Nou deze was jong, ongeveer 5 weken, afgelopen vakantie op gran canaria had ik in ene 1 van ruim 10 weken in m'n handen met vruchtzakje en al. Armpjes, beentjes, oogjes met vliesje beginnende placenta. In mijn ogen was mini perfect ondanks 4 goede echo's juiste tijd, alles prima... Daar hebben we echt afscheid van genomen. Die met 13 weken was na de 9/10 weken echo gestopt dus was al 2 weken overleden. Heb er die was gestopt met 6,7,8,9 weken en al dan niet zijn blijven zitten. Hoe ik me nu voel, zuur, niet zozeer doordat het mis gegaan is, maar omdat ik op onze trouwdatum positief testte en we konden dan een zomerkindje verwachten en zou ml nog thuis zijn (is militair). En nu is het toekomstplannen weer bijstellen. We gaan wel direct weer voor, dan zou ik 7 Dec op de verjaardag van m'n ma weer kunnen testen. Dus ook wel weer bijzonder. Maar ik ben dat gezeur aan m'n lijf zo zat, ik ben een algemene kijkdoos, bevallingen zijn ook niet normaal gegaan. Ml heeft de kleine in het ziekenhuis gehaald met een verpleegkundige want de gynaecoloog was te laat (stortbevalling in de nacht). 2e bijna doodgebloed 4.5 liter gevloeid 2 powerpacks transfusie gehad. Ml heeft baby gevangen omdat de gynaecoloog niet geloofde dat mini eraan kwam. Stonden 11 man op m'n kamer oehoe kijkdoos, wie heeft het nog niet gezien kom even langs :') Daar ben ik wel een beetje klaar mee. Misschien dat ik een gesprek plan met de specialist, alleen als daar ook de uitkomst te vruchtbaar is... Kunnen ze er niets aan doen.
Hallo meiden, Even druk gehad en geen tijd om iets te schrijven. Hoe is het met jullie? Meijtje hoe voel je je nu? 7 december is al bijna. Ik zit ook op het wachtbankje. Voel me een stuk beter nu alles weer lijkt te werken en we door kunnen. Zo raar dat het maanden geleden is geweest sinds die miskraam en dat ik nu pas 1e ronde ben. Zou 1 december met verlof gaan als ik geen miskraam had gehad. Maar goed daar moet ik niet teveel aan denken anders blijf ik daar in hangen. Ik mag dit weekend testen. Ik hoop zo op positief nieuws want ben het eigenlijk een beetje zat al dat wachten en gedoe en niks kunnen plannen.
Raar hè garnaaltje, de eerste had ik er erg last van, was ik 1 april uitgerekend, die was met 13 weken echo gestopt. jaar later 8 april was ik nogmaals uitgerekend van ons blijvertje. Ging bij eerste misser sowieso heel raar. Want curettage was een dag voor we een maand naar gran canaria gingen. Dat was heel zuur. Ben je een maand op een mooi eiland, maar gelukkig voelen is er dan echt even niet bij. Verder hier ook druk, werk, Kids man die veel weg is. Hopelijk hebben we het eitje benut, ml was op oefening 9 dagen en ergens daarin heb ik eitje gehad, beetje aan het einde. Dus hopelijk weer eens lang levend zaadjes. En met de verjaardag van m'n moeder een positieve test. We wachten weer rustig af. Nu moet ik zeggen dat ik niet zoveel aan het martelbankje denk. Tijd vliegt. Het gaat rap veel veranderingen. Nu hopen dat het gelukt is en een blijvertje is. Vaak merk ik gaandeweg al wel of ik zwager ben of niet. Voor het testen, tot nu nog niet echt het gevoel, maar het is nog maar 3 dpo haha
Dat is inderdaad geen leuk nieuws voor je vakantie. Ik kwam er ook achter dat het een miskraam was tijdens mijn vakantie. Achteraf was dit ook wel goed, omdat ik daardoor de tijd had om te rouwen en plekje te geven. In plaats van dat ik me ziek had moeten melden, want zat er toen echt doorheen. Maar leuke vakantie is anders inderdaad. Ik heb woensdag avond stiekem toch getest, kon het niet laten ook al probeerde ik mezelf te overtuigen dat ik in ieder geval tot donderdag moest wachten. Ik kreeg een heeel licht streepje. Maar omdat het nog voor mijn NOD was, was ik voorzichtig met blij zijn. Maar gaf wel goed gevoel. Vandaag weer getest met ochtendurine en weer heel licht streepje. Vandaag of morgen zou mijn NOD zijn. Ik weet niet zo goed wat ik ervan moet denken. Bij mijn vorige zwangerschappen (miskramen en bij mijn zoon) was de test gelijk heel duidelijk zelfs voor mijn NOD. Dus ik durf nog niet blij te zijn en twijfel of het goed is en goed blijft gaan....
De laatste was ook in m'n vakantie. Gelukkig kwam die volledig en zat daar geen curettage aan vast (ook gran canaria, gaan we elk jaar heen). Spannend, door de vele missers weet ik wel dat je vaak al van tevoren voelt of het een kansje heeft. De laatste keer liepen de testen 4 dagen op,en daarna bleef het een licht streepje en was dag 7 zoals dag 2... Ik merk dat het ook invloed heeft op de cyclus. Het is nu tussen de 31 en 35 dagen met uitschieters naar 38/43. Je lichaam probeert het oude cyclus op te pakken, maar dat gaat samen met onregelmatige cyclus hier. Ik zou zeggen 7 dagen goedkope testen doen. Dan zie je wat de hormonen doen. Stiekem wel weer heel spannend! Hopelijk heb je een plakkert.
Het is gewoon zo vervelend dat door de missers je niet meer onbezorgd zwanger kan worden en zijn. Jij zal dit misschien nog meer hebben dan ik doordat het zo vaak mis is geweest. Ik twijfel aan alles. Vandaag weer een test gedaan, maar nog steeds erg licht en duurt ook nog lang voordat streepje komt. Zijn wel de testen van de action. Ik vind die van de kruidvat denk ik fijner. Daar had ik woensdag mee getest. Ze zijn nu allemaal op dus straks nieuwe halen. Eigenlijk wil ik helemaal niet testen en gewoon rustig aankijken. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Als ik een normale test had gehad zou ik niet meer testen maar door die lichte tests nu veel twijfels of het goed zit. Daarnaast heb ik ook krampen en af en toe steken. Pfff dacht gisteren ik zou zo graag paar weken slapen en dan wakker worden en die 3 maanden voorbij met een plakkert. Hoe voel jij je meijtje?
Ja ik denk dat het niet uitmaakt de eerste of de 10e, de puurheid van een zwangerschap is ontnomen. Het dagdromen, het zwijmelen, natuurlijk zijn er van die momenten dat het is er, maar die hebben altijd een randje wat als.... Het maakt namelijk niet uit welke grens je over gaat, het blijft in het achterhoofd dat het mis ka gaan, tot de dag dat de kleine eruit is. Ene dag is het er meer dan de andere en meestal voel je al aan of het goed zit of niet. Heb vaak genoeg gezegd de dag na test of een week of een paar weken, deze gaat mis. Iets in m'n onderbewustzijn weet het. Ik was zwanger uitgerekend net na de zomer en ik zei kom we gaan vakantie boeken. ml wist al hoever het was terwijl echo goed was. Het is een gevoel die niet te omschrijven is. Juni een jaar geleden zijn we begonnen voor een 3e... Tel de maanden, het zijn er 17, bijna 18, nog even en dan zijn we alweer 2 jaar bezig. Ik weet niet hoelang ik nog wil proberen. Hooguit een jaar denk ik, m'n grens is al ver opgerekt. Maar dan is het matje, dan gaat de jongste alweer bijna naar school als de kleinste geboren zou moeten worden. Wie weet moet ik m'n wens laten varen, maar ik heb er nog geen vrede mee. We gaan er nog voor, maar elke misser komt dichterbij de dag dat ik mijn droom, mijn wens zal moeten laten varen..... Dat doet me wel verdriet... Soms voel ik me vol hoop, soms voel ik me leeg, het antwoord einde van de cyclus is vaak makkelijk... Zwanger ja hoor weer, alleen het blijven is nog niet echt zo makkelijk. 7 Dec maar weer testen, het is dit keer alleen de vraag of z'n zaadjes lang genoeg leven omdat hij op oefening was tijdens eisprong, als het laat was dan zou het 6 a 7 dagen zijn. Is lang maar is al eerder gelukt... Kan ook op dag 3/4/5 geweest zijn, daarom maar wachten tot de 7e dan weet ik het zeker (of niet). Sorry voor m'n klaagzang...
Je hoeft je niet te verontschuldigen. Ik begrijp precies wat je bedoelt. Ik herken me in alles wat je zegt en hoe je het omschrijft. Ik heb helaas sinds woensdag bloeding dus het is weer een miskraam helaas. Merk dat het dit keer wel anders is. Het is nog steeds klote, maar ben niet zo intens verdrietig als de vorige keer. Scheelt denk ik ook wel dat het na 3-4 dagen al mis is gegaan ipv na 4 weken in de wolken zijn, plannetjes gemaakt en dan hoopvol naar de echo en terugkomen met slecht nieuws. Dit keer probeerde ik niet al teveel al te 'dromen' dus de klap is iets minder. Ik denk ook vaak, ik heb hier geen zin meer in. Ik stop ermee. Maar de wens voor een kind blijft nu nog groter. Maar pff wat een emotionele belasting is dit zeg. Bleh echt niet leuk. En dat is zacht uitgedrukt. En vervelend is ook dat heel veel collega's denken dat ik zwanger ben. Ze 'voelen' dit of hebben over mij gedroomd. Zo vreemd. Daarom dacht ik misschien dat het dit keer goed zou komen maar helaas...ik ben niet heel zweverig ofzo maar toch je wil je aan van alles vasthouden. Alles wat hoop geeft. Nu moet ik het nog steeds horen terwijl ze niet weten wat er nu speelt. Ik blijf toch ook stiekem zoeken naar succesverhalen waarbij het toch gelukt ondanks van alles. En tuurlijk vind ik die ook. Maar zijn net zoveel verhalen waarbij het niet goed is gegaan. Ik moet het gewoon accepteren dat het dit keer mislukt is en hopelijk geen nasleep en dat we weer snel verder kunnen. Ik hoop voor jou dat dat de zaadjes lang geleefd hebben en dat je zwanger bent. En dan dat het ook blijft zitten! Hou me op de hoogte.
Je hoeft je niet te verontschuldigen. Ik begrijp precies wat je bedoelt. Ik herken me in alles wat je zegt en hoe je het omschrijft. Ik heb helaas sinds woensdag bloeding dus het is weer een miskraam helaas. Merk dat het dit keer wel anders is. Het is nog steeds klote, maar ben niet zo intens verdrietig als de vorige keer. Scheelt denk ik ook wel dat het na 3-4 dagen al mis is gegaan ipv na 4 weken in de wolken zijn, plannetjes gemaakt en dan hoopvol naar de echo en terugkomen met slecht nieuws. Dit keer probeerde ik niet al teveel al te 'dromen' dus de klap is iets minder. Ik denk ook vaak, ik heb hier geen zin meer in. Ik stop ermee. Maar de wens voor een kind blijft nu nog groter. Maar pff wat een emotionele belasting is dit zeg. Bleh echt niet leuk. En dat is zacht uitgedrukt. En vervelend is ook dat heel veel collega's denken dat ik zwanger ben. Ze 'voelen' dit of hebben over mij gedroomd. Zo vreemd. Daarom dacht ik misschien dat het dit keer goed zou komen maar helaas...ik ben niet heel zweverig ofzo maar toch je wil je aan van alles vasthouden. Alles wat hoop geeft. Nu moet ik het nog steeds horen terwijl ze niet weten wat er nu speelt. Ik blijf toch ook stiekem zoeken naar succesverhalen waarbij het toch gelukt ondanks van alles. En tuurlijk vind ik die ook. Maar zijn net zoveel verhalen waarbij het niet goed is gegaan. Ik moet het gewoon accepteren dat het dit keer mislukt is en hopelijk geen nasleep en dat we weer snel verder kunnen. Ik hoop voor jou dat dat de zaadjes lang geleefd hebben en dat je zwanger bent. En dan dat het ook blijft zitten! Hou me op de hoogte.
Dank je garnaaltje, zit nu op dag 31/32 en geen bloed, nog 2 dagen wachten. Wie weet.... Misschien toch nog m'n zomer kindje. Zou zo mooi zijn. Ben wel zo moe dat ik met de jongste mee slaap overdag. Echt heel erg 😂
Oehhhh nog 2 dagen, spannend hoor. Ik duim voor je. Dat mee slapen is heel herkenbaar. Zo heerlijk soms om gewoon ook even te liggen in de middag. Gewoon van genieten hoor! Mijn zoon is net naar school dus die slaapt niet meer overdag, maar goed nu zou ik onder schooltijd kunnen slapen als ik het weer nodig heb. Ik ben net bij de gyn geweest voor controle. Alles zag er schoon en goed uit. Heb wel bloedgeprikt, krijg uitslag binnenkort. En ze heeft ons uitgenodigd voor een afspraak om de mogelijkheden voor chromosoomonderzoek te bespreken. Heb jij dat ook een keer gehad? Net beetje gelezen en bieden ze vaak aan na 2-3 miskramen.
Ja ze hebben chromosoom en dna onderzoek aangeboden. Dit hebben wij niet gedaan, omdat dit dure onderzoeken zijn en wij geen ivf willen. Kijk goed hoe je verzekerd bent want (een gedeelte van) de kosten kunnen voor eigen rekening komen, dit loopt snel op tot 4 a 500 euro. Bij ons wordt het wel vergoed maar als er geen vervolg traject aan vast komt, wat is dan de meerwaarde vraag ik me af. Het is zo dubbel allemaal, ik mag ook naar een specialist in mk, maar ik heb de stap nog niet gezet. We wachten eerst deze af. Misschien in het nieuwe jaar.
Nou ja zo'n licht streepje dat het of weer aan het afstoten is, of m'n ei is veel later geweest. Op foto (bijna) niet zichtbaar.... Dus ik ben bang, al is er nog geen bloed te zien, dat het toch aflopende zaak is
Het kan nu nog alle kanten op, dat is het lastige. Je zal het pas zeker weten over paar dagen denk ik. Tenminste over het streepje dan. Of het wel of niet goed zal lopen duurt weer langer, zoals je zelf natuurlijk ook weet. Ik blijf nog positief voor jou! Ik begrijp wel je twijfel gevoel, heb helaas dit ook net meegemaakt met die vage streep. Hopelijk zit het bij jou wel goed. Test over paar dagen nog een keer, als er nog geen bloeding is. Hoe voel je verder? Hou me maar op de hoogte.
Ja zeker, ik heb al maanden een cyclus die niet meer klopt. Zit nu op 32/33 ik had vorige maand ook eerst vaag en oplopende, maar na bijna een week liep die ook terug. Temperatuur is hoog, moeheid is aanwezig en puisten op m'n kaaklijn die zijn er altijd als ik zwanger ben
Was een ministreepje maar die was van korte duur, deze is ook weer mislukt. Vandaag ongi. Daar gaat m'n zomerkindje.... Had het zo gehoopt
Ik dacht nog aan je dit weekend, wilde je al gaan vragen hoe het was. Echt balen dat het weer mislukt is. Ik weet helaas hoe je voel. . Hoe voel je eronder? Ik voelde me de eerste dag erg k*'t. Maar heb het dit keer sneller verwerkt dan de vorige keer. Ook minder verdriet, ook al blijft het nog steeds pijnlijk. Ik probeer nu inmiddels los te laten de perfecte timing. Bijvoorbeeld dat mijn verlof in de zomervakantie zou vallen, kon ik lekker genieten. Die andere zwangerschappen kwamen zo goed uit, ging al dromen en plannen maar helaas. Ik ben nu al gewoon blij om überhaupt nog een kindje te kunnen krijgen. Het maakt mij niet meer uit of het uitkomt of niet, als ik maar weer een kindje in mijn armen kan houden! Ik ben weer begonnen aan de volgende ronde. Mijn eisprong komt ergens tussen vandaag en woensdag. Had vandaag een lichte test en voel het aan mijn lichaam en slijm opbouw. Ik hoop dat weer gelijk raak is en dat het dit keer blijft zitten. Ik heb geen zin in hele medische molen als het weer mislukt. Volgende maandag nog een afspraak bij de gyn voor informatie. We hebben al wel besloten dat we het nog 1 keer op de natuurlijke manier gaan proberen voordat we met allemaal testen en onderzoeken gaan starten.
Dikke knuffel, hopelijk is het snel weer raak. Enige wat ik kan voelen, is ow weer... Verrassend... Not... Ik voel vaak al vanaf het begin of het wel of niet goed zit. Ik had er al een hard hoofd in. Jammer genoeg. Het is meer irritant dan dat het me verdriet doet. M'n sterren hebben elkaar, zijn allemaal speciaal. De hormonen die opbouwen en afbreken, weer en weer en weer.... Gewicht eraan gewicht eraf, hele riddel... Ik word er moe van!
Eisprong geweest denk ik... Erg vroeg. Nu weer wachten. Hoe is het met de rest? Hier druk, veel in het dagelijks leven waardoor m'n digitale leven een beetje op de rem staat.