De moed zakt mij nu echt in de schoenen, mijn humeur is hopeloos op dit moment, waarom werkt mijn lichaam niet mee?! Februari mijn spiraal laten verwijderen, en sindsdien al bezig. De eerste maanden was mijn cyclus onregelmatig, de laatste 3 cyclussen waren regelmatig, dus ik dacht... nou is er hoop! Mooi niet, ondertussen zit ik op dag 36... nog niet ongesteld en geen positieve testen, zelfs de uitslag van mijn bloedtest vandaag was negatief! Dus weer een lange cyclus... had duidelijk mijn ei gevonden afgelopen cyclus.. maar mooi niks dus... zit nu dus te wachten op mijn ongesteldheid, ook gelijk maar ovutestjes besteld en die dan maar weer gebruiken als ik ze binnen heb, kijken of ik nog een ei kan vinden, misschien maar eens een ronde temperaturen... al zou ik bij god niet weten wanneer te beginnen omdat ik niet ongesteld ben nog! Het is zo vreemd. Deze cyclus vlak na mijn ei een paar dagen roze/bruine afscheiding gehad, veel krampjes en geborrel alsof ik ongesteld moest worden, volgens de HA een ovulatiebloeding, maar dus niks... en nog steeds niet. Als ik over 2 weken niet ongesteld ben mag ik naar de HA en dan wil ze me pas verder onderzoeken. Het is zo zuur, vorig jaar Febr. dwars door de pil heen zwanger, toen de moeilijke keuze moeten maken het weg te laten halen, en nu...nu je er voor bezig bent sta je met lege handen nog steeds! Het voelt alsof ik gestraft wordt voor onze eerdere keuze. Het feit dat mijn partner ook nog eens doordeweeks van huis is en alleen de weekenden thuis maakt het er niet makkelijker op. De laatste 2 keer kwam mijn ei gelukkig in het weekend, maar nu... nu weet ik het echt even niet meer.... Afgelopen week kwam mijn vriendin doodleuk vertellen dat ze na 2 maanden proberen zwanger is, masker opgezet en hartstikke blij gedaan.. maar van binnen ging ik kapot. Waarom zij wel en ik nog niet?! Wat doen wij fout? Tot op zekere hoogte begrijpt mijn partner mij gelukkig wel... maar soms ook niet. Hij snapt niet dat ik ontevreden ben over mijn lijf, dat ik boos en chagrijnig ben en dat ik op dit moment even niks leuk vind. "Het komt wel goed schatje" op dit moment gaan mijn haren daarvan overeind staan! Ons onderzoeken doen ze voorlopig niet, omdat wij beide een kind hebben en samen ook als eens zwanger zijn geweest, dus alles werkt volgens behoren zegt de HA. Alleen waarom heb ik dat gevoel niet?! Moest het even kwijt, sorry!
Stom lichaam! zo! Heel herkenbaar hoor al je verdriet en woede. Hier ook sinds begin dit jaar bezig en nog he-le-maal niks. Ik heb ook echt van die momenten dat ik sjaggie ben, kan huilen, daarna weer aan het dromen over hoe het zou zijn als...daarna weer boos....t is wat. Maar kop op, echt! Ook jouw tijd komt. Niet bij de pakken neer gaan zitten, vanavond chocola en chips op tafel en bedenken dat er echt wel een zwangerschap in het verschiet ligt Zekersteweten. Geduld is een schone zaak. xx
Ik snap de frustratie, maar houd moed. Ten slotte zijn jullie nog niet zo heel lang bezig natuurlijk. Ik ben 6 jaar geleden zwanger geraakt door het vergeten vd pil, uiteindelijk helaas een miskraam. Toen we besloten voor een eerste kindje te gaan was het binnen 3 maanden raak. Bij ons tweede kindje duurde het 10 maanden! We hadden ook echt niet verwacht dat er zoveel verschil qua tijd in zou zitten, hadden verwacht vd 2e ook binnen een half jaar zwanger te raken, maar niet dus. Het wil allemaal niet zoveel zeggen, je bent wel al een keer zwanger geweest, dus dat is een goed teken. Je weet in ieder geval dat het kan, probeer je daar aan vast te houden! Het komt echt wel goed!
Bedankt voor de berichten, ik houd ergens ook wel moed, alleen ik baal van mijn cyclus...het werk van mijn man maakt het er niet makkelijker op. Als mijn ei doordeweeks komt is het dus een mislukte ronde, hij kan gewoon niet makkelijk naar huis. Ik dacht nu juist dat er regelmaat in zat, maar dus weer niet... ik snap ook gewoon niet waar mijn ei is gebleven... had nu toch wel ongesteld moeten zijn dan?! Hopelijk morgen de nieuwe ovutestjes binnen en dan maar weer op zoek.. Mijn man heeft geen zin in een weekend met een ongezellige vrouw, dus ik ga me masker zoeken en doen of alles geweldig is dit weekend
Inderdaad, het is natuurlijk wel lastig als je man alleen in het weekend thuis is en je cyclus niet echt mee wilt werken. Je mag ook zeker balen, dat zou ik ook doen. Maar het komt zeker goed, kop op! Hopelijk is het gauw raak, veel succes!