Ik snap je wel hoor. Ik heb het er ook veel moeilijker mee dan mijn vriend. Die heeft het van in het begin achter zich gelaten. Gisteren vertelde ik hem dat ik het af en toe nog moeilijk had, vooral gisteren omdat ik plots een telefoon kreeg van een dame van een kinderdagverblijf betreft een plaatsje die ik had aangevraagd voor de beeb. Onmiddellijk kreeg ik de reactie dat ik niet in het verleden moet leven, dat ik daar niet meer triest moet om zijn, het was tenslotte nog geen baby die we verloren zijn, zei ie ... Dit kwetste me wel even. Op dat moment had ik echt iets van: oké, ik sta er dus alleen voor om mijn verdriet te verwerken. note to myself: niet meer over je gevoelens praten. We waren uit gaan eten met vrienden dus kon ik er niet veel over zeggen. Ben daarna maar naar het toilet geweest en mijn tranen de vrije loop laten gaan. Ik kon het niet meer tegenhouden. Had gisteren een positieve ovulatietest, maar na dit gesprek had ik er totaal ook geen zin meer in, ik heb het maar gelaten voor wat het was.
Daphne...note to myself...niet meer praten over mijn gevoelens DAT moet je zeker.niet doen, niet denken dat het niet mag of kan! Altijd blijven praten, ook tegen je vriend. En als je even een huilbui hebt in het openbaar, loop dan idd even weg maar zeg wel waarom je huilt. Meestal met een paar woorden/zinnen ben je weer opgefleurd. En wat die dame zei van de kinderopvang als k dat zei op mijn werk dan werd k toch zowat ontslagen!! Als je er de puf voor hebt zou k daar een klacht voor indienen...als er niks van word gezegd dan zal ze zit zeker nog vaker zeggen.
Ik heb me misschien verkeerd uitgedrukt, die reactie kwam van mijn vriend (dat ik niet in het verleden moest leven) en niet van de dame van het kdv. Ik kreeg deze reactie omdat ik mijn vriend vertelde dat het telefoontje me triest had gemaakt. Ik moest haar namelijk zeggen dat het plaatsje voor de beeb geannuleerd mocht worden...
Ohhhh sorry k heb t ook verkeerd gelezen..sorry Maar dat is wel heel cru van je vriend als k t zeggen mag. Hij denkt er wel n beetje te nuchter over vind k. Wat k altijd denk is, mannen "voelen" niks...bij ons gaat de gedachte bij elk pijntje in de buik, elk bloedpapiertje, pijn in de borsten etc etc naar de kleine die we verloren zijn. Absoluut geen excuus om je dan niet te steunen maar ze kunnen zich minder inleven denk ik. Mn vriend is de eerste week thuis gebleven met me en ook veel verdriet, gehuild, boos enz en toen we weer gingen werken heeft hij niet meer gehuild. Denkt er nog wel aan zegt die maar hoeft niet meer "gezien" te worden, heeft n plaatsje.
Mannen dealen er anders mee inderdaad. Ik word er soms ook gek van, dat er niet eens meer even gevraagd wordt hoe het gaat. Terwijl het net een week geleden is... . Maar denk dat mannen er inderdaad makkelijker in zijn omdat ze het zelf niet voelen op de manier die wij voelen... Hier gisteren ineens weer dikke stolsels en helderrood bloed. . Gatverdamme hoe zat kan je het zijn?! Vanmorgen maar zh gebeld. Daar zeggen ze dat ik weer moet afwachten tot morgen. Als het dan nog helderrood is, en er stolsels bij zitten moet ik weer bellen voor een echo... Stopt dit nog een keer??
Inderdaad, hij denkt er héél nuchter over. Maar hij kan zeer moeilijk over zijn gevoelens praten. Hij kropt alles op. 3 dagen na het slechte nieuws had ie al koortsblaasjes op zijn lippen, gewoon van de stress en verdriet. Maar dit toont ie liever niet. Een keer hebben we samen gehuild. Achteraf heeft ie me wel gezegd dat hij huilt als ie alleen is. En deze nacht is hij al huilend wakker geworden, hij wou me niet zeggen waarover zijn droom ging. Zoals je zegt, mannen voelen niks, ze zijn niet zwanger geweest, hebben die pijntjes niet gevoeld, die pijnlijke borsten, die misselijkheid. Het is niet in hun lijf gebeurd... Denk dat ze het moeilijk hebben om hun in te leven. En dat ze zich ook vooral sterk houden voor ons, vrouwen. Ik weet dat hij het goed bedoeld (om zich sterk voor te doen), maar mannen snappen niet dat dat bij vrouwen niet werkt, in mijn geval toch... Samen een potje zitten huilen kan toch zo opluchten. Ik heb nu echt het gevoel dat ik er met hem niet kan en mag over praten. Ik hoop maar dat dit geen wig tussen ons drijft.
Lieverds, dan trek t uit hem...die van mij heeft er gelukkig van geleerd. In zn vorige relatie heeft die ook n kindje verloren..kwamen ze achter met de 20 weken wcho...door het niet kunnen verwerken en praten met elkaar is t fout gelopen. Was daarvoor ook al niet een goede relatie maar evengoed. Heb hem heel goed verteld dat dit tussen ons absoluut niet gaat gebeuren, moet ook zeggen dat onze relatie 1000 maal beter is nu. Maar we hebben ook al heel veel meegemaakt in nog geen 2 jaar. Praten praten praten, mannen zijn nu eenmaal anders maar huilen kinnen ze echt wel. Idd beter samen huilen dan alleen Succes dames, mijn gedachtes zijn bij jullie!!
@Daphnev85: ja zeiden ze tegen mij ook int zh..het is de natuur..domme pech..je hebt nix verkeerds gedaan of gegeten..het gebeurd nu eenmaal..pfff echt heftig gewoon als dat je gezegt wordt..weet soms echt niet hoe ik moet reageren..we weten dat de IVF gelukkig aanslaat en zullen zeker een 2e poging doen aangezien we nog 2 cryo's hebben ingevroren in het EMC..dus erg spannend maar emotioneel erg zwaar allemaal.. @Deesdees: we zijn in Egypte geweest..was heerlijk..de vakantie stond al gepland dus dat kwam aan de ene kant wel mooi uit maar had echt een paar terugslagen dat ik naar huis wilde..maarja dat ging niet..ben blij dat deze groep er is en hier mn verhaal kwijt kan.. @Birds86: Thanxxx..jij hebt ook al het eea achter de rug zo te lezen..tjee meid sterkte.. @Kari37: tjee zeg dan denk je indd veilig te zitten en dan gebeurd je dit..hoe is het nu inmiddels?
Dankjewel Sharon..laten we hopen dat voor ons allemaal hier het ooit een keer zal lukken..zo erg al die verhalen hier wat iedereen moet meemaken.. Sorry dat ik zoveel Quote haha maar anders hou ik geen overzicht meer hahaha ben beetje dyslectisch ook
Pff heftig met de kerels he. Hier hetzelfde verhaal. Alleen mijn kerel huilt echt niet. Totaal niet. Nooit. Alleen met de geboorte van onze dochter heeft hij gehuild. Lastig hoor. Ik kan daar totaal niet tegen. Doet me wel weer goed dat m'n moeder in het begin zo erg mee leefde en ook mee huilde.. Klinkt dat stom? Dat het lijkt alsof iemand je verdriet echt voelt??? Maar relatie tussen mij en m'n vriend is verder goed hoor! En tuurlijk hebben we onze mindere dagen. En nu moet ik zeggen dat ik misschien teveel verlang naar romantiek, maar nu denk extra behoefte aan na alles wat er is gebeurd.. Achja.. Hou van hem en zou hem never nooit niet kwijt willen en gelukkig is dat wederzijds! Zou wel inderdaad goed met m'n vriend gaan praten als die zulke botte opmerkingen maakt. Dat doet m'n vriend absoluut niet. Kan janken, schreeuwen, krijzen wat ik wil. Hij is er voor me en zegt super lieve dingen.. <3 Hier gaat het stukken beter moet ik zeggen. Op de blauwe plek na geen pijn meer en bloed ook niet meer. Moet nog testen bestellen en dan ga ik ook ff kijken hoe het ervoor staat. Ben er ook overuur dat ik een tattoo laat zetten.. Wilde de naam van m'n dochtertje en nu wil ik daar graag een vlindertje bij. Snel een x een afspraak maken. Liefsxxx Sharon..
Gadver de gadver.mijn test was nog SUPER positief.heeeel raar.was gewoon zenuwachtig.mijn hoofd wilde een streepje zien(zo ben je nog gefixeerd op dat streepje),maar helaas ..ooit hoop ik weer echt blij te zijn met dat ene streepje
Balen meis! Hopen dat "die" streep snel weg gaat en er snel weer een "goede" streep te zien is!! Sterkte meis
Hey dames, Hoe gaat het met jullie? Hier goed hoor. Ik ben afgelopen dinsdag terug geweest bij de gyn voor een echo en er zit nog wel iets van 2 bij 1,5 cm. Kan van alles zijn. Maar ik heb eigenlijk geen last meer. Geen bloedverlies of pijn en mijn zwangerschapstest gisteren was negatief. Zij heeft goede hoop dat mijn lichaam het vanzelf oplost bij de volgende menstruatie. Ik moet aan de bel trekken als ik over 6 tot 8 weken nog niet ongesteld ben geworden. Dus ik ben gisteren ook maar weer gestart met ovulatietesten om mijn eisprong op te sporen. Vorige week was ook een spannende week want toen kreeg mijn zoontje een hartkatheterisatie. Uiteindelijk ging het allemaal soepel, waren we na 3 dagen weer thuis en was hij snel weer de oude. Ze hebben de vernauwingen alleen helaas niet op kunnen lossen. Ze gaan hem nu bespreken met alle cardiologen en chirurgen en een beslissing nemen wanneer hij geopereerd moet worden. Dat wordt dan weer een open hartoperatie. Daar kijk ik niet naar uit zoals jullie kunnen begrijpen. Ik moet nu weg maar ga straks even goed terug lezen en op jullie reageren.
boannan, balen zeg dat je zoontje nu een open hart operatie moet ondergaan. Heftig zeg. Bij mij gaat het best goed, Vloeien eindelijk nu gestopt sinds 3 dagen. Wat ik nu wel heb, wat overigens ook erg vervelend is dat ik aardig wat last heb van hele dunne waterige afscheiding waardoor ik nog niet zonder inlegkruisjes kan. Heb even gedacht dat het urine was... omdat het zo dun is maar vlgs mij is het toch afscheiding. Toen ik tussendoor ook eff gestopt was met vloeien had ik dat ook en nu dus nog steeds. Raar hé. en vooral irritant. As maandag op nacontrole, ben benieuwd wat de gyn ervan zegt want vind dit niet normaal eigenlijk, kan niet eens meer zonder inlegkruisje anders kan ik 3 x per dag schoon ondergoed aantrekken. Wie heeft er trouwens nog meer last van haar geheugen na de narcose?? Mn korte termijn geheugen is momenteel verschikkelijk, vergeet wel tig keer op een dag waar mn telefoon is, sleutels regelmatig kwijt. Vergeet de auto op slot te doen. Sleutels nog in de deur van het huis enz.
Ja Daphe het was wel een heeele duidelijke.was ook wel weer wat ongeduldig en snel hoorHeb al 6 dagen na curretage getest.maar ik verloor al meer dan 2 weken voor de curretage bloed dus hoopte dat hcg al eerder was gezakt