Nog niet helemaal aan de orde hier, onze baby is pas 6 weken oud maar ik vraag me af hoelang jullie hebben gewacht met het (proberen te) krijgen van nog een kindje, en waar je die keuze op hebt gebaseerd? Wanneer en of het je gegeven is is natuurlijk altijd nog maar de vraag..
Ik was zo gek op de eerste dat ik er graag zsm nog zo eentje wilde Voordat de oudste 2 jaar was, was de tweede er. Achteraf gezien heb ik niet veel nagedacht over hoe het zou zijn met twee kinderen die nog veel hulp overal bij nodig hebben veel thuis zijn, aan 2 slaapritmes gebonden etc. Dat vond ik toen toch wel erg pittig. Nu met de derde die we verwachten, heb ik veel meer nagedacht of ik het ook echt zie zitten om 3 kinderen te hebben. Daar kon ik volmondig ja op antwoorden omdat de oudste volledig en de nu jongste dan ook bijna volledig naar school gaat. Ze zijn zindelijk, kleden zichzelf aan, hoeven geen middagslaap meer etc. Dus, tot zover mijn overwegingen.
Toen de oudste 1 jaar en 9 maanden was gingen we voor nr 2: ik was pas zwanger toen de oudste 3,5 was. Heeft wel 1 voordeel dat er meer tijd tussen zit: op dit moment slaapt de jongste en de oudste is oud genoeg om alleen buiten te spelen. Ik heb pauze Ik kan zelfs meedoen met de ochtenddut van de jongste: oudste is naar school
Toen de eerste geboren was, zijn we zodra het weer kon voor onze tweede gegaan. Volgens de gyn zouden we eerder door de bliksem geraakt worden dan snel zwanger. Niets bleek minder waar, 4 maand na de bevalling had ik weer een positieve test in handen. Er zit 1 jaar en 2 weken tussen de twee oudste en ik heb er geen moment spijt van gehad. Ik zou het zo weer doen. Nu bewust wat jaren ertussen voor we probeerden voor een nakomeling te gaan. Maar als alles goed gaat is dit wel de laatste zwangerschap voor mij hoor.
Wij zijn expres snel voor de tweede gegaan, zit 19 maanden tussen. De derde had ik liever ook wat eerder gewild maar dat ging door omstandigheden niet. Nu is de oudste straks wel naar school dus daar zie ik ook wel weer voordelen in Ik vond het overigens heerlijk dat de oudste nog een slaapje deed toen de nu nog jongste geboren werd. Konden ze mooi samen slapen en ik dus ook haha
Wij wilden sowieso niet veel leeftijdsverschil, toen de eerste 8 mnd was zijn we er weer voor gegaan en die wens was er ook heel erg.. Er zit tussen 1 en 2 dus z'n 20 maanden verschil...
Het is heel persoonlijk die keuze. Sommigen willen de kinderen dicht bij elkaar qua leeftijd en anderen juist niet. En het moet je idd ook gegeven zijn. Hier bewust langer gewacht tot mijn dochter ruim 2,5 was. Toen was ze zelfstandiger, kon zich duidelijk maken, en weet wat ‘even wachten’ is. Inmiddels is ze 3,5 en is het nog niet gelukt. Dus het geluk moet hier nog komen.
Wij wilden graag een klein leeftijdsverschil en zijn er weer voor gegaan toen onze oudste 6 maanden oud was, we hadden het geluk dat het direct weer raak was Onze oudste twee schelen daardoor een kleine 15 maanden. Hoewel we het kleine leeftijdsverschil altijd als heel leuk hebben ervaren, had het wel onze voorkeur om iets meer tijd tussen nummer twee en drie te hebben. Dat had er voornamelijk mee te maken dat ik net een mooie promotie had gemaakt en aan de nieuwe functie wilde wennen. Ook was het toch wel vrij pittig om een hele tijd twee kleintjes te hebben die niet liepen, in de luiers zaten, etc Dus íets meer “zelfstandigheid” van de oudere twee kinderen zou wel zo fijn zijn. We zijn er weer voor gegaan toen onze toen-jongste 1,5 jaar oud was. Onze jongste werd uiteindelijk geboren toen de oudsten ruim 3,5 en 2,5 jaar waren
Toen de oudste 2 was , waren wij zover weer een zwangerschap aan te durven ( zware bevalling gehad). Een paar dagen na zijn derde verjaardag is zijn zusje geboren
Oudste was 4 en toen zijn we begonnen (nieuwe partner) voor nog een kindje samen. Heeft uiteindelijk nog 4 jaar geduurd dus zit 8 jaar tussen de 2 zussen nu Ik heb wel direct gezegt dat ik niet weer zolang wil wachten als er nog een voor mij 3e bij komt, we zouden in augustus gaan starten met onze cryo's, maar mijn vriend twijfelt, dus nu wachten tot hij er ook echt klaar voor is En anders is t ook goed zo zoals het nu is
Hier 5 kindjes. De eerste 3 zitten maar 14 maanden tussen bewust. Allemaal meiden. Helaas heb ik hier wel spijt van gekregen. Ze kunnen helaas niet met elkaar. 2 van die 3 hebben een stoornis wat het niet makkelijk maakt.....ik probeer hier niet je keus mee te beinvloeden maar alleen te laten zien dat het niet altijd werkt ook al zou je dat graag willen. Ze kunnen niet met elkaar maar hebben alemaal hun eigen leuke dingen hoor en verder gaat het dus wel goed.
Een uur na de geboorte van onze dochter vroeg ik al aan mijn man: 'Wanneer gaan we voor de tweede?' Zo geweldig waren mijn zwangerschap en bevalling geweest en zo graag wilden (en willen) we een groot gezin. Maar goed, meteen beginnen na de bevalling leek ons toch niet zo heel verstandig, dus we zijn toen onze dochter zes maanden was weer begonnen. Op haar hebben we twee jaar moeten wachten dus we wilden geen tijd verliezen, en inderdaad, op onze tweede zijn we wederom alweer bijna twee jaar aan het wachten and counting...
Toen de oudste 8 maanden was was om zwanger van de tweede. We wilden ze graag dicht na elkaar. Het kriebelde al. Na de tweede heb ik zo'n 2 jaar geroepen dat er echt niet nog een derde bijkwam. Na ongeveer 2 jaar begon het bij mij weer te kriebelen, maar bij m'n man niet. Toen de jongste bijna 4 was leek het m'n man ook leuk en sindsdien proberen we. Nu klaagt ie dat het leeftijdsverschil zo groot wordt (ze zijn 5 en 6). Maar eerder was hij er niet klaar voor.
Eigenlijk 2 voorwaarden: 1. We moesten er allebei weer klaar voor zijn/de situatie moest er klaar voor zijn 2. Lichamelijk minimaal 9 maanden herstel ivm schade/risico’s volgende zwangerschap (in z’n algemeenheid, niet dat ik echt klachten had) Later hoorde ik van de vk het liefst 1,5 jaar tussen de zwangerschappen te laten ivm risico op o.a. verzakkingen en incontinentie rond de overgang. Maar goed, bij mij ook 2 keer minder tijd ertussen.
Mijn oudste was net 1 jaar geworden toen mijn spiraal eruit ging. Ik ben dan bevallen als hij exact 2,5 was. Hebben lang getwijfeld of we een derde kindje wilde, vooral mijn man. Plots waren we allebei overtuigd dat we toch nog een kindje wouden. Mijn jongste is in maart 2 jaar geworden. uit ervaring heb ik nu gewacht zodat de jongste naar school gaat als de 3e geboren zou worden want mijn oudste eiste zodanig veel aandacht op dat hij echt stout werd. En dat wil ik niet opnieuw. Nu zal ik voor iedereen de gepaste tijd hebben. Maar uiteindelijk gewoon doen wat goed voelt! Alles kan en alles lukt als je het wil
Wij wilden graag weinig leeftijdsverschil tussen de kinderen (al heb je natuurlijk weinig te willen). Maar onze oudste werd geboren via een ks en ik was bang dat we minimaal een jaar moesten wachten. Niets was minder waar en de gynaecoloog gaf aan dat we na 8 maanden wel voor een 2e mochten gaan als we dat zouden willen. Onze 1e was zo makkelijk en toen ze 6 maanden was keek ik naar haar en dacht: 'ik wil nog een baby'. En mijn man wilde dat ook. In verband met onze bruiloft niet direct gestopt met de pil, maar het wel zo uitgerekend dat ik niet op onze huwelijksreis ongesteld zou zijn. Dochter was bijna 7 maanden toen ik weer stopte met de pil (dus iets eerder) en ik was vrijwel direct weer zwanger. Er zit 16 maanden tussen onze oudste 2.
Ik moest er niet aan denken om m’n kinderen heel vroeg op elkaar te hebben, gezien onze dochter een heel slechte slaper was en ik veel bekkenklachten had overgehouden aan de zwangerschap. Ik wilde dus eerst lichamelijk goed herstelt zijn en wat betere nachten hebben. Toen onze dochter anderhalf was, zijn we begonnen met proberen. Tegen onze verwachting in, was het toen ook direct raak. Onze tweede dochter kan nu elk moment geboren worden.
Ik denk dat het vooral een kwestie van gevoel (en een beetje gezond verstand, als in weten wat je aankan). We hebben 4 kids, oudste is net 6 de jongste net 1 en we zijn al weer een poosje bezig voor nummer 5. Ze komen hier dus redelijk vlot op elkaar, maar ik vind dat juist fijn. Voor mezelf zou ik er niet aan moeten denken alweer wat meer vrijheid terug te hebben en dan opnieuw te moeten beginnen. Maar dat is natuurlijk echt per persoon verschillend