou was, zou ik echt even wat meer kalmeren en eerst je lichaam de tijd geven om te wennen. Te veel stress kan er ook voor zorgen dat je menstruatie weg blijft. In ieder geval heel veel succes, en hopelijk snel een mooie positieve test !
Wat rot dat je je zo voelt zeg, ook al is het pas de eerste ronde voor jou persoonlijk dus erg zwaar. En dat snap ik best. Tuurlijk niet goed dat je dat nu al hebt aangezien het lang zou KUNNEN duren! Maar ik denk dat er onderliggende gedachten en zoals je zelf zegt angst eronder zit. Probeer daar iets mee te doen. En volgens mij bedoelde jij met na drie maanden naar de ha als je dan nog niet menstrueert? Dat kan zeker dan. Hopelijk heb je snel goed bericht of kun je het in ieder geval wat van je afzetten. O a dat je multivitamine slikt vind ik goed om te doen. Die werking van die bollen die je slikt, ken ik niet dus geen idee. Maar wat is de reden dat je nu al tko slikt? Ik lees daar namelijk verschillende verhalen over hier op de pagina en zou het niet zomaar slikken. Zeker niet al eerste ronde, of jij moet daar persoonlijke redenen voor hebben die ik zo niet ken. Maar verschillende dames zijn er snel weer mee gestopt. Hun cyclus werd ontregeld en het duurde langer voordat ze ongesteld werden dan normaal.
Dankjullie wel dames, erg lief dat jullie reageren en met adviezen komen. ik weet dat het heel normaal is als het wat langer duurt allemaal en probeer me daar ook op in te stellen. En er spelen inderdaad onderliggende gevoelens en gedachten mee. Daarover kan en wil ik niet uitwijden op internet, want het is erg persoonlijk. ik merk dat ik het erg fijn vind om erover te blijven praten, met name ook hier op het forum ik lees van een heleboel andere vrouwen voor welke moeilijkheden met zwangerschap zij wel niet komen te staan, onvruchtbaar xijn of zelfs hun kindje verliezen. Dit vind ik erg verdrietig en voel me dan behoorlijk schuldig dat ik zo zit te klagen terwijl ik nog maar net bezig ben. Ik probeer wat met jullie adviezen te doen.
Begrijp jou spanning. Het is een feit dat je lichaam tijd nodig heeft om alles op de rit te krijgen. Denk dat leeftijd niet altijd een rol speelt. Zelf ben ik 25 en ben vorige week pas ongesteld geworden. Zelf ben ik in januari gestopt met de pil. Probeer het de tijd te geven.
Ik zou je nog het advies willen geven jezelf ervan te weerhouden om in Miskraam topics en dergelijke te gaan kijken. Je komt soms inderdaad enorm verdrietige verhalen tegen die je dan gaat projecteren op jezelf. Ik vertelde enthousiast met 4.5 week aan iedereen inclusief mn werk dat ik zwanger was (was r totaal niet mee bezig) maar kreeg van sommigen te horen dat ik dit niet zo vroeg moest vertellen en dan hoor je van missed abortions enzo en was helemaal in de stress tot de termijnecho omdat ik mezelf gek maakte met al die verhalen